หัวใจไม่เคยจะลืม...In The Heart

     

                                 

 

 

                          ณ มหาวิทยาลัยรัฐบาลแห่งหนึ่ง

 

 

 

 

โทโมะ: ฟางวันนี้ไปเที่ยวสยามกันมั้ย

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ไปอ่ะ วันนี้เราต้องรีบทำรายงาน

 

 

 

โทโมะ: เสียดายจัง

 

 

 

ฟาง: โทโมะไปกับเฟย์ดิ เห็นบ่นๆว่าอยากไปเที่ยวอ่ะ

 

 

 

โทโมะ: ถ้าฟางไม่ไป เราก็ไม่ไปอ่ะ

 

 

 

 

ฟาง: เอ้า ถ้าอยากไปก็ไปดิจะมาตามเราทำไม

 

 

 

 

โทโมะ: งั้นเราช่วยฟางทำรายงานนะ

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ต้องหรอกเราทำเองได้ 

 

 

 

 

โทโมะ: เอางั้นก็ได้ งั้นเดี๋ยวเราไปซื้อขนมมาให้ละกันนะ

 

 

 

 

 

                                       โทโมะนักศึกษาปี3ที่แอบรักเพื่อนสนิทอย่างฟางมาตลอดตั้งแต่ปี1 เค้าแสดงออกให้ฟางรู้อย่างชัดเจนแต่ฟางก็ไม่เคยคิดจะชอบเค้าเลย 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: สวัสดีน้องฟาง

 

 

 

 

ฟาง: อ้าว...พี่...พี่ป๊อบสวัสดีค่ะ

 

 

 

 

ป๊อบ: นั่งทำไรตรงนี้คนเดียวอ่ะ

 

 

 

 

 

ฟาง: อ่อฟางกำลังจะทำเอกสารขอฝึกงานค่ะ

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เออ...จริงด้วยนี่เราก็ปี3แล้วหนิ

 

 

 

 

โทโมะ: อ้าวพี่ป๊อบ มาทำไรอ่ะ

 

 

 

 

ป๊อบ: กำลังจะกลับบ้าน เห็นฟางนั่งอยู่คนเดียวเลยมาคุยด้วย แล้วจะกลับบ้านพร้อมพี่รึเปล่า

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไม่อ่ะ ผมจะอยู่เป็นเพื่อนฟางก่อน

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่เป็นไรโทโมะ โทโมะกลับบ้านเลยก็ได้ เราว่าจะกลับแล้วเหมือนกัน จะได้รีบกลับไปทำงานด้วย

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เอางี้พี่ไปส่ง

 

 

 

ฟาง: ไม่เป็นไรค่ะ ฟางนั่งรถไฟฟ้ากลับได้

 

 

 

โทโมะ: จะลำบากเสียเงินทำไม กลับกับเรานะ 

 

 

 

 

ฟาง: เอ่อ

 

 

 

 

โทโมะ: นะๆๆๆฟาง

 

 

 

ฟาง: อืม โอเค

 

 

 

 

 

 

 

                                           ตลอดเวลาตั้งแต่ปี1ที่ฟางเจอป๊อบปี้ฟางก็แอบชอบป๊อบปี้มาตลอดส่วนป๊อบปี้เองก็มีความรู้สึกดีๆให้ฟางเพราะฟางเป็นคนน่ารักนิสัยดี และในช่วงที่ฟางฝึกงานฟางก็มาฝึกงานที่บริษัทของครอบครัวโทโมะ และได้เจอป๊อบปี้บ่อยขึ้น ฟางกับป๊อบปี้สนิทกันขึ้นทุกวัน จนถึงวันที่ป๊อบปี้รับปริญญา ป๊อบปี้ก็ขอฟางคบเป็นแฟน 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เลิกเรียนพี่มารับนะ 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ฟาง 

 

 

 

 

ฟาง: โทโมะ มีอะไรรึเปล่า

 

 

 

 

โทโมะ: ตั้งแต่คบกับพี่ป๊อบดูฟางจะมีความสุขทุกวันเลยนะ

 

 

 

 

ฟาง: โทโมะ ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ

 

 

 

 

โทโมะ: ก็ช่วงนี้ฟางไปไหนมาไหนแต่กับพี่ป๊อบ 

 

 

 

 

ฟาง: น้อยใจเราเหรอ

 

 

 

 

โทโมะ: ใช่ น้อยใจมากๆเลย

 

 

 

 

 

ฟาง: เอางี้ ตอนเลิกเรียนไปเที่ยวกัน 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: อืม 

 

 

 

 

 

 

 

                                ตลอดเวลาที่ฟางคบกับป๊อบปี้โทโมะก็รู้สึกไม่พอใจมากที่พี่ชายต่างพ่อแย่งฟางไปและเมื่อใกล้ถึงช่วงที่ฟางจะรับปริญญา โทโมะเลยคิดหาทางทำให้ป๊อบปี้กับฟางเลิกกัน เมื่อป๊อบปี้กลับมาโทโมะเลยขอป๊อบปี้คุยด้วยเรื่องของฟาง

 

 

 

 

 

โทโมะ: ผมมีเรื่องจะคุยกับพี่

 

 

ป๊อบ: เรื่องอะไรเหรอ

 

 

 

โทโมะ: พี่รักผมรึเปล่า

 

 

ป๊อบ: ทำไมถามแบบนี้

 

 

โทโมะ: ผมรักฟาง รักมานานแล้ว รักมาก่อนพี่ด้วยซ้ำ

 

 

ป๊อบ: ที่พูดมาหมายความว่าไง

 

 

โทโมะ: ผมอยากให้พี่เลิกกับฟาง

 

 

 

ป๊อบ: เรื่องแบบนี้มันขอกันได้ด้วยเหรอ

 

 

 

โทโมะ: ได้ดิ ผมกำลังขอพี่อยู่นี้ไง

 

 

 

ป๊อบ: แต่พี่ให้นายไม่ได้ว่ะ เพราะพี่ก็รักฟางมากเหมือนกัน

 

 

 

โทโมะ: แต่ผมเจอฟางก่อน รักฟางก่อน พี่ไม่มีสิทธิ์ !!!

 

 

 

 

ป๊อบ: ไอโทโมะ !! 

 

 

 

 

 

                               โทโมะพุ่งเข้าไปต่อยหน้าป๊อบปี้ทั้งสองทะเลาะกันจนโทโมะล้มลงกับพื้นทำให้คนเป็นแม่เข้ามาเห็นเหตุการณ์ โทโมะเกิดอาการช็อคเพราะเคยผ่าตัดหัวใจจนต้องรีบพาส่งโรงพยาบาล

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ทำไมถึงต้องต่อยน้องด้วย

 

 

 

 

ป๊อบ: ผม 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: แกก็รู้ว่าน้องไม่สบาย ทำไมถึงทำอะไรไม่คิด อะไรที่น้องขอหรือต้องการแกเป็นพี่แกต้องเสียสละซิ แม่ขอร้องอย่าให้มีเหตุการณ์แบบนี้อีก 

 

 

 

 

 

หมอพีช: คุณอา

 

 

 

แม่ป๊อบ: พีชตาโทโมะเป็นไงบ้าง

 

 

 

หมอพีช: โทโมะอาการปกติแล้วครับ

 

 

 

แม่ป๊อบ: อาเข้าไปดูน้องได้รึยัง

 

 

 

 

หมอพีช: ได้ครับ...ป๊อบทะเลาะไรกัน

 

 

 

ป๊อบ: ไม่มีไรหรอกพี่พีช โทโมะดีขึ้นแล้วก็ดีแล้วล่ะ...ผมไปก่อนนะ

 

 

 

 

 

 

                                ตลอดเวลาที่ป๊อบปี้ขับรถกลับบ้านเค้าก็นึกถึงคำพูดของผู้เป็นแม่เพราะตอนเด็กๆโทโมะเป็นเด็กที่น่าสงสารมากต้องผ่าตัดหัวใจตั้งแต่เด็ก และโทโมะเคยเกือบโดนรถชนเพราะเสียสละปกป้องเค้า ป๊อบปี้เลยตัดสินใจขับรถมาหาฟางที่คอนโด 

 

 

 

 

 

ฟาง: ทำไมวันนี้มาดึกจัง

 

 

 

ป๊อบ: พี่ขับผ่านมาพอดีเลยแวะมาหา

 

 

 

ฟาง: เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ

 

 

 

ป๊อบ: เปล่า ว่าแต่ฟางกินอะไรรึยัง

 

 

 

ฟาง: ฟางกินเรียบร้อยแล้ว พี่ป๊อบหิวเหรอ 

 

 

 

ป๊อบ: อืม

 

 

 

ฟาง: งั้นฟางออกไปเป็นเพื่อนนะ 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่เป็นไรฟาง ดึกแล้ว ฟาง..

 

 

 

ฟาง: ค่ะ

 

 

ป๊อบ: อีกไม่กี่วันก็จะรับปริญญาแล้วหนิ 

 

 

 

ฟาง: ใช่ ฟางเรียนจบแล้ว ดีใจรึเปล่า

 

 

 

ป๊อบ: ดีใจ ดีใจมากเลย ต่อไปฟางก็ต้องทำงานแล้วนะ

 

 

 

 

ฟาง: กลัวฟางไม่มีเวลาให้เหรอ

 

 

 

ป๊อบ: เปล่า เอาหล่ะพี่ไปดีกว่าดึกแล้ว 

 

 

 

 

                                      ก่อนจะไปป๊อบปี้ดึงพามากอดแล้วจูบที่หน้าผากก่อนจะขับรถออกไป ฟางมองตามรถของป๊อบปี้แล้วรู้สึกแปลกๆกับท่าทางและคำพูดของป๊อบปี้