วิวาห์...ไร้รัก

 
 
 
 
 
                            
 
 
 
                         หลังจากขนมจีนตรวจเสร็จแก้วกับขนมจีนก็ขึ้นไปหาตุลย์ที่ห้องพัก เมื่อเข้ามาในห้องพักก็เห็นโทโมะอยู่กับตุลย์พอดี แก้วเห็นโทโมะก็เบือนหน้าหนีไปทางอื่น
 
 
 
 
 
 
ตุลย์: อ้าว แก้วขนมจีน มาทำอะไรกันหรือว่าแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: เปล่าหรอกค่ะ พี่ขนมจีนมาหาพี่ตุลย์ค่ะ แก้วไม่ได้มาทำกิ๊ฟท์หรอก 
 
 
 
 
 
 
 
ขนมจีน: หึ ทำกิ๊ฟท์ อะไรเหรอแก้ว ?
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ไม่มีไรหรอก เรื่องไร้สาระนะ แก้วว่าพี่บอกข่าวดีกับพี่ตุลย์ดีกว่า
 
 
 
 
 
 
 
ตุลย์: ข่าวดี ข่าวดีอะไรเหรอ
 
 
 
 
 
 
 
 
ขนมจีน: ก็ เมื่อกี้ เพิ่งไปตรวจมา หมอบอกว่า 2 เดือนแล้วนะ
 
 
 
 
 
 
 
ตุลย์: ห้ะ 2 เดือน ทะ ทะ ท้อง 2 เดือนแล้วเหรอ 
 
 
 
 
 
 
ขนมจีน: ใช่ 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ดีใจด้วยนะพี่ จะได้เป็นพ่อคนล่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
                           ตุลย์ดีใจมากรีบเข้าไปกอดขนมจีนไว้แน่น 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: นี่ถ้าเป็นแก้วท้องนะ แก้วว่าพี่โทโมะคงจะเสียใจ ผิดจากพี่ตุลย์แน่ๆเลย 
 
 
 
 
 
 
 
 
                            แก้วพูดแล้วยิ้มกวนประสาทโทโมะ ตุลย์และขนมจีนต่างก็มองหน้าทั้งคู่และเห็นว่าท่าจะไม่ดีแล้ว เลยชวนออกไปหาข้าวทานเพื่อฉลองกับข่าวดี และก่อนที่ทั้งสี่คนจะออกไป จู่ๆก็มีพยาบาลมาหา
 
 
 
 
 
 
 
พยาบาล: ขอโทษนะค่ะคุณหมอ มีคนมาขอพบค่ะ 
 
 
 
 
 
 
ตุลย์: ใครเหรอครับ
 
 
 
 
 
 
พยาบาล: เค้ามาพบคุณหมอวิศวะค่ะ 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ใครเหรอครับ 
 
 
 
 
 
 
 
แคท: แคทเองค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
                       ทั้งสี่คนต่างหันมองคนที่เป็นต้นเสียง โทโมะตกใจมากที่เห็นแคท แก้วมองแคทอยู่นานก่อนจะหันไปมองโทโมะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แคท: สวัสดีค่ะ นี่คงเป็น แก้วซินะ 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: คุณเป็นใคร
 
 
 
 
 
 
 
แคท: เป็นใครนะเหรอ ลองถามโทโมะดูซิ
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ชั้นถามคุณ ไม่ได้ถามเค้า 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: พอได้ล่ะ แคทออกไปคุยกับผมข้างนอก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ขนมจีน: ใครกัน 
 
 
 
 
 
 
ตุลย์: แฟนเก่าโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
ขนมจีน: อะไรนะ แฟนเก่าเหรอ 
 
 
 
 
 
 
                           โทโมะพาแคทออกมาคุยที่ห้องพักของตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: มาทำอะไรที่นี้ 
 
 
 
 
 
 
แคท: ก็แคทคิดถึงคุณเลยมาหา 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: คุณต้องการอะไรบอกมาเลยดีกว่า 
 
 
 
 
 
 
 
 
แคท: แคทย้ายมาทำงานที่เมืองไทยแล้ว แคทก็เลยมาหาคุณไง 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: คุณไม่จำเป็นต้องมาหาผม เพราะเรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว กลับไปซะเถอะ อีกอย่างผมก็...แต่งงานแล้ว 
 
 
 
 
 
 
 
แคท: แต่งงานแล้ว ฮ่าๆ น่าตลกชะมัด แต่งงานกับผู้หญิงที่คุณไม่ได้รักนะเหรอค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: คุณพูดอะไร
 
 
 
 
 
 
 
แคท: อย่าคิดว่าแคทไม่รู้นะ ว่าการแต่งงานของคุณ มีเหตุผลอะไร คุณไม่ได้รักเด็กนั่น ที่คุณแต่งงานกัน ก็เพราะแม่คุณบังคับ 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: จะเพราะเหตุผลอะไร ผมก็แต่งงานแล้ว และอีกอย่างผมไม่มีทางกลับไปหาคุณอีก
 
 
 
 
 
 
แคท: แต่แคท จะทำ ทุกทางให้คุณกลับมาหาแคทให้ได้ 
 
 
 
 
 
 
 
ตุลย์: โทโมะ 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ว่าไงพี่ 
 
 
 
 
 
 
ตุลย์: คือ มีญาติคนไข้มาขอพบอ่ะ 
 
 
 
 
 
แคท: งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะค่ะ โทโมะ ลานะค่ะพี่ตุลย์ 
 
 
 
 
 
 
ตุลย์: มีอะไรรึเปล่า 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เปล่าหรอกพี่ ขอบคุณมากนะ ที่เข้ามาได้จังหวะพอดี