ค้นใจ นายจอมโหด My Devil Boy

7โมงเช้ากว่าๆแล้ว ยัยจูนยังไม่มาถึงสักที ชั้นกับพี่ริซตอนนี้ก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ออกมายื่นรอหน้าบ้านซะด้วยซ้ำ ไม่ค่อยเห่อเลยเนอะ ชั้นนี่

กริ๊ง ๆ ๆ

เสียงดทรศัพท์มือถือชั้นดังขึ้น ชั้นยัดมือเล็กๆลงไปในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะหญิบโทรศัพท์ขึ้นมา หน้าจอมือถือแสดงให้เห็นว่า

ออกัส สายเข้า

เอ๊ะ นายออกัสโทรมาทำไมนะ ชั้นกดรับสายทันที

“เรียบร้อยแล้วใช่ไหม พี่นัดบอกว่าให้พี่เซปเทมขับรถไปรับ ยืนรอหน้าบ้านไว้ละ” นายออกัสพูดจบก็วางสายไป อีตาคนนี้ชอบทำไรไม่อยู่กะร่องกะรอยประจำเลย

ชั้นหันหน้าไปบอกพี่ริซว่าพี่เซปเทมจะมารับ พี่ริซไม่พูดอะไรเดินออกไปรอที่หน้าบ้านแล้วหันมาล็อคประตูรั้วเอาไว้

ซักพักรถสปอตคันหรูของพี่เซปเทมก็มาจอดเทียบหน้าบ้านพอดี

พี่เซปเทมกดเลื่อนกระจกลง ก่อนจะส่งสายตาเป็นเชิงให้รู้ว่าขึ้นรถได้แล้ว

ชั้นเปิดประตูเบาะหลังขึ้นไปนั่งก่อนตามด้วยพี่ริซ แต่พี่เซปเทมไม่ออกสักที กลับนั่งเงียบๆอยู่อย่างนั้น

“พี่เซปเทม ทำไมไม่ออกรถละค่ะ”ชั้นถามึ้น เพราะความสงสัย

“พอดีว่าชั้นไม่ใช่คนขับรถของเทออ่ะนะ กรุณามานั่งเบาะหน้าคนนึงด้วย” พี่เซปเทมทำหน้านิ่งๆเหมือนอีตาออกัสเปี๊ยป

“งั้นพี่ริซไปนั่งเถอะ” ชั้นดันตัวพี่สาวเบาๆ

“ไม่เอาอ่ะ เทอนั่นแหละยัยรอซ”พี่ริซปฏิเสธ

“พี่ริซ นั่นแหละ นะๆ ๆ ๆ”ชั้นทำท่าอ้อนเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆ

ชั้นสังเกตนายเซปเทมมองชั้นจากกระจกมองหลัง แล้วเค้าก็เปิดประตูลงจากรถ เดินมาเปิดประตูเบาะหลังออก แล้วช้อนตัวพี่ริซอุ้มไปนั่งที่เบาะหน้าทันที

“ว้ายยย” พี่ริซร้องเสียงหลง”นายจะทำอะไรน่ะ”

“ก็เทอ2คนเถียงกันอยู่ได้ ชั้นก็เลย..” พี่เซปเทมไม่พูดต่อ แต่เดินกลับมานั่งที่คนขับแทน ก่อนจะออกรถทันที

ระหว่างทางเราสามคนไม่ได้พูดอะไรกันเลย พี่ริซก็เอาแต่นั่งตัวแข็งทื่อ ส่วนพี่เซปเทมก็เอาแต่ขับรถ เหอะๆ ใช่สิถ้าเค้าไม่เอาแต่ขับรถแล้วจะให้เค้าทำอะไรไปด้วยละ

ไม่นานนักรถก็มาจอดเทียบกับรถของพี่นัดซึ่งในรถคันนั้นมีจูน กับออกัสนั่งอยู่ด้วย สถานที่แห่งนี้เรียกว่าที่พักสำหรับคนเดินทาง เอาไว้พักรถ มีทั้งปั๊ม ของกินและก็อะไรหลายๆอย่าง ชั้นไม่รอช้ารีบลงจากรถไปซื้อขนมมาตุนไว้ทันที

“ยัยจูนไปซื้อขนมกัน”ชั้นเดินไปเกาะแนยัยจูน

“ไปก่อนเลยแก ชั้นจะไปห้องน้ำ”

“พี่ไปด้วย จูน” พี่ริซเดินลงจากรถมาทางที่ๆชั้นกับจูนยืนอยู่ แล้วสองคนนั้นก็เดินไปที่ปั๊ม ส่วนชั้นน่ะหรอ ในเมื่อไม่มีคนไปกับชั้น ชั้นไปคนเดียวก็ได้

“จะไปไหนน่ะ รอซ” นายออกัสเดินมาขวางด้านหน้าชั้นเอาไว้

“ไปซื้อขนม ไง เมื่อกี๊ไม่ได้ฟังที่ชั้นคุยกะยัยจูนหรอ” ชั้นเดินเบี่ยงมาอีกทางนึง

“ฟัง แต่อยากจะถาม และไม่ให้ไป...”ชั้นกำลังอ้าปากจะต่อว่าเค้าที่มายุ่งกับชั้นแต่กลับถูกนายออกัสจับข้อมือลากออกมาแล้ว

“คนเดียว” นายออกัสหันหน้ามากระซิบข้างๆหูชั้น

“หมายความว่า ไม่ให้ไปคนเดียวงั้นหรอ” ชั้นเงยหน้าขึ้นไปถามเค้า

“ใช่” เค้าพยักหน้าเบาๆ

“นายจะมายุ่งอะไรกับชีวิตชั้นหนักหนาเนี่ย” ชั้นขึ้นเสียง และในระหว่างที่พูดกันอยู่ ข้อมือของชั้นก็ยังคงอยู่ที่อุ้งมือเค้าอย่างนั้น

“จะไม่ให้ยุ่งได้ไง ในเมื่อเทอเป็นภรรยาชั้น ถึงแม้จะเป็นแค่ในนามเอาไว้โกหกแม่ชั้นก็เถอะ แต่ชั้นก็ต้องดูแลเทอเพราะไม่อย่างนั้น ถ้าเกิดเทอเป็นอะไรขึ้นมา แล้วใครจะมาเล่นเป็นเมียชั้นละ” แหม ที่แท้ก็เป็นห่วงตัวเอง เชอะเหอะ!!!

“นึกว่าจะห่วงชั้น ที่ไหนได้นายก็ห่วงแต่ตัวเองแหละ” ชั้นพยามจะสะบัดมือเค้าทิ้ง แต่ก็ไร้ผล

“ เปล่า ชั้นห่วงเทอนั่นแหละ” นายออกัสพูด แต่หันหน้าออกไปทางอื่น ทุกครั้งที่เค้าพูดแบบนี้ ชั้นรู้สึกหวั่นไหวขึ้นมาทุกครั้ง

“เป็นแค่อาการใจสั่นเล็กน้อย คงไม่มีอะไรหรอกน่า” ชั้นพึมพำกับตัวเอง

“เทอพูดอะไรนะ” อ้าว นายออกัสได้ยินหรอ หูไวจิงๆ

“ป๊าวว” ชั้นปฏิเสธเสียงสูง

ชั้นกับนายออกัส เดินไปเถียงกันไป จนมาถึงที่มินิมาร์ทแห่งหนึ่ง ไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่จอดรถมากนัก

นายออกัสบอกว่าจะรอข้างนอก พอดีกับที่โทรสับของเค้ามีสายเข้าด้วยแหละ ชั้นเลยต้องเดินซื้อขนมคนเดียว บางครั้งสายตาของชั้นก็เผลอไปมองที่นายออกัส สังเกตได้ถึงสีหน้าที่ดูเครียดมากขึ้น ไม่รู้ว่าเค้าคุยกะใครและเพราะอะไรเค้าถึงดูเครียดแบบนี้

ชั้นเดินเลือกขนมตั้งหลายอย่าง ทั้งขนมปังและขนมขบเครี้ยวเป็นห่อๆ และที่สำคัญ ขาดไม่ได้เลยอันนี้ก็คือ น้ำอัดลมนี่เอง พี่ริซชอบกินน้ำอัดลมมากถึงแม้จะรู้ว่ามันไม่ดีก็เหอะ พอชั้นมาจ่ายตังคืที่แคชเชียร์เสรจ ชั้นก็ออกไปหาออกัสที่ยืนอยู่หน้าร้านพอดี

“คุยเสร๊จแล้วหรอ” ชั้นถามขึ้นก่อนจะหยิบกระป๋องโค้กส่งให้

นายออกัสรับโค้กไป แต่กลับไม่พูดอะไร

เราทั้งค่เดินมาถึงที่รถ โดยมีจูนกับพี่ริซมาถึงก่อนแล้ว ชั้นยื่นถุงนมและน้ำส่งให้จูน และพี่ริซคนละถุง 2 คนนั้นดีใจอย่างกะได้พลอยก่อนที่พี่นัดจะจัดแจงว่าใครจะนั่งรถใคร

“มากัน 3 คู่แต่มีรถ 2 คัน เอาไงดีว่ะ” พี่นัดเอ่ยปากถามขึ้น

“ก็ให้รอซกับ ออกัสขับรถพี่นัดไง ส่วนจูนกับพี่นัดไปนั่งรถพี่เซปเทมกับพี่ริซ เนอะๆ” ยัยจูนเสนอ ส่วนมือก็พลักดันตัวชั้นให้ใกล้ออกัสไว้

“ตกลง” นายออกัสตอบตกลงทันควัน ไม่คิดจะถามชั้นก่อนเลยหรือยังไง

หมับ!!

ไม่ทันข้ามวินาที นายออกัสก็ลากชั้นขึ้นรถพี่นัด โดยมีพี่นัดโยนกุญแจให้ก่อนที่นายออกัสจะสตาร์ทรถขับออกมา

ตั้งแต่เจอกัน ชั้นก็เอาแต่โดนนายบ้าออกัส ลากไปโน้นมานี่ตลอด คิดแล้วก้น่าน้อยใจชะมัด (ทำไมคนแต่งไม่แต่งให้นางเอก สู้คนบ้างละ 555)

ออกัสขับนำหน้ารถพี่เซปเทมมาตลอด ส่วนชั้นก็เอาแต่กิน กิน กิน แล้วก็กิน โดยไม่ใส่ใจคนขับเอาซะเลย

“ชั้นก็หิวเป็นเหมือนกันนะ” นายออกัสพูดดดยใช้สายตาเหล่ๆ มองมาที่ถุงขนม

“ก็กินเซ่” ชั้นยื่นถุงนมไปใกล้ๆ

“ขับรถอยู่ ไม่เห็นหรอ” นายออกัสทำหน้านิ่ง

ฮ่าๆ ใช้มุขเดิมๆ กะว่าจะให้ชั้นป้อนละสิ ผู้ชายก็เงี๊ยแผนสูงซะเหลือเกิน

“ชั้นไม่ป้อน อยากกินก็จอดรถ หยิบกินเองซิ” ชั้นพูดตัดหน้าเค้า ก่อนที่เค้าจะอให้ชั้นป้อน

“ทำไมต้องทำให้ยุ่งยากด้วย ก็แค่ป้อนขนม” ออกัสทำหน้ายับ “ถ้าเทอไม่ป้อนงั้นชั้นใช้ปากกินเลยละกันนะ

นายออกัสหันมาทางด้านซ้าย ก่อนที่จะก้มหัวลงมาใช้หน้าไซร้ๆหาขนม ซึ่งตอนนี้ถุงขนมนั้นก็อยู่ใกล้ๆกับตักชั้นพอดี

และที่สำคัญไปกว่านั้นนายออกัสขับรถอยู่นะ ทำไมไม่มองทางล่ะ

“อ้าย อีตาบ้า เดี๊ยวก็ชนให้หรอก ชับรถไม่ดูทางแบบนี้อยากตายเร็วหรือไง” ชั้นใช้มือตีไหล่เค้าไป 2-3 ที

“ก็เทอไม่ป้อน” เค้ากลับไปนั่งตัวตรงตามท่าเดิมแล้ว ก่อนจะหันมาพูดกับชั้น

“โอเคๆ ป้อนก็ป้อน นี่ถือว่าชั้นไม่อยากตายหรอกนะ” ชั้นมองค้อนให้เค้าไปทีนึงก่อนจะหยิบขนมขึ้นมาป้อนใส่ปากเค้า

นายออกัสกินขนมเงียบ สีหน้าส่อแววมีความสุขกับการเอาชนะชั้น ปากก็สั่งน้ำที ขนมที ถ้าชั้นไม่ยอมทำตามเหน่อยก็ทำเป็นเหยียบคันเร่ง ขับไวกว่าเดิม

นายบ้านี่ เอาแต่ใจจิงๆเลย