ค้นใจ นายจอมโหด My Devil Boy

 
เวลาผ่านไปสัก 2 ชั่วโมงกว่าๆ เราทั้ง 6 คนก็มาถึงบ้านพักริมทะเลของพ่อยัยจูน ที่นี่วิวสวยมาก สวยมากจิงๆ
เราทั้งหมดเดินชมรอบๆตัวบ้านด้านนอกสักพัก พิ่ริซจึงชวนชั้นกับยัยจูนเอาของขึ้นไปเก็บบนบ้าน
“ยัยรอซชั้นเล่นน้ำไม่ได้แหละ มีเมนน่ะ” จูนพูดขึ้นขณะดินขึ้นบันได สีหน้าส่อแววกังกลเล็กน้อย คิ้วขมวดมาชนกัน “โหยๆน่าเสียดาย อยากเล่นน้ำกะพี่นัดอยู่ด้วย”
“แหม ไม่ค่อยเลยนะจ๊ะ” ชั้นหยิกที่ไหล่จูนเบาๆเปนเชิงหยอก
เมื่อมาถึงชั้นบน ชั้นเปิดประตูห้องนอนทั้งสองห้องดูอย่างช้าๆแต่ไม่ถึงกับก้าวเดินเข้าไปในห้อง กลิ่นอับๆโชยออกมา อาจเป็นเพราะที่นี้ไม่มีใครมาอยู่นาน เราทั้งสามตกลงกันว่าจะให้พวกผู้ชาย รวมกันห้องนึงและผู้หญิงอย่างเราๆก็นอนรวมกันอีกห้องนึง
เมื่อชั้นกับพี่ริซและจูนเก็บข้าวของเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงลงไปบอกให้พวกผู้ชายมาเก็บบ้างแต่พี่นัดไม่ยอม อ้อนยัยจูนให้ขึ้นไปเก็บให้
“แหมๆ พี่นัดขี้เกียจละสิ” จูนค้อน
“ป่าวๆที่จริงพี่ เห็นว่าเราก็คบกันได้ระยะหนึ่งแล้ว เรื่องส่วนตัวหรือของส่วนตัวพี่นัดก็ยกให้จูนเป็นคนดูแลนั่นแหละจ๊ะ”พี่นัดยิ้มหวานหยอดคำน้ำเน่าใส่จูน
“ก็ได้”จูนเขินก่อนจะเดินถือกระเป๋าพี่นัดขึ้นห้องไป
ระหว่างนั้นชั้นสังเกตเห็นนายออกัสเดินย่องมาด้านหลัง ก่อนที่นายนั่นจะสะกิดที่หลังชั้นเบาๆ
“นี่ เทอ ช่วยเอากระเป๋าชั้นไปเก็บให้หน่อยสิ” ออกัสพูดค่อยจนแทบกระซิบ
“เรื่องไรไม่ทราบ ชั้นไม่ได้อยากรู้เรื่องส่วนตัวหรือของส่วนตัวนายเหมือนคู่ของยัยจูนนะ”ชั้นตอกกลับ
“ชั้นไม่ได้อยากให้เทอมายุ่งกับของส่วนตัวชั้นหรอก แต่ชั้นขี้เกียจไปเก็บ เข้าใจไหม” นานออกัสพูดจากวนประสาทหน้าตาย แต่ทำไมเดี๊ยวนี้ออกัส พูดเก่งขึ้นเยอะเลย ผิดจากเมื่อก่อนลิบ
“ไม่ ... ชั้นไม่ทำตามที่นายสั่งหรอก ฝันไปเถอะ” ประโยคสุดท้ายชั้นเน้นคำหนัก
“หรอ” นายออกัสพูดแต่สายตาส่อแววอันตราย “งั้นเทอกับชั้นก็ไปเก็บของด้วยกันเลยละกันนะ”
พูดยังไม่ทันจบประโยคนายออกัสคว้ากระเป๋าเป้สะพายบ่า ก่อนจะช้อนร่างชั้นอุ้มขึ้นบันไดไป
ชั้นเหลือบเห็นสีหน้าของพี่ริซ พี่เซปเทม และพี่นัด เอ๋อเหวอไปตามๆกัน
นายออกัสอุ้มชั้นมาทิ้งไว้บนเตียง ก่อนที่เขาจะวางกระเป๋าเป้ไว้ข้างๆตัวชั้น ...ชั้นหันไปมองเป้ใบของนายออกัสแล้วมีน้ำโหขึ้นมาทันที
“นี่ตาบ้า ของของนายมีนิดเดียวเองจะให้ชั้นขึ้นมาจัดหาไรไม่ทราบย๊ะ”
“ก็บอกแล้วไงว่าขี้เกียจ” นายออกัสตอบหน้าตาย
“เหตุผลแย่มาก เชิญทำเองเลย”พูดจบชั้ยก็ชันตัวลุกขึ้นจากเตียงแล้วพยามเบี่ยงตัวเค้าเดินออกประตูไป
หมับ!!
“จะไปไหน มาเก็บของให้ชั้นก่อน” ออกัสคว้าแขนของชั้นที่ดูคล้ายตะเกียบไม้ ดึงกลับมาทันที
“เก็บเองสิ” ชั้นันมาทำหน้าหยีสิ แต่ดูแล้วนายออกัสจะไม่ฟังที่ชั้นพูดเลยสักนิด เค้าจับตัวชั้นมาวางไว้บนเตียง แล้วยัดเป้ของเค้าใส่มือ พร้อมกับเปิดซิปให้ทันที
“นี่นายจะบร้าหรือไงเนี่ย ทำมา มา  มา ย ยย ย . .... อุ๊บ” ชั้นเหลือบไปเห็นปืนในกระเป๋าของออกัส และก่อนที่จะส่งเสียงออกมานั้นนายออกัสก็เอามืออันหยาบหนาของเค้ามาปิดปากชั้นไว้ทันที
“อย่าส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่มีที่ไหนปลอดภัยสำหรับชั้นทั้งนั้น และที่ชั้นให้เทอมาเก็บของให้ก็เพราะสิ่งนี้นั่นแหละ”
ชั้นพยักหน้าเบาๆหลังจากออกัสพูดจบ ก่อนที่จะรูดซิบกลับไปตามเดิม
“แล้วชั้นต้องทำอย่างไรต่อไป จะให้ชั้นปิดเงียบเรื่องปืนของเทอ แค่นี้ใช่ไหม หรือจะต้องให้ชั้นปกปิดความลับต่างๆนานาของเทอหลังจากนี้ต่อไปอีก” ชั้นจ้องตาออกัสเขม็ง
“ชั้นไม่ไหวแล้วนะ”