จับเด็กพั้งค์มาดัดสันดาน

Nu-ri
ตอนนี้ผมนอนอยู่โรงพยาบาล เพราะหมอต้องดูอาการอย่างใกล้ชิด เพราะไอ้บ้านั่นแท้ๆ จริงๆเล้ย หาเรื่องป่่วนเมืองไม่ได้มาหลายวัน ไอ้พวกนั้นคงคิดถึงผมแย่ เซ๊งโว๊ย!!! หัวต้องโดนเย็บไปหลายเข็ม ถ้ากลับไปน๊า.. ผมจะล้างแค้นมัน!!!
"เฮ้อ!!" นี่คือคำถอนหายใจครั้งที่29ของวันแล้ว-_-
พ่อไปไหนน๊า ทำไมไม่มาซะที สงสัยคงจะจัดการไอ้เอกิสลบเหมือกไปแล้วมั้ง คริคริ สมน้ำน่า แม่ไปไหนน๊าไมไม่มาหาผมเลยล่ะเนี่ย
ก๊อกๆ"แม่เองจ้ะ"
นั่นไงตายยากจริงๆแม่ผม-_- ผมสีน้ำตาลสลวย ตาสีเขียวเหมือนตาของผม
"เป็นไงบ้างลูก ยังเจ็บอยู่มั๊ย"
"ก็นิดหน่อยฮะ"
"เดี๋ยวแม่จะกลับไปเล่นงานมันเอง มันทำกับลูกของแม่ได้ยังไง"
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันฮะ ผมแค่ไปจ้องตามันด้วยแววตาเป็นห่วง แค่นั้น เค้าก็เอาแจกันของ... ของแม่!!! มาทุบหัวผมแตก!! แจกันของรักของหวงของแม่สีแดงๆ ใช่เลย"
ผมสตอเบอร์รี่ได้โอเคมั๊ย-_-^^
"จริงเหรอลูกตายล่ะ ใบนั้นราคาหมื่นปลายๆเลยนะ พ่อลูกให้แม่ไว้ตอนวันแต่งงานครบรอบ 7 ปีนะ ตายละ สำคัญซะด้วยซิ"
แม่ผมเอามือทาบน่าอก
"สงสัยคงจะสลบคาไม้เรียวแน่!"