ฝากหัวใจไว้ที่...ฮานอย
กะทิแก้ว
2) บังเอิญหรือสวรรค์แกล้ง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเมื่อเจ้าหน้าที่สายการบินเรียกขึ้นเครื่อง
ปิ่นปัก กำลังเดินหาที่นั่ง “18A อยู่ไหนน๊า อ่อ อยู่นี่เอง”
ธงรบ ก็เดินหาที่นั่ง "18B ตรงไหนครับ" ชายหนุ่มหันไปถามแอร์โฮสเตสบนเครื่องบิน เธอผายมือไปตรงที่นั่งของชายหนุ่ม "อ่อ...อยู่นี่เอง...ขอบคุณครับ”
เขาและเธอ พูดและชี้หน้าไปอีกฝ่ายพร้อมกัน "คุณ" ซึ่งเมื่อทั้งสองประสานเสียงกันทำให้เสียงดัง จนคนที่นั่งและกำลังหาที่นั่งใกล้ๆ กับเขาและเธออยู่ต่างตกใจหันมามองหน้าชายหนุ่มและหญิงสาว
ปิ่นปักจึงพูดกับตัวเองเบาๆ ว่า “ทำไมฉันถึงซวยแบบนี้นะ”
ธงรบ ก็พูดออกมาว่า “ซวยจริงๆ วันนี้ก้าวขาไหนออกจากบ้านกันเนี่ย ถึงได้มานั่งใกล้ยัยบ๊องปากมากเนี่ย”
หลังจากนั้นเครื่องบินก็ออกบิน เพื่อมุ่งหน้าสู่ฮานอย เมืองหลวงของประเทศเวียดนาม
"อาหารมาเสริฟค่ะ รับอะไรคะ มีสปาเก็ตตี้ไก่ กับ ข้าวผัดอเมริกันค๊ะ" แอร์โฮสเตสสาวเอ่ยถามหญิงสาวและชายหนุ่ม
เขาและเธอก็พูดออกมาพร้อมกันว่า “สปาเก็ตตี้ไก่ ครับ/ค่ะ”
“เขาถามฉันย่ะ”
“แล้วยังไงล่ะครับคุ๊ณ ก็ผมอยากบอกนี่ แล้วเค้าก็ไม่ได้บอกด้วยว่าเขาถามใคร”
“เอ๊ะ นายหาเรื่องฉันเหรอ”
“ใครเขาอยากจะหาเรื่องคุณ”
แอร์โฮสเตส มองชายหนุ่มและหญิงสาวซึ่งเถียงกันอยู่ซักพัก จนเอ่ยขึ้นว่า “เอ่อ….รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ” พลางส่งยิ้มหวานให้ทั้งคู่
เขาและเธอก็พูดออกมาพร้อมกันอีกครั้ง
“น้ำส้มค่ะ”
“น้ำเปล่าครับ”
ปิ่นปัก ทำหน้าเซ็ง พร้อมถอนหายใจเสียงดัง
ธงรบ จึงเอ่ยขึ้น”ว่าเป็นหอบหรือป่าวคุณ เอายาหรือเปล่าครับ เห็นคุณถอนหายใจบ่อยจัง ผมกลัวคุณจะเป็นไรไป”
หญิงสาว จึงพูดขึ้นว่า “ผู้ชายอะไรปากเสีย…เก็บความหวังดีไว้ใช้กับคนอื่นเถอะ” พลางคิดในใจ (เมื่อไหร่จะถึงซักทีนะ เกลียดขี้หน้าหมอนี่ที่สุด)
ธงรบ คิดในใจ (ยัยบ๊องนี้ ตลกจริงๆ อารมณ์เสียมาจากไหนเนี่ย)
เมื่อทั้งคู่ทานอาหารมื้อแรกของวันบนเครื่องเสร็จ ปิ่นปักนั่งคิดอะไรเพลินสักพักหนึ่ง เธอก็หยิบรูปถ่ายระหว่างเธอกับเดชาขึ้นมาดู แล้วคิดว่า ถ้าเธอได้มาเที่ยวพร้อมเดชาก็ดีสิ นั่งคิดแล้วน้ำตาก็ไหล
ธงรบ แอบหันไปมอง เมื่อเห็นยัยบ๊อง นั่งน้ำตาซึม เลยคิดจะแกล้ง เลยทำเป็นแอบมองที่รูป เห็นภาพหญิงสาวที่เขาแอบเรียกในใจว่ายัยบ๊อง กำลังยืนคู่กับชายหนุ่มหน้าตาดี พร้อมรอยยิ้มที่สดใส ผิดกับวันนี้ที่ชายหนุ่มยังไม่เห็นเธอยิ้มเลยตั้งแต่เจอกันที่เคาน์เตอร์เช็คอิน ทันทีที่หญิงสาวหันมาเห็นก็พูดใส่หน้าชายหนุ่มว่า “เสียมารยาท คุณมาแอบดูรูปฉันทำไม”
ชายหนุ่มจึงพูดขึ้นว่า “เอ๊าคุณ พูดดีๆ นะ เราหรือก็เป็นห่วงเห็นนั่งร้องไห้ นึกว่า.......”
หญิงสาวรีบสวนกลับว่า “นึกว่าอะไร”
“แล้วแต่คุณจะคิด” แล้วยิ้มเยาะใส่หน้าหญิงสาว
ปิ่นปักหันหน้าไปที่หน้าต่างเครื่องบินทันที พร้อมกับคิดว่า (คนบ้า…กวนประสาทที่สุด) เมื่อเงียบได้ซักพักหญิงสาวก็เผลอหลับไป
เมื่อชายหนุ่มเห็นเธอหลับ จึงแอบหยิบรูประหว่างเขากับเคธ สมัยเรียนที่ออสเตรเลียด้วยกันออกมาดู นั่งคิดถึงเรื่องเก่าๆ ในวันที่เขาและเธอมีความสุขด้วยกัน แล้วเผลอหลับไป
หญิงสาวตื่นลืมตามาก่อนที่เครื่องจะร่อนลง ณ สนามบินนอยไบ เมืองฮานอย แอบดูรูปที่ชายหนุ่มถืออยู่ในมือ พลาง อุทานเบาๆว่า
“โห อีตาบ้านี่ ถ่ายรูปคู่กับผู้หญิงที่ไหนนะ ทั้งสวย ทั้งเซ็กซี่ที่สุด อย่าบอกนะว่าแฟนนายนี่ ทำไมมาตรฐานหล่อนถึงต่ำแบบนี้นะ ถึงได้คว้านายปากเสียนี่มาเป็นแฟน”
ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ชายหนุ่ม ตื่นลืมตามาพอดี จึงหันมาตะคอกใส่หญิงสาวว่า
“เสียมารยาทที่สุด”
หญิงสาว ทำหน้าตาเหรอหรา ปั้นหน้าไม่ถูก แล้วเอ่ยว่า “เอ๊า….ถือว่าหายกันละกัน ทีนายยังแอบดูรูปฉันเลย”
ชายหนุ่มจึงเงียบไป เพราะเบื่อที่จะต่อปากต่อคำกับหญิงสาว
เครื่องลงจอดที่สนามบินนอยไบ หญิงสาว/ชายหนุ่ม กำลังรอรับกระเป๋าที่สายพาน
ปิ่นปักนำกระเป๋าใบใหญ่มา เนื่องจากเธอบรรจุเสื้อผ้า อุปกรณ์การแต่งตัวมาเต็มกระเป๋า เพราะยังไม่รู้ว่าจะมาเที่ยวนานแค่ไหน ระหว่างที่เธอกำลังจะหยิบกระเป๋า และพยายามที่จะดึงกระเป๋าออกจากมาจากสายพาน แต่กระเป๋ามีขนาดใหญ่ ทำให้เธอดึงลำบาก
ธงรบ ได้แต่ส่ายหน้า และเดินไปช่วยเหลือหญิงสาว
“ขอบคุณ” หญิงสาวพูดเบาๆ แบบที่ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะได้ยิน โดยมีประโยคต่อท้ายว่า “ทีหลังไม่ต้อง”
เขาได้ยินหญิงสาวพูดประโยคสุดท้ายพอดี จึงแกล้งพูดเสียงดังว่า
“อย่านึกนะว่าไม่ได้ยิน ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ เรา”
“ไปละ หวังว่า ฉันคงไม่ซวยเจอคุณอีกนะ…ตาบ้า”
“ผมอยากเจอคุณตายล่ะ…ยัยบ๊อง”
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
