มิเรียม ความลับพิชิตรัก!

ฟุตบาทที่ตอนกลางคืนไร้ผู้เหยีบย้ำ ตอนนี้ผู้คนมากมายหลายตาต่างเหยี้ยบย้ำมันเป็นรอย เท้า ฉันเดินเป็นเส้นตรงผ่านร้านขนมปังที่ฉันชอบ ขนมปังสีน้ำตาลอ่อนถูกอบใหม่ๆถูกวาง โชว์หน้าร้านทำให้ฉันรู้สึกอยากกินแต่ ไม่มีเวลา... "กร๊ากกกก ก กกก" "โคกี้ เงียบนะ ห้ามร้องเดียวใครได้ยินมันไม่ดี" ฉันพูดอย่างโกรธๆแน่ละอีกาถือเป็นสัญลักษณ์ของความตาย ยิ่งได้ยินเสียงร้องพวกเค้าอาจ จะฆ่าได้ไม่ยั้งมือแล้วจะเกิดปัณหา      ฉันเดินมาถึงจุดหมายก่อนจะมองสำรวจรอบๆตัวของฉํน นักเรียนมากมายหลายตาต่าง เดินเข้ามายังที่นี้พร้อมชุดเครื่องแบบที่ชายหญิงต่างใส่เหมือนกัน เมือสำรวจผู้คนรอบข้าง เรียบร้อยฉันจึงหันมาดูตัวเองว่าใส่ชุดเรียบร้อยไหม ไม่ได้ใส่ผิดหรือเข้าโรงเรียนผิด "เอาละโคกี้ คือแหละโรงเรียนใหม่ของฉัน สเตตันคอสละ !" ฉันพูดพร้อมมองโคกี้ที่กระพือปีกบินหายไป ก่อนจะสูดลมหายใจลึกๆและเดินก้าวเข้าไป    ประตูเหล็กที่โค้งงอและย่ามที่ตรวจดูสถานะการณ์ตลอดเวลา เสียงเด็กนักเรียนต่าง ซุบซิบคุยเรื่องต่างๆ บ้างคนก็กอดกันด้วยความคิดถึง เด็กสาวก็คุยเรื่องแฟชั่นต่างๆส่วน ผู้ชายก็คุยเรื่องเกมและผู้หญิงตามภาษานักเรียนวัยรุ่น "เอ๋ ห้อง7อยู่ไหนเนี๊ยยย" ฉันขอบอกตรงนี้ตอนนี้เลยว่าเดินดูโรงเรียนจนลืมหาห้องและตอนนี้ฉันอยู่ไหนกันละ ไม่นะวันแรกกกของฉันT [] T อ๊ะ จริงสิ! ถามคนแถวนี้ดู นั้นไงๆ ฉันวิ่งก่อนจะค่อยๆเปล่งเสียงออกถาม "เออขอโทษนะ ห้อง7ไปทางไหนหรอ" ฉันแอ้มเสียงสุดๆ>3< "....." ตานั้นหันมาพร้อมสายตาอันคมเข้มที่ทำให้คนอย่างฉันเห็นประกายออร่ามืดมนเต็ม ไปหมด เค้ามองฉันด้วยความอึ้งก่อนจะหันหลังและทำท่าจะเดินต่อ " นี้ ถ้านายไม่รู้ก็บอกสิไม่ใช่เดินหนีตกลงห้อง7อยู่ไหนรู้หรือเปล่า-  - " ฉันตะโกนถามอีกครั้งด้วยความมั่นไส้ ตานั้นหยุดเดินก่อนจะเอ่ยพูดเบาๆประมาณไม่อยากให้ใครได้ยิน "....ข้างหน้าฉัน" 0.0 หาา! อะไรนะไม่ได้ยิน(ที่จริงไม่อยากได้ยินมากกว่า) ฉันค่อยๆมองดูกระตูไม้ก่อนจะค่อยๆเงยหน้ามองป้ายด้านบนที่ถูกประดับด้วยเลข ' 7 ' อ็ายยย หน้าฉันแตกกกเพล้งง!!!~~ "วันหน้าที่จะจีบฉัน ถามอย่างอื่นเฮอะ มุขนี้ไม่อยากเล่น " ตานั้นพูดพร้อมกับเปิดประตูห้องเข้าไป -0- ไอพวกหลงตัวเอง... ฉันค่อยๆเดินเข้าไปในห้องอย่างเงียบๆ ฉันเลือกนั่งโต็ะตรงกลางที่ทำให้ดูโดดเด่นนิดๆ สักพักฉันจึงค่อยๆมองดูรอบๆตัวหลายๆคนกำลังหัวเราะและทำความรู้จักกันอย่างสนุกสนาน มีคนยิ้มให้ฉันอย่างสดใสหลายคนและฉันก็ยิ้มทักตอบกลับไป ฉันหวังว่าฉันคงจะได้เพื่อน เยอะๆนะครั้งนี้ แต่แล้วสายตาของฉนก็ไปประสานกับสายตาของตาประกายออร่ามืดมน ตานั้นกระตุ้กยิ้มนิดๆให้ฉัน "แฮะๆ^ ^;;" ฉันข่มยิ้มตอบกลับ และคิดในใจเงียบๆว่า 'ยมทูตชัดๆ' "สวัสดีจ๊ะ" เสียงสดใสทักฉันฉันรีบหันไปหาต้นตอของเสียงทันที่ "อ่า สวัสดีจ๊ะ" เป็นเสียงของเด็กสาวน่ารักคนหนึ่ง เธอมีรอยยิ้มที่วิเศษมาก เธอยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน ผมของเธอยาวสีดำประมาณบ่า "ฉันชื่อยูรี ยินดีที่ได้รู้จัก เธอชื่ออะไร?" "ฉันมิเรียม เช่นกันจ๊ะ" ฉันยิมตอบเธอ แก้มเธอเหมือนซาลาเปามาก แก้มยูรีคล้ายๆแบบนี้ )^0^( แต่เธอกลับไม่อ้วน " ตาของเธฮโตและคมจังน่าอิดฉา>< " ยูรีพูด "อ้อเออ....ไม่หรอกขอบใจนะ" อ็ายย เขินนนน "นั้นสิ ผมหล่อนมีน้ำหนักมากเลยแหละ หล่อนใช้อะไรทำนะ" ฉันเสียววูบทันทีเนืองจากมีมืออันหนาและหยาบมาสัมผัสที่ต้นคอของฉันฉันรีบหันไปดูทันที่ ร่างของชายตัวเล็กทำหน้าอยากรู้อยากเห็นก่อนจะถามอย่างต้องการคำตอบ (ถ้าไม่บอกฉันจะฆ่าหล่อน) ประมาณนั้น "นี้อย่าเอามือหยาบๆเธอไปจับผมคนอื่นนะเดียวจากผมมีน้ำหนักจะกลายเป็นล่องหนหมด" หลังจากกระเทย(เหอะๆ)ถามก็มีผู้ชายอีกคนเดินมาและจับมือของกระเทยด้วยนิ้วโป้งและขี้ ก่อนจะดึงออกไปจากผมของฉัน "อ้อพูดแบบนี้แสดงว่านายอยากได้ภรรยาเป็นไม้ป่าเดียวกันสินะ" กระเทย(เหอะๆ)พูดก่อนจะเดินไปควงแขนกะจะทำตามที่พูดสุดๆ "ไม่อะ สยอง...เออสวัสดี^ ^ ฉันชื่อเรียว นั่งหลังสุด " เรียวพูดกับกระเทยก่อนจะหันมาทักทายฉันกับยูรีที่กำลังดูกระเทยจะเอาไม้ป่าเดียวกันทำ สามีอย่างสงบ เรียวยิ้มให้ฉันและยูรีก่อนจะหันไปมองกระเทย ในสายตาของฉํนเรียวมี ประกายออร่าสดใสมากเลยแหละ "อ้อ ขอโทษนะที่พูดอะไรแบบนั้นไป ฉันชื่อ คิเรียวจ๊ะนั่งหลังพวกเธอเนี๊ยแหละเป็นเพื่อนกันนะ^ ^" คิเรียวพูดก่อนจะยิ้มก่อนจะเอามือเท้าสะเอวและแนะนำตัว " จ็ะ ฉันชื่อมิเรียม และนี้ยูรี" ฉันแนะนำตัวฉันก่อนที่จะหันไปหายูรีและแนะนำยูรี "สวัสดีจ๊ะ" ยูรีทัก ติ๊ง~ต๊อง!~!~~ "งั้นฉันไปนั่งที่ก่อนนะ" คิเรียวพูด ฉันยิ้มให้และหันมามองซ้ายมองขวาอีกที่ตอนนี้ทุกคนประจำที่นั่งของตนกันเรียบร้อย ฉันหันมาหายูรี แต่แทนทีเธอจะมองไปหน้าชั้นเธอกลับเอาแต่มองไปด้านหลัง ด้วยความ สามารถฉันจึงไล่ระยะทางจากตาของเธอไกลออกไปไม่ใช้แถวฉันหลังจากแถวฉันไม่ อะไกลออีกหลังจากแถวฉันหลังไปอีกแล้วก็แถวสุดท้ายฉันมองดูองศสของคอที่เธอ เอียงและสายตา บวกลบคูณหารได้มาว่าอยู่มุมห้องไม่มุมมากฉันจึงไล่ไปจากฝั่งตรงข้าม ก่อนจะเรียงมาจนถึง... เรียว โอ้ฉันว่ายูรีคงสนใจเรียวแล้วละแน่นอนประกายออร่าสดใสขนาดนั้น เพื่อนฉันกำลังมีความรัก^ ^~ ชิ๊งง!!!! -   - + ฮึ๊กกก!!! ฉันรีบหันหน้าหนีโดยอัตโนมัติเมือรู้สึกถึงสายตาที่เฉียบคม รุ้สึกถึงความเย็นจากด้านหลัง คนที่นั่งไกล้ๆเรียวคือตาประกายออร่ามืดมน ไม่นะออกมาห่างๆเพื่อนฉันเดียวประกายออร่ามืดมน ของนายจะเปรอะเปื้อนเรียวเพื่อนฉัน - [] -!!!! ................................................................ จากผู้แต่ง ขอบอกว่าแต่งรอบนี้จบปุปหายปัปเนืองจากเหตุใดไม่ทราบ แต่ที่แน่ๆได้นั่งเขียนใหม่หมดเลย ปวดร้าวว~T^T