>>Game Over<<

กรี้ดดดด!

เสียงกรีดร้องโหยหวนของเด็กหนุ่มตาแมวดังออกมาจากห้องครัวเหมือนแทบจะขาดใจตายแต่มันกลับเป็นเรื่องปกติสำหรับคนบ้านหลังนี้ซึ่งคนส่วนใหญ่อาจจะตกใจจนต้องวิ่งเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น

อ...โอ้ย...คิโดะ..ผมเจ็บนะ..

เด็กหนุ่มผมเหลืองแทบลงไปนอนกับพื้นด้วยแรงเตงอันทรงพลังของสาวเจ้าผมเขียวผู้ชอบแต่งตัวเหมือนผู้ชายนามว่า"คิโดะ สึโบมิ"ซึ่งกำลังแผ่รังสีใส่เด็กหนุ่มที่สตอมาบีบนํ้าตาเพื่อเรียกร้องความสงสารแล้วทำเป็นตีหน้าซื่อเหมือนตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิด

"เอ่อ..ว่าแต่..ค..คิโดะพี่อายาโนะไปไหนเหรอ?"

เด็กหนุ่มถามแบบกล้าๆกลัวๆก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นยืน

เห็นว่า..ไปหาคนที่ชื่อชินทาโร่อะไรสักอย่างเนี้ยแหละ

คิโดะตอบด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยแต่ในใจคิดอยากจะฆ่าเจ้าเตี้ยที่อยู่ตรงหน้าซะเต็มแก่แต่ก็ต้องอดทนแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่

เฮ้อ~...พร้อมกับกุมขมับก่อนจะหันไปทำอาหารเย็น

เห~!?..เจ้าคนชื่อนั้นอีกแล้วเหรอ?

คาโนะตอบด้วยนํ้าเสียงแปลกใจพร้อมกับยืนจ้องคิโดะตาเขมง

เมื่อคิโดะได้ยินดังนั้นจึงเหลือบตาไปมองคาโนะหา..?...หมายความว่าไงที่ว่า"อีกแล้ว" 

ก็ก่อนน่านี้พี่สาวก็ไปหามันตั้งหลายรอบนี่!

พอสิ้นคำตอบจากคาโนะคิโดะก็หยุดชงักจากการทำอาหารแล้วเดินตรงดิ่งออกไปจากห้องครัวพลางเดินตรงไปที่โซฟาสีดำเงาวับก่อนจะหยิบมือถือคู่ใจขึ้นมาโทรหาคนอื่นๆพลางจัดตั้ง

"การประชุมคุ้มครองคุณพี่สาว"

ขึ้นเพื่อไม่ให้ใครมายุ่งกับพี่สาวของพวกเขา

คิโดะมีอะไรเหรอครับเกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ??

ชายหนุ่มร่างสูงผมสีดำผู้ติดกิ๊บสีเหลืองนาม"เซโตะ โคสุเกะ"เอ่ยถามพวกสาวของเขาแบบงงๆที่จู่ๆคิโดะก็โทรไปตามตัวให้กลับมาที่บ้านแบบด่วนจี๋ซะงั้นแถมพอกลับมาก็ต้องมางงต่ออีกรอบว่าเพื่อนของเขาทำอะไร

ก็..ช่วงนี้พี่สาวไปบ้านผช.บ่อยเกินเหตุ

พอคาโนะเห็นว่าคิโดะไม่พูดอะไรเพราะเอาแต่หัวเสีย

จึงชิงตอบคำถามเซโตะพลางชักสีหน้าตรึงเครียดทำเอาคนตัวเล็กที่ยืนหลบอยู่ด้านหลังเซโตะถึงกับสดุ้งจนต้องเอาหน้าไปซุกไว้ที่หลังของคนตรงหน้าทำเอาเซโตะต้องหันไปมองด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลจับใจ

แมรี่เป็นอะไรไปครับ?

เซโตะตัดสินใจถามลึ้นก่อนจะนั่งคุกเข่าเพื่อรอฟังคำตอบทจากเด็กสาวเรือนผมรอนยาวที่มีสีเหมือนก้อนเมฆยามเช้า

ก..ก็แค่..พอเห็นคาโนะซังทำหน้าแบบนั้นแล้วรู้สึกกลัวขึ้นมาน่ะค่ะ

แมรี่ตอบคำถามด้วยนํ้าเสียงสั่นระริก

อ่อ...เหรอครับ?...พอเซโตะได้ยินคำตอบแบบนั้นจากแมรี่ เซโตะก็หันไปส่งสายตาอาฆาตให้คาโนะแบบเอาเป็นเอาตายเล่นเอาซะเจ้าตัวคิดว่าตูผิดอะไร

คาโนะลงไปนั่งที่พื้นพร้อมกับบรรยากาศที่มืดรอบด้านมีเพียงแสงจากไหนไม่รู้ส่องไปทางคาโนะทำให้คาโนะได้เล่นละครนํ้าเน่าสมใจอยากโดยที่ไม่โดนบาทาจากคิโดะเพราะรายนั้นไปยืนเฝ้าหน้าบ้านรอให้พี่สาวของเธอนั้นกลับมา

..

.

1ชม.ผ่านไป

ไร้ซึ่งวี่แววเด็กสาวผ้าพันคอแดงนั่นยิ่งทำเอาคิโดะแทบจะกู่ร้องให้โลกรู้ว่าพี่หายไปนานไม่กลับมาซะที

คิโดะๆ~

คาโนะเดินเข้าไปหาคิโดะก่อนจะส่งยิ้มชวนให้อ้วกไปหา

มีอะไร

คิโดะถามขึ้นพลางแผ่รังสีอาฆาตใส่คาโนะแบบรัวๆหลบแทบไม่ทัน

พี่สาวติดต่อกลับมาแล้วนะ..เห็นบอกว่าจะค้างคืนน่ะแล้วพรุ่งนี้จะกลับน่ะ

คาโนะส่งยิ้มไปให้อีกครั้งก่อนจะวิ่งหลบท่าไม้ตายเด็กสาวผมเขียว

หมายความว่ายังไงงง!!

..

อ๊ากกกกก..คิโดะอย่า!!...

ณ อีกด้านหนึ่ง..

โทรติดต่อไปบอกคนที่บ้านแล้วรึยัง..?

เด็กหนุ่มเรือนผมสีดำสนิทนาม"คิซารากิ ชินทาโร่"

เอ่ยถามเด็กสาวที่หน้าแทบจะจมไปในการบ้าน

ท...โทรไปบอกแล้วจ่ะ

เด็กสาวเรือนผมสีนํ้าตาลผ้าพันคอสีแดงนาม"ทาเทยามะ อายาโนะ"ตอบด้วยนํ้าเสียงแผ่วเบาเสียจนชินทาโร่ต้องเอาหูไปใกล้ๆเพื่อฟังสิ่งที่เธอจะพูด

เฮ้อ~งั้นชั้นจะให้พักสักแปปแล้วกันนะ...

เมื่อชินทาโร่เห็นว่าอายาโนะใกล้จะตายคากองการบ้านจึ่งตัดสินใจให้เวลาพัก 

ก่อนจะเดินตรงไปหาน้องสาวของเขา

ก็อก..ก็อก..ชินทาโร่เดินตรงไปเคาะประตูห้องก่อนจะเอ่ยจุดประสงค์

เฮ้....ยัยโมโมะขอยืมเสื้อชั้นในหน่อย...

พอเด็กสาวเรือนผมสีเหลืองนาม"คิซารากิ โมโมะ"ที่เปิดประตูห้องออกมาได้ยินดังนั้นก็โวยวายใส่พี่ของเธอทันที

หา?..พูดอะไรของพี่น่ะ!?..บ้าไปแล้วเหรอ?..จู่ๆมาขอยืมอะไรเนี้ย!?..ร..หรือว่า..รู้ตัวตนที่แท้จริงของตัวเองแล้ว!?..

ไม่ใช่เฟ้ย!!..ชั้นมายืมไม่ได้จะเอามาใส่เอง...แต่คืนนี้อายาโนะค้างคืนที่นี่!..

เห..นี่พี่มีเพื่อนกับเค้าด้วยเหรอเนี้ย?

โมโมะมองด้วยความแปลกใจที่พี่ของเธอนับวันพันปีจะมีเพื่อนมาค้างที่บ้านทั้งทีแถมยังเป็นเพื่อนผู้หญิงยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่

เธอพูดแบบนั้นอยากมีเรื่องนักใช่มั้ย!

ชั้นน่ะมีเพื่อนตั้งสามคนเชียวนะยัยน้องบ้านี่..ถึงอายาโนะจะไม่ค่อยแน่ใจว่าเป็นเพื่อนหรือเปล่าก็เถอะ..

พอชินทาโร่พูดจบก็เอามือมาปิดปากโดยอัตโนมัติโดยไร้สาเหตุ

เห~อะไรกันพี่น่ะ..แอบชอบเขาล่ะสินะหุๆๆ

ย..ยัยน้องบ้าไม่ใช่เฟ้ย!!

ชินทาโร่ปฏิเสธทันควันพลางหน้าแดงจนถึงหู

ระหว่างที่ทั้งคู่พูดคุยกันอย่างสนุกสานก็มีเสียงกดออดหน้าบ้านดังขึ้น

"ติ้งต่อง"

หืม..ใครมาน่ะ..

พอพูดจบชินทาโร่ก็เดินตรงไปที่ประตูบ้านทันทีก่อนจะจับลูกบิดสีเงินสลักเป็นลูกหัวใจก่อนจะเปิดประตูออกก็พบเข้ากับผู้มาเยือนอีกสองคนที่มาช้ากว่าเวลาถึง3ชั่วโมง

ถ้าจะมาเอาเวลาตอนนี้ไม่รอมาพรุ่งนี้เลยล่ะ

ชินทาโร่หลีกทางให้เด็กหนุ่มผู้หอบกอบโกยขนมมหาศาลมานาม"โคโคโนเสะ ฮารุกะ"

กับเด็กสาวผมทรงทวินเทลดำนาม"เอโนโมโตะ ทาคาเนะ"ที่มองเขาแบบหงุดหงิดๆ

พลางส่งสายตาอาฆาตใส่ชินทาโร่

ก่อนที่จะเดินตรงขึ้นไปที่ชั้นสองทำสะเหมือนบ้านตัวเองยังไงยังงั้น

โห~ดูพูดจาเข้าสิปากเสียแบบพี่เนี้ยจะมีใครเขาเอาไปทำพันธ์มั้ยเนี้ย 

โมโมะพูดพลางยืนพิงกำแพงเหลือบตาไปมองพี่ชายจอมปากเสีย

เห~อายาโนะจัง..ทำไมหน้าแดงแบบนั้นล่ะ

จู่ๆก็มีเสียงร้องอย่างตกใจที่บันได

วอท==!!

ชินทาโร่ร้องเสียงหลงก่อนจะหันไปมองทางบันไดอย่างตกใจเพราะไม่รู้ว่าอายาโนะเดินลงมาตอไหน

ได้ยินที่พวกเราพูดแน่ๆ!

พอพูดจบชินทาโร่ก็หันหน้าไปหาน้องสาวของเขาก่อนจะเขย่าตัวรัวๆเพื่อเช็คความแน่ใจ

โมโมะพยักหน้าพร้อมกลั้นขำพร้อมกับมองสภาพพี่ชายของเธอที่ทำท่าทีตกใจเหมือนเด็กที่โดนพ่อแม่จับได้ว่าฉี่รดที่นอน

ฮ่าๆๆ..หาทางเอาตัวรอดให้ได้ล่ะพี่

โมโมะยื่นของที่พี่ชายตนต้องการก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องเพื่อหนีเอาตัวรอดให้พี่ชายของเธอนั้นทนรับชะตากรรมไปคนเดียว

ด..เดี๋ยวสิเห้ย!?!..ยัยโมโมะ!!

ชินทาโร่ตะโกนแหกปากเรียกน้องสาวที่หน้าห้องอย่างโหยหวน

ม่ายยยยยยยย!!

=========