วิวาห์...ไร้รัก

  

 

 

 

 

                               เมื่อแก้วออกมาจากห้องตรวจ และรับยาเสร็จแก้วก็ไม่รู้จะไปไหนเลยเดินไปนั่งที่สวนของโรงพยาบาล แก้วรู้สึกทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะไปทางไหนต่อดี โทโมะก็ทำท่าทางเย็นชาใส่ แก้วนั่งลูบท้องแล้วร้องไห้ออกมา ถ้าก่อนหน้านี้ในระหว่างที่ติดอยู่ที่บ้านซอมพอแก้วคงจะดีที่ท้อง แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเริ่มกลับมาเป็นเหมือนเก่าอีก 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แม่จะทำยังไงต่อไปดีอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

                                   แก้วกลับไปบ้านแต่บ้านเงียบคงเป็นจังหวะเดียวกันที่ทุกคนออกไปเยี่ยมโทโมะที่โรงพยาบาล แก้วล้มตัวลงนอนแล้วร้องไห้ออกมา ถ้าบอกโทโมะจะทำท่าทียังไง แก้วเดาใจโทโมะไม่ถูกเลยจริงๆ 

 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: แล้วหนูแก้วไปไหนล่ะ

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไม่ทราบเหมือนกันครับ

 

 

 

 

 

 

แม่แก้ว: สงสัยกลับไปบ้าน คงจะสวนทางกัน

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เรื่องคดีไปถึงไหนแล้วครับพ่อ

 

 

 

 

 

 

พ่อโทโมะ: ตำรวจกำลังดำเนินคดีอยู่ เดี๋ยวคงเข้ามาสอบปากคำลูก 

 

 

 

 

 

 

ตุลย์: แต่ตอนนี้ ไอตัวบงการมันไม่อยู่ซิ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ตัวบงการ 

 

 

 

 

 

 

ตุลย์: เห็นแก้วเล่าว่า มีปัญหากับทอยหนิ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ใช่ ผมมีปัญหากับมัน ใช่ต้องเป็นนายทอยแน่ๆ 

 

 

 

 

 

 

ตุลย์: ตอนนี้มันอยู่ที่อังกฤษ 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: ยังไงๆแม่จะจัดการมันให้ถึงที่สุดเลย 

 

 

 

 

 

 

 

                                       ในช่วงเย็นเมื่อทุกคนกลับมาถึงบ้านก็มีคนมาบอกว่าตั้งแต่เช้าแก้วกลับมาแก้วยังไม่ลงมาทานอะไรเลย แถมตอนที่กลับมาดูเหนื่อยๆซึมๆ 

 

 

 

 

 

 

 

ขนมจีน: แก้ว หลับอยู่รึเปล่า เปิดประตูให้พี่หน่อยซิ 

 

 

 

 

                       แก้วยังคงนอนนิ่งไม่โต้ตอบอะไรขนมจีนคิดว่าแก้วคงหลับอยู่เลยลงไปด้านล่างแก้วยังนอนซึมอยู่บนเตียงตั้งแต่เช้า จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่อยากลุกออกไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

พ่อแก้ว: น้องล่ะ 

 

 

 

 

 

 

ขนมจีน: สงสัยจะหลับค่ะ 

 

 

 

 

 

แม่แก้ว: งั้นเดียวเตรียมอาหารไว้ให้คุณแก้วชุดนึงนะ ตื่นแล้วจะได้ลงมากิน 

 

 

 

 

 

 

 

                       

                  เมื่อทุกคนทานอาหารกันเสร็จและนั่งดูโทรทัศน์กันอยู่ราว2-3ชั่วโมงแก้วก็ยังไม่ลงมา ขนมจีนกับตุลย์เลยขึ้นไปหาแก้วอีกรอบ 

 

 

 

 

 

 

ขนมจีน: แก้ว ตื่นรึยัง สองทุ่มแล้วนะ ไม่หิวเหรอ ไม่สบายรึเปล่า 

 

 

 

 

 

 

แม่แก้ว: แม่ว่าเอากุญแจเปิดเข้าไปเลย เผื่อน้องเป็นอะไร 

 

 

 

 

 

 

                         เมื่อเข้ามาในห้องก็เห็นแก้วนอนอยู่ แม่แก้วเลยเอามือจับหน้าผากดูตัวก็ไม่ได้ร้อน ไม่นานแก้วก็รู้สึกตัว 

 

 

 

 

 

แม่แก้ว: ไม่สบายรึเปล่าลูก 

 

 

 

 

 

แก้ว: เปล่าค่ะ 

 

 

 

 

 

ขนมจีน: พี่ว่าเราดูแปลกๆนะ ให้พี่ตุลย์ดูอาการหน่อยมั้ย

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไม่เป็นไรหรอก แก้วแค่ปวดหัวอ่ะ เลยนอนนานไปหน่อย 

 

 

 

 

 

 

แม่แก้ว: ก็แปลว่าไม่สบายไง เอางี้ ให้พี่ตุลย์ตรวจดูหน่อยล่ะกันนะ 

 

 

 

 

 

แก้ว: แก้วไม่เป็นไรจริงๆค่ะแม่ 

 

 

 

 

 

พ่อแก้ว: อ่ะตื่นแล้วเหรอ เอาไปให้คุณแก้วเลย 

 

 

 

 

 

 

 

                            เมื่อมีกลิ่นอาหารเข้ามาในห้อง แก้วก็ทำสีหน้าแปลกๆตุลย์แอบมองก็เริ่มสงสัย เมื่ออาหารมาวางตรงเตียง แก้วมองก็กลืนน้ำลายลงเพราะรู้สึกเหมือนจะอ้วก 

 

 

 

 

 

แม่แก้ว: แกงมัสมั่น กับผัดผักของชอบลูกเลย กินหน่อยนะ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เอ่อ...แก้ว...แก้วขอเข้าห้องน้ำก่อนนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

                           แก้วรีบวิ่งเข้าไปอาเจียนในห้องน้ำขนมจีนรีบตามเข้าไปดู แล้วพยุงแก้วเดินออกมา 

 

 

 

 

 

 

ตุลย์: พี่ว่า ตรวจดูหน่อยล่ะกัน เดี๋ยวพี่ไปเอากล่องอุปกรณ์มาก่อนนะ 

 

 

 

 

 

 

                          เมื่อทุกคนออกไปรอด้านนอก เหลือแค่ขนมจีนตุลย์ และแก้ว เมื่อตุลย์กำลังจะตรวจดูที่บริเวณท้อง แก้วก็ลุกขึ้นนั่ง 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไม่ต้องตรวจหรอก แก้วไม่เป็นไรจริงๆ 

 

 

 

 

 

ขนมจีน: พี่ว่าแก้วเป็น ตรวจหน่อยนะ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แต่แก้ว 

 

 

 

 

 

 

ตุลย์: แก้วท้องใช่มั้ย 

 

 

 

 

 

 

 

                     แก้วนิ่งไป ขนมจีนก็ตกใจมาก

 

 

 

 

 

 

ขนมจีน: ท้องเหรอ ข่าวดีหนิ ท้องทำไมถึงไม่บอกพี่ล่ะ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เปล่านะ แก้วไม่ได้ท้อง แก้ว แก้วก็แค่เป็นโรคกระเพาะอ่ะ ท้องอะไรไม่ใช่ซะหน่อย 

 

 

 

 

 

 

ตุลย์: แก้ว โกหกพี่ไม่ได้หรอกนะ พี่เป็นหมอนะ พี่ดูออก ดูอาการแก้วก็รู้ล่ะ ช่วงที่แก้วมาอยู่ที่บ้านอาการก็อยู่ในกลุ่มคนท้องล่ะ เหนื่อยง่าย ง่วงนอนง่าย กินอะไรไม่ค่อยได้ เวียนหัวหน้ามืดบ่อยๆ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ....

 

 

 

 

 

 

ขนมจีน: ทำไมต้องโกหกพี่ด้วย 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แก้ว แก้ว 

 

 

 

 

 

 

ขนมจีน: มีอะไรรึเปล่า บอกพี่ซิ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไม่มีอ่ะ แก้วแค่ไม่รู้จะบอกยังไงอ่ะ แต่ว่า พี่ตุลย์พี่ขนมจีน สัญญากับแก้วก่อนนะว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร โดยเฉพาะ พี่โทโมะ

 

 

 

 

 

 

ขนมจีน: ทำไมล่ะ 

 

 

 

 

 

 

ตุลย์: นั่นซิทำไม 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: คือ แก้ว แก้ว แก้วอยากให้เค้าหายดีก่อนอะ แล้วค่อยบอก 

 

 

 

 

 

ตุลย์: พี่ว่าถ้าโทโมะรู้อ่ะ จะยิ่งทำให้หายเร็วขึ้นนะ 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: นะๆๆๆ อย่าเพิ่งบอกใครเลยนะ นะๆๆ แก้วขอร้องล่ะนะ