คาริเนร่า เทพแห่งสายฟ้า

        ท้องฟ้าปั่นป่วนเมฆลอยเคลื่อนตัวก่อเป็นสีดำ พายุพัดรุ่นแรงจนต้นไม้เอนไปมาไม่มีทิศทาง แล้วสายฝนก็โปรยปรายลงมาและไม่มีทีท่าว่าจะหยุด สามีภรรยาคู่หนึ่งที่ต่างพากันวิ่งหลบฝนในป่าเข้ามาในถ้ำใหญ่ที่ช่วยเหลือให้พวกเขาไม่ต้องตากฝนอยู่ด้านนอก 

        "แปลกนะ อยู่ดีๆฝนก็ตก เดือนนี้ไม่ใช่หน้าฝนซักหน่อย"ภรรยาพูดกับสามี

        "อืม มันคงตกไม่นานหรอก อากาศคงจะแปรปรวนน่ะ"

        แก๊ก!!

        จู่ๆก็มีเสียงบางอย่างที่ดังมากระทบหูของสามีภรรยา เสียงนั้นมาจากด้านในส่วนลึกข้างถ้ำ เข้าไปอีก

สองคนมองหน้ากันด้วยความสงสัย ก่อนที่ผู้เป็นสามีจะร่ายคาถาให้มีไฟลุกขึ้นในมือ

ของเขาที่หงายขึ้น แล้วค่อยๆย่างกายเข้าไปในถ้ำมืดนั้นพร้อมกับภรรยาที่เกาะแขนตาม

มา ไฟที่ไม่รู้สึกร้อนในมือของผู้เป็นสามีถูกส่องให้เห็นพื้นที่ด้านใน แต่แล้วสายตาของ

ทั้งสองคู่ก็ไปสะดุดเข้ากับห่อผ้าบางอย่างที่เหมือนดักแด้ว่างอยู่กับพื้นถ้ำ  เขาทั้งสองเข้า

ไปดูอย่างระมัดระวัง แต่เมื่อเข้าไปใกล้ก็ต้องตกใจเมื่อห่อผ้าที่เห็นเมื่อครู่ได้ห่อหุ้มด้วย

ร่างของเด็กทารกที่ดูเหมือนจะเกิดได้ไม่นาน

          "เอ๊ะ!! ใครมาทิ้งเด็กทารกไว้แถวนี้ ใจร้ายที่สุด"ผู้เป็นภรรยาอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาในอ้อม

กอดโดยมีสามีส่องไฟให้เห็นใบหน้า

          "นั่นสิเด็กตัวแค่นี้ถ้ามีสัตว์ร้ายเข้ามาที่นี่แทนที่จะแนเรา เด็กคนนี้คงไม่รอด"สามีพูดแล้ว

เอานิ้วชี้ไปแหย่แก้มเด็กน้อยเล่นแต่แล้วสายตาก็มองไปเห็นบางสิ่งบางอย่างที่สะท้อน

แสงไฟเป็นสร้อยคอที่ติดมากับตัวเด็กคนนี้ จี้ห้อยคอเป็นแผ่นโลหะกลมขนาดเล็กเท่า

เหรียญมีสีน้ำตาลแดงที่เหมือนถูกเคลือบมาอย่างดีบนแผ่นโลหะที่เป็นจี้นั้นมีอัญมณี

เล็กๆสีน้ำเงินฝังอยู่แล้วรอบๆก็ล้อมด้วยอักขระที่ยากจะอ่านออกถูกเขียนไว้วนรอบจน

เต็มแผ่นโลหะหนาๆนั้น

         "บางทีอาจจะเป็นโชคชะตาที่เรากับเด็กคนนี้ต้องมาเจอกันก็ได้"สามีพูดพร้อมกับพลิกจี้ห้อยคอดูไปมา"คงมีคนจงใจจะให้เรารับเลี้ยงเด็กคนนี้ไว้"

          "พี่รู้ได้ไง"ภรรยาถาม

           "สร้อยคอแบบนี้พี่เห็นมันมาก่อน"

            "มันเป็นสร้อยอะไรล่ะ"

             "ไม่รู้สิ พี่เห็นมันในความฝัน เมื่อสองวันก่อนมีใครคนหนึ่งในฝันมาหาพี่พร้อมกับเอาสร้อยแบบนี้มาให้แล้วบอกว่าอย่าทิ้งไว้อย่างนั้นเมื่อพบ"สามีกล่าวพร้อมกับมองหน้าเด็กน้อยในอ้อมแขนของภรรยา

“พี่คิดว่าคงเป็นคนมาฝากเลี้ยงงั้นเหรอ”

“คงจะคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้นอกจากบังเอิญมาเจอกับมีคนจงใจ”

          "งั้นฉันจะเลี้ยงเด็กคนนี้"ภรรยาเงยหน้ามองสามี

          "ก็ตามใจ เลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมก็แล้วกันพี่เองก็อยากมีลูกแต่ก็มีไม่ได้ จะมีเหตุผลอะไรแอบแฝงก็ชั่งเถอะ"