คดีจำเป็น ตอน คดีฆาตกรรมรางรถไฟ

         หลังจากจบงานศพชายร่างอ้วนตามศาสนาคริสต์แล้ว ผมได้มานั่งสูบบุหรี่เงียบๆคนเดียว พลางนึกถึงยายทวดใจดีของผมที่เสียชีวิตก่อนได้ดูความสำเร็จในหน้าที่การงานของผม ผมเศร้าใจไม่แพ้ลินดาที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานของเธอ เธอเปิดธุรกิจอาหารเสริมครับ ตอนนี้ส่งออกไปทั่วโลกแล้ว ในเมื่อ 'แรงใจ' ของเธอหายไป ย่อมเศร้าไม่มีอันจะทำอะไรเป็นธรรมดา หุ้นเธอตก อะไรที่เธอสร้างมาก็เจ๊ง ตอนนี้ เธออยู่หลังคาแดงครับ น่าสงสารมาก ผมได้ไปเยี่ยมเธอทุกครั้ง ที่มีโอกาส
         วันนี้ก็เช่นกัน ไอ้เพื่อนตัวดีทั้ง 4 ของผมก็กลับมาแล้ว พวกเรามาถึงคอนโดป้อมประมาณ 6 โมงเช้า เพื่อเตรียมทำเค้กให้คุณลินดากิน เพื่อนผมแต่ละคนแต่งตัวเด็ดๆกันทั้งนั้น ไอ้เก้าก็จะอวดความเป็นไฮโซด้วยการ ใส่เสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีฟ้า ผูกเน็กไทสีแดงตัดสีขาว กางเกงสแล็คสีดำ รองเท้าหนังสีน้ำตาลช็อกโกแล็ต รัดเข็มขัดสีน้เงินเข้ม นังหยินก็ไม่พ้นเกาะอกสีเขียวสด กางเกงสีขาวขาสั้นรัดรูป ส้นสูงสีฟ้า ส่วนไอ้โต๊ะ เอากางเกงก่อนเลย กางเกงเก่าๆ แต่ไม่ขาด รองเท้าออลสตาร์สีดำ เด็ดตรงเสื้อครับ เสื้อยืดธรรมดาสีดำ สกรีนว่า

 
อ้อ โลกของกรูไม่น่าอยู่ เพราะใคร รู้แล้ว  
"ไอ้เหี้ยมไร้มอ น่ารักษาอ่ะดิ เมิงง่ะ"
"ไอ้ป้อม" มันเตะตูดคนหล่อโ่ด่งเลย ไอ้ป้อมก็ไม่เบาครับ มันล่อเสื้อยืดตราฉลามบุกสู้ชีวิต กางเกงยีนส์ขาดๆเก่าๆ รองเท้าแตะตราแพนด้า ฮาก๊ากด้วยถุงย่าม ที่ขโมยหมอผีมา หุหุ
          พวกเราถึงที่หลังคาแดงประมาณ 11 โมงตรง ไม่เป๊ะ และผมเข็นคุณลินดาออกมาจากห้องพักฟื้น และพอเมื่อคุณลินดาออกมา ผมเอาเค้กมาเซอร์ไพรส์และัแนะนำเพื่อนๆของผม
"นี่ครับ ไอ้ป้อม ไอ้โต๊ะ อีหยิน และไอ้เก้าครับ" จังหวะนั้น คุณลินดาเค้าไม่รู้เรื่องแล้วครับ พวกเราพูดคุยกันเรื่องปกติทั่วไป คุณลินดาและพวกเราเดินไปที่สวน และเธอบอกว่า
"ขอบใจสำหรับทุกอย่างนะ ทุกคน แต่ชั้น ชั้น" เธอน้ำตาเอ่อ และวิ่งไปเลย พวกเราตกใจ
"คุณลินดาครับ คุณลินดา"
----------------------------------------------------------------------------------------------
วันต่อมา
        พวกเราได้ไปเยี่ยมคุณลินดาอีกครั้ง ก็ได้ยินเพลง love you never die ของวงนูโว ที่ท่อนร้องสนุกสนาน เราก็นึกว่าคุณลินดาอารมณ์ดีมาก แต่พอไปถึงห้องพักฟื้น พวกเราตกใจครับ ที่คุณลินดาผูกคอตายในห้องของตนเอง ใต้เท้าของคุณลินดา คือเก้าอี้ตัวเตี้ยๆ ซึ่งเบามาก แทบไม่ได้ยินเสียง ตรงขอบเตียงด้านขวา เธอเขียนว่า 'Love You Never Die, Jack Fatman.' เธอคงหมายถึงชายร่างอ้วนคนนั้น และในภาพถ่ายที่ซ่อนใต้หมอน มีรูปภาพระหว่างเธอกับชายร่างอ้วนคนนั้น พวกเราเศร้ามากครับ ไอ้ป้อมนั่งร้องไห้เลย เฮ้ย เมิงไม่ใช่ญาติเค้านะ
"ฮือๆๆๆ"
"เฮ้ย ไอ้ป้อมพอเห๊อะ" ผมค่อยๆลูบคลำหลัง ไอ้ป้อม เมิงบ้าไปแล้ว
-----------------------------------------------------------------------------------------------
          ผมต้องเข้าร่วมพิธีงานศพของลินดาอีกคน ซึ่งสมบัติทั้งหมดไปใช้หนี้บ้าง การกุศลบ้าง ผมคิดว่า ดีแล้วล่ะ ที่เราเป็นคนพอมีพอกิน ไม่รวยอย่างใครเขา พอรวยก็รังแต่ความทุกข์ จนมากไปก็ไม่ดีอีก เฮ้ออ โลกมนุษย์
          ผมกับเพื่อนๆทุกคนมากินเหล้ากันอย่างเหงาหงอยที่ร้านเดิมครับ รายล้อมไปด้วยเพลงเศร้าๆ อย่าง รักเธอเสมอ ได้แต่คิดถึง บลาๆ และเพลงที่ผมฟังนั้นเป็นเพลงต่อไป ฝากดาว XYZ ครับ
"ถึงเวลา อำลาหมู่ดาว จากหมู่ดาว ไปเข้านอน" เออ ไอ้โต๊ะมันเมาไปร้องไป สวดยวดดดดดดดดดด และไอ้ป้อมคือลูกคู่ครับ
"ขอพรพระ สวดยวด เสียก่อน"
"เฮ้ย สวดมนต์" ไอ้ป้อมเล่นมุขพร่ำเพรื่อมากกกกกกกกก
"แม่เคยสอนเมื่ออ่อนวัย"
"ขอดวงดาว ดูแลกล่อมขวัญ พ่อแม่ฉันให้ชื่น..." ยังไม่ทันใจ
"ตูด" สาาาาธุ ไอ้เวลลลล์ ไอ้เก้า
           พวกเราเมาเวอร์กันหมดเลย จนกระทั่งมีใครสักคนมานั่งสั่งเหล้าดื่มข้างๆผม
"ขอสิงห์แก้วครับ" และเจ้าบาร์เทรนเดอร์ก็จัดไป เฮ้ย คล้ายๆ แฮะ  ไอ้เก้านั่งข้างผมมันไม่รู้จักหรอกครับว่าใคร
"ใครวะ ภีม" ผมค่อยๆเริ่มสร่างเมา จนแน่ใจว่า.... หมูฉึกๆ มันมาทำไมวะ
"เฮ้ย บอกเพื่อนๆเรากลับกันเหอะว่ะ เก้า" เก้าก็งงๆ แต่ก็กระซิบกัน ไอ้ 3 ตัวนี้รู้ดีครับ ว่าทำไม พวกเราจ่ายเงินและลุกขึ้นกลับ
           ไอ้ป้อมหายเมาทันตาเห็นครับ มันก็ไปขับรถเพื่อออกจากร้านเหล้าที่รักของพวกเรา พวกเราเพลียจัดก็เปิดเพลงอะไรมันๆ มีจังหวะคึกๆ เช่น ถอนสายบัว นึกๆยังขำวันนั้น ผมยังชอบนุ๊ก สุทธิดา เธอคือไอดอลหญิงคนแรกที่ผมบ้ายาวนานที่สุด และดันไปทะลึ่งขอลายเซ็นนุ๊กที่ห้องน้ำหญิง นุ๊กเค้าตกใจครับ นึกว่าโรคจิต หุหุ เออ นอกเรื่องทุกทีเลยเรา เฮ้ย
"โอ๊ยยย" ไอ้ป้อมเสียหลักเพราะเบรกกะทันหัน ก็ตกใจเมื่อพบว่า ชอปเปอร์คันดำทะมึนคันที่ผมคุ้นตา เฮ้ย นี่ัมัน
"ขอเชิญทุกคนไปกินข้าวที่บ้านผมหน่อย ทุกคน" ไอ้ป้อมชูนิ้วกลางใส่เรยยยย และไอ้หมูฉึกๆ ชักปืนขึ้นขู่ ปังงง พวกเราบนรถตกใจทุกคนครับ และที่น่าเป็นห่วงคือไอ้ป้อม มันจะฉี่ราดอ่ะ
ตามระเบียบครับ ตามระเีบียบ
           ผมได้กลับมาบรรยากาศเดิมอีกครั้ง แต่คราวนี้มันไม่เดิม เพราะอิ๋วและเหมียวเธอกลับมาเมืองไทยครับ ผมดีใจมากที่เห็นอิ๋วและเหมียว
"อ้าว อิ๋ว เหมียว"
"พี่ภีม" ทั้งคู่มาหาผม ดีใจมากที่พบกันอีกครั้ง
"อืม เหมียว อิ๋ว ได้ที่เรียนแล้วเหรอ" ทั้งคู่พยักหน้าพร้อมกัน และบอกเป็นนัยๆว่า วันพรุ่งนี้ พวกเธอต้องไปสนามบิน ให้ผมไปส่งที ซะังั้้น
           พวกเรากินข้าวฝีมือแก้ว เมียสาวคนสวยของหมูฉึกๆ เพื่อนๆสงสัยนักหนาว่า แก้ว คือใคร ไอ้ป้อมถามผมก่อนครับ
"เฮ้ย ยัยนี่ใครวะ อุ้มแตงโมเบอเร่ออย่างงั้นแล้วจะมาทำกับข้าว เดี๋ยวล้มมา ใครจะช่วยทัน" ผมรู้สึกว่าน้ำหมด จึงถามแก้วว่า
"คุณแก้วครับ คุณแก้ว ตู้เย็นอยูไหนครับ เดี๋ยวผม..." ไม่ทันได้พูดต่อ แก้วเธอมาบอกว่า
"มีอะไรรึเปล่าคะ คุณภีม เดี๋ยวแก้วหยิบให้"
"เอ่อ....ผมเกรงใจครับ"
"ไม่ต้องหรอกค่ะคุณภีม" ไอ้ป้อมลุกขึ้นยืนครับ
"เดี๋ยวผมหยิบเองดีกว่าครับ คุณแก้ว" แก้วงงๆ ผมจึงแนะนำเพื่อนๆให้เธอรู้จัก
"นี่ไอ้ป้อม ไอ้โต๊ะ นังหยิน และไอ้เก้าครับ" แก้วสวัสดีเพื่อนผมเฉยยย หมูฉึกๆบอกเมียรักของตนว่า
"แก้วนั่งพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวผมให้อิ๋วดูกับข้าวไว้ให้" เธอปฏิเสธครับ
"ไม่เป็นไรค่ะ งานหากับข้าวคือหน้าที่ภรรยา ไม่ใช่หน้าที่น้องสะใภ้นะคะ" เพื่อนๆตะลึงกันหมดเลย รู้รึยังล่ะ แก้วคือใคร และแก้วไปห้องครัวต่อครับ
"แต่คุณท้องอยู่นะ ผมไม่อยากให้ลูกของเรากระทบกระเทือนมากกว่านี้นะ" หมูฉึกๆ บอกนัยๆสั่ง เพื่อนๆเริ่มตั้งวงซุบซิบครับ
"เฮ้ย ภีม แมร่งมีเมียแล้วเหรอวะ ฉึกๆแป๊บเดียว ได้ลูกและ" ไอ้โต๊ะเอาก่อน ไอ้ป้อมตามมา
"เออ จริงว่ะ แมร่งมีวิชาอะไรวะ" อีหยินร่วมทัพ
"ก็วิชาหมูฉึกๆำไง ฉึกๆแป๊บเดียว เสกลูกเข้าท้องในบัดดล" เออ ก็มันเก่งไง ไอ้เก้าเหรอครับ เมิ๊งงง เฮ้ยยยยยย มันย่องเข้าไปที่เมียหมู ขณะที่หมูน้อยของเรากำลังนั่งดูคนเม้าท์กระจายตรงนี้ เฮ้ยยยย เมิงไม่กลัวเร้ออออ จังหวะนั้นเอง กับข้าวที่แก้วทำมันรอนานมาก จนกระทั่งแฮปปี้หมูฉึกๆน้อยเห็นว่ากับข้าวมันนานเกินไป จึงไปตามแก้วที่ห้องครัว สักพัก เสียงโครมครามๆ ดังพวกเราเลยหยุดเม้าท์กันชั่วขณะ แก้วยกกับข้าวมาเสิร์ฟพวกเรา และตามมาด้วยหมูฉึกๆ ส่วนไอ้เก้าเหรอครับ ผมก็ขอไปดูเพื่อนผมครับ หมูฉึกๆบอกว่า
"เออ ฝากบอกเพื่อนคุณด้วยนะ ว่าอย่าลวนลามเมียผมอีก ถ้าไม่เห็นซะก่อน ป่านนี้มันคงขึ้นสวรรค์กับเมียผมแน่ๆ" ฟังดูทะแม่งๆนะ
"ครับ" ไอ้เราก็ได้แต่รับคำ และไปดูในห้องครัว เฮ้ยยยยย
ข้าวของกระจาย ไอ้เก้าแหงกที่พื้น แถมมีมีดปักหลังอีก โ๊ห๊ยยยยยย สยองงงงง
โปรดติดตามตอนต่อไป นะน้องนะ