จับเด็กพั้งค์มาดัดสันดาน

A-ki

"นี่ๆ นายตื่นสิ"

"เฮ้! ตื่น นายทำของเสียหายต้องรับผิดชอบนะ"

"ตื่นเซ่"

"ไม่ตื่นใช่มั๊ย ได้"

ซ่า

"เฮ้ย!! สายแล้วๆ"

ฉันสะดุ้งตื่น

"ฉันต้องโดนแน่ๆ ก้นลายแน่ๆ แล้วเธอทำไมไม่ปลุกฉัน เออ แล้วเธอเป็นใครเนี่ย"

ฉันคุยกับใครเนี่ย เธอเป็นเด็กผู้หญิงอายุน่าจะรุ่นเดียวกับฉัน ผมสีทองอ่อน เหมือนผมใครน๊า เอ๊ ช่างเหอะว่าแต่ที่นี่ที่ไหนวะ เฮ้ย ไม่ใช่ห้องของฉันนี่ เป็นห้องที่เหมือนพระราชวังจีน มีมังกรเต็มไปหมด พื้นเป็นสีเขียวขาว

"ฉันชื่อ หลีฮุน เป็นลูกสาวของหลีเปง"

"แล้วที่นี่ที่ไหนเนี่ย"

"พระราชวังของพ่อฉันเอง"

"แล้วบ้านฉันล่ะ"

"ไม่รู้"

"อ้าว นี่เธอฉันจะกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย"

"ไม่ได้ จนกว่าเธอจะชดใช้ค่าเสียหาย"

ฉันไปทำของใครเสียหายวะ-_-

"ค่าเสียหายอะไรของเธอ"

"ค่าเสียหายที่..."

"หลีฮุน "เสียงทุ้มๆ ดังขึ้น

"ปล่อยเขาไปเถอะ เขาไม่ได้ตั้งใจ แจกันเดี๋ยวพ่อซื้อให้ใหม่ก็ได้"

อ๋อ แจกันที่ฉันฟาดหัวไอ้นูริแตกนี่เอง อืม ฉันขอโทดนูริแล้วนังหลีฮงหลีฮุนอะไรเนี่ยToT

"แต่มันไม่เหมือนเดิมนิคะ ท่านพ่อ"

 "แล้วหนูจะทำยังไง สั่งประหารเลยเป็นไง"

ค่อยดีหน่อย หา!! สั่งประหาร โอ้ย แจกันใบเดียวนี่นะ OoO

"นี่เธอ แจกันมันดีไรนักหนาฮะ ถึงกับเอาชีวิตฉันเลยรึไง"

"ถ้ายังไม่สำรวมฉันอาจจะประหารนายก็ได้ หึหึ"

"ฉันจะกลับบ้านTTOTT"

"ได้"

"เย้^()^"

"แต่นายต้องสัญญาก่อนว่าจะต้องทำให้คนที่นายเอาแจกันฟาดหัวน่ะหลงรักเธอให้ได้"

"ฉันรู้นะว่าเธอไม่ใช่ผู้ชายน่ะ"

มะมันรู้ได้ไง

"ได้โปรด อย่าบอกใครเลยนะว่าฉันน่ะไม่ใช่ผู้ชาย"

"แต่เธอต้องทำให้เขาเป็นคนบอกรักเธอก่อนนะ"

"อะโอเคT^T"

"ถ้าอยากกลับต้องหลับตาแล้วนึกถึงที่ที่อยากไป"

1.2.3.