คุณหมอหัวใจแหวว

หมอกวางหน้าหงิกสนิทกับสถานะของตนที่หมอตรัยแนะนำกับวีรญา

แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อตอนนี้สถานะของตนเองเปลี่ยนไปแล้ว

หญิงสาวกัดริมฝีปากอย่างขัดอกขัดใจ

 

เมื่อไม่มีใครยอมลุกให้นั่งหญิงสาวจึงได้แต่ยืนเคว้งคว้าง จนพี่หมี

ต้องแสดงความเป็นสุภาพบุรุษลุกขึ้นยืนแล้วบอกกับสาวลูกสอง

 

"นั่งนี่ก็ได้ครับ"

 

นี่...ของพี่หมีคือหัวโต๊ะที่ต้องหันมาประจันหน้ากับหมอแอ๊ดคู่ปรับเก่า

แล้วถูกขนาบข้างซ้ายขวาด้วยหมอเบียร์และหมอปิง หญิงสาวจึง

มีสีหน้าไม่สู้ดีนัก

 

ส่วนวีรญานั่งอยู่ด้านขวามือของหมอตรัย ถัดมาคือพี่กุ้งภริยาหมอเบียร์

และหมอเบียร์ ฝั่งตรงข้ามคือหมอริน เภสัชกรอั๋นกับภริยา หมอเจ

และหมอปิง พี่หมีนั้นตอนนี้เดินย้ายร่างอวบๆมานั่งแหมะอยู่ข้าง

หมอแอ๊ดที่แสดงอาการไม่สบอารมณ์

 

"ก็กวางอยากนั่งใกล้ๆตรัยนี่"

 

หญิงสาวไม่วายส่งสายตาขอให้หมอตรัยช่วย

และหมอแอ๊ดสวนขึ้นมาทันทีเหมือนกันว่า

 

"ถ้าไม่สะดวก เธอจะนั่งโต๊ะอื่นก็ไม่มีใครห้ามนะ"

 

บรรยากาศครื้นเครงเฮฮาเมื่อครู่เริ่มจะกลายเป็นบรรยากาศมาคุแทน

เพราะหมอแอ๊ดนั้นหมั่นไส้และจ้องจะกัดหมอกวางเต็มที่ เพื่อนๆแก๊งค์

สาวแตกเองก็ไม่มีใครห้ามเสียด้วย แต่ถ้ายุส่งละพอมี เภสัชกรอั๋นจึง

บิ้วท์อารมณ์ทุกคนให้ดีขึ้นด้วยการแซวหมอตรัย

 

"เฮ้ย ไอ่ตรัย มือน่ะพอได้แล้วมั้ง ใจคอจะไม่กินอะไรแล้วใช่ไหม

โอบไหล่ยัยหนูวีไม่ยอมปล่อยเลยเว้ยเฮ้ย เพื่อนเรา"

 

"อ่ะ ไอ่อั๋น เมิงนี่ขัดจังหวะนะเนี่ย ไอ่ตรัยมันอุตส่าเนียนอยู่

ตั้งนาน ทำลายโอกาสเพื่อนว่ะเมิงนี่ คบไม่ได้ๆ"

 

หมอเจรีบรับต่อมุกทันที เรียกเสียงเฮจากเพื่อนๆ ขณะที่หมอตรัย

ทำฟอร์มไม่ยอมชักมือกลับซะอย่างงั้น แถมออกตัวสวยงาม

 

"หมอไม่ได้คิดอะไรไม่ดีแบบนั้นซะหน่อย เนอะหนูวี"

 

"ช่ายค่ะ คุณหมอไม่มีทางคิดแบบนั้นแน่นอน"

 

ยัยหมวยหันไปพยักเพยิดกับหมอตรัย ก่อนจะคิดต่อในใจว่า

..ก็คุณหมอเป็นเกย์นี่คะ (อุ๊บบส์ แรว้งส์)

บรรยากาศดีๆเริ่มกลับมาอีกครั้ง มีแค่คุณหมอน้องกวางคนเดียว

ที่นั่งทำหน้าเป็นตรูดอย่างไม่สบอารมณ์

 

ครู่ใหญ่เภสัชกรหนุ่มจึงทำทีเป็นลุกไปเข้าห้องน้ำก่อนจะทำ

สัญญาณมือให้หมอดิวเดินตามออกไป

 

"เป็นไงล่ะเซอร์ไพรซ์กรู ในที่สุดไอ่ตรัยกับยัยหนูวีก็ยอมรับว่า

คบกันเรียบร้อยโรงเรียนจีนแล้ว เจ๋งป่าวไอ่ดิว เจ๋งป่าว"

 

หนุ่มอั๋นออกท่าออกทางดี๊ด๊า ขณะที่คุณหมอหนุ่มหน้าใสใจสาว

ถอดแว่นออกมาเช็ดแรงๆอย่างสุดเซ็งแล้วเฉลยความจริงให้เภสัชกร

อดีตเพลย์บอยตัวเอ้ฟัง

 

"เจ๋งบ้านป้าเมิงสิไอ่อั๋น ยัยวีมันรู้เรื่องรู้ราวด้วยที่ไหนว่าไอ่ตรัยมันจีบ

ตัวเองหน่ะ ป่านนี้มันจะรู้รึยังก็ไม่รุ ว่าไอ่ตรัยน่ะมันไม่ได้เป็นเกย์"

 

"ชิบหายแล้วสิ ถ้ายัยวีหลุดพูดอะไรออกไปแล้วยัยกวางรู้ว่าไอ่ตรัย

ยังโสดมีหวังมาตามนัวเนียจนเป็นเรื่องแหงแซะ กรูก็นึกว่ามันคบกัน

ไปแล้ว แหม...แล้วเมิงก็ไม่บอกกรูมั่งเลยนะอิดิ๊ววว"

 

หนุ่มอั๋นออกอาการลน ขณะที่หมอดิวที่มีสติดีกว่าคว้าโทรศัพท์เรียก

วีรญาให้ออกมาเจอกันที่ห้องน้ำโดยด่วน ซึ่งก็ทันใจเป็นที่สุดวางปุ๊บ

ยัยหมวยก็มาถึงปั๊บ ยัยหมวยนั้นตอนนี้ตาเริ่มเชื่อมออกอาการกรึ่มๆ

แล้วเนื่องจากซัดสมอลนอฟไปตั้งเกือบสามขวด

 

 พอวีรญามาถึงหมอดิวก็รีบเล่าอย่างรวบรัดให้วีรญาแกล้งแสดงละคร

เป็นคนรักของหมอตรัยเพราะไม่ต้องการให้อดีตคนรักที่มีสามีเป็นนาย

ทหารเข้ามาเจ๊าะแจ๊ะกับหมอตรัยจนเกินงาม

 

"หนูวีช่วยหมอนิดนึงนะ ไม่งั้นยัยหมอกวางต้องตามวอแวไอ่ตรัย

แน่เลย เนี่ยดูซิ ตัวเองก็มีผัว...เอ๊ย สามีอยู่แล้วแท้ๆ สามียัยกวาง

ขี้หึงซะด้วย หมอไม่อยากให้เพื่อนซวยน่ะยัยวี ไอ่ตรัยมันอุตส่าห์

ไม่ยอมติดต่ออยู่ตั้งนานนะเนี่ย"

 

"ใช่ครับ ตอนคบกับยัยกวางน่ะ ไอ่ตรัยลำบากมากเพราะยัยกวาง

เป็นผู้หญิงที่เอาแต่ใจตัวเองสุดๆ ไอ่ตรัยแทบจะไม่ได้เป็นตัวของ

ตัวเองเลย"

 

เภสัชกรหนุ่มตัวต้นคิดทำหน้าเครียด ใส่ยัยหมอกวางอีกดอก

ขณะที่ยัยหมวยกลับตีความคำพูดของเภสัชกรจอมเจ้าชู้ไปคน

ละทาง แถมยังเข้าใจผิดไปไกลโขชนิดกู่ไม่กลับ 

 

"ได้ค่ะ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของวี เดี๋ยววีจัดการเอง ตอนคบกับผู้หญิง

คนนี้คุณหมอคงต้องฝืนมากเลยสินะคะ กว่าที่คุณหมอจะได้แสดงออก

แล้วก็เป็นตัวของตัวเองได้อย่างทุกวันนี้คุณหมอต้องลำบากมามาก

แน่ๆเลย วีจะไม่ยอมให้คุณหมอต้องกลับไปแอ๊บแมนแน่นอนค่ะ"

 

ยัยหมวยพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ท่าทางมุ่งมั่นอย่างเต็มที่ที่จะช่วย

เหลือคุณหมอของเจ้าหล่อน คุณหมอดิวกับหนุ่มอั๋นเลยได้แต่หันมา

มองหน้ากันตาปริบๆกับความเป็นสาววายช่างจิ้นของวีรญาที่พาความ

คิดเข้ารกเข้าพงได้อย่างเยี่ยมยอด

 

แต่ตอนนี้ก็ไม่มีเวลามานั่งอธิบายอะไรแล้วเพราะคุณหมอน้องกวาง

ขยับมานั่งแทนที่ยัยหมวยเจ๊าะแจ๊ะกับหมอตรัยด้วยทีท่าเหมือนโลก

นี้มีกันอยู่แค่สองคน

 

"ลุยโลด!!!"

 

วีรญาก้าวอาดๆเข้าไปในร้านโดยมีหมอดิวและเภสัชกรอั๋นตามหลังไป

หญิงสาวมาหยุดยืนที่เก้าอี้ที่ตัวเองนั่งเมื่อสักครู่ก่อนจะพูดกับคุณหมอ

น้องหมอกวางด้วยท่าทางสุภาพแต่มีแววเหวี่ยงวีนในดวงตาว่า

 

"ขอโทษนะคะ  ตรงนี้ที่นั่งวี คุณช่วยกลับไปนั่งที่ของตัวเองด้วยค่ะ"

 

หมอกวางหันขวับ แสดงสีหน้าไม่พอใจที่มีคนมาขัดจังหวะ หล่อน

กำลังเล่าความทุกข์ระทมหลังการใช้ชีวิตคู่กับพี่เป้ให้หมอตรัยฟัง

เพื่อเรียกร้องความเห็นใจจากอดีตคนรักเก่า

 

...พอถูกขัดจังหวะคุณหมอน้องกวางก็แว้ดกลับเสียงแหลม

 ทั้งที่เมื่อกี้เพิ่งเล่นบทโศกน้ำตาคลอเล่าไปจะร้องไห้ไปอยู่เลย

 

"ชั้นกำลังคุยกับตรัยอยู่ไม่เห็นรึไง คนอะไรไม่มีมารยาท ตรัยก็นะ

ช่างคบเข้าไปได้ยังไงเด็กพรรค์นี้"

 

ยัยหมวยหน้าตึงด้วยความโมโหบวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ หญิงสาว

เบียดตัวเข้ามาแทรกระหว่างคุณหมอตรัยกับอดีตคนรักแล้วกอดแขน

หมอตรัยเอาไว้ข้างหนึ่ง พ่อคนเนื้อหอมอึ้งไปเหมือนกัน

 

"ใครกันแน่ที่ไม่มีมารยาท ดูไม่ออกเลยเหรอคะ ว่าใครเค้าอยากคุย

ด้วยรึไม่อยากคุยด้วยน่ะ ถ้าอยากนั่งตรงนี้นักก็เชิญค่ะ ชั้นยกให้"

 

วีรญาเอนศรีษะไปซบไหล่คุณหมอตรัย ก่อนจะช้อนตาขึ้นมองชาย

 หนุ่ม คุณหมอตรัยยิ้มบางๆให้ยัยตัวเล็ก ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นแหละนะ

แต่เวลายัยหมวยอ้อนนี่น่ารักชะมัด เฮ้อ...อยากฟัดแก้มขาวๆให้หาย

มันเขี้ยวจัง

 

"หมอคะ เราไปนั่งตรงโน้นกันได้มั้ยคะ

วีอยากนั่งใกล้ๆหมอแอ๊ดน่ะค่ะ"

 

ยัยหมวยฉอเลาะ เรียกเสียงเฮจากโต๊ะอีกครั้ง

 

"อืมม..ได้ครับ"

 

ชายหนุ่มลุกขึ้นประคองวีรญาที่กอดแขนเขาแน่นย้ายไปนั่งใกล้ๆ

หมอแอ๊ด โดยมีหมอดิวอำนวยความสะดวกให้เป็นอย่างดี แก๊งค์สาว

แตกรู้สึกสะอกสะใจเป็นที่สุด หัวเราะกันคิกคักทีเดียว ชายหนุ่มรู้สึก

ว่าคนในอ้อมแขนเดินเซผิดปกติ ไหนจะตาเชื่อมๆกับไอ้อาการ

วีนเหวี่ยงนี่อีก

 

ก่อนหน้านี้หมอตรัยก็พอจะรู้มาเหมือนกันว่ายัยหมวยวีเวลาดื่มเหล้า

แล้วจะออกอาการขี้วีน ขี้โมโห จึงไม่ค่อยได้เห็นเจ้าตัวดื่มสักเท่าไรนัก

จำได้ว่าพี่โจ้กับพี่เอ๋เคยเผายัยหมวยให้ฟังว่าเกือบมีเรื่องกับข้าราชการ

สูงวัยที่มาแต๊ะอั๋งจับไม้จับมือ

 

ยัยหมวยซึ่งได้ที่แล้วก็เลยซัดเปรี้ยงเข้าให้ เดือดร้อนผู้ใหญ่ต้องออก

มาห้ามทัพสงบศึก ตั้งแต่วันนั้นดูเหมือนหญิงสาวจะแทบไม่แตะแอล

กอฮอล์อีกเลย

  

"กี่ขวดแล้วเนี่ยแอ๊ด"

 

ชายหนุ่มหันไปถามเพื่อนสาวเบาๆ หมอแอ๊ดชูนิ้วขึ้นมาสามนิ้วแทน

คำตอบ ชายหนุ่มทำตาโตเมื่อทราบจำนวนขวดของเครื่องดื่มมึนเมาที่

ยัยหมวยดื่มเข้าไป คอแป๊บอย่างยัยหมวยจะประคองตัวกลับบ้านพัก

ไหวมั้ยน้อ

 

"ใช้ได้เลยนะเนี่ย"

 

หมอดิวพูดยิ้มๆ วีรญานั้นได้ยินที่คุณหมอตรัยถามเพื่อนชัดเจนทุกคำ

หญิงสาวจึงป้องมือกระซิบกระซาบคนที่หล่อนนั่งเบียดอยู่ สัมผัสของ

ริมฝีปากนุ่มๆกับลมหายใจเจือกลิ่นแอลกอฮอล์ที่มาโดนอย่างไม่ได้

ตั้งใจทำเอาหมอตรัยใจเต้นโครมคราม รู้สึกถึงเลือดที่ฉีดขึ้นหน้าจน

ร้อนวูบ

 

"แค่นี้เอง วีแค่มึนๆ ยังไม่เมาหรอกค่ะ"

 

"คุณหมอสิ หน้าแดงกว่าวีอีก จะขับรถกลับไหวมั้ยน๊า

วีขับรถไม่เป็นด้วยสิ"

 

วีรญาเอาสองมือประคองใบหน้าที่มีหนวดเคราเป็นปื้นของคุณหมอตรัย

ที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าแดงเพราะฤทธิ์เบียร์หรือแดงเพราะอย่างอื่น สัมผัสของ

เคราแข็งๆที่ทิ่มอยู่กลางฝ่ามือทำให้รู้สึกจั๊กจี้หน่อยๆ

 

เพื่อนๆที่เห็นยัยหมวยจี๋จ๋ากับหมอตรัยเป่าปากกันเฟี้ยวฟ้าว ชอบอก

ชอบใจ เว้นซะแต่หมอดิวกับเภสัชกรอั๋นที่รู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร ทั้งคู่หัน

มามองหน้ากันแล้วถอนใจเฮือกคอตก ส่วนหมอตรัยก็ได้แต่ยิ้มเขินๆ

 

เกือบเที่ยงคืนการสังสรรค์จึงสิ้นสุดลง หมอรินนั้นกลับไปเข้าเวรตั้งแต่

ตอนสามทุ่มแล้ว เพื่อนๆอีกสิบสามชีวิตจึงเตรียมตัวแยกย้ายกันไปพัก

ผ่อน คู่ของหมอเบียร์ พี่หมี หมอปิง และหมอเจตกลงไปพักที่ชั้นบน

ของร้านลาล่าอันเป็นนิวาสถานที่แสนโอ่อ่าของหมอแอ๊ดกับหมอดิว

 

ส่วนเภสัชกรอั๋นและภริยาที่ตกลงกันเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะค้างกับ

หมอตรัยและหมอรินที่ชั้นบนของคลินิกของเพื่อนทั้งสองก็เกิดมา

เปลี่ยนใจเอาซะงั้น

 

"กรูมันคนให้โอกาสเพื่อน"

 

เภสัชกรหนุ่มกระซิบกระซาบบอกเพื่อนๆที่คุยกันคิกคัก ทำเอายัยหมอ

กวางออกอาการกระฟัดกระเฟียดที่ไร้คนสนใจ ทำให้เจ้าหล่อนจำต้อง

ขับรถกลับบ้านที่กรุงเทพฯกลางดึก คืนนี้หมอแอ๊ดเสนอให้วีรญาไป

ค้างกับหมอตรัยก่อนเนื่องจากดึกแล้ว และที่บ้านหมอแอ๊ดนั้นคนเยอะ

แล้วตอนเช้าคุณหมอคนสวยจะเป็นคนไปส่งวีรญาที่บ้านพักเอง

 

วีรญาซึ่งไม่คิดอะไรมากก็ตกลงทันที ปกติหมอแอ๊ดมักจะขอให้ยัย

หมวยมาช่วยงานที่ร้านและค้างด้วยบ่อยๆอยู่แล้วเวลาเกิดเหตุฉุกเฉิน

 หรือช่วงวันหยุดยาวทั้งหลาย

 

คลินิกศัลยกรรมความงามลาล่ากับคลินิกของคุณหมอตรัยอยู่ไกลกัน

ไม่ถึงห้าสิบเมตร คลินิกของหมอแอ๊ดนั้นเป็นตึกสองชั้น กว้างขวาง

ถึงสามคูหา คุณป๋าของหมอแอ๊ดซื้อตึกให้ลูกสาวเพื่อเปิดกิจการด้วย

ราคาแสนถูกเพราะความกว้างขวางจึงบีบคอเอากับคนรู้จักได้ เพื่อนๆ

ลูกสาวอย่างหมอตรัยก็เลยพลอยได้อานิสงค์ได้ซื้อตึกเพื่อเปิดกิจการ

ในราคาสบายๆไปด้วย

 

วีรญารู้สึกอายๆนิดหน่อยที่ต้องมาเล่นละครแบบนี้ แต่ที่อายกว่าคือ

การที่ต้องมาเดินขาปัดเพราะสมอลนอฟสามขวด คุณหมอตรัยจึงจับ

มือสาวเจ้าแน่นหนาเพราะกลัวเดินๆอยู่ยัยหมวยจะหัวปักไป

 

หมอตรัยและเพื่อนๆพากันเดินมาขึ้นรถที่ลานจอดรถ หมอปิงกับหมอเจ

นั้นทำเป็นเดินไปขอดูรถใหม่ของหมอตรัยที่เจ้าตัวเพิ่งจะถอยป้ายแดง

ออกมา แท้จริงคู่หูอยากไปดูว่าวีรญากับหมอตรัยจะสวีทวี้ดวิ้วกันมาก

น้อยแค่ไหนตั้งหาก พอเดินมาถึงรถคู่หูก็ถึงกับอึ้งเมื่อเห็นเชฟโรเล็ต

ออปตร้าสีเทา ที่ตกแต่งเอสเซสเซอรี่เต็มพิกัด

 

"คะ..คันนี้"

หมอปิงชี้ ส่วนหมอเจเบิกตากว้างตะลึงงัน

 

"อืม..คันนี้แหละ"

หมอตรัยยิ้มภาคภูมิ หมอปิงกับหมอเจนั้นแทบลงไปนอนชัก

รถของหมอตรัยเต็มไปด้วยแมวสัญชาติญี่ปุ่นสีชมพูนั่งหน้าแป้นเต็มรถ

 

"คิตตี้เต็มคันรถเลยเนี่ยนะเมิง ไอ่ตรัย!! โว้ยย กรูอยากจะบ้า"

 

"อ่ะ ไม่น่ารักเหรอ นี่แต่งเป็นเซ็ตเลยนะ จะได้เข้ากันได้กับรถของ

พวกเราไง"

 

หมอปิงกับหมอเจหันไปทางหมอแอ๊ด ก่อนจะเรียกแม่ตัวแสบที่ทำ

หน้าทะเล้นด้วยเสียงเข้มๆพร้อมกัน

 

"อิแอ๊ดดดด เอาอีกแล้วนะเมิ๊งงง"

 

หมอตรัยเปิดประตูให้ยัยหมวยเข้าไปรอในรถ ส่วนตัวคุณหมอนั้น

พรรคพวกพากันกวักมือหยอยๆให้มาคุยกันก่อน

 

"รอแป๊บนึงนะครับหนูวี เดี๋ยวหมอมานะ เป็นไงมึนมากมั้ยเนี่ย

ปวดหัวรึเปล่า"

 

ชายหนุ่มแตะมือที่หน้าผากมนด้วยท่าทางใส่ใจ วีรญาแอบคิดว่า

ถ้าคุณหมอไม่ได้เป็นเกย์ หญิงสาวคงหวั่นไหวไม่น้อย

 

"วีง่วงนิดหน่อยน่ะค่ะ ไม่ได้เมาซะหน่อย"

 

ยัยหมวยยังปากแข็งทั้งๆที่ตาเริ่มปรือ คุณหมอจึงขยี้ผมหญิงสาวอย่าง

เอ็นดูก่อนจะผละไปหากลุ่มเพื่อนๆที่ล้อมวงกันคุยด้วยท่าทางเหมือน

จะมีเรื่องอะไรสักอย่าง

 

"กรูสองคนมีเรื่องจะชี้แจง"

 

หมอดิวเช็ดเหงื่อก่อนจะเปิดประเด็น ขณะที่เภสัชกรอั๋นท่าทางอยู่

ไม่สุขจนภริยาสาวต้องหยิกไปหนึ่งที

 

"เอิ่มม..เรื่องยัยหมวยที่เมื่อกี้มันจี๋จ๋ากะไอ่ตรัยผิดปกติหนะ...

ไอ่อั๋นเมิงพูดมั่งดิ๊"

 

หมอดิวอึกอัก โยนให้เพื่อนจอมวางแผนพูดต่อหน้าตาเฉย

ก็คนต้นคิดไม่ใช่เขาซะหน่อย ไอ่อั๋นโน่นตะหาก

 

"อ่า..เอ่อ...คือกรูกะอิดิวไปขอให้ยัยวีเล่นละครเป็นแฟนไอ่ตรัยน่ะ

พวกกรูกลัวว่าถ้ายัยกวางรู้ว่าไอ่ตรัยยังโสดจะตามเจ๊าะแจ๊ะ เดี๋ยว

ผัวมันจะมาอาละวาดเอากะไอ่ตรัย"

 

คำเฉลยของเภสัชกรหนุ่มทำเอาบรรดาเพื่อนๆออกอาการเซ็งเป็ด

โดยเฉพาะหมอแอ๊ด ส่วนหมอตรัยเองก็นิ่งไปเล็กน้อย แล้วจึงยิ้ม

บางๆ ทว่าดวงตาก็ฉายแววผิดหวังไม่น้อย

 

"มิน่า เราก็ว่าหนูวีไม่เคยหวง แล้วก็ไม่เคยอ้อนเราขนาดนี้

คิดอยู่เหมือนกันว่ามันแปลกๆ"

 

"แต่เราก็เข้าใจนะว่าทั้งดิว อั๋น แล้วก็หนูวีน่ะ หวังดีกับเรา

ถึงจะผิดหวังหน่อยๆก็เถอะ...เฮ้อ"

 

หมอตรัยยอมรับออกมาตรงๆ แต่คำพูดต่อไปของคุณหมอก็ทำเอา

เพื่อนๆออกอาการเฮ

 

"อืม..แต่มันก็เร็วเกินไปที่จะมานั่งหมดกำลังใจน่ะนะ อั๋นมันอุตส่าห์

ให้โอกาสเราทั้งที ใช่มั้ย"

 

"ตรัย..แกจะปล้ำยัยหนูวีเหรอ"

 

หมอแอ๊ดถามพร้อมกับยิ้มแหยๆ ขณะที่หมอดิวทำท่าลุ้นสุดขีด

 

"เออ เอาเลย มันจะได้เลิกคิดว่าแกเป็นเกย์ซักที"

 

หนุ่มอั๋นยุส่งจึงถูกภริยาคนสวยเอาเล็บจิกแล้วบิดเนื้อต้นแขนอย่างแรง

จนต้องแหกปากอย่างหมดฟอร์ม

 

"โอ๊ยยย เจ๊บบ เจ็บจ้าเมียจ๋า ผมพูดอะไรผิดเนี่ย"

 

"พี่อั๋นนะ ในหัวมีแต่เรื่องแบบนี้รึยังไงกัน คิดได้ไงอ่ะให้หมอตรัย

ปล้ำยัยวี คนดีๆเค้าไม่คิดบ้าๆแบบนี้กันหรอกย่ะ ลามกหื่นกามที่สุด"

 

น้องตาลใส่เป็นชุด มือก็ไล่ทุบสามีตัวดีที่ได้แต่หนีพร้อมกับปิดป้อง

ไปด้วย คนอื่นเลยได้แต่ดูไม่ต้องลงมือด่าเองเพราะน้องตาลทั้งว่า

ทั้งลงไม้ลงมือให้เรียบร้อยแล้ว

 

หมอตรัยหัวเราะน้อยๆ แล้วพูดกับเพื่อนทุกๆคนว่า

 

"เราไม่ทำแบบนั้นกับหนูวีหรอกน่า ไม่ต้องห่วง ตอนนี้ถ้าเราจะมีอะไร

กับใครสักคน คนๆนั้นต้องเป็นคนที่เรารักจริงๆ แล้วเราก็ไม่มีทางทำ

อะไรคนที่ไม่เต็มใจเด็ดขาด ถ้าเค้าไม่ได้รักเรา...ถึงมีอะไรกันไปก็เท่า

นั้น มันจะไปมีความหมายอะไรล่ะ จริงมั้ย หือมม์"

 

พอหมอตรัยพูดจบเหล่าชายใจสาวก็กรี๊ดกร๊าด เรียกคะแนนนิยมจาก

เพื่อนแก๊งค์สาวแตกอีกจมหู

 

"ตรัยอ่ะ แกนี่มันสุภาพบุรุษจริงๆ"

 

"ต้องอย่างงี้สิเพื่อนชั้น ปลื้มค่ะปลื้ม"

 

หมอดิวกะหมอแอ๊ดชื่นชมเพื่อนกันใหญ่ ขณะที่เภสัชกรหนุ่มที่ตอนนี้

น่วมไปทั้งตัวแล้ว ออกอาการหมั่นไส้

 

"อี๊ คนดี ไปส่งยัยหมวยเหอะ ป่านนี้หลับน้ำลายยืดคารถแล้วมั้ง"

 

หนุ่มอั๋นออกปากไล่สุภาพบุรุษคนดีของเพื่อนๆ ทุกคนจึงพากันแยก

ย้ายขึ้นรถใครรถมันกลับที่พักที่แต่ละคนตั้งใจเอาไว้ พอกลับมาถึงรถ

คุณหมอก็พบยัยหมวยวีนั่งตาแป๋วรออยู่ก่อนแล้ว

 

"คุยอะไรกันคะ นานจังวีจะหลับแล้วนะเนี่ย"

 

หญิงสาวสัพยอก หมอตรัยจึงโน้มตัวมาซะใกล้จนหน้าแทบจะชิดกัน

ก่อนจะเล่าให้ฟัง

 

"พวกนั้นกลัวหมอจะปล้ำวีน่ะสิครับ หมอแอ๊ดเลยเรียกหมอไปอบรม"

 

พอใกล้กันซะขนาดนี้ ทั้งๆที่วีรญาคิดว่าชายหนุ่มเป็นเกย์แต่ก็

อดใจเต้นเอาไม่ได้เหมือนกัน ตั้งแต่ไว้หนวดไว้เคราถึงคุณหมอ

จะดูดิบๆเถื่อนๆไปหน่อยก็เถอะ แต่ยัยหมวยก็คิดว่าเข้าท่าดูหล่อ

กว่าแต่ก่อนเป็นไหนๆ

 

วีรญาตั้งใจว่าจะขอให้คุณหมอตรัยช่วงแวะร้านสะดวกซื้อก่อนจะ

กลับที่พัก ก็มันมีของใช้ส่วนตัวที่จำเป็นหลายอย่างจะต้องซื้อนี่นา

ไหนจะแปรงสีฟัน ชั้นใน แล้วก็ของกระจุกกระจิกบางอย่าง แต่พอ

ขึ้นรถได้ไม่ทันไรเจ้าหล่อนก็หลับปุ๋ยไปซะแล้ว

 

จนถึงที่พักอันได้แก่คลินิกของหมอตรัยนั่นแหละ หญิงสาวจึงถูกปลุก

ให้รู้สึกตัว พอหายงังเงียหญิงสาวจึงนึกขึ้นได้

 

"หมอคะ วีลืมซื้อแปรงสีฟันกับของใช้ส่วนตัวอ่ะค่ะ"

 

"อืมม..อะไรบ้างเอ่ย ถ้าแปรงสีฟันหมอมีอันใหม่ๆอยู่นะ หนูวีเอาไป

ใช้ได้เลย เอ่อ..หรือว่าพวกเสื้อผ้า ชุดนอน อะไรพวกนั้นใช่ไหม"

 

หมอตรัยเองก็ลืมนึกถึงของพวกนี้เหมือนกัน แต่ก็ไม่ใช่จะไม่มีวิธีแก้

ปัญหาซะหน่อยนี่นา

 

"เอางี้ หนูวีถอดเสื้อผ้าทั้งหมดลงเครื่องซักผ้าได้เลย ปั่นแห้งแป๊บ

เดียว พรุ่งนี้เช้าก็แห้งแล้วชุดนอนเดี๋ยวยืมหมอก่อนก็ได้ รังเกียจ

หรือเปล่าครับ"

 

วีรญาไม่อยากให้คุณหมอมองว่าเป็นคนเรื่องมาก แถมนี่ก็ดึกมากแล้ว

รบกวนชายหนุ่มมากไปก็จะไม่ดีเพราะคุณหมอเองก็ดื่มมาพอสมควร

เหมือนกัน แล้วก็น่าจะง่วงพอๆกับวีรญาแล้วด้วย หญิงสาวส่ายศรีษะ

จนผมกระจาย

 

"ไม่หรอกค่ะ คุณหมอน่ะ คิดอะไรก็ไม่รู้  วีอ่ะยังไงก็ได้อยู่แล้วค่ะ

คุณหมอง่วงแย่แล้วสิคะเนี่ย รีบอาบน้ำนอนกันดีกว่า พรุ่งนี้ต้อง

เข้าเวรหรือเปล่าคะ"

 

"ก็เข้าเวรเช้านะครับ สักแปดโมงครึ่ง เดี๋ยวพรุ่งนี้ถ้าหมอแอ๊ดไม่ว่าง

ยังไง เดี๋ยวหมอไปส่งหนูวีเองก็ได้ ใกล้นิดเดียวเอง ยัยแอ๊ดตื่นสาย

จะตาย ว่าแต่หนูวีเถอะ ตื่นเช้าไหวรึเปล่า"

 

"ไหวค่า แต่ตอนนี้อยากอาบน้ำนอนแล้วล่ะ ง่วงจังเลย"

 

หญิงสาวบ่น หมอตรัยเดินนำยัยหมวยขึ้นไปชั้นสองซึ่งเป็นที่พักของ

เขาและหมอริน ซึ่งวันนี้เปิดทางให้สุดๆด้วยการค้างที่ห้องพักที่โรง

พยาบาล ชายหนุ่มให้วีรญาเลือกเสื้อผ้าสำหรับใส่นอนจากตู้ของเขา

เพราะชุดนอนที่กะจะให้วีรญาใช้นั้นใหญ่เกินไป

 

วีรญาเลือกเสื้อยืดตัวใหญ่เนื้อนิ่มสีเทากับกางเกงบ็อกเซอร์ขาสั้น

สำหรับใส่นอนคืนนี้ หมอตรัยหยิบของที่ต้องใช้สำหรับอาบน้ำและ

แปรงสีฟันส่งให้หญิงสาว ก่อนจะพาขึ้นไปชั้นสามของคลินิก

 

"หนูวีอาบน้ำชั้นสามนะ เสื้อผ้าใส่เครื่องซักผ้านี่ เดี๋ยวซักเสร็จหมอจะ

เรียกนะครับ หมอไปอาบน้ำก่อนนะ"

 

ทั้งสองแยกย้ายกันไปอาบน้ำเพราะต่างก็ทั้งง่วงทั้งเพลียเต็มที่แล้ว

เหมือนกัน ครู่เดียวหมอตรัยก็อาบน้ำสระผมเสร็จสรรพ ไม่นานนัก

วีรญาก็เดินลงมาสมทบ หญิงสาวใส่เสื้อยืดตัวใหญ่ของคุณหมอตรัย

 และมันก็ดูตัวใหญ่มากขึ้นอีกเมื่อมาอยู่บนตัวเล็กจ้อยของวีรญา 

 

ทั้งคู่สดชื่นขึ้นมากหลังจากอาบน้ำสระผมจนเนื้อตัวหอมสะอาด

คุณหมอตรัยสังเกตเห็นวีรญาเอาแต่กอดผ้าเช็ดตัว ไม่สนใจจะเช็ดผม

ที่สระแล้วให้แห้งจึงบ่นเอา

 

"หนูวี เอาแต่นั่งกอดผ้าเช็ดตัวเมื่อไรผมจะแห้งครับ นอนทั้งแบบนี้

เดี๋ยวจะไม่สบายเอานะ"

 

แต่หญิงสาวกลับยิ้มแหยๆให้ ไม่ยอมปล่อยผ้าเช็ดตัว ก่อนจะพูดออก

มาช้าๆท่าทางเขินอาย

 

"ก็...วีซักเสื้อผ้าไปหมดแล้ว มันโป๊อ้ะ"

 

งั้นก็หมายความว่าร่างตรงหน้านี้...ไม่ได้ใส่ชุดชั้นในน่ะสิ...

ชายหนุ่มเลยพลอยหน้าแดงไปด้วย เขารีบเบือนหน้าจากร่างที่นั่ง

ตรงข้าม แม้วีรญาจะไม่ได้แต่งตัวโป๊ แต่ตอนนี้เขาดันจินตนาการถึง

เรือนร่างหญิงสาวที่อยู่ภายใต้เสื้อผ้าของเขาเข้าซะแล้วนี่สิ

ฮึ...คนจินตนาการสูงใครว่าดี

 

"งั้นเดี๋ยวหมอไปเอาผ้าเช็ดผมให้ครับ เมื่อกี้ก็ลืมไป"

 

ชายหนุ่มผลุนผลันลุกเข้าห้องนอนไป แป๊บเดียวก็กลับมาพร้อมผ้า

เช็ดผมผืนเล็กในมือ พอดีกับเครื่องซักผ้าที่ตั้งเวลาไว้ปั่นแห้งเสื้อผ้า

ของวีรญาเสร็จ คุณหมอจึงหอบตะกร้าเสื้อผ้า พาวีรญาขึ้นดาดฟ้าไป

ตากเสื้อ โชคดีที่วันนี้อากาศไม่ร้อนมากไม่งั้นทั้งคู่คงต้องอาบน้ำกัน

อีกรอบ