คดีจำเป็น ตอน คดีฆาตกรรมรางรถไฟ

          ชื่อตอนเก๋ไหมล่ะ หลังจากที่รับประทานอาหาร ดูข่าวเสร็จ คุณแก้วเธอก็จัดที่นอนให้พวกเรานอนกัน ไอ้้ปอมไอ้โต๊ะหัวถึงหมอนปุ๊บหลับปั๊บ ส่วนนังหยินเล่นบีบีข้างๆไอ้เก้า ไอ้เก้าเหรอครับ หลังจากที่ปฐมพยาบาลเสร็จ มันตกใจ นึกว่าต้องนอนโรงบาล แต่สุดท้ายก็ไม่ได้นอนโรงบาล แต่ไม่วายทำตาเจ้าชู้ใส่คุณแก้ว ไม่เกรงกลัวผัวเค้ารึไง

           สำหรับผมในคืนนี้ ผมออกไปดูดาวที่โต๊ะหินอ่อน นั่งจ้องดาวพร้อมกับความไม่เข้าใจในสิ่งที่หมูฉึกๆทำ ก่อนหน้านี้ทำไมต้องดูถูกเรา แล้วมาลูบหลังเราด้วยการชวนกินข้าวที่บ้านแบบนี้น่ะเหรอ

"ยังไม่นอนเหรอคุณ" น่านนนไง พูดถึงก็มาพอดีเลย

"ยังครับ ผมยังไม่ง่วงง่ายๆหรอก" และจ้องตาดูดาวอย่างไม่เข้าใจต่อไป

"ข้องใจอะไรเหรอ" สะดุ้งเลย

"ปะๆๆๆๆ เปล่า" ผมรีบหันไปทางอื่นเลย ผมไม่สนใจว่าใครจะอะไรกับผม

"ถ้าข้องใจเรื่องคดี ผมเข้าใจแล้วล่ะ มันจบไปนานแล้ว คำพูดของคุณน่าเชื่อถือมาก" เอ๋... ยังไงล่ะนี่

"ไม่ใช่หรอก ผมไม่ข้องใจเรื่องนั้น แต่ผม..." ผมนึกไม่ออกว่ะ สักพักเสียงคุณแก้วเรียกครับ

"อู๊ดคะ จะนอนรึเปล่าคะ" และหมูฉึกๆตั้งท่าจะไป ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่า หลุดประโยคนี้ได้ไง

"ที่ผมข้องใจคือ วันนี้ที่คุณเลี้ยงข้าวผม ต้องการตบหัวแล้วลูบหลังผมใช่มั้ย" อร๊างงงงงง หลุดไปแล้วววว และหมุฉึกๆบอกคุณแก้วก่อนว่า

"แก้วไปนอนก่อนเถอะ เดี๋ยวผมตามไป" และหันมาทางผม "คุณข้องใจเรื่องนี้เหรอ"

"ครับ" และผมพูดต่อไปอย่างใจเย็น "เห็นคุณเกรี้ยวกราดใส่ผม ทำผมเครียดทั้งวัน" หมูฉึกๆยิ้มในลำคอ แล้วพูดว่า

"จริงๆแล้ว ผมไม่ต้องการทำแบบนี้กับใครหรอก แต่ด้วยหน้าที่การงานในตอนนั้นมันเครียด จะมาปาจิงโกะอย่างพวกคุณ ผมทำไม่เป็นหรอก และผมเอง..." กระแอมไป "ก็ไม่ใช่คนอารมณ์ดีจัดเหมือนพวกคุณ" เออ แฮะ ดีแล้วล่ะ ที่ไอ้ป้อมนอนหลับเฝ้าพระอินทร์ไปแล้ว ถ้าได้ยินล่ะก็ คงมีศึกในบ้านนี้แน่

"คุณไม่เคยยิ้มเลยเหรอ" หมูน้อยพยักหน้า

"เป็นเพราะว่าชีวิตผม ผ่านเรื่องที่แย่มามาก เรื่องที่ดีที่ทำให้ผมยิ้มมันไม่ค่อยมี และผมเองไม่เคยยิ้มมาตั้งแต่เด็ก" เฮ้ย โหววว ถ้าเป็นกรูหน่อยไม่ได้ ป่านนี้เส้นเลือดในสมองแตกตายไปแล้ววว

"เอ่อ.. เป็นไปได้มั้ย หากว่าคุณยิ้มสักครั้งหนึ่ง ได้หัวเราะบ้างบางที คุณพอจะทำได้มั้ย" และแล้วในที่สุด หมูฉึกๆ ยิ้มชนิดเห็นฟันขาวเรียงกันออกมา เฮ้ย รอยยิ้มหมูน้อยของผม

----------------------------------------------------------------------------------------------

           วันนี้ ผมมาถึงสนามบินด้วยเวลา 9 โมงครึ่ง เพื่อส่งน้องอิ๋วกับน้องเหมียวขึ้นเครื่องไปลอนดอน เพื่อไปทำโทให้เสร็จ เราร่ำลากันไม่มาก น้องอิ๋วดูเหมือนว่ารักพี่ป้อมมากเป็นพิเศษ เลยกอดพี่ป้อมแน่นมากกกกก

"อิ๋วจ๋าอิ๋ว พี่อู๊ดมองอิ๋วอยู่ พี่ไม่อยากตายกลางสุวรรณภูมินะ" 555555555555+ ขำกลิ้งว่ะ

           เมื่อทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ต่างคนต่างแยกย้ายไปคนละทิศ หมูฉึกๆกับคุณแก้วกลับบ้าน ส่วนผมกับเพื่อนๆ นั่งร้องเพลงบนรถกันสักพัก แล้วค่อยไปฉลองกัน จู่ๆ ไอ้หมอมาจากไหนไม่รู้ มันบอกว่า

"อิ๋วไปแล้วเหรอครับพี่ภีม"

"เออ" หันมาจังๆ "เฮ้ย" ทุกคนบนรถตกใจ

"เอ่อ... ผมจะ...." รีบตัดบทมันเลย

"นี่ไอ้หมอ พอเลย หยุดเลยนะ อิ๋วเค้าไปแล้ว นู่น 2 ปีนู่น ไปให้เขา" ไอ้หมอบอกว่า

"ผมรักพี่ครับ" ทำมือด้วย และลงจากรถไป พอมันไปจนลับตา ไอ้ป้อมหายงง พูดขึ้นก่อนเลยครับ

"ไอ้บ้านี่ประสาทว่ะ จะให้อะไรวะ"

"จดหมายรักสีชมพู" ทุกคนในรถหัวเราะก๊ากกกกก

"ไอ้ห่านเป็ด มาส่งจดหมายรัก ขำชิปหายว่ะ" ไอ้โต๊ะ เหอะๆ

          ไอ้ป้อมขับรถพาพวกเราไปกินเลี้ยงกัน พวกผมสังสรรค์กันตลอดเลย ตั้งแต่เรื่องร้ายๆจบไป ไอ้เก้านั่งหน้ารถ ถามไอ้ป้อมว่า

"เออ ป้อม แถวนั้นมีอาบอบนวดมั้ยวะ" ป้อมบอกว่า

"มีกะผีเมิงล่ะสิ ไอ้หร่าราก อย่าเงี่ยนบ่อยได้ป่ะ เดี๋ยวเมียเมิงจับได้ ซวยกรูอีก" ไอ้เก้าคะยั้นคะยอจังวุ้ย

"เฮ้ย เอาที่ๆมีอาบอบนวดด้วยสิ เรามันผู้ชาย ต้องหาความสุขจากผู้หญิงนะเว้ย"

"ถ้าให้คิดแบบเมิง สู้กรูเป็นตุ๊ดไปดีกว่า ผู้ชายที่ไม่หน้าสัดแบบเมิงยังมีอยู่จริง กรูล่ะคนนึง" เจอเข้าไป ไอ้เก้าจ๋อยครับ แต่มันยังไม่วายจะหาเรื่องไปจนได้ แต่ข้างหลังผม ผมเสียววาบๆว่ะ อ่ะจร๊ากกกกกกกกก น้องกู๊ด พวกเรา 3 คนเบาะหลัง โต๊ะ ผม หยิน พร้อมใจกันเงียบกริบ ไม่พูด

"โหววว เมิง เป็นผู้ชายซะเปล่าว่ะไอ้ป้อม รู้รึเปล่า มีเซ็กซ์นอกบ้านครั้งนึง อายุยืนหมื่นปีเชียวนะ" เออๆ ระหว่างนั้นน้องกู๊ดกับหยินเปลี่ยนที่แล้วครับ

"ถุ๊ยยยย ไอ้หน้าเหียก ผลวิจัยจากเชาว์น่าล่ะสิ กรูไม่ยักกะเห็นว่าอายุยืนหมื่นปีอย่างเมิงพูดเลย" ไอ้เก้าหันขวับ

"เมิงลองแล้วเหรอ"

"เปล่าา กรูไม่ชอบ" 

"เออ เมิงไม่เคยลอง แล้วทำไมกล้าพูดวะ" และสักพักมันบอกว่า "จริงมั้ยพวกเรา" อย่าหันๆ เออดีแล้วเมิง 

"จริง" พวกผมเริ่มสั่นริกๆ ไอ้ป้อมหันมาก่อน มันก็ตกใจนิดหน่อย และขับรถอย่างเงียบๆ

"เห็นมะ เพื่อนๆเราไม่เห็นมีใครว่าซักคน ไปกัน ไปอาบอบนวด วันนี้กรูจะโกหกเมียกรูว่าไปประชุม" แหงะเสียงโทรศัพท์ "เฮ้ย เมียโทรมาว่ะ" และรับสาย "ฮัลโหล" 

"พี่เก้าคะ ทำอะไรอยู่เหรอจ๊ะ"

"ทำงานจะ เออ เย็นนี้พี่ไม่ว่างนะจ๊ะ พี่ต้องสัมมนาเรื่องธุรกิจเสื้อผ้าจะ"

"เหรอคะ อยู่บนรถรึเปล่า"

"อ๋อจะ กำลังจะไป..." เฉลียวใจนิดนึง "แหมมม รู้ได้ยังไงจ๊ะว่าพี่จะไปไหน"

"กู๊ดเดาเอาค่ะ"

"อืมจะ ว่าแต่... กู๊ดอยู่บนรถเหมือนกันรึเปล่าเอ่ย"

"ค่ะ" อืมม อำมหิตเต็มที วินาทีนั้นพวกเราหายใจไม่ทั่วท้องแล้วคร้าบบบ

"เออๆ แค่นี้ก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวพี่โทรกลับ"

"ค่ะ" ต่างคนต่างวางสายไป ไอ้เก้าฟังแล้วทะแม่งๆ

"เอ... เสียงเหมือนอยู่ใกล้ๆกันเลยว่ะ" ไอ้้ป้อมขับรถอย่างเดียว พวกผมก็เออๆ ไป สักพัก ไอ้เก้าเริ่มหยิบถุงยางอนามัยออกจากกระเป๋ากางเกง และกำลังจะหยิบสารหล่อลื่นที่วางข้างเบาะหน้า แต่มันไม่ได้วางอยู่ตรงนี้เลยบอกหยินว่า "หยิน หยิบสารหล่อลื่นให้..." หันมาพอดีเรยยย มันขยี้ตาด่วน "เฮ้ยยย ของจริงนี่"

"ไอ้พี่เก้า"

"จ๊ากกกกกก" ตายๆๆๆ  

อร๊างงงงงงง งานนี้ไม่ได้่ไปฉลอง ไปจองเมรุแทน

จบแล้วจะ - -