คาริเนร่า เทพแห่งสายฟ้า

           ณ ตลาดแห่งเมืองเอวาก้าซึ่งมีผู้คนมากมายพากันจับจ่ายซื้อของกันให้วุ่นวายหนึ่งในนั้นยังมีเด็กสาวที่เดินฝ่าผู้คนเพื่อไปยังจุดหมายใหม่ที่ตั้งใจเอาไว้  เนร่า หรือ คาริเนร่า มาส์ททรอเฟียร์ เด็กสาวอายุ 15ปี  ผู้มีดวงตาสีฟ้าสดใสเข้ากันได้ดีกับใบหน้าที่ขาวเนียนไร้ที่ติ เรือนผมสีดำสนิท เธอเป็นเด็กสาวอารมณ์ร้อน หงุดหงิดขี้รำคาญง่าย แต่สิ่งที่เธอทำมักจะถูกต้องเสมอ แล้วเวลาที่เธอโกรธขึ้นมาเมื่อไรใครก็เอาเธอไม่อยู่เพราะด้วยพลังที่แตกต่างจากคนอื่นๆของเธอ    ทำให้เธอไม่เคยยอมแพ้ต่ออะไรและก็ไม่ยอมแพ้ใคร แต่ตอนนี้เธอต้องออกเดินทางตามหาพ่อแม่บุญธรรมที่หายสาบสูญไปเมื่อตอนที่เธออายุสิบขวบ    จนบัดนี้เธอเองก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะเจอ จนเดินทางมาถึงเมืองนี้แล้วได้ข่าวว่าโรงเรียนเวทมนตร์ของเมืองนี้กำลังรับสมัครเข้าเรียนจากชาวบ้าน และนั่นก็ทำให้เนร่าสนใจเป็นอย่างมากจึงถามข้อมูลต่างๆจากชาวบ้านคนนั้นมา

           กำหนดการสมัครคือวันนี้เนร่าเดินผ่านตลาดในตัวเมืองไปเรื่อยๆเพื่อให้ถึงปลายทางที่ตั้งใจเอาไว้ ในกำหนดการบอกไว้ว่าทางโรงเรียนจะปิดรับสมัครตอนสามโมงเย็นวันนี้ ตอนนี้เพิ่งจะแปดโมงถ้าเธอไปตอนนี้คงจะไปสมัครทันเวลาอย่างแน่นอนแถมยังมีเวลาเหลือด้วยซ้ำ

         “โอ๊ย...!!”แต่แล้วอยู่ๆก็มีเด็กหนุ่มตัวเล็กวัยซักแปดขวบวิ่งมาชนเธอจากด้านหลังจนเธอถลาล้มลงไปข้างหน้าอย่างไม่ได้ตั้งตัว แต่เด็กคนนั้นที่ชนเธอดูจะไม่ได้สนใจเธอเลยด้วยซ้ำ นอกจากตั้งหน้าตั้งตาหนีอะไรบางอย่างไปเรื่อยๆ แต่จู่ๆก็มีหญิงชราอีกคนหนึ่งวิ่งตามมาโบกมือ หยอยๆไปทางเด็กที่เพิ่งวิ่งชนเธอ

            “ช่วยด้วย...กระเป๋าเงินฉัน...ใครก็ได้จับขโมยให้ที”หญิงชราพูดด้วยความยากลำบากจากอาการหอบที่วิ่งตามขโมยมาจนถึงร่างของเนร่าที่ยืนขึ้นพอดี   หญิงชรานั้นเหนื่อยจนจะล้มแต่ดีที่เนร่าเห็นก่อนช่วยพยุงไว้ได้ทัน

                        “เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ”เธอถามหญิงชราที่รูสึกว่าจะไม่ได้ฟังที่เนร่าพูดเลยด้วยซ้ำสายตายังคงจองมองไปข้างหน้า

                        “กระเป๋าเงินฉัน ช่วยด้วย ขโมยมันเอากระเป๋าฉันไป” หญิงชราพูดพล่ามแต่คำเดิมๆจนเธอนึกถึงเด็กคนเมื่อกี้ที่วิ่งชนเธอ

            “เอ๊ะ...ขโมยเหรอ...คนเมื่อกี้ขโมยกระเป๋าเงินคุณป้าเหรอค่ะ”เนร่ารีบหันไปถามหญิงชราให้แน่ใจ

            “ใช่แล้วหลานช่วยป้าหน่อยนะหลาน  ช่วยป้าที  ป้ามีเงินติดตัวแค่นั้น”หญิงชราพยามใช้พลังเปล่งเสียงพูดออกมา

            “ค่ะ...คุณป้ารอแถวนี้นะค่ะเดี๋ยวหนูไปเอามาคืนให้” พูดจบเนร่าก็รีบวิ่งตามหาเด็กที่เพิ่งชนเธอไปเมื่อสักครู่ แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงา

            “แล้วมันไปทางไหนล่ะเนี่ยคนก็เยอะชะมัด”เนร่าหยุดวิ่งแล้วเปลี่ยนเป็นเดินแทนเพราะหาเป้าหมายไม่เจอ สายตาก็มองสอดส่องไปรอบๆ   จนไปสะดุดกับช่องแคบๆระหว่างช่องกำแพงที่อยู่ด้านข้างขวามือของเธอ   สายตาเธอมองเข้าไปข้างในก็พบกับเด็กคนนั้น  ที่กำลังส่งกระเป๋าเงินที่ขโมยหญิงชรามาให้กับชายหนุ่มอีกคน   ที่อายุมากกว่าเธอหลายปีอยู่เหมือนกัน ข้างๆของชายหนุ่มนั้นมีเพื่อนในวัยเดียวกันอีกสองคน   ยืนยิ้มอย่างดีใจกับการกระทำของเด็กน้อยนั้น

            “แค่นี้เองเหรอ” ชายหนุ่มที่รับกระเป๋าเงินจากเด็กน้อยมาเปิดดูอย่างไม่พอใจก่อนจะมองหน้าเด็กน้อยด้วยความโกรธ เนร่ายังไม่ตัดสินใจที่จะเดินเข้าไปตอนนี้   ขอดูเหตุการณ์ก่อนแล้วค่อยบุกด้วยความอยากรู้เรื่องราวต่างๆต่อ

            “เออ...ผมไม่รู้ครับว่าในนั้นมีเงินแค่ไหน แต่ผมก็ไปขโมยมาให้แล้วหนิครับ  ปล่อยผมไปได้หรือยังเดี๋ยวผมโดนแม่ดุเอานะครับ”

            “นั่นมันเรื่องของนาย  แต่ตอนนี้ฉันอยากได้เงินอีก เงินแค่นี้ไม่พอพวกฉันสามคนหรอก”ชายหนุ่มคนเดิมเอ่ยแล้วขยับร่างเข้าไปใกล้เด็กน้อย “หรือแกจะไม่ทำ อยากโดนอัดแทน  ฉันก็จัดให้”

            “ไม่ครับ อย่าทำผมนะครับ ผมแค่ไม่อยาก...” เด็กน้อยพูดไม่ทันจบชายหนุ่มก็พูดก่อนพร้อมมับกระชากร่างคอเสื้อของเด็กน้อยจนร่างทั้งร่างต้องเอนตามแรง

            “แกไม่อยากทำแกก็โดนอัด เลือกมามีสองทางให้เลือก”สายตาของชายหนุ่มจ้องมองเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเด็กน้อย

            “แกต่างหากที่ต้องเลือกว่าจะไป  หรือจะเป็นศพอยู่ที่นี่” แล้วเนร่าก็ปรากฏร่างให้พวกชายหนุ่มอันธพาลเห็นอยู่ด้านหน้าของทางเข้าช่องแคบๆนี้

            “อะไรจ๊ะ สาวน้อย อยู่ดีไม่ว่าดีอย่าหาเรื่องใส่ตัวเลยนะ เดี๋ยวจะหาว่าพี่ไม่เตือน”  ชายหนุ่มปล่อยมือจากคอเสื้อเด็กน้อยแล้วหันมาพูดกับเธอแทน

            “หือ… พวกนายนี่มันเลวจริงๆ หาเงินโดยขู่ให้เด็กตัวน้อยๆ ต้องไปวิ่งราวขโมยเงิน แกไม่น่าจะอยู่บนโลกนี้เลยด้วยซ้ำ”เนร่าไม่รอช้าเริ่มพูดยั่วให้อีกฝ่ายโมโหทันทีเพื่อที่เธอจะไม่ต้องเริ่มสงครามก่อน

            “เฮ้ยยย!!...มันจะมากไปแล้วนะ ได้เลยน้องสาวถ้างั้นพี่จะสั่งสอนให้ว่า  การมายุ่งเรื่องคนอื่นมันจะเป็นยังไง”  ชายหนุ่มคนนั้นทำท่าจะเดินมาหาเธอแต่ถูกเพื่อนอีกคนหนึ่งที่ยืนใกล้ๆดึงแขนเขาไว้ก่อน

            “อย่านะนิกนั้นผู้หญิง”เพื่อนที่ดึงแขนห้าม

            “แกจะมาขวางทำไมวะ ผู้หญิงแล้วไงฉันไม่ปล่อยคนที่มายืนด่าฉันตรงหน้าให้เดินยิ้มกลับไปหน้าตาเฉยหรอกนะ” ชายที่ชื่อนิกนั้นสะบัดแขนหลุดออกจากเพื่อนก่อนจะพาร่างของตนเดินตรงไปยังเนร่าที่ยืนยิ้มฟันขาวอย่างอวดดี

            “แกน่าจะฟังคำเตือนของเพื่อนแก แล้ววิ่งหนีกลับบ้านไปนะ” เนร่ายังยั่วประสาทชายหนุ่มไม่หยุด

            “แก!!....โอ๊ย!!....”มือข้างหนึ่งของนิกคว้าจับแขนเนร่า แต่ชั่วแวบเดียวที่เหมือนมีไฟฟ้าแรงสูงวิ่งเข้ามาช็อตร่างทั้งร่างของนิกจนเขาต้องรีบปล่อยมือออก ขณะที่เพื่อนอีกสองคนวิ่งตามมาดูอาการของนิกที่ยืนมองมือข้างนั้นสั่นสะท้าน

            “นายเป็นอะไร”เพื่อนคนหนึ่งถาม

           “ยัยเด็กบ้านี่มันเป็นเวท”นิกพูด   ทำให้เพื่อนอีกสองคนพร้อมใจกันมองมาทางเนร่า

            “ก็แค่เวทกระจอกๆ ล้อเล่นนิดหน่อยทำเป็นโวยวาย” เนร่ายิ้มกว้างกว่าเก่าที่เห็นสีหน้าโกรธจัดของชายตรงข้าม “เอาล่ะฉันจะไม่พูดอะไรมาก เอากระเป๋าเงินคืนมาแล้วอย่ามายุ่งกับเด็กคนนั้นอีก”เนร่าชี้นิ้วไปยังเด็กน้อยที่ยืนอยู่เบื้องหลังของชายหนุ่มอันธพาลออกไปไม่ไกล        

            “ฝันไปเถอะอย่าคิดว่าแกใช้เวทเป็นคนเดียวสิ พวกเรามีตั้งสามคน”นิกกางแขนสองข้างออกพร้อมกับร่ายเวทแล้วลูกพลังสีเขียวก็โผล่ขึ้นมาบนมือหนาๆนั้น

            ฟิ้ว!!  ๆ

            ในระยะประชิดนิกซัดพลังใส่เนร่าที่เอนตัวหลบได้ทันอย่างไม่น่าเชื่อ นิกแทบจะมองไม่เห็นการเคลื่อนไหวของเนร่าเลย ระหว่างที่นิกกำลังจะดึงแขนกลับหลังจากการเหวี่ยงพลัง     ก็ถูกเนร่าเอามืออีกข้าหนึ่งจับเอาไว้ รอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอจนนิกรู้สึกได้ถึงความน่ากลัวที่ถูกแอบซ่อนไว้ในร่างของเด็กคนนี้

        “อ้ากกกกก”ไม่กี่วินาทีที่นิกจะได้ทันขยับหนี พลังงานไฟฟ้ามากมายก็ถ่ายทอดผ่านร่างของเนร่ามาในตัวของนิกที่ให้ความรู้สึกชาไปทั้งตัว   หลังจากที่เนร่าปล่อยแขนนิกที่ล้มลงไปชักดิ้นชักงอกับพื้นเรียบร้อยแล้ว  เพื่อนอีกสองคนก็เข้าไปดูอาการนิกมากกว่าที่จะเสี่ยงมาปะทะกับเธอ

        “ทีนี้จะเอากระเป๋าเงินคืนมาได้หรือยัง” เนร่าจ้องมองอย่างหมายหัวเมื่อเพื่อนคนหนึ่งของนิกรีบควานหากระเป๋าเงินมาให้เธอ   “ให้แต่แรกก็หมดเรื่อง”  เนร่าพูดก่อนจะมองไปยังเด็กน้อยที่ยืนอึ้งอย่างงงๆ “เธอ”เนร่าชี้นิ้วไปที่เด็กน้อย   “มากับฉัน เอากระเป๋านี่ไปคืนเจ้าของ” เนร่าบอกเชิงออกคำสั่ง ส่วนเด็กน้อยเองก็ขยับร่างมาหาเนร่าอย่างช้าๆไม่ค่อยแน่ใจที่จะตามเธอไป

            “พี่สาวฮะ พี่สาว” เด็กน้อยที่เดินตามเรียกเธอที่เดินนำหน้าให้หยุดเดินแล้วหันมามองส่งแววตามองแทนคำถามว่า ‘มีอะไร’