ค้นใจ นายจอมโหด My Devil Boy

แล้วชั้นก็ตื่นลืมตาขึ้นมาอีกทีก็เช้าซะแล้ว วันนี้อากาศดีกว่าทุกวัน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรแต่เมื่อชั้นออกไปดูทีหน้าต่างก็พอจะเอาออกว่า เมื่อคืนฝนคงตกพรำๆ แต่ทำไมชั้นไม่รู้สึกตัวเลยละ คงเป็นเพราะว่าเมื่อวานฉันคงเหนื่อยและเพลียมากถึงได้หลับแบบไม่รู้เรื่องแบบนี้

 ชั้นมองออกไปตรงถนนหน้าบ้าน มองคนเดินผ่านไปมาอยู่สักพัก มันก็เพลินดีเหมือนกันนะ  ..แต่

...เอ๊ะ!!!นั่นใคร ? คุ้นจังเลย หน้าเหมือน ...เหมือน... อ๋อ !!! นายออกัส นั่นเอง

เค้ามาทำไมแต่เช้านะ นี่เพิ่งจะเจ็ดโมงกว่าๆเองนี่

“นายออกัส.” ชั้นตะโกนออกไป “นายมาทำอะไรแต่เช้า”

ดูเหมือนคนที่ถูกเรียกจะมองไม่เห็นต้นเสียงอย่างชั้น เค้าเอาแต่เงยหน้ามองหาเสียงที่ตะโกนเรียกเค้า

“ชั้นอยู่ทางนี้ นายออกัส” ชั้นโบกไม้โบกมือ

แล้วซักพัก นายออกัสก็มองเห็นชั้น

“นายมาทำไมแต่เช้า นักชั้นไว้สิบโมงไม่ใช่หรอ”ชั้นถามขึ้น

“อื้มม”เค้าพนักหน้างหงิกๆ

“แล้วนายมาทำไมละ”ชั้นถามเค้าซ้ำอีกรอบ

“ก็เมื่อวานเทอบอกว่าไม่ว่าง ชั้นกลัวว่าจะไม่ได้เจอเทอ เลยรีบมาก่อน” ออกัสพูดขณะที่กำลังพยามปีนกำแพงขึ้นมา

“นี่นายจะทำไรน่ะ”ชั้นตะโกนโวยวายออกไป

..ก็ดูนายออกัสสิ เค้ากำลังปีนกำแพงบ้านชั้นเข้ามา และตอนนี้เค้าก็กำลังพยามหาทางปีนระเบียงขึ้นมาตรงที่ชั้นยืนอยู่อีก

“นายๆพอเถอะ เดี๊ยวชั้นลงไปหา”ชั้นโบกไม้โบกมือห้าม

แต่เค้าก็ไม่ยอมฟัง ยังคงปีนระเบียงขึ้นมาจนได้ และตอนนี้เค้าก็ยืนอยู่ตรงหน้าชั้นเรียบร้อยแล้ว

“เห้อ” เค้าถอนหายเบาๆครั่งนึงก่อนจะจับข้อมือชั้นลากเข้าห้องไป

“นี่นาย นายคงจะไม่ทำอะไรบ้าๆแบบนั้นใช่ไหม” ชั้นประหม่าอย่างมาก และพยามใช้เท้าเบรกการเคลื่อนไหวเอาไว้

“ยังไม่เชื่อใจชั้นอีกหรอ”ออกัสหันหน้ามามองชั้น “ เมื่อวานพี่ชายชั้นก็แสดงให้เห็นแล้วนิ เค้าไม่ได้ทำไรพี่สาวเทอสักหน่อย”

“แล้วนายกับพี่ชายเทอเหมือนกันนักหรือไง”ชั้นถามเค้าทั้งๆที่ข้อมือของชั้นยังคงอยู่ในมือเค้าอยู่

“นี่..”เค้ายกข้อมือชั้นระดับใบหน้า “ชั้นจะบอกอะไรให้นะ พี่ชายชั้นหื่นกว่าชั้นตั้งหลายเท่า พี่สาวเทอก็เอ็กซ์ อึ๋ม กว่าเทอจะตาย ถ้าพี่ชายชั้นมีนิสัยแบบนั้นจริง พี่สาวเทอคงเสร๊จไปนานละ”

“นี่นาย พูดอะไรระวังปากหน่อยนะ” ชั้นค้อนควับไปทีนึงก่อนจะสะบัดมือทิ้ง “นายต้องการอะไรกันแน่..ถึงได้มาแต่เช้าแบบนี้”

“ชั้นจะมาอิบายให้เทอฟังเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดของชั้น มันเป็นหนทางเดียวที่เทอจะช่วยให้แม่ชั้นยอมเชื่อใจชั้น แล้วปล่อยให้ชั้นมาอยู่กับพี่ชายตามลำพังซักที” ออกัสพูดพลางเดินวนรอบๆห้อง ไม่รู้จะสำรวจอะไรกันนักกันหนา

“ตอนนี้ก็มีแต่เทอที่ช่วยชั้นได้นะ รอซ”เค้าหันหน้ามาสบตากับชั้น

ชั้นรู้สึกขนลุกวาบ อาจจะเป็นเพราะความจริงจังของเค้าที่ท่ายทอดออกมาผ่านสายตานั้น แต่ยังไงๆชั้นก็ยังมีความรู้สึกอยู่ลึกๆว่า ทำไมชั้นต้องมาเจอนาย แล้วจะต้องมารับรู้เรื่องราวของนายสุดท้ายก็ลงเอยที่ว่า ชั้นต้องมาช่วยนายอีก ทุกอย่างดูเหมือนจะถูกขีดเอาไว้แล้ว หรือว่ามันเป็นพรหมลิขิตกันแน่นะ

เห้อ ... เพ้อไปใหญ่แล้วเรา

“ก็ได้ๆ  นายลองเล่าเรื่องของนายมาให้ชั้นฟังสิ เผื่อมันจะเป็นแรงจูงใจให้ชั้นอยากช่วยนายมากยิ่งขึ้นก็ได้” ฮ่าๆ ชั้นอมยิ้มเล็กน้อยก็จะนั่งลงบนเตียง และก็พร้อมกับนายออกัสที่กำลังเดินไปนั่งบนเก้าอี้ที่โต๊ะทำงานของชั้น

“พ่อของชั้นเป็นมาเฟีย มาเฟียที่มีจิตใจดี”ออกัสพูด

“นายออกัส  คนที่เป็นมาเฟียเค้ามีจิตใจดีกันด้วยหรอ”  ชั้นย้อนถาม

“มีสิ ก็พ่อชั้นไง ในฐาณะที่พ่อเป็นพ่อของชั้น ชั้นคิดว่า พ่อของชั้นมีจิตใจดีที่สุด พ่อทำงานที่ไม่สุจริตมากนัก แต่ก็ยังทำบุญอยู่สม่ำเสมอ โดยเอาเงินที่ไม่สะอาดนัก มาทำบุญทำทาน พวกเราสี่คนพ่อแม่ลูก มีความสุขกันอย่างมาก แต่แล้ววันสุดท้ายของพ่อก็มาถึง พ่อถูกคู่อริฆ่าตายในสภาพที่มือของพ่อนั้นกำลังถือเค้กวันเกิดของชั้นพอดี พ่อตายคาที่จอดรถของบ้านชั้นเอง ภาพวันนั้นยังคงติดตาชั้นอยู่ วันนั้นเป็นวันที่ชั้นอายุครบสิบห้าปี และก็เป็นวันตายของพ่อเช่นกัน “

ออกัสพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่ง และแฝงไปด้วยความเศร้าโศกอย่างบอกไม่ถูก

“สรุปแล้ว พ่อเทอตายในวันเกิดของเทอ ขณะที่ซื้อเค้กมาเลี้ยงในงานวันเกิด แล้วเทอก็เห็นภาพพ่อถูกฆ่าตายต่อหน้าต่อตาขณะเดินลงจากรถแล้วกำลังจะเข้าบ้าน แล้ว...มาเฟียคู่อริที่ยิงพ่อของนายคือใครละ”

ชั้นสรุปเองอย่างคร่าวๆ เพราะนายออกัสพูดแล้วพาชั้นงงอย่างแรง

“ไอ้เลวคนนั้นชื่อ ฟรองค์ มาเฟียใหญ่ ที่ตอนนี้ตำรวจกลังจับกุมมันในคดีค้ายาบ้าและค้ามนุษย์” ออกัสแสดงสีหน้าเคียดแค้นในขณะที่มือของเค้ากำหมัดแน่น

“อย่าบอกนะว่าที่พี่ชายของนาย รวบรวมกำลังคนไว้มากมานขนาดนี้ก็เพราะจะไปแก้แค้นแทนพ่อน่ะ” ชั้นฉุกคิดขึ้นมาทันทีเมื่อนำเรื่องราวต่างๆมาร้อยเรียรวมกัน .. ที่แท้ตอนนี้สิ่งที่ออกัสกำลังต้องการมากที่สุด คือ อิสระจากแม่ของเขา เพื่อการแก้แค้นแทนพ่อ เมื่อเขาได้ไปอยู่กับพี่ชายนั่นเอง

“ใช่..” ออกัสพูดสั้นๆแต่ดุดันอย่างมาก

อ๋อ..พอเข้าใจบ้างแล้ว แต่เอ๊ะ! ที่นายออกัสพูดว่าชื่อของพ่อและแม่ของเค้านั้นถูกตั้งขึ้นมาเพื่อเป็นแค่ฉายาเท่านั้น แล้วชื่อจริงๆของพ่อและแม่ของเขาชื่ออะไรกันนะ

“นี่นาย ชั้นขอถามไรหน่อยได้ไหม” ชั้นเบิกตากว้าง ทำท่าทีสนใจ

“อื้อ ..”

“พ่อและแม่ของนายชื่อ จริง ชื่ออะไรหรอ”

สิ้นสุดคำถาม นายออกัสลุกขึ้นยึน เดินไปที่ระเบียงห้องของชั้น แล้วหันหน้ากลับมาตอบว่า

“มันชา กับ ราตรี” ออกัสยิ้มบางๆทีนึงก่อนจะปีนระเบียงลงไปตามเดิม

ชั้นรีบเดินออกไปที่ระเบียงเพื่อดูว่าเค้ายังดีอยู่ แข้งขาแขนและคอ ไม่หักไปซะก่อน

“ชั้นไปก่อนนะ” ออกัสหันหลังกลับมาโบกมือลาก่อนจะขึ้นรถขับออกไป

ชั้นอาบน้ำแต่งตัวลงไปทานข้าวเช้าตามปกติ โดยมีพี่ริซจัดเตรียมไว้เหมือนเคย เดี๊ยวนี้พี่ริซดูดีขึ้นมามากหลังจากที่อกหักครั้งนั้น ชั้นช่วยไรพี่สาวได้ไม่มากนัก เอาแต่คอยให้กำลังใจและอยู่ข้างๆเสมอมา ใช่สิ ..ก็เรามีอยู่กันแค่สองคน ไม่มีใครจะมารักเราเท่าพี่น้องของเราอีกแล้ว

กรี๊ง ๆๆๆ

เสียงโทรสัพได้ดังขึ้นขณะที่เราทั้งคู่กำลังทานอาหารเช้ากันอย่างเอร็ดอร่อย

พี่ริซอาสาจะไปรับโทรสับเอง ส่วนชั้นก็ไม่ขัดกลับก้มหน้าก้มตาทานอาหารเช้าต่อ

“ทำไมละค่ะ หนูคิดถึงแม่จะตาย”พี่ริซพูดกรอกใส่โทรศัพท์กลับไป “โอเคๆค่ะ ไม่เป็นไรไว้คราวหน้าแม่ห้ามเบี๊ยวอีกนะ ...ค่ะ...หวัดดีค่ะ”

พูดจบพี่ริซก็วางโทรศัพท์ทันที ก่อนจะเดินกลับมานั่งที่อาหารตามเดิม

“ทำไมอ่ะพี่ริซ แม่ไม่มาหรอ” ชั้นซึ่งพอจะเดาเหตุการณออกก็ถามขึ้น

“อืม” พี่ริซตอบสั้นๆ

“โหย..ไม่ดีเลย คิดถึงพ่อกับแม่จะตาย”ชั้นบ่น”แล้วแม่บอกไหม ว่าทำไมถึงไม่มา” ชั้นเงยหน้าขึ้นจากจาน แล้วถามพี่สาวต่อ

“แม่บอกว่า ไม่ไหวเดินทาง ตอนนี้พ่อก็ไม่ค่อยสบายด้วย เป็นหวัดน่ะ”

“อ๋อ อย่างงี้นี่เอง ... ไม่เป็นไรหรอกเนอะพี่ริซ”ชั้นยิ้มกวนๆปากก็ปลอบใจพี่สาว แต่ตัวชั้นเองก็คิดถึงพ่อกับแม่จะแย่อยู่แล้ว