ดาบสะท้านยุทธภพ

ผ่านไป 5 เดือนแล้ว มาดูกันว่าเหลียงจิ้งได้ป้ายความดีไปกี่อันแล้ว
“เย้ๆๆ ข้าฝึกเพลงดาบทานพ่อสำเร็จแล้ว”
ในที่สุดเหลียงจิ้งก็ฝึกเพลงดาบมายาล่าวิญญาณของพ่อเขาสำเร็จ เหลียงจิ้งฝึกทุกวัน ตื่นตี 4 มาฝึกจนถึงตี 2 เขาหลับแค่วันละ 2 ชั่วโมงเท่านั้น ด้วยกำลังภายในที่มากมายบวกกับความขยันและพรสวรรค์ทำให้เหลียงจิ้งฝึกสำเร็จได้อย่างรวดเร็ว ถ้าเป็นคนปกติ ต้องใช้เวลาถึง 10 ปีเป็นอย่างต่ำเลยที่เดียว
“ผ่านไป 5 เดือนแล้วสินะ”
เหลียงจิ้งเดินมาที่ปากถ่ำที่เขาใช้ฝึกวิชาทุกวันแล้วมองขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วพูดออกมาเบา ทันไดนั้นเองเหลียงจิ้งก็คิดอะไรบางอย่างออก
“ป้ายความดี”
เหลียวจิ้งทำตาโตแล้วพูดออกมาอย่างตกใจ
“จะทันมั้ยเนื่ยอีกแค่ 1 เดือนเอง”
เหลียงจิ้งรีบเก็บของแล้วออกเดินทางทันที
‘วิชาตัวเบาของข้าก้าวหน้าขึ้นมากแล้วหนิ’
ตอนนี้วิชาตัวเบาของเหลียงจิ้งไม่ใช่แค่ก้าวหน้าขึ้นนิดหน่อยเท่านั้นแต่วิชาตัวเบาของเหลียงจิ้งตอนนี้พอๆกับจอมยุทธระดับคราส 4 เลยทีเดียวคนที่จะมาถึงคราสนี้ส่วนใหญ่อายุมากกันทั้งนั้นประมาณ 40-60 ปีเลย แต่เหลียงจิ้งแค่อายุ 15 ปีก็มีวิชาตัวเบาเท่าพวกเขาแล้ว เหลียงจิ้งเดินทางไปข้างหน้าอย่างเดียวไม่รู้ว่าตอนนี้ถึงไหนแล้วแต่ที่เหลีงจิ้งมาถึงคือป่าร้อยศพ เป็นที่อยู่ของพวกโจรป่าไร้เงาในป่านี้มืดมากจนมองไม่เห็นแม้แต่เงาตัวเอง และเมื่อ 10 ปีก่อนจอมยุทธกว่าห้าร้อยนายได้รวมตัวกันเพื่อฆ่าล้างพวกโจรป่าไร้เงาแต่กลับถูกพวกโจรป่าฆ่าจนหมดสิ้นเขาเลยเรียกป่านี้ว่าป่าร้อยศพ พื้นดินสั่นสะเทือน มีการต่อสู้กันอย่างดุเดือด
‘เสียงอะไร ต้องอยู่ไปห่างจากที่นี่แน่ๆไปดูดีกว่า’
ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเหลียงจิ้งจึงรีบใช้วิชาตัวเบาตามไปที่ต้นเสียงคมดาบปะทะกัน พอเหลียงจิ้งไปถึงก็เห็นว่ามีชายกลุ่มหนึ่งประมาณ 20 กว่าคนกำลังรุมชายหนุ่มใส่ชุดสีดำที่ส่วนหัวไหล่มีผ้าคุมสีเหลืองคลุมอยู่ผ้าคลุมยาวถึงเอวของเขาอายุพอๆกับเหลียงจิ้ง
“หมดทางหนีแล้วสินะ”
ชายหนุ่มถูกล้อมไว้แล้วส่วนด้านหลังก็เป็นหน้าผาสูงกว่า 500 เมตร ชายหนุ่มถือกระบี่ของเขาเอาไว้แน่มากถึงเขาจะรู้ว่าไม่อาจเอาชนะได้แต่เขาก็จะสู้ให้ถึงที่สุด
“ฆ่ามันซะ”
ชายชุกดำใช้ผ้าปิดหน้าผิดตาถือดาบเล่มใหญ่ สั่งให้ชายชุดดำอีกหลายคนเข้าไปโจมตีชายหนุ่ม
สิ้นเสียง ชายชุดดำกว่า 20 คนก็วิ้งใส่ชายหนุ่มทันที ชายชุดดำคนที่ 1 ใช่ดาบของเขาฟันจากส่วนหัวของชายหนุ่มลงมาตรงๆ ชายหนุ่มก็ยกกระบี่ของเธอขึ้นมารับดาบ ถึงจะรับได้ 1 ดาบ แต่กลุ่มชายชุดดำมึงถึง 20 คน จึงจากที่จะรับได้หมดทุกดาบ ชายชุดดำคนที่ 2 ก็ใช่ดาบของเขาแทงเข้าหาชายหนุ่มที่ส่วนท้องทันที ชายหนุ่มไม่อาจรับการโจมตีทั้ง 2 คนในเวลาเดียวกันได้ ดังนั้นเมื่อรับดาบแรงได้ก็ต้องโดนดาบที่ 2 อยู่ดี ทันไดนั้งเองเหลียงจิ้งเห็นว่าชายหนุ่มหมดทางสู้แล้วจึงออกมาจากที่ซ่อน เหลียงจิ้งชักดาบออกมาแล้วใช่วิชาตัวเบาที่รวดเร็วของเราฟันดาบของชายชุดดำหรือพวกโจรป่าจนหักหมดทุกคน
“20 ต่อ 1 อย่างนี้มันไม่โกงไปหน่อยหรอครับ”
เหลียงเก็บดาบแล้วพูดออกมาพร้อมเดินไปช่วยประคองชายหนุ่ม
“โกงหรอ พวกข้าเป็นโจร ไม่รู้จักคำว่าโกงหลอก ฮ่าๆ ๆ”
ชายชุดดำถือดาบเล่มใหญ่ ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นหัวหน้ากลุ่มโจรนี้ เขาพูดออกมาแล้วหัวเราะอย่างคนบ้า
“ไอ่หนูแกคงเบื่อโลกเต็มทีแล้วใช่มั้ย ถึงได้เสนอหน้าออกมา”
หัวหน้าโจรชี้หน้าเหลียงจิ้ง
“จะเก่งซักแค่ไหนมาลองกันซักตั้งสิ”
หัวหน้าโจรยกดาบขึ้นมาแล้ววิ่งหาเหลียงจิ้งทันที เหลียงจิ้งยกดาบจึ้นมาไว้กลางอกยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลยดาบของหัวหน้าโจรก็ปะทะกับดาบของเหลียงจิ้ง ผมออกมาคือ ดาบของหัวหน้าโจรถูกดาบของเหลียงตัดอย่างสบายๆเลย หัวหน้าโจรทำตาโตหัวหน้าโจรตกใจสุดขีด เหลียงจิ้งก็ยกดาบของเขามาวางไว้ที่หัว ของหัวหน้าโจรแต่ขาของหัวหน้าโจรถึงกับสั่นแลยทีเดียวเพราะว่าดาบของเหลียงจิ้งหนักถึง 1 พันชั่งหรือ 600 กีโลนั่งเอง หัวหน้าโจรก็คุกเขาลงเพราะว่ารับน้ำหนักของดาบไม่ไหว
“อะไรกับแค่นี้หรอ”
เหลียงจิ้งมองหน้าหัวหน้าโจรแล้วพูดออกมา
“ข้ายังไม่ทันได้ใช้เพลงดาบของท่านพ่อเลย น่าเสียดายจังเลย”
เหลียงจิ้งรู้สึกเสียดาบที่ไม่มีโอกาสได้รองใช้เพลงดาบที่เพิ่งฝึกสำเร็จ
“ท่านเป็นโจรหรอ”
เหลียงจิ้งถามหัวหย้าโจร
“ใช่ช่ช่ช่”
หัวหน้าโจรพูดออกมาตะกุตะกัก
“พวกท่านไปเหอะ”
เหลียงจิ้งปล่อยพวกเขาไป
“ขอยคุณนายท่าน”
หัวหน้าโจรขอบคุณแล้วก็รีบวิ่งหนีทันทีพร้อมกับลูกน้อง
‘เจ้าเด็กเวรทำได้แสบมาก รอข้าไปรายงานท่านหัวหน้าใหญ่ก่อนแกไม่ลอดแน่’
หัวหน้าโจรยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นใจที่ต้องมาแพ้ให้ไอ่เด็กเวรนี่
“เจ้าเป็นอะไรมั้ย”
เหลียงจิ้งถามชายหนุ่ม
“ข้าไม่เป็นไร ข้าขอขอบคุณท่านมากๆที่ช่วยชีวิตข้า ไม่นั้นป่านี้ข้าคงเป็นศพไปแล้ว”
ชายหนุ่มคุกเขาลงคารวะเหลียงจิ้ง
“ไม่ต้องๆ”
เหลียงจิ้งปฎิเสธการคารวะแล้วพยายามพยุงชายหลุ่มขึ้น
“ข้าน้อยชื่อไหวอัน ไม่ทราบว่าท่านเจ้าชีวิตชื่ออะไร”
“ข้าชื่อเหลียงจิ้ง”
เหลียงตอบกลับพร้อมมองไปรอบๆเพื่อหาทางออก
“ครับท่านเจ้าชีวิต”
ไหวอันก้มหัวเล็กน้อย
“ท่านเจ้าชีวิตอะไรกันข้าไม่เข้าใจ”
เหลียงจิ้งเกาหัวแล้วหันมาพูดกับไหวอัน
“ท่านเป็นคนช่วยชีวิตข้าก็เท่ากับว่าท่านให้ชีวิตข้า ตอนนี้ชีวิตข้าคือของท่าน ต่อไปนี้ข้าน้อยจะติดตามท่านไปทุกทนทุกแห่งเพื่อตอบแทนท่าน”
ไหวอังคุกเขาลงแล้วพูก
“เจ้าชีวงเจ้าชีวิตอะไรกัน ข้าช่วยเจ้าเพราะอยากช่วยไม่เห็นต้องตอบแทนข้าเลย ลุกขึ้นๆ”
เหลียงจิ่งสั่งให้ไหวอังลุกขึ้น
“ข้าน้อยจะทำตามคำสั่งของท่านทุกคำ”
แล้วไหวอันก็ลุกขึ้นตามคำสั่งของเหลียงจิ้ง
“ไหวอันเจ้ารู้มั้ยจะออกจากป่านี้ได้ยังไง”
“ข้าน้องไหวอันไม่ทราบ ข้าน้อยติดอยู่ในป่านี้ 3 วันแล้ว”
ไหวอันยืนตรงแล้วรู้สึกโกรธตัวเองที่ไม่สามารถช่วยเหลียงจิ้งได้
“ข้าคิดออกแล้ว”
สิ้นเสียงเหลียงจิ้งก็ใช้วิชาตัวเบาไต่หน้าผาสูงกว่า 500 เมรต ขึ้นไป เพียงแต่ไม่กี่วิเหลียงจิ้งก็ขึ้นไปถึงจบยอดแล้ว พอขึ้นไปถึงเหลียงจิ้งก็มองไปรอบๆแล้วในที่สุดก็พบทางออก แล้วเหลียงจิ้งก็ใช้วิชาตัวเบาลงหน้าผาเหมือนเดิม
“ข้าเห็นทางออกแล้วล่ะต้องไปทางนั้น”
เหลียงจิ้งก็ชี้ไปทางตะวันออก
“นายท่านเก่งจังเลยครับ ตรงไปมีทั้งเหวทั้งหน้าผาแล้วเราจะไปยังไงครับ”
ไหวอันถามด้วยความสงสัย
“มีเหวก็ลงมีผาก็ขึ้นไม่เห็นจะยากตรงไหนเลย”
เหลียงจิ้งไปข้างหน้าอย่างเดียว เหลียงจิ้งพูดออกมาแบบนี้ไหวอันถึงกับอึ้งไปเลยคนอะไรจะบ้าได้ขนาดนี้
“เอาล่ะไปกันเถอะ”
แล้วเหลียงจิ้งก็วิ่งนำหน้าไป
“ครับนายท่าน”
ไหวอันตอบรับแล้วก็วิ่งตามไป
สุดท้ายทั้งสองก็ออกมาจากป่าร้อยศพได้
 
โปรตติดตามตอนต่อไป