มิเรียม ความลับพิชิตรัก!

ฟุตบาทที่ตอนกลางคืนไร้ผู้เหยีบย้ำ ตอนนี้ผู้คนมากมายหลายตาต่างเหยี้ยบย้ำมันเป็นรอย
เท้า ฉันเดินเป็นเส้นตรงผ่านร้านขนมปังที่ฉันชอบ ขนมปังสีน้ำตาลอ่อนถูกอบใหม่ๆถูกวาง
โชว์หน้าร้านทำให้ฉันรู้สึกอยากกินแต่ ไม่มีเวลา...
"กร๊ากกกก ก กกก"
"โคกี้ เงียบนะ ห้ามร้องเดียวใครได้ยินมันไม่ดี"
ฉันพูดอย่างโกรธๆแน่ละอีกาถือเป็นสัญลักษณ์ของความตาย ยิ่งได้ยินเสียงร้องพวกเค้าอาจ
จะฆ่าได้ไม่ยั้งมือแล้วจะเกิดปัณหา
     ฉันเดินมาถึงจุดหมายก่อนจะมองสำรวจรอบๆตัวของฉํน นักเรียนมากมายหลายตาต่าง
เดินเข้ามายังที่นี้พร้อมชุดเครื่องแบบที่ชายหญิงต่างใส่เหมือนกัน เมือสำรวจผู้คนรอบข้าง
เรียบร้อยฉันจึงหันมาดูตัวเองว่าใส่ชุดเรียบร้อยไหม ไม่ได้ใส่ผิดหรือเข้าโรงเรียนผิด
"เอาละโคกี้ คือแหละโรงเรียนใหม่ของฉัน สเตตันคอสละ !"
ฉันพูดพร้อมมองโคกี้ที่กระพือปีกบินหายไป ก่อนจะสูดลมหายใจลึกๆและเดินก้าวเข้าไป
   ประตูเหล็กที่โค้งงอและย่ามที่ตรวจดูสถานะการณ์ตลอดเวลา เสียงเด็กนักเรียนต่าง
ซุบซิบคุยเรื่องต่างๆ บ้างคนก็กอดกันด้วยความคิดถึง เด็กสาวก็คุยเรื่องแฟชั่นต่างๆส่วน
ผู้ชายก็คุยเรื่องเกมและผู้หญิงตามภาษานักเรียนวัยรุ่น
"เอ๋ ห้อง7อยู่ไหนเนี๊ยยย"
ฉันขอบอกตรงนี้ตอนนี้เลยว่าเดินดูโรงเรียนจนลืมหาห้องและตอนนี้ฉันอยู่ไหนกันละ
ไม่นะวันแรกกกของฉันT [] T
อ๊ะ จริงสิ! ถามคนแถวนี้ดู
นั้นไงๆ ฉันวิ่งก่อนจะค่อยๆเปล่งเสียงออกถาม
"เออขอโทษนะ ห้อง7ไปทางไหนหรอ"
ฉันแอ้มเสียงสุดๆ>3<
"....."
ตานั้นหันมาพร้อมสายตาอันคมเข้มที่ทำให้คนอย่างฉันเห็นประกายออร่ามืดมนเต็ม
ไปหมด เค้ามองฉันด้วยความอึ้งก่อนจะหันหลังและทำท่าจะเดินต่อ
" นี้ ถ้านายไม่รู้ก็บอกสิไม่ใช่เดินหนีตกลงห้อง7อยู่ไหนรู้หรือเปล่า-  - "
ฉันตะโกนถามอีกครั้งด้วยความมั่นไส้
ตานั้นหยุดเดินก่อนจะเอ่ยพูดเบาๆประมาณไม่อยากให้ใครได้ยิน
"....ข้างหน้าฉัน"

0.0 หาา!
อะไรนะไม่ได้ยิน(ที่จริงไม่อยากได้ยินมากกว่า)
ฉันค่อยๆมองดูกระตูไม้ก่อนจะค่อยๆเงยหน้ามองป้ายด้านบนที่ถูกประดับด้วยเลข
' 7 '
อ็ายยย หน้าฉันแตกกกเพล้งง!!!~~
"วันหน้าที่จะจีบฉัน ถามอย่างอื่นเฮอะ มุขนี้ไม่อยากเล่น "
ตานั้นพูดพร้อมกับเปิดประตูห้องเข้าไป
-0- ไอพวกหลงตัวเอง...
ฉันค่อยๆเดินเข้าไปในห้องอย่างเงียบๆ ฉันเลือกนั่งโต็ะตรงกลางที่ทำให้ดูโดดเด่นนิดๆ
สักพักฉันจึงค่อยๆมองดูรอบๆตัวหลายๆคนกำลังหัวเราะและทำความรู้จักกันอย่างสนุกสนาน
มีคนยิ้มให้ฉันอย่างสดใสหลายคนและฉันก็ยิ้มทักตอบกลับไป ฉันหวังว่าฉันคงจะได้เพื่อน
เยอะๆนะครั้งนี้ แต่แล้วสายตาของฉนก็ไปประสานกับสายตาของตาประกายออร่ามืดมน
ตานั้นกระตุ้กยิ้มนิดๆให้ฉัน
"แฮะๆ^ ^;;"
ฉันข่มยิ้มตอบกลับ และคิดในใจเงียบๆว่า 'ยมทูตชัดๆ'
"สวัสดีจ๊ะ"
เสียงสดใสทักฉันฉันรีบหันไปหาต้นตอของเสียงทันที่
"อ่า สวัสดีจ๊ะ"
เป็นเสียงของเด็กสาวน่ารักคนหนึ่ง เธอมีรอยยิ้มที่วิเศษมาก เธอยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน
ผมของเธอยาวสีดำประมาณบ่า
"ฉันชื่อยูรี ยินดีที่ได้รู้จัก เธอชื่ออะไร?"
"ฉันมิเรียม เช่นกันจ๊ะ"
ฉันยิมตอบเธอ แก้มเธอเหมือนซาลาเปามาก แก้มยูรีคล้ายๆแบบนี้ )^0^( แต่เธอกลับไม่อ้วน
" ตาของเธฮโตและคมจังน่าอิดฉา>< " ยูรีพูด
"อ้อเออ....ไม่หรอกขอบใจนะ"
อ็ายย เขินนนน
"นั้นสิ ผมหล่อนมีน้ำหนักมากเลยแหละ หล่อนใช้อะไรทำนะ"
ฉันเสียววูบทันทีเนืองจากมีมืออันหนาและหยาบมาสัมผัสที่ต้นคอของฉันฉันรีบหันไปดูทันที่
ร่างของชายตัวเล็กทำหน้าอยากรู้อยากเห็นก่อนจะถามอย่างต้องการคำตอบ
(ถ้าไม่บอกฉันจะฆ่าหล่อน) ประมาณนั้น
"นี้อย่าเอามือหยาบๆเธอไปจับผมคนอื่นนะเดียวจากผมมีน้ำหนักจะกลายเป็นล่องหนหมด"
หลังจากกระเทย(เหอะๆ)ถามก็มีผู้ชายอีกคนเดินมาและจับมือของกระเทยด้วยนิ้วโป้งและขี้
ก่อนจะดึงออกไปจากผมของฉัน
"อ้อพูดแบบนี้แสดงว่านายอยากได้ภรรยาเป็นไม้ป่าเดียวกันสินะ"
กระเทย(เหอะๆ)พูดก่อนจะเดินไปควงแขนกะจะทำตามที่พูดสุดๆ
"ไม่อะ สยอง...เออสวัสดี^ ^ ฉันชื่อเรียว นั่งหลังสุด "
เรียวพูดกับกระเทยก่อนจะหันมาทักทายฉันกับยูรีที่กำลังดูกระเทยจะเอาไม้ป่าเดียวกันทำ
สามีอย่างสงบ เรียวยิ้มให้ฉันและยูรีก่อนจะหันไปมองกระเทย ในสายตาของฉํนเรียวมี
ประกายออร่าสดใสมากเลยแหละ
"อ้อ ขอโทษนะที่พูดอะไรแบบนั้นไป ฉันชื่อ คิเรียวจ๊ะนั่งหลังพวกเธอเนี๊ยแหละเป็นเพื่อนกันนะ^ ^"
คิเรียวพูดก่อนจะยิ้มก่อนจะเอามือเท้าสะเอวและแนะนำตัว
" จ็ะ ฉันชื่อมิเรียม และนี้ยูรี"
ฉันแนะนำตัวฉันก่อนที่จะหันไปหายูรีและแนะนำยูรี
"สวัสดีจ๊ะ" ยูรีทัก

ติ๊ง~ต๊อง!~!~~
"งั้นฉันไปนั่งที่ก่อนนะ" คิเรียวพูด
ฉันยิ้มให้และหันมามองซ้ายมองขวาอีกที่ตอนนี้ทุกคนประจำที่นั่งของตนกันเรียบร้อย
ฉันหันมาหายูรี แต่แทนทีเธอจะมองไปหน้าชั้นเธอกลับเอาแต่มองไปด้านหลัง ด้วยความ
สามารถฉันจึงไล่ระยะทางจากตาของเธอไกลออกไปไม่ใช้แถวฉันหลังจากแถวฉันไม่
อะไกลออีกหลังจากแถวฉันหลังไปอีกแล้วก็แถวสุดท้ายฉันมองดูองศสของคอที่เธอ
เอียงและสายตา บวกลบคูณหารได้มาว่าอยู่มุมห้องไม่มุมมากฉันจึงไล่ไปจากฝั่งตรงข้าม
ก่อนจะเรียงมาจนถึง...

เรียว

โอ้ฉันว่ายูรีคงสนใจเรียวแล้วละแน่นอนประกายออร่าสดใสขนาดนั้น เพื่อนฉันกำลังมีความรัก^ ^~
ชิ๊งง!!!!
-   - +

ฮึ๊กกก!!!
ฉันรีบหันหน้าหนีโดยอัตโนมัติเมือรู้สึกถึงสายตาที่เฉียบคม รุ้สึกถึงความเย็นจากด้านหลัง
คนที่นั่งไกล้ๆเรียวคือตาประกายออร่ามืดมน ไม่นะออกมาห่างๆเพื่อนฉันเดียวประกายออร่ามืดมน
ของนายจะเปรอะเปื้อนเรียวเพื่อนฉัน - [] -!!!!



................................................................

จากผู้แต่ง
ขอบอกว่าแต่งรอบนี้จบปุปหายปัปเนืองจากเหตุใดไม่ทราบ
แต่ที่แน่ๆได้นั่งเขียนใหม่หมดเลย ปวดร้าวว~T^T