ไฟแค้นซ่อนรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                     ป๊อบปี้กลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านโทโมะ และออกไปจัดการเรื่องคอนโดต่อ และเอาของๆฟางที่อยู่ในรถของฟางตอนที่ลักพาตัวมาฝากไว้ที่ประชาสัมพันธ์ด้านล่างบริษัท

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                  ด้านฟางที่มาหาพ่อที่บริษัทก็ต้องตกใจที่อยู่ๆพ่อกับเฟย์ เข้าใจว่าเธอไปต่างประเทศมา ฟางสงสัยว่าต้องเป็นฝีมือของป๊อปปี้ ฟางเลยเออ ออตอบไปตามนั้น เมื่อฟางกำลังจะกลับบ้าน แต่จู่ๆพนักงานก็เอากระเป๋ามาให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ใครเอาให้

 

 

 

 

 

 

 

พนักงาน: ไม่ทราบค่ะ มีผู้ชายคนนึงเอามาฝากไว้ให้ค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เค้าอยู่ไหน

 

 

 

 

 

 

 

 

พนักงาน: กลับไปแล้วค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: โอเค ไปทำงานต่อเถอะ

 

 

 

 

 

 

 

พนักงาน: ค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

                       ฟางขึ้นมาบนรถก็รีบเปิดกระเป๋าดูของในกระเป๋า ทุกอย่างยังอยู่ครบ จากนั้นฟางก็ขับรถกลับบ้าน ด้านป๊อบปี้ที่จัดการเรื่องคอนโดเรียบร้อยก็พาโทโมะมาดูห้อง และเอารถของฟางมาที่คอนโดด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ห้องใช้ได้นะ

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เออกูซื้อห้องตัวอย่างเลยอ่ะ เร็วดีไม่ต้องตกแต่งไรให้เสียเวลา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: จริงๆมึงอยู่บ้านกูก็ได้นะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: กูขึ้นมากรุงเทพบ่อย แถมมาทุกครั้งก็ต้องรบกวนมึง ทุกครั้งที่มา กูเกรงใจอ่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไม่เห็นต้องเกรงใจไรเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เออ เอาเถอะ ยังไงกูก็ซื้อแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เออกูมีธุระต่อ อ่ะ กูไปก่อนนะ มีไรก็โทรหากูนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: โอเค ไปเถอะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                              ในช่วงค่ำป๊อบปี้นึกสนุกโทรหาฟาง ฟางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเห็นเป็นรูปป๊อบปี้กับชื่อที่โชว์ว่า ผัว

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: คนไม่มีมารยาท เอาโทรศัพท์คนอื่นไปเล่นแบบนี้ได้ไง ห้ะ !!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ใจเย็นๆนะจ๊ะ เมียจ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ชั้นไม่ใช่เมียนาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: งั้นถ้าเธอไม่อยากเป็นเมียชั้น ชั้นก็คงต้องเอาน้องสาวเธอมาเป็นเมีย ส่วนเธอก็เป็นนางบำเรอ อ่อหรือว่า จะให้น้องเธอเป็นเมียหลวง ส่วนเธอเป็นเมียน้อยดี หรือจะอย่างนี้ก็ได้ เธอเป็นเมียหลวง ส่วนน้องเธอ ก็เป็นเมียน้อยชั้น เพราะถึงยังไง เธอก็มาก่อนน้องสาวเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: วันๆสมองของนาย คงคิดได้แต่เรื่อง อุบาทว์ๆ เรื่องเลวๆซินะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: จุๆๆ อย่าพูดแบบนี้ซิ มันจะลามไปถึงพ่อเธอด้วย เพราะพ่อเธอมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับชั้นเลยนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ชั้นรู้หมดแล้ว ว่าทำไมนายถึงแค้นพ่อชั้น เพียงแต่ชั้นยังไม่ได้ถามพ่อเรื่อง คนที่ชื่อ ภาคภูมิ กับ ภัทศนีย์ จิระคุณ ว่าจริงรึเปล่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                 ป๊อบปี้ถึงกับเงียบที่ได้ยินฟางเอ่ยถึงชื่อพ่อกับแม่เค้าออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ทำไมเงียบไปล่ะ เงียบทำไม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอรู้จักชื่อนี้ได้ยังไง !!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: หึ ชั้นจะรู้มายังไงก็เรื่องของชั้น แค่นี้นะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หรือว่า เขื่อน จะเป็นคนช่วย !!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ว่าเรื่องนี้จะจริง หรือไม่จริง ชั้นก็จะไม่ยอมให้นายทำอะไรพ่อกับน้องชั้นแน่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                 ในช่วงบ่ายป๊อบปี้ขับรถออกมารอเฟย์ที่ร้านกาแฟร้านเดิม เพราะรู้ว่าเฟย์ต้องมา แต่คราวนี้แปลกที่ฟางตามมาด้วย ป๊อบปี้ทำทีจะเดินไปสั่งกาแฟ ต่อจากเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: อ้าว คุณป๊อบปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เจอกันอีกแล้วนะครับคุณเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เฟย์พี่ว่าเรารีบไปกันเถอะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: เดี๋ยวซิ พี่ฟาง คือเมื่อวานเฟย์ทำกาแฟหกใส่คุณป๊อบปี้เค้าอ่ะ แล้วเค้าก็อุตส่าห์ซื้อคืนให้ เอ่อคุณป๊อบปี้ค่ะ คุณสั่งเลยนะค่ะ เดี๋ยวครั้งนี้เฟย์จ่ายให้เองค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: จะดีเหรอครับ ผมเกรงใจจัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                  พูดแล้วยิ้มให้เฟย์ ก่อนจะส่งสายตาไปหาฟาง อย่างผู้ชนะ ส่วนฟางก็กำมือแน่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: เอาเป็นว่าตกลงนะค่ะ เดี๋ยวคุณป๊อบสั่งเลยนะค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: จะเป็นการรบกวนเวลารึเปล่าครับ ถ้าผมจะขอนั่งคุยกับเฟย์ สักครู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: รบกวน !!

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง ทำไมพูดแบบนั้นอ่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ดูท่าทางพี่สาวคุณเฟย์จะหวงคุณเฟย์มากเลยนะครับ

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ใช่ค่ะ รู้ไว้ก็ดี ขอตัวนะค่ะ ไปเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           ระหว่างที่ฟางดึงเฟย์ออกไป ป๊อบปี้ก็ดึงมือเฟย์ไว้พร้อมกับยัดนามบัตรใส่มือของเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง พี่เป็นอะไรของพี่อ่ะ

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เฟย์ พี่ไม่อยากให้เฟย์ยุ่งกับคนแบบนี้นะ

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: คนแบบนี้ แบบไหน พี่ฟางพูดเหมือนรู้จักเค้าเลย

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พี่ไม่รู้จักเค้า พี่...พี่ว่าเค้าดูไม่ค่อยน่าไว้ใจอ่ะ

 

 

 

 

 

 

เฟย์: เฟย์ไม่เห็นว่าเค้าจะไม่ดีตรงไหนเลยนะ พี่ฟางคิดมากไปรึเปล่า

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พี่

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แล้วเจอกันใหม่นะครับ คุณเฟย์

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

                             ยิ้มให้เฟย์ พร้อมกับยกมือขึ้นลา ส่วนฟางก็มองด้วยสายตาที่สุดแสนจะแค้น ก่อนจะนึกสงสัยที่ป๊อบปี้ขับรถเหมือนรถคันเก่าของเธอก่อนที่เธอจะถูกลักพาตัวไป    ช่วงเลิกงาน ฟางกำลังจะกลับบ้าน แต่จู่ๆป๊อบปี้ก็โทรเข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: โทรมาทำไม

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พูดจาไม่น่ารักเลย

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: นายต้องการอะไร ว่ามาเลยดีกว่า

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: มาหาชั้นหน่อยซิ

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ชั้นไม่ไป

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หรือว่าเธอจะให้ชั้นไปหาเธอที่บ้าน เอารถไปคืนที่บ้านดีมั้ย เออก็ดีเหมือนกันนะ จะได้ไปหา คุณเฟย์ด้วย

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ว่ามา จะให้ชั้นไปหาที่ไหน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางกลับบ้านกันเถอะ

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เอ่อเฟย์ เดี๋ยวเฟย์กลับบ้านกับพ่อก่อนนะ พี่มีธุระอ่ะ ต้องรีบไป

 

 

 

 

 

 

เฟย์: อ้าว งั้นให้เฟย์ไปเป็นเพื่อนมั้ย

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ต้องหรอก พี่ไปคนเดียวได้ ไม่ต้องรอทานข้าวนะ ทานกับพ่อไปก่อนเลย

 

 

 

 

 

เฟย์: โอเค