ค้นใจ นายจอมโหด My Devil Boy

“ที่จริงแล้วชั้นเป็น ลูกชายคนเล็กของมาเฟียที่ชื่อ มันท์ น่ะ”
มันท์ ที่แปลว่าเดือนอ่ะนะ ทำไมบ้านนายออกัสถึงชื่อแปลกๆนะ
“ถามจริงชื่อบ้านนาย ความหมายมันก็คือเดือนหมดเลย ตั้งใจตั้งกันเองหรือไง” ชั้นถาม
“ออกัส กับ เซปเทม พ่อตั้งใจตั้งให้ชั้นกับพี่ชาย ส่วนชื่อแจนยัวของแม่นั้น มันเป็นแค่ฉายาเท่านั้น”ออกัสตอบ แต่คราวนี้เค้าไม่ได้มองหน้าชั้นเลย
“รวมถึงชื่อ มันท์ด้วยใช่ไหม”ชั้นซักต่อแบบไม่ให้หยุดหายใจ
 
“ใช่แล้วแหละ สาวน้อย”
เอ๊ย นี่มันไม่ใช่เสียงออกัสนี่ ชั้นหันหลังกลับไปมองต้นเสียงดังกล่าว ก็ได้รู้ว่าที่จนิงแล้วเสียงนั้นคือ
“พี่เซปเทม” ชั้นเอ่ยออกมา
พี่เซปเทมไม่ฟังที่ชั้นพูดออกมาเมื่อกี๊ เค้าเดินเลยผ่านตัวชั้นไปกอดคอน้องชายของเค้า
“ออกัส พี่ว่า สาวน้อยของแกรู้มากไปแล้วละ จัดการดีๆอย่าให้หลุดไปไหนได้ ไม่งั้น แก้งค์เราแย่แน่ และที่สำคัญ ถ้าไอพวก เคแอล. มันรู้ รอซอาจจะตกอยู่อยู่ในอันตราย” พี่เซปเทมยิ้มให้ชั้นที่มุมปาก ก่อนจะเรียกลูกน้องกลับบ้านไป
 
ชั้นรอให้พี่เซปเทมและลูกน้องขับรถกลับออกไปก่อน ที่ชั้นจะถามเกี่ยวกับเรื่องที่ค้างคาอยู่เมื่อกี๊
และอีกอย่างคำพูดของพี่เซปเทมก็ดูน่าสงสัยเป็นอย่างยิ่งซะด้วยสิ
 
“ที่พี่ชายนายพูดหมายความว่าไง”
“พูดอะไรอ่ะ” ออกัสทำหน้านิ่ง
“ก็ที่บอกว่า จัดการชั้นให้ดี อย่าให้หลุดมือไปไหนไง” ชั้นขึ้นเสียงสูง
“ก็หมายความว่า ถ้าเมื่อไหร่ที่เทอไม่ได้เป็นคนของชั้นแล้ว เทออาจจะนำความลับที่เทอรู้จากชั้นไปทำให้ชั้นและพี่เซปเทมเดือดร้อนก็ได้”
“อ๋อ”ชั้นพยักหน้า แต่เอ๊ะ เมื่อกี๊เค้าพูดว่าคนของชั้นมันหมายความว่าไงกันนะ
“นี่นาย เมื่อกี๊ที่นายพูดว่าชั้นเป็นคนของนายหมายความว่าไง”
“.....”
ชั้นเห็นออกัส ยิ้มบางๆที่มุมปาก เค้าไม่ตอบอะไรก่อนจะเดินนำหน้าเข้าบ้านไป
“ นายๆ บอกชั้นมาก่อนสิ”ชั้นเดินตามหลังเค้าไป แต่ก็ตามมาค่อยจะทันเท่าไหร่ ออกัสเป็นคนสูง ขายาว ยังไงๆชั้นก็ตามเค้าไม่ทันอยู่แล้ว
เห้อ...ผิดกับชั้น ตัวก็สั้นสูงแค่ 160 เท่านั้น แบบนี้จะไปวิ่งตามใครเค้าได้
พอเข้ามาถึงภายในบ้าน พี่ริซก็กำลังเก็บถ้วยจาน แล้วก็แก้วน้ำอีกหลายใบ
“โหยพี่ เอาออกมาทำไมตั้งเยอะแยะ”
“ก็เอามาเลี้ยง พวกเพื่อนๆของรอซนั้นแหละ มากันเยอะแยะแบบนี้ พี่รู้สึกว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงมีคนมาคอยอารักขาเลยอ่ะ”
...แหม พี่เราจินตนาการล้ำเลิศ
“แล้วนี่ใครอีกละ ยัยรอซ” พี่ริซถามขึ้นเมื่อเห็นออกัส สงสัยจะเพิ่งสังเกตเห็น
“อ๋อ ออกัสค่ะ เป็นน้องชายของพี่เซปเทมอ่ะค่ะ” ชั้นยิ้ม
“เซปเทม คนที่ดูเท่ห์ที่สุดในกลุ่มนั้นอ่ะนะ” พี่ริซทำตาโต
“ใช่ค่ะ”
“อื้ม ...หล่อดี ทั้งพี่ทั้งน้องเลยเนอะ” พี่ริซยิ้มตาหวานเยิ้ม
“โอ๊ย ๆ พี่ริซ พอแล้วๆ ไปนอนดีกว่าค่ะ เด๋วรอซไปส่งออกัสกลับบ้านแล้วรอซก็จะนอนเหมือนกัน เหนื่อยมาก!”
รอซดันตัวพี่สาวขึ้นบันไดไป แล้วหันกลับมาที่ออกัสอีกครั้ง
“เอางี้ดีกว่านะนายออกัส เรื่องที่เราคุยค้างกันวันนี้ ชั้นว่าเอาไว้วันหลังก็ได้ ตอนนี้นายรีบกลับบ้านไปก่อนเหอะ”
“อื้ม พรุ่งนี้ชั้นจะมารับ ตอน 10 โมงนะ” ออกัสพูดหน้านิ่งก่อนจะหันหลังกลับออกไป
“แต่ชั้นไม่ว่าง นี่” ชั้นตะโกนตามหลังออกัสไป แต่แน่ใจว่าเค้าต้องแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินแหงละ
แล้วพรุ่งนี้ ชั้นจะทำไงดีเนี๋ย
ช้นเกาหัวหงิกๆก่อนจะเดินขึ้นห้องไปอาบน้ำอาบท่า แล้วก่อนที่จะล้มตัวลงนอนนั้นชั้นก็หยิบโทรสับมาโทรหายัยจูนเพื่อนรักก่อน
“จูนหรอ เปนไงบ้างไปกะพี่นัดไปทำไรกัน”
อ๋อไปกินไอติมหน่ะ
“อื้ม..จูนชั้นขอเบอร์นายออกัสจากพี่นัดหน่อยสิได้ไหม”
เทอติดใจนายนั่นแล้วหรอ
“บ้าหรอ ชั้นจะเอาไปคุยธุระ ไว้ชั้นจะเล่าให้เทอฟังทีหลังนะ”
ได้ๆ เด๋วชั้นโทรหาพี่นัดแล้วส่งเบอร์ ออกัสไปทางsms นะ
“จร้า ฝันดีนะ” แล้วชั้นก็วางโทรสับไป ชั้นนอนก่ายหน้าผากอยู่บนเตียงอันหนานุ่มเพื่อรอเมซเซจ เพื่อนจูน
 
ติ๊ดๆ ๆ
ไม่นานนัก ข้อความก็ถูกส่งมาที่มือถือชั้นทันที
081-620-xxxx  ออกัส
...เมื่อชั้นเปิดดูข้อความก็พบเบอร์ที่ยัยจูนส่งมาให้ นั่นก็คือเบอร์นายออกัสนั่นเอง ชั้นไม่ลืมที่จะเซฟเบอร์นั่นไว้
สักพักชั้นก็เผลอหลับไป