หัวใจไม่เคยจะลืม...In The Heart

     
                                 
 
 
                          ณ มหาวิทยาลัยรัฐบาลแห่งหนึ่ง
 
 
 
 
โทโมะ: ฟางวันนี้ไปเที่ยวสยามกันมั้ย
 
 
 
 
ฟาง: ไม่ไปอ่ะ วันนี้เราต้องรีบทำรายงาน
 
 
 
โทโมะ: เสียดายจัง
 
 
 
ฟาง: โทโมะไปกับเฟย์ดิ เห็นบ่นๆว่าอยากไปเที่ยวอ่ะ
 
 
 
โทโมะ: ถ้าฟางไม่ไป เราก็ไม่ไปอ่ะ
 
 
 
 
ฟาง: เอ้า ถ้าอยากไปก็ไปดิจะมาตามเราทำไม
 
 
 
 
โทโมะ: งั้นเราช่วยฟางทำรายงานนะ
 
 
 
 
ฟาง: ไม่ต้องหรอกเราทำเองได้ 
 
 
 
 
โทโมะ: เอางั้นก็ได้ งั้นเดี๋ยวเราไปซื้อขนมมาให้ละกันนะ
 
 
 
 
 
                                       โทโมะนักศึกษาปี3ที่แอบรักเพื่อนสนิทอย่างฟางมาตลอดตั้งแต่ปี1 เค้าแสดงออกให้ฟางรู้อย่างชัดเจนแต่ฟางก็ไม่เคยคิดจะชอบเค้าเลย 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: สวัสดีน้องฟาง
 
 
 
 
ฟาง: อ้าว...พี่...พี่ป๊อบสวัสดีค่ะ
 
 
 
 
ป๊อบ: นั่งทำไรตรงนี้คนเดียวอ่ะ
 
 
 
 
 
ฟาง: อ่อฟางกำลังจะทำเอกสารขอฝึกงานค่ะ
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เออ...จริงด้วยนี่เราก็ปี3แล้วหนิ
 
 
 
 
โทโมะ: อ้าวพี่ป๊อบ มาทำไรอ่ะ
 
 
 
 
ป๊อบ: กำลังจะกลับบ้าน เห็นฟางนั่งอยู่คนเดียวเลยมาคุยด้วย แล้วจะกลับบ้านพร้อมพี่รึเปล่า
 
 
 
 
 
โทโมะ: ไม่อ่ะ ผมจะอยู่เป็นเพื่อนฟางก่อน
 
 
 
 
 
ฟาง: ไม่เป็นไรโทโมะ โทโมะกลับบ้านเลยก็ได้ เราว่าจะกลับแล้วเหมือนกัน จะได้รีบกลับไปทำงานด้วย
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เอางี้พี่ไปส่ง
 
 
 
ฟาง: ไม่เป็นไรค่ะ ฟางนั่งรถไฟฟ้ากลับได้
 
 
 
โทโมะ: จะลำบากเสียเงินทำไม กลับกับเรานะ 
 
 
 
 
ฟาง: เอ่อ
 
 
 
 
โทโมะ: นะๆๆๆฟาง
 
 
 
ฟาง: อืม โอเค
 
 
 
 
 
 
 
                                           ตลอดเวลาตั้งแต่ปี1ที่ฟางเจอป๊อบปี้ฟางก็แอบชอบป๊อบปี้มาตลอดส่วนป๊อบปี้เองก็มีความรู้สึกดีๆให้ฟางเพราะฟางเป็นคนน่ารักนิสัยดี และในช่วงที่ฟางฝึกงานฟางก็มาฝึกงานที่บริษัทของครอบครัวโทโมะ และได้เจอป๊อบปี้บ่อยขึ้น ฟางกับป๊อบปี้สนิทกันขึ้นทุกวัน จนถึงวันที่ป๊อบปี้รับปริญญา ป๊อบปี้ก็ขอฟางคบเป็นแฟน 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เลิกเรียนพี่มารับนะ 
 
 
 
 
ฟาง: ค่ะ 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ฟาง 
 
 
 
 
ฟาง: โทโมะ มีอะไรรึเปล่า
 
 
 
 
โทโมะ: ตั้งแต่คบกับพี่ป๊อบดูฟางจะมีความสุขทุกวันเลยนะ
 
 
 
 
ฟาง: โทโมะ ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ
 
 
 
 
โทโมะ: ก็ช่วงนี้ฟางไปไหนมาไหนแต่กับพี่ป๊อบ 
 
 
 
 
ฟาง: น้อยใจเราเหรอ
 
 
 
 
โทโมะ: ใช่ น้อยใจมากๆเลย
 
 
 
 
 
ฟาง: เอางี้ ตอนเลิกเรียนไปเที่ยวกัน 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: อืม 
 
 
 
 
 
 
 
                                ตลอดเวลาที่ฟางคบกับป๊อบปี้โทโมะก็รู้สึกไม่พอใจมากที่พี่ชายต่างพ่อแย่งฟางไปและเมื่อใกล้ถึงช่วงที่ฟางจะรับปริญญา โทโมะเลยคิดหาทางทำให้ป๊อบปี้กับฟางเลิกกัน เมื่อป๊อบปี้กลับมาโทโมะเลยขอป๊อบปี้คุยด้วยเรื่องของฟาง
 
 
 
 
 
โทโมะ: ผมมีเรื่องจะคุยกับพี่
 
 
ป๊อบ: เรื่องอะไรเหรอ
 
 
 
โทโมะ: พี่รักผมรึเปล่า
 
 
ป๊อบ: ทำไมถามแบบนี้
 
 
โทโมะ: ผมรักฟาง รักมานานแล้ว รักมาก่อนพี่ด้วยซ้ำ
 
 
ป๊อบ: ที่พูดมาหมายความว่าไง
 
 
โทโมะ: ผมอยากให้พี่เลิกกับฟาง
 
 
 
ป๊อบ: เรื่องแบบนี้มันขอกันได้ด้วยเหรอ
 
 
 
โทโมะ: ได้ดิ ผมกำลังขอพี่อยู่นี้ไง
 
 
 
ป๊อบ: แต่พี่ให้นายไม่ได้ว่ะ เพราะพี่ก็รักฟางมากเหมือนกัน
 
 
 
โทโมะ: แต่ผมเจอฟางก่อน รักฟางก่อน พี่ไม่มีสิทธิ์ !!!
 
 
 
 
ป๊อบ: ไอโทโมะ !! 
 
 
 
 
 
                               โทโมะพุ่งเข้าไปต่อยหน้าป๊อบปี้ทั้งสองทะเลาะกันจนโทโมะล้มลงกับพื้นทำให้คนเป็นแม่เข้ามาเห็นเหตุการณ์ โทโมะเกิดอาการช็อคเพราะเคยผ่าตัดหัวใจจนต้องรีบพาส่งโรงพยาบาล
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ทำไมถึงต้องต่อยน้องด้วย
 
 
 
 
ป๊อบ: ผม 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: แกก็รู้ว่าน้องไม่สบาย ทำไมถึงทำอะไรไม่คิด อะไรที่น้องขอหรือต้องการแกเป็นพี่แกต้องเสียสละซิ แม่ขอร้องอย่าให้มีเหตุการณ์แบบนี้อีก 
 
 
 
 
 
หมอพีช: คุณอา
 
 
 
แม่ป๊อบ: พีชตาโทโมะเป็นไงบ้าง
 
 
 
หมอพีช: โทโมะอาการปกติแล้วครับ
 
 
 
แม่ป๊อบ: อาเข้าไปดูน้องได้รึยัง
 
 
 
 
หมอพีช: ได้ครับ...ป๊อบทะเลาะไรกัน
 
 
 
ป๊อบ: ไม่มีไรหรอกพี่พีช โทโมะดีขึ้นแล้วก็ดีแล้วล่ะ...ผมไปก่อนนะ
 
 
 
 
 
 
                                ตลอดเวลาที่ป๊อบปี้ขับรถกลับบ้านเค้าก็นึกถึงคำพูดของผู้เป็นแม่เพราะตอนเด็กๆโทโมะเป็นเด็กที่น่าสงสารมากต้องผ่าตัดหัวใจตั้งแต่เด็ก และโทโมะเคยเกือบโดนรถชนเพราะเสียสละปกป้องเค้า ป๊อบปี้เลยตัดสินใจขับรถมาหาฟางที่คอนโด 
 
 
 
 
 
ฟาง: ทำไมวันนี้มาดึกจัง
 
 
 
ป๊อบ: พี่ขับผ่านมาพอดีเลยแวะมาหา
 
 
 
ฟาง: เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ
 
 
 
ป๊อบ: เปล่า ว่าแต่ฟางกินอะไรรึยัง
 
 
 
ฟาง: ฟางกินเรียบร้อยแล้ว พี่ป๊อบหิวเหรอ 
 
 
 
ป๊อบ: อืม
 
 
 
ฟาง: งั้นฟางออกไปเป็นเพื่อนนะ 
 
 
 
ป๊อบ: ไม่เป็นไรฟาง ดึกแล้ว ฟาง..
 
 
 
ฟาง: ค่ะ
 
 
ป๊อบ: อีกไม่กี่วันก็จะรับปริญญาแล้วหนิ 
 
 
 
ฟาง: ใช่ ฟางเรียนจบแล้ว ดีใจรึเปล่า
 
 
 
ป๊อบ: ดีใจ ดีใจมากเลย ต่อไปฟางก็ต้องทำงานแล้วนะ
 
 
 
 
ฟาง: กลัวฟางไม่มีเวลาให้เหรอ
 
 
 
ป๊อบ: เปล่า เอาหล่ะพี่ไปดีกว่าดึกแล้ว 
 
 
 
 
                                      ก่อนจะไปป๊อบปี้ดึงพามากอดแล้วจูบที่หน้าผากก่อนจะขับรถออกไป ฟางมองตามรถของป๊อบปี้แล้วรู้สึกแปลกๆกับท่าทางและคำพูดของป๊อบปี้