ค้นใจ นายจอมโหด My Devil Boy

เย็นวันนั้นขณะที่ชั้นกำลังรดน้ำต้นไม่อยู่ที่สวนหน้าบ้าน ก็มีรถสปอตสีดำคันนึงจำได้ว่ารุ่นเดียวกับนายออกัสขับมาจอดขวางประตูรั้วหน้าบ้านชั้นพอดี ให้ตายสิ ... ทำไมคนเรามักง่ายอย่างงี้นะ เห็นว่าที่ว่างซะหน่อยก็จอดสุ่มสี่สุ่มห้า ไม่คิดเลยหรือว่าที่ว่างๆแบบนี้ก็คือหน้าบ้านคนที่เค้าจำเป็นต้องเข้าออกเหมือนกัน
ชั้นเดินไปปิดก๊อกน้ำก่อนจะเดินออกมาที่ประตูรั้วหน้าบ้าน
ก๊อก ๆ ๆ
“ตรงนี้จอดไม่ได้นะค่ะ” ชั้นเคาะกระจกรถ
สักพักคนในรถก็เปิดกระจกลงมา ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า ทำเอาชั้นสะดุ้งโหยง...พี่เซปเทมมาทำไมอ่ะ
“พี่เซปเทม!”ชั้นร้องเสียงหลง เมื่อเช้าก็น้อง ตอนเย็นกลับเป็นพี่อีก บ้านชั้นเป็นอะไรกันแน่ย๊ะ
“พี่สาวเทออยู่ไหม พอดีชั้นอยากจะถามอะไรหน่อยน่ะ” พี่เซปเทมถาม
“อยู่ค่ะ อยู่ในบ้านเดี๋ยวรอซไปเรียกให้นะ” ชั้นหันหลังกลับทันทีที่พูดจบ
หมับ...
“ไม่ต้อง เดี๊ยวพี่เข้าไปหาเอง” พี่เซปเทมเดินลงจากรถมาจับแขนชั้นไว้
“อ๋อ...งั้นก็ได้ค่ะ”ชั้นทำหน้าแหยๆ ก่อนที่จะเดินตามหลังพี่เซปเทมเข้าไป
ชั้นรู้สึกว่า 2 คนพี่น้องนี้มีอะไรที่เหมือนกันแทบจะทุกอย่าง ทั้งบุคลิก ท่าทางและคำพูด สมแล้วที่เกิดมาเป็นพี่น้องกัน แค่มองจากด้านหลังก็เหมือนกันมากขนาดนี้แล้ว
 
ชั้นพยามเดินนำหน้าไปให้ถึงตัวพี่ริซก่อนที่ พี่เซปเทมจะเข้าไปถึงเพื่อให้เทอรู้ตัว พี่ริซทำหน้างงๆ เมื่อชั้นบอกไปว่าพี่เซปเทมมาหา
“สวัสดีค่ะ..มีธุระอะไรหรือเปล่าค่ะ หรือว่าเมื่อวานลืมของไว้” พี่ริซยังคงความเนียนได้อยู่ หันหน้าไปคุยกับพี่เซปเทมตามปกติ
“เปล่า..แต่ผมอยากจะมาถามว่า เมื่อวานคุณชงน้ำแดงยังไง”พี่เซปเทมหันซ้ายหันขวาเหมือนกำลังพูดไม่ออก “คือว่ามัน ... เอ่อ... อร่อยมาก”
ฮ่าๆ ๆ ชั้นหัวเราะในใจ
แต่ในทางกลับกันพี่ริซกลับออกนอกหน้าในการหัวเราะมาก
“คุณเซปเทมค่ะ น้ำแดงนะค่ะแค่ เทใส่แก้ว ผสมกับน้ำ แค่นี้คุณเองก็ทำดื่มเองได้ค่ะ  บอกมาตามตรงเถอะค่ะ คุณมีธุระอะไรกันแน่ ”พี่ริซพูดไปหัวเราะไป
คราวนี้ดูเหมือนพี่เซปเทมจะหมดคราบลูกชายมาเฟียซะแล้ว ฮ่าๆ หรือว่านี้คืออาการจีบหญิงของเขากันนะ
“เปล่า...ไม่มีอะไร” พี่เซปเทมยิ้มเล็กๆ ก่อนจะขอตัวกลับ
“งั้น ผมกลับก่อนนะ”
“อ่าว พี่เซปเทม มาแค่นี้เองหรอค่ะ แค่จะมาบอกว่าน้ำแดงอร่อย มันดูไม่เนียนเลยพี่ รอซถามตรงๆเถอะพี่มาทำอะไรกันแน่” ชั้นซักต่อ
“เปล่า มาแค่นี้จิงๆ พอดีขับรถผ่านมาแถวนี้ด้วยแหละ งั้นพี่ไปละนะ” พูดจบพี่เซปเทมก็รีบเดินออกไป
 
ส่วนชั้นกับพี่ริซ ก็งงสิค่ะ ยื่นอึ้งอยู่ตรงนั้นซักพัก พี่ริซจึงขอตัวไปทำอาหารเย็นให้ทาน
ในระหว่างทานอาหารเย็น เราสองคนพี่น้องก็ยังคงหยิบเรื่องพี่เซปเทมมาเมาท์กันต่อ
“พี่ริซ ว่าพี่เซปเทมเค้าจะมาทำไม”ชั้นถาม
“ไม่รู้สิ” พี่ริซยิ้ม “เอ่อ..ยัยรอซ พี่ถามแกจิงๆเหอะ แกไปเกี่ยวข้องกับ2คนนั่นได้ไง ชั้นดูๆแล้วแกต้องไม่ใช่เพื่อนกันธรรมดาแน่ๆ”
ชั้นสำลักอาหารทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของพี่ริซ ก่อนจะซดน้ำเข้าไปเต็มๆ สองสามอึก สงสัยคงถึงเวลาแล้วแหละที่พี่ริซต้องรับรู้เรื่องราวซักที
ชั้นมองหน้าพี่ริซซ้ำอีกรอบก่อนจะเล่าทุกเรื่องให้ฟัง ส่วนพี่ริซก็ตั้งใจฟังเป็นอย่างดีไม่ถามอะไรในระหว่างที่ชั้นเล่าทั้งนั้น พี่สาวชั้นดูตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
“ ยัยรอซ แกรู้อะไรไหม แกกำลังเอาตัวเองไปอยู่ในอันตรายนะ” พี่ริซพูดด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“รู้สิพี่ริซ แต่ทำไงได้ เรื่องมันเลยเถิดมาถึงขั้นนี้แล้ว และอีกอย่างรอซรู้สึกสงสารออกัสด้วย”
ชั้นบอกพี่ริซไปแบบนั้น
“อื้ม..ชั้นเข้าใจ แต่รอซต้องระวังตัวให้มากๆนะ ถ้าแม่องออกัสเค้ายอมให้ออกัสมาอยู่กับพี่ชายเมื่อไหร่ รอซต้องถอนตัวออกมาทันทีเลยนะ”
“ค่ะ พี่ริซ อันนี้รอซคิดไว้ตั้งนานแล้ว” แต่ไม่รู้ว่าถึงเวลานั้นจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปหรือเปล่านะ
เห้อ...คิดแล้ววุ่นวายใจยังไงไม่รู้
เมื่อทานอาหารเย็นเสร็จ ยัยจูนเพื่อนของชั้นก็โทรสับมาหา ชั้นรีบรับโทรสับทันที
 
สวัสดี ยัยรอซเพื่อนรัก
 
เสียงยัยจูนแหลมมาจากในโทรสับ
“ว่าไง แก”
 
แกพอมีเวลาว่าง ซัก2-3วันไหมอ่ะ
 
“ทำไมอ่ะแก”
 
ชั้นจะชวนแกกับพี่ริซไปเที่ยวทะเล ไปกันไหม
 
“จริงหรอ แก ชั้นอยากไปพอดีเลย แต่ต้องถามพี่ริซก่อนว่าจะว่างไปด้วยไหม”
 
อื้ม ๆ ยังไงแกก็โทรมาบอกชั้นนะ ถ้าไปจิงๆพรุ่งนี้ 7โมงเช้าชั้นจะขับรถไปรับ ครั้งนี้ออกัสไปด้วยนะเว้ย เออ..แกแค่นี้ก่อนนะ พี่นัดโทรมาบายจ๊ะ
 
ยังไม่ทันที่ชั้นจะ พูดอะไรตอบกลับไปยัยเพื่อนตัวแสบชั้นก็ชิ่งวางไปก่อนแล้ว เมื่อกี๊ได้ยินไม่ชัด แต่พอจับใจความได้ว่า นายออกัสไปด้วย นายนั่นจะไปด้วยหรอเนี๊ย
ชั้นเดินไปหาพี่ริซที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟาก่อนจะทิ้งตัวลงข้างๆ
“พี่ริซ พรุ่งนี้ไปทะเลกันไหม ยัยจูนโทรมาชวน”
“ไป” พี่ริซตอบทันที โดยไม่เว้นช่องว่างไว้คิดบ้างเลยหรอ
“แหม พี่ริซ ไม่คิดก่อนเลยแงะ” ชั้นแซว
“อื้มม ก็อยากไปอ่ะ จะเอาความเศร้าไปทิ้งทะเลด้วย” พี่ริซพูดเสียงเรียบ
ใช่สิ พี่ริซเพิ่งอกหัก
“อื้มม ดีเลย งั้นเด๋วรอซโทรไปบอกยัยจูนก่อนนะ พี่ริซก็เตรียมตัวด้วยละ พรุ่งนี้มันจะมารับ 7โมงเช้า”
“อื้มม” พี่ริซตอบ
สิ้นเสียงพี่ริซชั้นก็วิ่งขึ้นมาโทรหายัยจูนบนห้อง
“แก ตกลงชั้นไปนะ”
 
อื้มม ดีใจจังจะได้ไปเที่ยวกับแกอีกแล้ว
 
“อื้มม งั้นชั้นวางก่อนนะ จะไปเตรียมเสื้อผ้าน่ะ”
 
อื้มม
 
แล้วยัยจูนก็วางโทรสับไป มันเป็นบทสนทนาสั้นๆของชั้นกับเพื่อน ที่เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร ยัยจูนเป็นคนพูดเร็ว กระชับ ชอบจัดแจง ถือว่าเป็นสาวมั่นคนนึงเลยก็ว่าได้
 
หลังจากนั้นชั้นก็ไปอาบน้ำอาบท่า จัดข้าวของใส่เป้ใบไม่ใหญ่มากนัก แล้วก็ล้มตัวลงบนที่นอนก่อนจะหยิบโทรสับขึ้นมาดูเบอร์ออกัสที่ขอยัยจูนไว้เมื่อวานก่อน
“แล้วชั้นจะขอจูนมาทำไมเนี๊ย โทรก็ไม่ได้โทร” ชั้นพึมพำกับตัวเอง หรือว่าเราจะโทรไปหาดีนะ โทรไปแกล้งๆถามว่า พรุ่งนี้เค้าไปด้วยจิงๆหรือเปล่า
ว่าแล้วชั้นก็กดโทรออกเบอร์นายออกัสทันที
ตรู๊ด ๆ ๆ ๆ
สักพักนายออกัสก็กดรับสาย โอ๊ยๆ ชั้นตื่นเต้นจัง คิดดูอีกที แล้วชั้นจะโทรมาทำไมเนี๊ย
“ครับ”
“เอ่อ .. หวัดดี ออกัส นี่ชั้นเองนะ”
(ออกัสใครโทรมาหาหรอลูก) เสียงแม่นายออกัสดังเข้ามาในโทรสับ สงสัยนายออกัสอยู่กับแม่ที่บ้านแน่ๆเลย
“อ๋อ เมียผมเองครับแม่ ฮึๆ” นายออกัสหัวเราะร่วนในลำคอ
“นี่นาย ใครเป็นเมียนาย เด๋วเหอะ ชักเอาใหญ่แล้วนะ” ชั้นเอ็ดไป
“ทำเนียนไว้ก่อน” ออกัสพูดกลับมาแค่นั้น
“ อ่ะจ๊ะ แหมๆ ไม่ต้องถึงขนาดนี้ก็ได้ เอ่อ...ที่ชั้นดทามาหานายเนี๊ยก็แค่จะมาถามว่าพรุ่งนี้นายไปทะเลกับยัยจูนและก็พี่นัดด้วยหรอ”
“แล้วเอาเบอร์ชั้นมาจากไหน” อ้าวอีตาบ้า ยังมาย้อนถามชั้นอีกนะ ชั้นถามนายก่อนนะอีตาออกัสบ้า
“ นี่นาย ตอบชั้นมาก่อนได้ไหม ยังจะมาย้อนถามกันอีก”
“อื้มม ไปๆ พี่เซปเทมก็ไป”
ห๊า !! พี่เซปเทมอีกแล้วหรอ
“พี่เซปเทมไปด้วยหรอ พี่ริซก็ไปด้วย” ชั้นบอก
“อื้ม”
“เออ...นายออกัส เมื่อเย็นพี่ชายนายมาที่บ้านชั้นด้วยแหละ.......” ชั้นบอกเรื่อง ที่พี่เซปเทมมาที่บ้นชั้นละเอียดยิบ
“จิงอ่ะ สงสัยพี่เซปเทมคงติดใจพี่สาวเทอแน่เลย” นายออกัสพูด
“โหย..ไม่ดีอ่ะ พี่ชายนายเจ้าชู้หรือเปล่าก็ไม่รู้ เดี๊ยวก็มาทำให้พี่สาวชั้นเสียใจอีก”
“ไม่หรอก ถ้าพี่ชั้นไม่เคยเข้าหาผู้หญิงก่อนเลยนะ”ออกัสพูดเสียงเรียบๆ
“อื้มๆ ก็คอยดูไปเรื่อยๆดีกว่า แค่นี้ก่อนนะ เดี๊ยวพรุ่งนี้เจอกัน”
หลังจากวางสายไปชั้นก็นอนไม่หลับ พยามๆแล้ว แต่ก็ไม่หลับสักที บางทีอาจจะตื่นเต้นมากไปเรื่องไปเที่ยวทะเลพรุ่งนี้ก็ได้
ตอนนี้รู้สึกว่านายออกัสกับชั้นเริ่มพูดจากันรู้เรื่องมากขึ้นแล้ว นายนั่นอาจจะโหดๆแรงๆไปบ้าง แต่ก็ไม่เสียหายไรนี่
“เห้อ” ชั้นถอนหายใจออกมายาวๆ พรุ่งนี้แล้วสินะ ที่ชั้นจะได้ไปทะเลสักที