ค้นใจ นายจอมโหด My Devil Boy

8.1

เขียนโดย หญิงลำดวน

วันที่ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2553 เวลา 12.00 น.

  10 บท
  53 วิจารณ์
  20.31K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

8) ออกลาย นายออกัส

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

เวลาผ่านไปสัก 2 ชั่วโมงกว่าๆ เราทั้ง 6 คนก็มาถึงบ้านพักริมทะเลของพ่อยัยจูน ที่นี่วิวสวยมาก สวยมากจิงๆ

เราทั้งหมดเดินชมรอบๆตัวบ้านด้านนอกสักพัก พิ่ริซจึงชวนชั้นกับยัยจูนเอาของขึ้นไปเก็บบนบ้าน

“ยัยรอซชั้นเล่นน้ำไม่ได้แหละ มีเมนน่ะ” จูนพูดขึ้นขณะดินขึ้นบันได สีหน้าส่อแววกังกลเล็กน้อย คิ้วขมวดมาชนกัน “โหยๆน่าเสียดาย อยากเล่นน้ำกะพี่นัดอยู่ด้วย”

“แหม ไม่ค่อยเลยนะจ๊ะ” ชั้นหยิกที่ไหล่จูนเบาๆเปนเชิงหยอก

เมื่อมาถึงชั้นบน ชั้นเปิดประตูห้องนอนทั้งสองห้องดูอย่างช้าๆแต่ไม่ถึงกับก้าวเดินเข้าไปในห้อง กลิ่นอับๆโชยออกมา อาจเป็นเพราะที่นี้ไม่มีใครมาอยู่นาน เราทั้งสามตกลงกันว่าจะให้พวกผู้ชาย รวมกันห้องนึงและผู้หญิงอย่างเราๆก็นอนรวมกันอีกห้องนึง

เมื่อชั้นกับพี่ริซและจูนเก็บข้าวของเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงลงไปบอกให้พวกผู้ชายมาเก็บบ้างแต่พี่นัดไม่ยอม อ้อนยัยจูนให้ขึ้นไปเก็บให้

“แหมๆ พี่นัดขี้เกียจละสิ” จูนค้อน

“ป่าวๆที่จริงพี่ เห็นว่าเราก็คบกันได้ระยะหนึ่งแล้ว เรื่องส่วนตัวหรือของส่วนตัวพี่นัดก็ยกให้จูนเป็นคนดูแลนั่นแหละจ๊ะ”พี่นัดยิ้มหวานหยอดคำน้ำเน่าใส่จูน

“ก็ได้”จูนเขินก่อนจะเดินถือกระเป๋าพี่นัดขึ้นห้องไป

ระหว่างนั้นชั้นสังเกตเห็นนายออกัสเดินย่องมาด้านหลัง ก่อนที่นายนั่นจะสะกิดที่หลังชั้นเบาๆ

“นี่ เทอ ช่วยเอากระเป๋าชั้นไปเก็บให้หน่อยสิ” ออกัสพูดค่อยจนแทบกระซิบ

“เรื่องไรไม่ทราบ ชั้นไม่ได้อยากรู้เรื่องส่วนตัวหรือของส่วนตัวนายเหมือนคู่ของยัยจูนนะ”ชั้นตอกกลับ

“ชั้นไม่ได้อยากให้เทอมายุ่งกับของส่วนตัวชั้นหรอก แต่ชั้นขี้เกียจไปเก็บ เข้าใจไหม” นานออกัสพูดจากวนประสาทหน้าตาย แต่ทำไมเดี๊ยวนี้ออกัส พูดเก่งขึ้นเยอะเลย ผิดจากเมื่อก่อนลิบ

“ไม่ ... ชั้นไม่ทำตามที่นายสั่งหรอก ฝันไปเถอะ” ประโยคสุดท้ายชั้นเน้นคำหนัก

“หรอ” นายออกัสพูดแต่สายตาส่อแววอันตราย “งั้นเทอกับชั้นก็ไปเก็บของด้วยกันเลยละกันนะ”

พูดยังไม่ทันจบประโยคนายออกัสคว้ากระเป๋าเป้สะพายบ่า ก่อนจะช้อนร่างชั้นอุ้มขึ้นบันไดไป

ชั้นเหลือบเห็นสีหน้าของพี่ริซ พี่เซปเทม และพี่นัด เอ๋อเหวอไปตามๆกัน

นายออกัสอุ้มชั้นมาทิ้งไว้บนเตียง ก่อนที่เขาจะวางกระเป๋าเป้ไว้ข้างๆตัวชั้น ...ชั้นหันไปมองเป้ใบของนายออกัสแล้วมีน้ำโหขึ้นมาทันที

“นี่ตาบ้า ของของนายมีนิดเดียวเองจะให้ชั้นขึ้นมาจัดหาไรไม่ทราบย๊ะ”

“ก็บอกแล้วไงว่าขี้เกียจ” นายออกัสตอบหน้าตาย

“เหตุผลแย่มาก เชิญทำเองเลย”พูดจบชั้ยก็ชันตัวลุกขึ้นจากเตียงแล้วพยามเบี่ยงตัวเค้าเดินออกประตูไป

หมับ!!

“จะไปไหน มาเก็บของให้ชั้นก่อน” ออกัสคว้าแขนของชั้นที่ดูคล้ายตะเกียบไม้ ดึงกลับมาทันที

“เก็บเองสิ” ชั้นันมาทำหน้าหยีสิ แต่ดูแล้วนายออกัสจะไม่ฟังที่ชั้นพูดเลยสักนิด เค้าจับตัวชั้นมาวางไว้บนเตียง แล้วยัดเป้ของเค้าใส่มือ พร้อมกับเปิดซิปให้ทันที

“นี่นายจะบร้าหรือไงเนี่ย ทำมา มา  มา ย ยย ย . .... อุ๊บ” ชั้นเหลือบไปเห็นปืนในกระเป๋าของออกัส และก่อนที่จะส่งเสียงออกมานั้นนายออกัสก็เอามืออันหยาบหนาของเค้ามาปิดปากชั้นไว้ทันที

“อย่าส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่มีที่ไหนปลอดภัยสำหรับชั้นทั้งนั้น และที่ชั้นให้เทอมาเก็บของให้ก็เพราะสิ่งนี้นั่นแหละ”

ชั้นพยักหน้าเบาๆหลังจากออกัสพูดจบ ก่อนที่จะรูดซิบกลับไปตามเดิม

“แล้วชั้นต้องทำอย่างไรต่อไป จะให้ชั้นปิดเงียบเรื่องปืนของเทอ แค่นี้ใช่ไหม หรือจะต้องให้ชั้นปกปิดความลับต่างๆนานาของเทอหลังจากนี้ต่อไปอีก” ชั้นจ้องตาออกัสเขม็ง

“ชั้นไม่ไหวแล้วนะ”

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา