คุณหมอหัวใจแหวว

 
วันนี้วงเม้าท์มอยของโรงพยาบาลชุมชนมั่นคงคึกคักเป็นพิเศษ
หัวข้อสำคัญคงหนีไม่พ้นเรื่องที่คุณหมอตรัยของเราแต่งเนื้อ
แต่งตัวปกติไม่ออกแนวเกย์เกาหลี-ญี่ปุ่นเหมือนเคย แถมยังไว้
หนวดไว้เครา มาทำงานได้ครบอาทิตย์แล้ว เรื่องนี้นับว่าฮ็อตฮิต
ติดชาร์ตที่สุดในรอบสัปดาห์ที่ผ่านมา
 
"หมอแกต้องอกหักจากหนุ่มที่ไหนมาแหงๆเลย ดูสิปล่อยตัว
ออกขนาดนั้นนะเธอ หนวดเคราก็ไม่โกน"
เจ๊ป้อมพยาบาลใกล้วัยทองคนหนึ่งเปิดประเด็นขึ้น
 
"ฮึ๊ย มันจะใช่เหรอยะ ยัยป้อม เนี๊ยย มันอาจจะเป็นเทรนด์ใหม่
ก็ได้นะ เดี๋ยวแกรอดูสิ ถ้าหมอนรินทร์แต่งตามละก็ เป๊ะ!"
 
พยาบาลวัยใกล้เคียงกันอีกคนที่ชื่อป้าเต่าค้านทันที ด้วยแกเอง
ก็มีลูกชายเป็นแอบอยู่หนึ่งหน่อ จึงพอจะเข้าใจเทรนด์การแต่งตัว
เสื้อผ้าหน้าผมของเหล่าชาวสีม่วงที่มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา
 
"เอ๊..แต่ตอนหมอแกย้ายมาใหม่ๆน่ะ แกก็แต่งตัวประมาณนี้นะ
แค่ไม่ได้มีหนวดมีเคราแบบนี้เท่านั้นเอง"
 
พยาบาลพี่จุ๋มที่แอบหนีมานินทาหมอแสดงความคิดเห็นบ้าง
ไม่ค่อยจะเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดเลยนะเจ๊
 
"อุ๊ย มีหนวดสิคะ เซ็กซี่ดี เนี่ยหนูเห็นแล้วยังขนลุกเลยนะคะ"
 
น้องกิ๊ฟผู้ช่วยพยาบาลสาวหัวเราะคิกคักก่อนจะหยิบมะม่วงจิ้ม
น้ำปลาหวานเข้าปาก
 
"ใช่พี่ ถ้าหมอแกไม่ได้เป็นเกย์นะ หนูจะยอมให้ไซ้ซอกคอฟรี
วันละ 10 รอบเลย คนอาไร้ ไว้หนวดแล้วหล่อเป็นบ้า"
 
ยายสุ ผู้ช่วยพยาบาลอีกคนพูดออกท่าออกทางสยิวกิ้วเหมือน
หมอแกมาไซร้คอไปแล้วจริงๆ
 
"เอิ่มม..พี่ว่า หมอแกก็เลือกนะจ๊ะน้องสุ ถ้าไซร้น้อง เค้าไปไซร้
ไอ้กอล์ฟดีกว่ามั้ย"
 
เจ๊ป้อมกัดยายสุไปทีหนึ่ง ส่วนไอ้กอล์ฟที่ว่าก็คือบุรุษพยาบาล
หล่อล่ำกล้ามโตวัยกำลังน่ากินที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้สักเดือน
 
วงเม้าท์มอยของเหล่าพยาบาลร่วมสิบชีวิตยังคงดำเนินต่อไปตลอด
ช่วงเวลาพักกลางวัน โดยมีมะม่วงน้ำปลาหวานกองโตเป็นสักขีพยาน
ถึงความสำเร็จที่จะเปลี่ยนลุคส์ของคุณหมอตรัยในครั้งนี้
เฮ้อ...เพลียแทนเลยจริงๆ
 
สำหรับทางฝั่งยัยหมวยวี ช่วงที่สิทธิพรปิดโทรศัพท์และไม่ยอม
ติดต่อมาร่วมเดือน วีรญามีพี่ๆและเพื่อนๆเคียงข้างให้กำลังใจ
มาตลอด ทั้งพากันไปโน่นมานี่ หางานมาให้บ้างจนหญิงสาวแทบ
ไม่มีเวลาว่างมานั่งคิดมากเหมือนช่วงแรกๆ ไหนจะคุณหมอตรัยที่
ช่วงนี้ใจดีด้วยเป็นพิเศษ คุณหมอโทร.มาคุยกับวีรญาก่อนนอน
เกือบทุกคืน และชวนไปทานข้าวกับแก๊งค์เพื่อนๆของคุณหมอ
อยู่บ่อยครั้ง
 
"รึหมอแกจะจีบยัยวีวะ"
 
พี่เอ๋เกย์กล้ามปูผิวคล้ำ พูดขึ้นกลางวงข้าวเย็นของวันหนึ่งที่บ้านพัก
ราชการของสำนักงาน วงอาหารวันนี้ตั้งขึ้นที่บ้านของกุลนารี
พี่เอ๋เปิดฉากขึ้นหลังจากยัยหมวยวีแต่งตัวออกไปทานข้าวกับ
แก๊งค์ของคุณหมอตรัย โดยที่หมอหนุ่มเอารถป้ายแดงที่เพิ่งถอย
ออกมาใหม่ๆซิงๆมารับถึงหัวบันไดบ้าน
 
วันนี้สมาชิกในวงข้าวมีกันเก้าชีวิต ขาดยัยหมวยวีไปหนึ่งคน
และสมาชิกอีกสองคนก็ไม่ลงรอยกับยัยหมวยวีนัก "สุวัจนี"
หรือติ๊กสาวเมืองเชียงรายนิสัยฟุ้งเฟ้อ และชอบเอารัดเอาเปรียบ
เจ้าหล่อนอยู่ที่ทำงานเดียวกันแต่ทำงานคนละกลุ่มกับวีรญา
หญิงสาวเคยยืมเงินยัยหมวยวีกับพี่โจ้แล้วไม่ยอมคืน จนถูกยัยหมวย
กับพี่โจ้ตามทวงเงินซะหน้าม้าน
 
ส่วนอีกรายเป็นรุ่นน้องที่ทำงานกลุ่มเดียวกับวีรญา "ภัทรา"
เป็นรุ่นน้องที่ทั้งพี่นาและกังสดาลออกอาการหมั่นไส้ เนื่องจาก
ทั้งภัทราและยัยหมวยวีเข้าทำงานเกือบจะพร้อมๆกัน ภัทราจึง
ทำทุกวิถีทางให้ตัวเองเด่นกว่าวีรญาในหน้าที่การงาน
 
อีกทั้งเจ้าหล่อนยังมีภาพลักษณ์เป็นน้องน้อยผู้น่าสงสาร รองหัวหน้า
กลุ่มงานของยัยหมวยวีจึงเอ็นดูภัทรามาก ขนาดออกปากว่ากลุ่มของ
วีรญาในวันหนึ่งว่าใจดำ เมื่อภัทราเป็นคนเดียวไม่ได้ออกไปทานมื้อ
กลางวันกับเพื่อนๆ ทั้งๆที่ทุกคนก็ชวนแล้วแต่เจ้าตัวก็ปฏิเสธ ครั้นพอ
พี่ด้า รองหัวหน้าเดินเข้ามาก็กลับฟ้องว่าไม่มีใครชวน
 
การที่เจ้าหล่อนมานั่งทานมื้อเย็นด้วยวันนี้จึงเป็นเรื่องที่ทั้งกุลนารี
และกังสดาลไม่สบอารมณ์ แต่จะออกปากไปก็ใช่ที่
 
"ไม่มั้งคะ ก็หมอแกเป็น... เป็นอะไรพี่เอ๋ก็น่าจะรู้ดีนะ แหม"
กุลนารีแย้ง แต่พี่โจ้ก็สวนขึ้นทันควันว่า
 
"นี่ ยัยนา ชั้นกะไอ้เอ๋เองยังไม่มั่นใจเป๊ะๆ ถึงขนาดกล้าฟันธงหรอกนะ
ว่าหมอแกจะเกย์100%"
 
"แล้วพี่กล้าฟันธงมั้ย ว่าหมอแกแมน 100%"
น้องกุ๊กเพื่อนร่วมวงอาหารขัดขึ้นมา ก่อนจะต่อว่า
 
"ขนาดแรกๆ ยัยติ๊กมันไปโปรยเสน่ห์ตั้งหลายที หมอแกยังเฉยเลย
อ้อ..แล้วก็น้องอ้อมที่เป็นเภสัชห้องวัณโรคก็เคยโทร.ไปจิ๊จ๊ะแล้ว
หมอแกว่าเอาอ้ะ พูดถึงยัยอ้อมนี่หน้าแตกมากเลยนะ เพราะเค้ามั่น
ว่าเค้าสวยมากก หมอแกสับแบบไม่ไว้หน้าเล้ย "
 
"แกว่านะ  น้องอ้อมครับถ้าไม่ใช่เรื่องงานไม่ต้องโทร.มาบ่อยนะครับ
เพราะหมอค่อนข้างยุ่ง นั่นแหละยัยอ้อมปรี๊ดเลย"
 
น้องกุ๊กเล่าไปขำไปอย่างสะใจ ขณะที่สุวัจนีนั่งหน้าตึงอยู่ข้าง
อย่างไม่ค่อยพอใจที่ถูกพาดพิง
 
"ก็หมอเค้าเป็นเกย์ เค้าจะมาสนอะไรชั้นล่ะ เค้าไม่ใช่พี่เมศนี่"
 
สาวเจ้าคุยทับซะเลย เนื่องจากสุวัจนีนั้นเป็นคนพูดจาฉอเลาะเก่ง
จึงมีหนุ่มๆมาติดพันไม่น้อย และเจ้าหล่อนก็แทบจะได้เป็นผู้อำนวย
การรถไฟแห่งประเทศไทยอยู่แล้ว เพราะสับรางเก่งเหลือเกิน
 
"คนใหม่อีกแล้วเหรอ แกไม่สงสารแฟนแกมั่งรึไงวะ ไอ้พจน์มัน
ก็ดีแสนดีกับแกนะ"
 
พี่เอ๋หันไปว่าสาวเจ้าเสน่ห์ ซึ่งหล่อนก็ตอบกลับมาแบบไม่คิด
เลยเหมือนกันว่า
 
"ก็หนูยังไม่ได้แต่งกับพจน์ซะหน่อย หนูก็ต้องอยากได้คนที่ดีที่สุด
สิคะพี่เอ๋ ชีวิตทั้งชีวิตมันก็ต้องเลือกมากหน่อยละค่ะ"
 
"เออ ถ้าแกคบเผื่อเลือกยังงั้น  แล้วไอ้บรรดาข้าวของที่แกให้แฟนๆ
แกซื้อให้เนี่ย แกไม่รู้สึกอะไรมั่งเหรอ"
 
พี่โจ้จี้ใจดำยัยติ๊กดังฉึก เจ้าหล่อนจึงหันมาทำตาวาวใส่ก่อนจะ
ตอบแบบไม่ยี่หระว่า
 
"ก็เค้าพอใจจะซื้อให้หนูเองนี่คะ เนี่ยยเค้าเรียกว่าให้โดยเสน่หาค่ะ
จะจีบหญิงมันก็ต้องลงทุนกันหน่อย คนขี้ตืดใครเค้าจะสนล่ะ
จริงมั้ยคะ?"
 
พี่โจ้หันไปเบ้ปากกับกุลนารี ขณะที่พี่เอ๋รีบเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะกลัว
วงข้าวจะกลายเป็นวงวิวาท
 
"ถ้าหมอตรัยจีบไอ่วีจริงๆก็ดีสิ หมอตรัยทั้งน่ารัก ทั้งใจดี เก่งด้วย
ไหนจะมีคลินิกของตัวเอง อ่ะ...ถึงจะหุ้นกะเพื่อนก็เถอะ"
 
"นั่นดิ กั้งก็ว่านะ เพี้ยง ขอให้หมอตรัยมาจีบไอ่วีจริงๆทีเถ้อะ"
กังสดาลหลับหูหลับตาพนมมือ
 
"กรูว่าเพี้ยง ขอให้หมอตรัยไม่เป็นเกย์ แล้วมาจีบยัยวีชัวร์กว่านะ"
พี่โจ้ขัดคอเพื่อนจนได้ แต่ก็เรียกเสียงฮาได้รอบวงเช่นกัน
 
วงข้าวกลับมาครื้นเครงอีกครั้งเมื่อเปลี่ยนหัวข้อการสนทนาเป็น
เรื่องของวีรญากับคุณหมอตรัย จะมีเพียงภัทราเท่านั้นที่เงียบไป
แต่สายตากลับทอประกายบางอย่างขึ้นมา ถ้าเป็นเรื่องของวีรญา
แล้วละก็หล่อนจะยอมให้เกินหน้าเกินตาไปไม่ได้เด็ดขาด
 
กลับมาทางฝั่งแก๊งค์คุณหมอตรัย...หมอแอ๊ดเป็นคนโทร.ไปนัด
เพื่อนๆด้วยตัวเอง เนื่องศุกร์นี้เป็นวันที่ลูกค้าไม่มากนัก ก็คุณหมอ
เล่นเคลียร์คิวเพื่อนัดเพื่อน พอตกเย็นคุณหมอแอ๊ดก็รีบปิดร้านทันที
 
ที่สำคัญนอกจากหมอปิงกับหมอเจแล้วที่เจอกันบ่อยๆแล้ว
ยังมีหมอเบียร์และเภสัชกรอั๋นก็มาร่วมวงด้วย เรียกว่ามากันเกือบ
ครบองค์ประชุมเลย ขาดก็แต่หมอก็อตเท่านั้น
 
ปกติมื้อเย็นของแก๊งค์หมอตรัยนั้นจะประกอบด้วย หมอแอ๊ด หมอดิว
หมอตรัย และหมอริน เป็นหลัก สลับกันไปบ้างแล้วแต่เวลาเข้าเวร
ของแต่ละคน ถ้าหมอตรัยว่างเขาก็มักจะหนีบเอาวีรญามาด้วยบ่อยครั้ง
โดยมีแม่สื่อแอ๊ดอำนวยความสะดวกเท่าที่เจ๊จะทำได้
 
นานๆครั้งจะมีเพื่อนคนอื่นมาร่วมวงด้วยสักที อย่างหมอเบียร์หรือ
เภสัชกรอั๋น ถ้าไม่แวะก่อนผ่านเข้ากรุงเทพ ก็แทบไม่ได้เห็นหน้า
กันสักเท่าไร ยิ่งตอนนี้มีครอบครัวมีลูกมีเต้ากันไปหมดแล้วยิ่งเจอ
กันยากกว่าตอนโสดเป็นไหนๆ
 
หมอปิงและหมอเจที่ทราบข่าวการเปลี่ยนลุคส์ของหมอตรัย
จากหมอรินเป็นระยะๆก็หอบกันมาด้วย ทั้งคู่แอบลุ้นกันเนื้อเต้น
ว่าระหว่างหมอตรัยกับยัยหมวยวีจะมีความคืบหน้าไปถึงไหน
ยังไงบ้าง คราวนี้จึงตั้งใจมาสังเกตการณ์กันอย่างเต็มที่
แน่นอนว่าหมอเบียร์และเภสัชกรอั๋นที่ถ่อกันมาตั้งไกลก็ด้วย
 
วันนี้วีรญาใส่ชุดแส็กสีน้ำตาลอ่อนๆกับกางเกงเลคกิ้งสีดำยาวเลย
เข่าเล็กน้อยและแต่งหน้าบางๆ ปกติยัยหมวยวีไม่ชอบแต่งหน้า
แต่งตัวเท่าไรนัก แต่วันนี้พี่เอ๋เป็นคนเจ้ากี้เจ้าการการแต่งตัวของ
วีรญาเป็นพิเศษ
 
"จะออกจากบ้านไปไหนน่ะ ก็แต่งตัวให้มันดูดีสักนิดยัยวี ไม่ใช่
ปล่อยตัวเป็นยายเพิ้ง แกไปกับหมอนะอายหมอเค้าซะบ้างสิ
อ๊ะ...ไม่ใช่ ต้องบอกว่าอย่าให้หมอต้องอายคนอื่นเค้าต่างหาก
ที่พาเด็กกะโปโลไปด้วยน่ะ"
 
ก็พี่เอ๋ร่ายยาวซะขนาดนี้ วีรญาเลยต้องลุกขึ้นมาจ้ดการเสื้อผ้า
หน้าผมให้ดูดีขึ้นมาจากวันปกติหน่อยนึงละนะ วันนี้คุณหมอ
ของเราเลยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
 
"วันนี้หนูวีแต่งตัวน่ารักจัง"
คุณหมอตรัยหันมาชมคนนั่งข้างๆ ก่อนจะพุ่งสมาธิไปที่ถนนข้างหน้า
 
"จริงอ้ะ งั้นเดี๋ยววันหลังเวลาไปทานข้าวกับคุณหมอนะ วีจะแต่งตัว
แบบนี้ทุกครั้งเลยดีมั้ย"
 
ยัยหมวยเอียงคอแล้วส่งยิ้มน่ารักให้ ทำเอาหมอตรัยอยากจอดรถ
แล้วจุ๊บแก้มขาวๆให้หายมันเขี้ยว
 
"ดีครับ แต่เปลี่ยนชุดด้วยนะ ไม่ใช่ใส่แต่ชุดนี้มาตลอดล่ะ"
คุณหมอแซว
 
ทั้งคู่คุยกันกระหนุงกระหนิงเรื่อยมาจนถึงร้านอาหารที่เจ๊ใหญ่นัด
สมัครพรรคพวกเอาไว้ ถ้ามีใครสักคนในกลุ่มรู้ว่าทั้งคู่คุยอะไรกัน
บ้างคงอยากจะบีบคอหมอตรัยที่คุยแต่เรื่องรถใหม่ที่เพิ่งถอยว่าจะ
แต่งยังให้น่ารักดีน้อ(ก็หมอแกเห่อรถใหม่อ้ะ..เข้าใจแกนิดนึงนะ)
 
ร้านใบตองเป็นร้านอาหารสไตล์ชิลด์ๆ บรรยากาศดี มีต้นไม้ร่มรื่น
ตกแต่งกิ๊บเก๋ เรื่องอาหารก็รสชาด และราคาถูกใจหมอแอ๊ดมากๆ
เจ้าหล่อนจึงนัดทานข้าวกับเพื่อนๆที่ร้านนี้บ่อยที่สุด
 
พอหมอตรัยและวีรญาเดินเข้าร้านมา หมอแอ๊ดจึงส่งเสียงเรียกทั้งคู่
 
"ทางนี้จ้า ตรัย ยัยหมวย ทางนี้"
 
คุณหมอแอ๊ดเฉิดฉายเช่นเคย ผมยาวสลวยถูกจับถักเป็นเปียจาก
ขมับทั้งสองข้างแล้วปล่อยปอยผมที่เหลือสะบัดพลิ้ว สำหรับเสื้อผ้า
คุณหมอสวมเสื้อที่ทำจากผ้าเนื้อนิ่มบางเบาตัวโตมีเกาะอกสีขาว
ข้างในและกางเกงขาสั้นอวดช่วงขาเรียวๆ เสื้อผ้าหน้าผมเป๊ะอย่าง
กับหลุดออกมาจากแม็กกาซีน
 
"วันนี้เพื่อนมากันเกือบครบเลยตรัย ขาดอิก็อตคนเดียว
มันติดประชุมที่ภูเก็ตน่ะ"
 
หมอดิวขยับแว่นเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าจากเก้าอี้บอกหมอตรัยที่
กำลังจะหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ พลางแนะนำวีรญาให้รู้จักกับบรรดา
เพื่อนๆและเมียเพื่อน(บางคน)ที่ตามมา(คุม)ด้วย
 
ส่วนหมอปิงกับหมอเจก็คุ้นหน้ากันดีอยู่แล้วเลยไม่ต้องไปแนะนำ
อะไรให้เมื่อย
 
"นั่นหมอเบียร์ แล้วก็พี่กุ้งแฟนหมอเบียร์ เป็นทันตแพทย์ ตัวใหญ่ๆ
นี่พี่หมี คนโน้นท่าทางขี้หลีๆน่ะ ไอ่อั๋นเพื่อนหมอที่เป็นเภสัช
สาวสวยที่นั่งข้างๆก็น้องตาลเมียไอ่อั๋นมัน อ่อ น้องตาลเป็นลูกพี่ลูก
น้องกับหมอรินนะ เป็นไงหน้าคล้ายๆกันไหม"
 
หมอดิวแนะนำเจื้อยแจ้ว วีรญายกมือไหว้ทุกคนด้วยท่าทาง
เรียบร้อยน่ารัก ก่อนจะหันมายิ้มจนมองแทบไม่เห็นลูกกะตา
ให้หมอแอ๊ดกับหมอดิว
 
"แล้วน้องคนนี้ชื่อน้องวีนะทุกคน"
หมอดิวประกาศ และเกือบจะทันทีที่หมอดิวพูดจบ
 
"อ่า...แล้วน้องวีนี่แฟนใคร"
 
เภสัชกรอั๋นแกล้งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ยิงมุกเปรี้ยงลงกลางโต๊ะ
เล่นเอายัยหมวยทำหน้าเหลอหลา ส่วนหมอตรัยก็หูแดง
 
"หนูวีมากับเรา"
หมอตรัยอุบอิบบอกคนที่นั่งตรงข้าม ก่อนจะนึกเข่นเขี้ยวอยู่ในใจว่า
มาถึงก็เล่นกรูก่อนเลยนะไอ่อั๋น
 
"เฮ้ยๆ ไอ่อั๋นมันไม่ได้ถามว่ามากับใคร มันถามว่าน้องวีเนี่ย..
แฟนใคร เมิงก็ตอบไม่ตรงคำถามนะไอ่ตรัย"
 
หมอเจหันมาเล่นด้วย ถ้าหมอเจขยับปากพูดอะไรออกไปแล้ว
หมอปิงไม่พูดบ้างก็จะกระไรอยู่
 
"แฟนใครกรูไม่รู้อ่ะนะ รู้แต่ตอนนี้ไอ่ตรัยมันพยายามจีบอยู่อ่ะ"
 
ทิ่มจึ้กเข้ากลางใจคุณหมอตรัย จนชายหนุ่มไม่กล้าหันไปมอง
คนข้างๆ ชายหนุ่มรู้สึกตัวว่าตัวเองคงจะหน้าแดงจัด
 
วีรญาเองก็ใจเต้น....วันนี้เพื่อนๆคุณหมอมาแปลกกันจังเลยอ้ะ
 
คำพูดของเพื่อนแต่ละคนเล่นเอาคุณหมอตรัยหายใจไม่ทั่วท้อง
ก็ถึงเขาจะจีบวีรญาจริงๆก็เถอะ ชายหนุ่มก็เข้าหาด้วยวิธีเนียนๆ
แบบไม่กระโตกกระตาก แต่เพื่อนเขาแต่ละคนฮาร์ดคอร์กันมาเลย
...จะรุ่งหรือจะร่วงกันฟะวันนี้
 
ขณะที่ทุกคนกำลังกระเซ้าเย้าแหย่หมอตรัยและยัยหมวยกันอย่าง
เมามันส์ เภสัชกรอั๋นก็มีท่าทีส่อพิรุธ อดีตเพลย์บอยเหลือบดูนาฬิกา
ข้อมือและบริเวณประตูทางเข้าบ่อยๆ ครั้นพอเห็นภริยาสาวมองด้วย
ท่าทางสงสัยก็เลยแอบกระซิบกันสองคน
 
"เดี๋ยววันนี้พี่จะมีเซอร์ไพรซ์ไอ่ตรัยกับนังแอ๊ดมันหน่อยน่ะ
...เดี๋ยวยัยหมอกวางจะมา"
 
"จะบ้าเหรอพี่อั๋น พี่อั๋นชวนยัยหมอกวางมาได้ไง
เดี๋ยวพี่แอ๊ดก็ปรี๊ดวงแตกหรอก พูดเล่นป่ะเนี่ย"
 
"หึ...พูดจริ๊ง ดิวมันก็รู้นะ พี่อยากดูอะไรสนุกๆหน่อย"
ชายหนุ่มหันไปหลิ่วตาให้หมอดิวอย่างรู้กัน แต่อีกฝ่ายขยับปาก
แบบไม่มีเสียงกลับมาว่า
 
"หาเรื่องนะเมิงง่ะ"
 
คุณหมอน้องกวางอดีตคนเคยรักของหมอตรัยที่มีลูกถึงสองคนแล้ว
แต่ยังสวย(??)ไม่สร่าง กำลังเริ่มรักขมกับสามีนายทหารนักกีฬา
ด้วยความที่หมอกวางมั่นใจในความสวยน่ารักของตัวเอง และเอา
แต่ใจอย่างมากถึงมากที่สุดทำให้เกิดเรื่องระหองระแหงกับสามีบ่อย
ครั้ง ส่วนหนึ่งเพราะหล่อนชอบหยอดให้หนุ่มๆมาติดพัน
 
สร้างความไม่พอใจให้พี่เป้ผู้เป็นสามีมากกก พี่เป้เป็นคนขี้หึงจึง
เริ่มใช้ความรุนแรงกับภริยา และลงไม้ลงมือกันในที่สุด
 
คนที่รู้เรื่องนี้ชนิดเจาะลึกก็ไม่ใช่ใครอื่น หมอดิวกับเภสัชอั๋นนั่นเอง
ที่หมอดิวรู้ก็เพราะเพื่อนที่โรงพยาบาลยันชีโทร.เม้าท์ให้ฟังว่า
หมอกวางนั้นมาทำหน้าเพราะถูกสามีตบจนซิลิโคนที่เสริมจมูกเบี้ยว
 
ส่วนเภสัชอั๋นก็เคยเจอหมอกวางบ่อยๆ เวลามีงานประชุม สาวเจ้ามัก
มีท่าทางอมทุกข์และเอ่ยปากหาทางขอเบอร์ ขอที่อยู่เพื่อติดต่อหมอ
ตรัย อ้างว่ามีเรื่องอยากปรึกษา อดีตเพลย์บอยหนุ่มก็เอาแต่บิดพลิ้วมา
ตลอด จนมาครั้งนี้ที่เภสัชกรหนุ่มให้ข้อมูลกับหมอกวางว่านัดทานข้าว
กับหมอตรัยที่ไหน เมื่อไร และใครมาบ้าง
 
"เอ้า ใครอยากกินอะไรก็สั่งเอานะ ของกินเล่นอ้ะชั้นสั่งแล้ว
สั่งจานหลักมาได้เลย"
 
หมอแอ๊ดส่งเมนูให้เพื่อนๆ ท่าทางแฮปปี้ดี๊ด๊า
 
"เอาเบียร์เย็นๆมาก่อนสี่ขวด สิงห์นะ แอ๊ดเอาไร สมอลนอฟมั้ย"
หมอเบียร์หันมาถามเพื่อน
 
"อืม เอาเชอรี่นะ ดิวแกกินบาร์คาดี้สตอรอเบอรี่ใช่มั้ย นังรินแก
ไม่ต้องกินนะเดี๋ยวแกเข้าเวรฉุกเฉินนี่ หมวยวีล่ะกินได้ป่าวจ๊ะ
เอาแบบคุณหมอมั้ย"
หมอแอ๊ดสั่งเครื่องดื่มมีแอลกอฮอล์แทนทุกคน วันนี้หมอตรัยเอง
ก็ดื่มกับเพื่อนๆเหมือนกัน ถึงจะไม่ใช่คนชอบดื่มแต่หมอตรัยของเรา
ก็ไม่คอแป๊บเหมือนยัยหมวยวีนะจ๊ะ
 
"สงสัยไม่มาแล้วมั้ง"
เภสัชกรอั๋นกระซิบกับภริยา เมื่อเห็นเวลาผ่านไปมากแล้วอาหาร
ก็เริ่มทยอยมาเสริ์ฟแล้ว หมอกวางก็ยังไม่มาสักที
 
ยังไม่ทันขาดคำ ที่ประตูทางเข้าก็ปรากฏร่างของหญิงสาว
นางหนึ่งขึ้นมา เจ้าของดวงตากลมโตที่เคยเป็นคนรักของ
คุณหมอตรัยในอดีตมองไปรอบร้านครู่หนึ่งก่อนจะก้าวฉับๆ
อย่างคล่องแคล่วมายังโต๊ะที่แก๊งค์ของหมอตรัยนั่งกันอยู่
 
"ตรัย!!!"
 
หญิงสาวเรียกชื่อคนที่หล่อนเคยทิ้งอย่างไร้เยื่อใยด้วยเสียงหวานฉ่ำ
ดวงตากลมโตฉายแววยินดีเปี่ยมล้น
 
คุณหมอตรัยหันขวับตามเสียงเรียก ในขณะที่หมอแอ๊ดลุกพรวดขึ้น
ทันที เจ้าแม่หน้าบึ้งสนิท ขณะที่แขกที่ไม่ได้รับเชิญทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
พุ่งความสนใจไปยังหมอตรัยคนเดียว ทำเหมือนในโลกนี้มีเพียง
หล่อนและหมอตรัยเท่านั้น
 
"ตรัย...คิดถึงจังเลย ไม่เจอกันนานเท่าไรแล้วนะ"
 
เสียงออดอ้อนอ่อนหวานหลุดออกมาจากริมฝีปากที่เคลือบลิปสติก
สีชมพูหยาดเยิ้ม
 
"กวาง มาได้ยังไงกันครับ"
คุณหมอตรัยผงะ อึ้งไปเล็กน้อยเมื่อคนรักเก่าทักอ่อนหวานขนาดนี้
ยัยหมวยจะเข้าใจอะไรผิดไปมากน้อยขนาดไหนกันเนี่ย
 
"อะแฮ้ม...แค่กๆๆๆ ขากกก"
 
พฤติกรรมนี้ไม่พ้นหมอปิงแน่นอน แต่ก็เรียกความสนใจของทุกคน
กลับมาได้ และก็นั่นแหละหมอกวางคนสวยจึงหันมาโปรยยิ้มเก๋ให้
ทุกคนบนโต๊ะ ก่อนจะทักทายเสียงใสเหมือนไม่เคยมีเรื่องกันมาก่อน
 
"หวัดดีจ้ะ ทุกคน..."
 
"จำไม่ได้ว่าเคยเชิญเธอนะ"
 
ไม่ทันจบประโยคก็โดนเจ้าแม่แอ๊ดเบรคซะหัวทิ่ม แต่สาวลูกสองก็ยัง
ทำเป็นไม่สนใจ กลับมาพูดต่อด้วยใบหน้าปั้นยิ้มสวยเต็มที่(แต่ในใจก็
นึกด่าหมอแอ๊ดไปหลายอยู่เหมือนกัน)
 
"เราเจออั๋นที่งานประชุมบ่อยๆ แล้วก็เคยบ่นๆกับอั๋นว่าอยากเจอ
ตรัยม๊ากมาก จะติดต่อก็ไม่รู้จะทำยังไง เมื่อวานอั๋นโทร.มาบอกเรา
ว่าพวกเธอนัดเจอกันที่นี่เราก็เลยตามมานะจ้ะ ดูซิ ไม่เจอกันตั้งนาน
ไม่ยอมติดต่อมาหากันบ้างเลย...คนใจร้าย"
 
แล้วก็ทุบแขนหมอตรัยเบาๆไปหนึ่งที ใส่จริตจะกร้านเต็มที่ คุณหมอ
ตรัยก็ได้แต่อึกอักพูดอะไรไม่ออก ยัยหมวยที่นั่งข้างๆเองก็งับส้อมคา
ปากอึ้งไปเหมือนกัน คุณหมอน้องกวางเบียดร่างเข้าหาชายหนุ่มอย่าง
ไม่เกรงใจว่าจะไปโดนหมอดิวที่นั่งอยู่ทางซ้ายมือเลยแม้แต่น้อย
หนุ่มหน้าสวยใจสาวขยับแว่นด้วยความไม่พอใจก่อนจะหันมาแว้ดใส่
ร่างที่ดีดดิ้นอยู่ข้างๆ
 
"นี่เอาก้นเน่าๆของหล่อนไปให้พ้นหน้าชั้นที จะทิ่มหน้าชั้น
อยู่แล้วเห็นมั้ย ไปไกลๆโน่นเลยไป เหม็นสาบชะนี"
 
เพื่อนๆในโต๊ะถึงกับตาโต โดยเฉพาะหมอแอ๊ดกับหมอริน ปกติเพื่อนๆ
ไม่เคยเห็นคนใจเย็นและเรียบร้อยอย่างหมอดิวฟิวส์ขาดแบบนี้ 
 
"อุ๊ย แหม...ขอโทษนะจ๊ะดิว เราไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะจ๊ะ
เราคงดีใจที่ได้เจอตรัยมากไปหน่อยน่ะ โดนชนตรงไหนรึเปล่า
ขอโทษมากๆเลยนะจ๊ะ"
 
หญิงสาวสวมบทนางเอกได้อย่างไม่เก้อเขิน หมอดิวอ้าปากค้าง
อึ้งไปเหมือนกันที่จู่ๆตัวเองก็กลายเป็นนางร้ายไปซะอย่างงั้น
 
"ถ้ายังไงดิวช่วยเขยิบหน่อยได้มั้ย เราขอนั่งตรงนี้ได้มั้ยจ๊ะ เนี่ย...
มีเรื่องอยากคุยกับตรัยเยอะมากเลยน่ะ"
 
หมอกวางได้จังหวะฮุคไปอีกดอก คราวนี้หมอดิวซึ่งหายมึนแล้วจึง
สวนเข้าบ้าง หนอย...คนอย่างหมอดิวถ้าจะให้ร้ายมันก็ต้องร้ายให้
สมบทบาทย่ะ
 
หนุ่มหน้าสวยจึงใช้ไหล่ดันหมอกวางจนต้องถอยหลังกลับ พร้อมกับ
ขยับเก้าอี้มาชิดหมอตรัย แล้วเอามือเกาะแขนข้างซ้ายของหมอตรัย
ไว้แน่น
 
"เสียใจ ชั้นก็มีเรื่องอยากคุยกับตรัยเยอะแยะ...เหมือนกัน"
 
คุณหมอน้องกวางเห็นว่าไม่มีทางแทรกเข้าไปได้ แถมถัดจากหมอดิว
ยังเป็นหมอแอ๊ดคู่ปรับเก่าจึงเปลี่ยนเป้าหมายหันไปทางวีรญาที่มองมา
พอดี เจ้าหล่อนเดินไปหยุดข้างหมอตรัยและยัยหมวยวี หมอกวางใช้
สายตากึ่งจิกแต่ก็ยังยิ้มพูดกับยัยหมวยช้าๆเน้นๆด้วยท่าทีเหนือกว่า
 
"ขอโทษนะคะ ช่วยขยับไปหน่อยได้ไหม ฉันมีเรื่องอยากคุยกับตรัย
สองคนหน่อยน่ะค่ะ"
 
ยังไม่ทันที่วีรญาจะขยับตัว คุณหมอตรัยก็ยกแขนขึ้นโอบไหล่หญิงสาว
เอาไว้ ชายหนุ่มขมวดคิ้วเข้มๆนิดเดียวจนเกือบมองไม่ทัน  ปลายนิ้ว
เรียวของหมอตรัยสัมผัสกับผิวนุ่มๆที่พ้นเนื้อผ้า
 
"หนูวีอยู่เฉยๆ"
 
ชายหนุ่มทอดเสียงอ่อนโยน ก่อนจะหันไปบอกอดีตคนรักด้วยประโยค
ที่ทำให้หมอกวางรู้สึกแสนขัดใจกว่าเดิมว่า
 
"กวางครับ หนูวีเป็นผู้หญิงที่เราคบอยู่ด้วยตอนนี้
หนูวีคนนี้คุณหมอกวางนะครับเป็นเพื่อนเก่าของหมอ"