>>Game Over<<

ณ อีกด้าน
เด็กหนุ่มผมนํ้าตาลนามฮิบิยะ(ตอนอายุ17นะ==)ทำหน้างุงงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนจะพิจารณาว่ามันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นที่ถูกประดับประดาไปด้วยเครื่องทำครัวกับเสียงซาวอันไพเราะเสนาะหู(ประชด)ก่อนจะเอ่ยถามคนคู่หนึ่งที่ถ้าไม่รู้จักกันคงนึกว่าเป็นคู่กรณี
นี่...ทำไมบ้านเละแบบนี้ได้ล่ะ..คุณอายาโนะไม่อยู่อีกแล้วหรือไง
ฮิบิยะถามขึ้นมาอย่างแทงใจดำเต็มๆ
ก่อนจะเดินไปนั่งบนโซฟาพลางหยิบชีทมาวาง
"เอาไปอ่านซะ"
พอฮิบิยะพูดจบก็ทำหน้าตายใส่ก่อนจะเดินไปที่ประตู
"พอดีว่า..คิโดะโมโหเพราะพี่สาวไปหาคนที่ชื่อชินทาโร่บ่อยๆนะ"
เซโตะตอบคำถามแทนทั้งสองคนก่อนจะยิ้มแหยะๆ
หืม..ชินทาโร่?..
ฮิบิยะหันมามองทั้งสามหน่อ
อ่อ..ถ้าเจ้าบ้านั่นล่ะก็วางใจได้หมอนั่นเป็นสุภาพบุรุษพอพี่สาวพวกเธอกลับมาไม่ท้องแน่
ฮิบิยะยิ้มอย่างมั่นใจพลางมองทั้งสามคนก่อนจะชูนิ้วโป้ง
วางใจได้!
เซโตะคาโนะคิโดะสตั้น20วิ
หาาา!?นี้!ใครที่ไหนเขาพูดเรื่องแบบนั้นออกมาได้หน้าตาเฉยบ้างห่ะ!?!!
คิโดะตะเบงเสียงออกมาจนสุดเสียงทำเอาคาโนะถึงกับแอบสดุ้งนิดๆ
"ว..ว่าแต่ฮิบิยะรู้จักคนๆนั้นแสดงว่าก็ต้องรู้ทางไปบ้านคนคนนั้นใช่มั้ย"
คาโนะพยายามเปลี่ยนเรื่อง
อ่อ..ชั้นรู้นะ..ทางไปน่ะ
ฮิบิยะตอบคำถามคาโนะซึ่งเหมือนสร้างแสงสว่างแห่งความหวังให้เขาทันที
งั้น..จะมัวรอช้าอะไรกันอยู่ล่ะ
ไปกันเลย!!
ณ อีกด้าน
อ๊าา..อย่าสิคะ..อย่าจับตรงนั้นว๊ายย
เห~โมโมะเอามาจากไหนเยอะแยะเนี้ย~
คุณทาคาเนะก็ไม่ใช่ย้อยนี่คะ~
อ้ะ!?..ย..อย่านะ..ทั้งสองคน
อายอะไรกันเล่าอายาโนะจัง
เอ๋~!คุณอายาโนะเนี้ย~
เพราะแบบนี้สินะ~พี่ชายชั้นถึงแอบชอบน่ะ~ตัวนิ่มสุดๆเลย~
เสียงสามสาวดังออกมาจากห้องนํ้าทำเอาสองหนุ่มปั้นหน้าไม่ถูกต่างคนต่างหน้าแดง
จนในที่สุดชินทาโร่ก็ลุกขึ้นพรวดพราดเข้าไปในห้องของเขาทิ้งให้ฮารุกะกำเดาพุ่งชนกำแพง
เอ๋..ช..ชอบ?..
ใช่~
ชินทาโร่คุงน่ะเหรอจ้ะจะมาชอบชั้น?
ก็ใช่สิ~เนอะคุณทาคาเนะ
อื้อ!
ถ้าไม่เชื่อหลังจากนี้ก็เข้าไปห้องพี่ชายสิคะ
 
ฮารุกะหันควับไปหาทางห้องของชินทาโร่ก่อนจะนึกในใจ"ชิพหายละ"พลางไว้อาลัยให้ชินทาโร่ล่วงหน้า1วิ
จู่ๆก็มีมือของใครบางคนมาปิดตาเขาเอาไว้
"ฮารุกะอย่าลืมตามามองจนกว่าชั้นจะบอกนะ"
 
เอ๋??เสียงนี้มันทาคาเนะเหรอ?
ก็ใช่น่ะสิตาบ้า!จะใครซะอีกล่ะ!
ทาคาเนะพองแก้มป่องๆเมื่อเห็นว่าอายาโนะเข้าห้องชินทาโร่ไปแล้วจึงเอามือออกก่อนจะยิ้มชั่วร้าย
"นั่งอยู่นี่ด้วยกันก่อนนะฮารุกะ"
ทาคาเนะหาข้ออ้างมายื้อฮารุกะเอาไว้
[ด้านของอายาโนะ]
อายาโนะที่ตอนนี้สวมใส่เพียงผ้าขนหนีผืนเดียวที่ตอนนี้สีหน้าของเธอแดงระเรือทำเอาชินทาโร่มองค้าง
ย...ยัยบ้า..!..
พอได้สติชินทาโร่ก็หันหน้าหนีทันทีด้วยใบหน้าที่แดงยิ่งกว่ามะเขือเทศ
ปฎิกิริตอบสนองนั้นทำให้อายาโนะยิ้มออกก่อนจะเดินไปหาพลางลูบหัวคนตัวสูงเบาๆเมื่อชินทาโร่เห็นดังนั้นก็ก้มหน้าตํ่าลงเพื่อประกบริมฝีปากเด็กสาวตรงหน้า
พร้อมกับเอาลิ้นเขาไปในโพงปากตวัดลิ้นหาความหวานในปากของอายาโนะดูดลิ้นอย่างกับจะกลืนกินเข้าไปเมื่อชินทาโร่เห็นว่าอายาโนะมือไม้อ่อนแรงหมดแล้วจึงพยุงตัวไว้ก่อนจะเดินถอยหลังไปที่เตียงเมื่อถึงจุดที่ต้องการจึงนั่งลงแล้วจับอายาโนะมานั่งตักเขา
อายาโนะเริ่มแสดงอาการว่าหายใจไม่ทันชินทาโร่จึงจำเป็นต้องถอนจูบอย่างเสียดาย
ช...ชินทาโร่คุง
อายาโนะมองชินทาโร่อย่างเขิลอาย
แบบนี้พอจะรู้ตัวได้รึยังว่าชั้น..
ชินทาโร่หยุดชะงักและไม่ยอมพูดต่อนั่นยิ่งทำให้อายาโนะสงสัยมากขึ้น
ช...ชะ...ชอบ..เธอ
ชินทาโร่กระซิบข้างหูอายาโนะด้วยเสียงอันแผ่วเบานั้นทำให้เขาเผลอหายใจรดใบหูของอายาโนะ
ทำเอาสาวเจ้าวางตัวไม่ถูก
ชินทาโร่ถอดเสื้อฮูทแล้วเอาไปใส่คลุมตัวให้อายาโนะ
ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่นด้วยใบหน้าที่เก็บอาการไม่อยู่พลางเขกหัวอายาโนะเบาๆหนึ่งทีทำเอาสาวเจ้าทำหน้าเหวอ
ส....ใส่เสื้อผ้าได้แล้วยัยบ้า 
ชินทาโร่พูดตัดบทสนทนาพร้อมกับยื่นเสื้อผ้าให้อายาโนะที่ตอนนี้ทำหน้าตาแปลกๆ
จ่ะ
อายาโนะตอบรับคำ
ในระหว่างที่อายาโนะกำลังจะลุกจากตักชินทาโร่จู่ๆเจ้ากรรมก็มาทวงหนี้ซะอย่างงั้น
อายาโนะล้มหัวกระแทกใส่คางชินทาโร่เต็มแรงทำให้ต่างคนต่างติดสตั้น
========================
 
ขอพักแปปเดี๋ยวมาเขียนต่อ°^°!!