คาริเนร่า เทพแห่งสายฟ้า

 
        ท้องฟ้าปั่นป่วนเมฆลอยเคลื่อนตัวก่อเป็นสีดำ พายุพัดรุ่นแรงจนต้นไม้เอนไปมาไม่มีทิศทาง แล้วสายฝนก็โปรยปรายลงมาและไม่มีทีท่าว่าจะหยุด สามีภรรยาคู่หนึ่งที่ต่างพากันวิ่งหลบฝนในป่าเข้ามาในถ้ำใหญ่ที่ช่วยเหลือให้พวกเขาไม่ต้องตากฝนอยู่ด้านนอก          "แปลกนะ อยู่ดีๆฝนก็ตก เดือนนี้ไม่ใช่หน้าฝนซักหน่อย"ภรรยาพูดกับสามี         "อืม มันคงตกไม่นานหรอก อากาศคงจะแปรปรวนน่ะ"         แก๊ก!!
        จู่ๆก็มีเสียงบางอย่างที่ดังมากระทบหูของสามีภรรยา เสียงนั้นมาจากด้านในส่วนลึกข้างถ้ำ เข้าไปอีก
สองคนมองหน้ากันด้วยความสงสัย ก่อนที่ผู้เป็นสามีจะร่ายคาถาให้มีไฟลุกขึ้นในมือ ของเขาที่หงายขึ้น แล้วค่อยๆย่างกายเข้าไปในถ้ำมืดนั้นพร้อมกับภรรยาที่เกาะแขนตาม มา ไฟที่ไม่รู้สึกร้อนในมือของผู้เป็นสามีถูกส่องให้เห็นพื้นที่ด้านใน แต่แล้วสายตาของ ทั้งสองคู่ก็ไปสะดุดเข้ากับห่อผ้าบางอย่างที่เหมือนดักแด้ว่างอยู่กับพื้นถ้ำ  เขาทั้งสองเข้า ไปดูอย่างระมัดระวัง แต่เมื่อเข้าไปใกล้ก็ต้องตกใจเมื่อห่อผ้าที่เห็นเมื่อครู่ได้ห่อหุ้มด้วย ร่างของเด็กทารกที่ดูเหมือนจะเกิดได้ไม่นาน           "เอ๊ะ!! ใครมาทิ้งเด็กทารกไว้แถวนี้ ใจร้ายที่สุด"ผู้เป็นภรรยาอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาในอ้อม กอดโดยมีสามีส่องไฟให้เห็นใบหน้า           "นั่นสิเด็กตัวแค่นี้ถ้ามีสัตว์ร้ายเข้ามาที่นี่แทนที่จะแนเรา เด็กคนนี้คงไม่รอด"สามีพูดแล้ว เอานิ้วชี้ไปแหย่แก้มเด็กน้อยเล่นแต่แล้วสายตาก็มองไปเห็นบางสิ่งบางอย่างที่สะท้อน แสงไฟเป็นสร้อยคอที่ติดมากับตัวเด็กคนนี้ จี้ห้อยคอเป็นแผ่นโลหะกลมขนาดเล็กเท่า เหรียญมีสีน้ำตาลแดงที่เหมือนถูกเคลือบมาอย่างดีบนแผ่นโลหะที่เป็นจี้นั้นมีอัญมณี เล็กๆสีน้ำเงินฝังอยู่แล้วรอบๆก็ล้อมด้วยอักขระที่ยากจะอ่านออกถูกเขียนไว้วนรอบจน เต็มแผ่นโลหะหนาๆนั้น          "บางทีอาจจะเป็นโชคชะตาที่เรากับเด็กคนนี้ต้องมาเจอกันก็ได้"สามีพูดพร้อมกับพลิกจี้ห้อยคอดูไปมา"คงมีคนจงใจจะให้เรารับเลี้ยงเด็กคนนี้ไว้"           "พี่รู้ได้ไง"ภรรยาถาม            "สร้อยคอแบบนี้พี่เห็นมันมาก่อน"             "มันเป็นสร้อยอะไรล่ะ"              "ไม่รู้สิ พี่เห็นมันในความฝัน เมื่อสองวันก่อนมีใครคนหนึ่งในฝันมาหาพี่พร้อมกับเอาสร้อยแบบนี้มาให้แล้วบอกว่าอย่าทิ้งไว้อย่างนั้นเมื่อพบ"สามีกล่าวพร้อมกับมองหน้าเด็กน้อยในอ้อมแขนของภรรยา
 
“พี่คิดว่าคงเป็นคนมาฝากเลี้ยงงั้นเหรอ”
 
“คงจะคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้นอกจากบังเอิญมาเจอกับมีคนจงใจ”           "งั้นฉันจะเลี้ยงเด็กคนนี้"ภรรยาเงยหน้ามองสามี           "ก็ตามใจ เลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมก็แล้วกันพี่เองก็อยากมีลูกแต่ก็มีไม่ได้ จะมีเหตุผลอะไรแอบแฝงก็ชั่งเถอะ"