สงครามใจ

 ตอน 6 
      "ทะเลาะกันแต่เช้าเลยนะเนี้ยะ..."  เสียงพี่เจียมพูดขณะที่กำลังขยับตัวลุกขึ้น ดาวหล่อนรีบปิดประตู มองพี่เจียมอย่างสงสัย
      "พี่เจียม ได้ยินด้วยรึ ?"  หล่อนถามเบา ๆ พี่เจียมนั่งจ้องร่างบางที่กำลังเดินไปเดินมาอยู่อย่างนั้น
      "เอ๊า...แล้วจะเดินวนไปวนมาทำไมคะ พี่เจียมเวียนหัว....อ๋อก็ได้ยินแต่เสียงของคุณพลู ดังขึ้นมาถึงข้างบน....เอ๊ะ...มีอะไรกันหรือคะ" พี่เจียมถาม  หล่อนนั่งลงบนเตียง
      "เปล่า..."
............
     สายลมยังคงพัดโบกโบยเบา ๆ ท้องฟ้ายามสายสว่างไสว นักท่องเที่ยวส่งเสียงพูดคุยกันอยู่ใกล้ ๆ หลายสิบคน ต่างพากันเดินเที่ยวชมบรรยากาศที่สวยงาม หลังจากที่ได้ทำงานเหน็ดเหนื่อยมาเป็นแรมปี เสียงของ ซ่อนกลิ่น ดังมาแต่ไกล ท่ามกลางนักท่องเที่ยวหลายคน ที่ซักถามหล่อน ดาว เปิดหน้าต่างบานใหญ่กว้าง จนมองเห็นทุกคนได้ถนัด
     วันเวลาเริ่มผ่านไปอย่างรวดเร็ว คนทำงานก็ต่างคนต่างทำ  หล่อนเริ่มเหงา เมื่อพี่เจียมกลับบ้านพ่อเลี้ยงไปเมื่อ หลาย อาทิตย์ก่อน  หล่อนยังคง หมกหมุ่นอยู่กับเรื่องเรียน และปรับตัวเข้ากับเพื่อนใหม่ แต่ทุก ๆ วันอาทิตย์ นายสมชายจะไปส่ง ซ่อนกลิ่น และ ดาว ที่มหาวิทยาลัย และ ทุก ๆ เย็นวันศุกร์ ก็จะไปรับกลับมาที่เขาคล้อเหมือนเดิม พ่อเลี้ยงได้พูดคุยกับหล่อนอยู่หลายครั้ง ตามลำพัง เรื่องเรียน และเรื่องทั่ว ๆ ไป  แต่ดูเหมือนระยะหลังพ่อเลี้ยงจะป่วย อยู่บ่อย ๆ  เมื่ออาทิตย์ก่อน ก็นัดว่าจะลงมาเยี่ยม ก็ต้องเลื่อนไป  นี่ก็สองอาทิตย์แล้วที่ พลู ไม่กลับขึ้นมาที่เขาคล้อ เพราะต้องไปดูแล พ่อเลี้ยง  ส่วนลูกสาวคนเล็กของพ่อเลี้ยง ก็บินกลับมากระทันหัน ที่เมืองไทยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว  การเรียนของหล่อนไม่ได้เรียนเก่งมากมายนัก หล่อนไม่ได้คาดหวังอะไรมากกับอนาคต
      หนุ่ม หลายคนที่มหา วิทยาลัย เริ่มแย่งกันขายขนมจีบ กับหล่อน จนหล่อนรู้สึก อบอุ่นและมีความสุขขึ้นม า  " นุ ชา" เพื่อนชายคนนี้ ดูจะสานสัมพันธ์ได้อย่างกินขาด ดาว เปิดโอกาสคบหาดูใจ โดยที่ไม่ค่อยให้ใครรู้นัก  นอกจากซ่อนกลิ่น และเพื่อนในมหาวิทยาลัย  หล่อนรู้สึกว่า นุชา เป็นเพื่อนที่ดี และสนิทที่สุด มากกว่าเพื่อนชายคนอื่น ๆ ถึงแม้นว่า นุชา จะแสดงความเอาอกเอาใจ หล่อนเกินเพื่อนก็ตาม หล่อนก็ยังไม่ได้ตกลงอะไร เพียงแต่ขอเวลาคบกันไปก่อน 
    บ้านพ่อเลี้ยง
     "พี่พลู...ถ้าเป็นไปได้ พา อยากไปเขาคล้อค่ะ ดูอาการของคุณพ่อดีขึ้น เราน่าจะพาคุณพ่อไปเปลี่ยนบรรยากาศนะคะ เห็นคุณบ่นว่าอยากไปหา เด็กผู้หญิงคนนั้น ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว พา ก็อยากจะรู็เหมือนกัน ว่าทำไมคุณพ่อถึงเป็นห่วงเด็กนั้นเหลือเกิน "  พา บอกพี่ชาย ขณะที่กำลังปรึกษาเรื่องราวต่าง ๆ อยู่ที่ระเบียงชั้นสอง ของตัวบ้าน
     "โอ้ย...บ่นแบบนี้มาตลอด คุยกันทางโทรศัทพ์ ก็น่าจะพอแล้ว ไม่เห็นต้องไปที่นั่น ไปที่อื่นจะดูดีกว่ามั้ย "  เขาปฎิเสธน้องสาวทันที
     "พี่พลูจะขัดใจคุณพ่อ ทำไมคะ...หรือว่าหวงแทนคุณพ่อ" หล่อนมองพี่ชายอย่างสงสัย
     "นี่ ...คิดอะไร..ไร้สาระ..เหตุผลอะไรที่จะต้องไปหวงคุณพ่อ พี่แค่ไม่ต้องการให้คุณหลงปากแม่นั่นต่างหาก นี่เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อน อยากได้ห้องครัวเล็กๆ ที่โน้น คุณพ่อก็สั่งให้คุณสมชายทำให้ทุกอย่าง แล้วเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว อยากได้เครื่องคอมเครื่องใหม่ คุณพ่อก็ซื้อให้ คุณพ่อไม่เคยขัดใจ เลย ทีพี่รถจะพัง ขอมา 3 ปีแล้ว ก็ยังใช้คันเดิมอยู่อย่างนี้" เขาพูดทำนองน้อยใจนิด ๆ
     "ฮืม...น้อยใจหรือคะ  ก็รถ 1 คัน ราคาเป็นล้าน  เปิดร้านคอมได้สบายเลยนี่คะ พาว่ารถดูยังดีอยู่เลย ลองขอเรื่องอื่นดูซิ บางทีคุณพ่ออาจจะยอมก็ได้นะคะ"  หล่อนพูดให้พี่ชายคิด
     ร่างกายซูบผอมของพ่อเลี้ยง ยังเป็นเรื่องการป่วย ที่ต้องคอยดูแล อย่างสม่ำเสมอ แต่พอ ลูกสาวคนเล็กชวนไปเที่ยวที่เขาคล้อเท่านั้น พ่อเลี้ยงออกอาการยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ ทานอาหารได้มากกว่าทุกวัน
     "พี่พลู  ! ขา...พี่พลู" เสียงแป๋น แสบแก้วหูดังเข้ามาภายในห้องรับแขกอันสวยหรู พ่อเลี้ยงกับลูกสาวถึงกลับ มองหน้ากันแบบเซ็ง ๆ
     "เมื่อไร...พี่พลูจะเลิกยุ่งกับผู้หญิงคนนี้...น่าเบื่อ "  พาบ่น พ่อเลี้ยงหัวเราะเบา ๆ
     เสียงนั้น ไม่ได้เดินเข้าในห้องรับแขก เพียงแค่เห็น พลู นั่งอยู่ที่ระเบียง ก็วิ่งเข้าไปสวมกอดอย่างเป็นกันเองชนิดเนื้อถึงเนื้อเลยที่เดียว  พลู เห็นทีจะหลบไปไหนไม่ทัน จึงต้องปล่อยให้อะไร ต่ออะไรเป็นไปตามใจของแม่หล่อนชุดแดงแรงฤิทธิ์ ที่ชื่อ ชมัยพร หญิงลูกผู้ดีเก่าที่เกาะติดพลูมาเกือบ 2 ปีเต็ม
    "คิดถึงจังเลยคะ พลูขา พลูไม่ไปที่คอนโด ชมัย เลย นานแล้วนะ เราไม่ได้เจอกันเลย" หล่อนต่อว่าเบา ๆ อย่างออดอ้อน พลูพยายามดึงมือเรียวยาวของหล่อนออก
    "พอดี ผมมีงานต้องทำเยอะแยะ...ไม่ค่อยมีเวลา เอาไว้พี่ว่าง ๆ พี่จะไปหานะ" เขาบอก
    "งาน อีกแล้ว...หรือคะ...เห็นว่า ตอนนี้พี่พลู ไปดูแลที่เขาคล้อ ไม่มีกำหนด แทนพ่อเลี้ยง ไม่ใช่หรือคะ  ไม่เห็นบอก ชมัยเลย ชมัยอยากไปเขาคล้อค่ะ   ขอชมัยตามไปด้วยนะคะ ชมัย อยากไปเที่ยวน่ะค่ะ...นะ"  หล่อน รู้เรื่องหมดแล้ว นี่พี่เจียมคงจะรายงานหล่อนหมดแล้วเป็นแน่  ชมัย ต้องตามไปที่เขาคล้อแน่ ๆ ไม่มีใครกล้าห้ามหล่อนได้
    "แต่ว่าไปอยู่ที่นั้นนาน ๆ   ไม่สนุกหรอกนะ" เขาพยายามเปลี่ยนเรื่อง เพื่อให้หล่อนเปลี่ยนใจ
    "ชมัย ไปแค่ 2-3 วันเอง ขอแค่มีพลู...ชมัยก็มีความสุขแล้วหล่ะคะ"  หล่อนบอก พลูถอนหายใจยาว
    "จ๊ะ...ก็ได้"  เขาตอบอย่างอึดอัดใจ หล่อนส่งเสียงดีอก ดีใจไม่น้อย และไม่คิดที่จะถามถึงอาการของพ่อเลี้ยงสักคำ นี่เขาจะทำอย่างไร กับหล่อนดี
....    
    ดาว รู้สึกตื่นเต้น ที่ได้ข่าวว่าวันนี้ พ่อเลี้ยงจะมาอยู่ที่เขาคล้อ 2 อาทิตย์ หล่อนนั่งคอย หลังจากที่ทำอาหารจานโปรดไว้รอ   ซ่อนกลิ่น ลงมือช่วยกันจัดห้องรับประ ทานอาหารขนาดเล็กภายในบ้าน ทรงไทยชนิดโรแมนติกเต็มไปด้วยกล้วยไม้ สีสันสวยสดใส หล่อนทั้งสองดูมีความสุข และนี่ก็คงจะได้เห็น คุณพา ลูกสาวของพ่อเลี้ยงเป็นครั้งแรกอีกด้วย ดาวหล่อนตกแต่งห้องนอนเล็ก ให้คุณพา อย่างเต็มใจ ทุกอย่างจัดแบบผู้หญิง ๆ สีผ้าม่านถูกเปลี่ยนเป็นสีฟ้าสดใส แจกันขนาดใหญ่มีดอกไม้ปักเป็นพุ่มอย่างสวยงาม
   "นี่ก็ บ่ายโมงแล้ว ...คงอีกไม่กี่นาที คงจะมาถึง ดูเธอมีความสุขมากเลยนะ ดาว" ซ่อนกลิ่นมองหน้าเพื่อนสาวอย่างยิ้ม ๆ
   "ฉันมีความสุขมากเลย...ที่พ่อเลี้ยงจะมาที่นี่ และที่สำคัญ ฉันจะได้ดูแลพ่อเลี้ยงบ้าง และที่น่าดีใจ คือฉันจะได้พบกับ คุณพาด้วย " หล่อนบอกความในใจ
   "คุณพา คงเป็นนักเรียนนอกที่ไฮโซมากซินะ...จัดห้องออกจะหวานแบบนั้น เขาจะถูกใจหรือเปล่าก็ไม่รู้" ซ่อนกลิ่นกังวลเล็กน้อย
   "อย่าคิดมากนะ ฉันมั่นใจ เพราะข้อมูลได้ศึกษามาเบื้องต้น คุณพา ชอบดอกไม้ ละชอบสีฟ้ามาก" ดาว บอกข้อมูลส่วนตัวของคุณพาให้ซ่อนกลิ่นฟัง
   "ตายแล้ว...นี่ค้นคว้าขนาดนี้เลยรึ ...ร้ายจริงเธอนี่ ปล่อยให้ฉันคิดมากอยู่ได้ ค่อยยังชั่วหน่อย"