จับเด็กพั้งค์มาดัดสันดาน

Nu-ri

ตอนนี้ผมนอนอยู่โรงพยาบาล เพราะหมอต้องดูอาการอย่างใกล้ชิด เพราะไอ้บ้านั่นแท้ๆ จริงๆเล้ย หาเรื่องป่่วนเมืองไม่ได้มาหลายวัน ไอ้พวกนั้นคงคิดถึงผมแย่ เซ๊งโว๊ย!!! หัวต้องโดนเย็บไปหลายเข็ม ถ้ากลับไปน๊า.. ผมจะล้างแค้นมัน!!!

"เฮ้อ!!" นี่คือคำถอนหายใจครั้งที่29ของวันแล้ว-_-

พ่อไปไหนน๊า ทำไมไม่มาซะที สงสัยคงจะจัดการไอ้เอกิสลบเหมือกไปแล้วมั้ง คริคริ สมน้ำน่า แม่ไปไหนน๊าไมไม่มาหาผมเลยล่ะเนี่ย

ก๊อกๆ"แม่เองจ้ะ"

นั่นไงตายยากจริงๆแม่ผม-_- ผมสีน้ำตาลสลวย ตาสีเขียวเหมือนตาของผม

"เป็นไงบ้างลูก ยังเจ็บอยู่มั๊ย"

"ก็นิดหน่อยฮะ"

"เดี๋ยวแม่จะกลับไปเล่นงานมันเอง มันทำกับลูกของแม่ได้ยังไง"

"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันฮะ ผมแค่ไปจ้องตามันด้วยแววตาเป็นห่วง แค่นั้น เค้าก็เอาแจกันของ... ของแม่!!! มาทุบหัวผมแตก!! แจกันของรักของหวงของแม่สีแดงๆ ใช่เลย"

ผมสตอเบอร์รี่ได้โอเคมั๊ย-_-^^

"จริงเหรอลูกตายล่ะ ใบนั้นราคาหมื่นปลายๆเลยนะ พ่อลูกให้แม่ไว้ตอนวันแต่งงานครบรอบ 7 ปีนะ ตายละ สำคัญซะด้วยซิ"

แม่ผมเอามือทาบน่าอก

"สงสัยคงจะสลบคาไม้เรียวแน่!"