ผู้ติดตามที่รัก

 
 
    ''พี่ฟาง..''เสียงเรียกใสๆของใครสักคนกระซิบที่หูของฟาง    ''ใครน่ะ!?''ฟางที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนห้องของตัวเองตกใจมองซ้ายมองขวา    ''สงสัยคงหูฝาด''ฟางไม่สนใจแล้วนั่งอ่านหนังสือต่อ    ''พี่ฟาง คิดถึงพี่ฟาง''เสียงใสๆพูดขึ้นอีกครั้ง    ''กรี๊ดดดดดดด''ฟางร้องกรี๊ดด้วยความตกใจเพราะได้ยินเสียงชัดเจน    ป๊อปปี้ที่ได้ยินเสียงกรี๊ดเปิดประตูเข้ามาด้วยความตกใจพร้อมกับจินนี่    ''คุณฟาง คุณฟางเป็นอะไรคะ''จินนี่รีบปรี่เข้ามาเขย่าตัวฟางที่นั่งสั่นอยู่ที่พื้น    ''ใคร ใครไม่รู้มาเรียกเราพี่ฟาง บอกว่าคิดถึงเรา''ฟางพูดกับจินนี่เสียงสั่น        จินนี่รีบหันซ้ายหันขวากวาดตามองทั่วห้องด้วยความหวาดผวา    ''รึว่า..อาจจะเป็น..''จินนี่เริ่มเสียงสั่นตามฟาง    ''ไม่มีอะไรหรอกครับ คิดมากกันไปเอง''ป๊อปปี้พูดแล้วเดินมาพยุงฟางขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้    ''ครั้งแรกเราก็คิดแบบนั้น เรานึกว่าเราหูฝาด''ฟางรีบพูดแล้วมองอย่างผวา    ''แล้วไม่ใช่รึไงครับ''ป๊อปปี้ถามพลางนวดฝ่าเท้าให้เพราะตอนที่ฟางตกใจเธอจะวิ่งหนีแต่สะดุดขาตัวเองล้มขาพลิก    ''โอ้ย นวดเบาได้มั้ยเราเจ็บ''ฟางพูดแล้วมองค้อนใส่ป๊อปปี้แล้วพูดต่อ    ''ก็ไม่ใช่น่ะสิ ครั้งที่สองเราได้ยินเต็มๆบอกว่าคิดถึงเรา''ฟางยังคงผวาต่อไป    ''ฟางดูหนังมากไปป่ะ''ป๊อปปี้พูดเป็นกันเองกับฟางถึงกับทำจินนี่มองค้อนป๊อปปี้    ''ลามปามนะเธอ อย่าเยอะ''จินนี่ดุใส่ป๊อปปี้    ''ไม่เป็นไรจินนี่ เราสั่งให้ป๊อปพูดแบบนี้เอง''ฟางหันไปพูดใส่จินนี่ จินนี่ทำท่าไม่พอใจเล็กน้อยก่อนจะเดินลงไปต้มน้ำมาแช่เท้าให้ฟาง    ''ป๊อปว่าฟางนอนพักดีกว่านะ''ป๊อปปี้คลายมือจากฝ่าเท้าฟาง ฟางพยักหน้าแล้วป๊อปปี้พยุงฟางไปที่เตียง    ฟางและป๊อปปี้ตกอยู่ในความเงียบสักพัก ก่อนจะมีเสียงใสๆพูดขึ้นมาอีกครั้ง    ''อย่ามาแตะตัวพี่ฟางนะ ออกไป''คราวนี้ไม่มีเพียงแต่ฟางได้ยินแต่ป๊อปปี้ก็ได้ยินด้วยเพราะเสียงดังชัดเจนมาก    ''เฮ้ยยยยยย/กรี๊ดดดดด''ทั้งสองคนตกใจสติแตก    ''ออกไป!!!!''เสียงใสดังวี๊ดทั่วห้อง ฟางกับป๊อปปี้ยิ่งสติแตกเข้าไปใหญ่ ป๊อปปี้รีบเข้าไปอุ้มฟางจะพาวิ่งออกไปข้างนอก    ปึง!!         เสียงปิดประตูดังขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุ    ''เฮ้ย ปิดเองได้ไงวะ ใครอยู่ข้างนอกไม่เล่นนะโว้ย''ป๊อปปี้วางฟางลงแล้ววิ่งไปดึงประตูแต่ดึงยังไงก็ดึงไม่ออก    ''ป๊อปอย่าห่างเรา ป๊อปมานี่เดี๋ยวนี้เรากลัว''ฟางโวยวาย    ''แต่ประตูมันล็อคอยู่นะฟาง ล็อคจากข้างนอกด้วย''ป๊อปปี้โวยตอบแล้วดึงประตูไม่หยุด    ''เรื่องประตูช่างมันก่อน มาหาเราเดี๋ยวนี้!!''ฟางตะโกนโวยวาย ป๊อปปี้จึงต้องจำใจเดินไปหาฟาง    ''เอาแต่ใจ''ป๊อปปี้พึมพำ    ''เธอว่าอะไรนะ ใครเอาแต่ใจ''ฟางที่แอบได้ยินหันขวับ    ''ป๊อปบอกว่า ฟาง เอา-แต่-ใจ''ป๊อปปี้เน้นคำให้ฟางได้ยินเต็มๆ        พอฟางได้ยินก็ทำหน้าไม่พอใจหยิบหมอนมาตีป๊อปปี้    ''นี่ๆ! เราไม่ได้เอาแต่ใจ แค่ให้พูดเป็นกันเองไม่ได้หมายความว่ามาว่าเราแบบนี้นะ''ฟางตีป๊อปปี้ไม่หยุด    ''โอ้ยๆหยุดตีได้แล้ว ก็คุณบอกให้ผมเป็นกันเอง ผมก็เป็นกันเองตามแบบผมแล้วไง''ป๊อปปี้ปัดมือหลบฟางเป็นพัลวัน    ''สามหาว อยากโดนดีใช่มั้ย''ฟางวางหมอนลงแล้วใช้กำปั้นทุบตีป๊อปปี้    ''โอ้ย ยอมๆๆโอ้ย พอแล้ว''ป๊อปปี้พูดแต่ฟางก็ยังไม่หยุด จนป๊อปปี้ต้องใช้พละกำลังดึงฟางมาอยู่ในอ้อมกอด    ''ปล่อยเราเดี๋ยวนี้นะภานุ เธอไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้''ฟางขึ้นเสียงใส่    ''โอ๋ๆ เดี๋ยวดูแลนะะะ''ป๊อปปี้พูดแหย่พร้อมกระชับกอดให้แน่นขึ้น    ''นี่!!!!''ฟางหันไปมองป๊อปปี้แต่ก็ต้องหน้าแดงเพราะป๊อปปี้มองเธออยู่ก่อนแล้ว    ''ทำไมเงียบไปล่ะ''ป๊อปปี้กระซิบที่หูของฟางแล้วแอบยิ้ม    ''อึ้ยย ออกไปนะขนลุก''ฟางใช้แรงทั้งหมดดิ้นออกจากตัวป๊อปปี้ แล้วคว้าโคมไฟจะฟาด แต่หันไปเห็นด้านหลังใครบางคนอยู่หลังป๊อปปี้    ''กรี๊ดดด''ฟางตกใจร้องกรี๊ดแล้วปาโคมไฟที่แผ่นหลังนั้นแต่มันกลับลอยผ่านตัวไปชนผนัง    เพล้ง!!    ป๊อปปี้ตกใจ    ''ฟาง เป็นอะไรน่ะฟาง''ป๊อปปี้ถามฟางที่ยืนตัวสั่น    ''หละ..หลัง..ด้านหลัง''ฟางชี้ไปที่ด้านหลังป๊อปปี้ด้วยมือไม้ที่สั่น    ''หืม''ป๊อปปี้สงสัยเลยหันหลังกลับไปดู    ''แม่งงงงงงงงงง ไอเหี้ยใครวะ เป็นผีก็อยู่ส่วนผีไปดิโว้ยยย$%^*^&(''ป๊อปปี้ตกใจตวาดดังลั่นห้องแล้วดันฟางออกไปอยู่มุมห้อง    ''เป็นทาสก็อยู่ส่วนทาสไปสิมายุ่งทำไมกับพี่ฟาง!!!''เสียงใสตอบกลับมาทำเอาฟางและป๊อปปี้กลัวขึ้นไปอีก ทั้งสอยถอยกรูไปอยู่ห่างๆ    ''แล้วเธอเป็นใคร เธอมายุ่งอะไรกับเรา ทำไมเรียกเราว่าพี่ฟาง''ฟางทำใจดีสู้เสือถามเจ้าของเสียงใส    ''พี่ฟาง หนูอยู่กับพี่ฟางตลอดเวลาเลยนะ..''เจ้าของเสียงพูดออกมาด้วยเสียงเศร้า    ''แล้วเธอมาอยู่กับเราทำไม''ฟางยังทำใจกล้าถามต่อไป    ''เราอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ในท้องแล้ว''คำตอบของเจ้าของเสียงทำเอาฟางตกใจอย่างที่ไม่เคยเป็น    ''ฟฟะ..เฟย์เหรอ เฟย์ใช่มั้ย!!?''ฟางตะโกนถาม เจ้าของเสียงเริ่มหันหน้ามาทีละนิด    ''จำเฟย์ได้แล้วเหรอพี่ฟาง''เฟย์หันหน้ามา ทำให้ฟางช็อค และน้ำตาไหล    ''เฟย์ เฟย์..''ฟางเรียกน้องสาวของตัวเองและเข่าทรุดลงกับพื้น ป๊อปปี้ที่ถึงแม้จะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นก็รีบวิ่งเข้าไปพยุงฟาง    ''ฟางคิดถึงพี่เฟย์นะ''เฟย์พุ่งเข้ามาอยู่ตรงหน้าฟางและป๊อปปี้ ก่อนที่ร่างกายเฟย์จะเปลี่ยนสภาพเป็นร่างกายเละๆและฉีกยิ้มจนถึงใบหู    ''กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!/เฮ้ยยยยยยยยยยยย#$%%*^*(^(''ฟางและป๊อปปี้ตกใจจนช็อคก่อนที่จะสลบไปทั้งคู่
-------------------------------------------
อยู่ดีๆเฟย์ก็โผล่มาแบบนี้จะมาดีมาร้ายล่ะเนี่ย
แต่พระเอกของเรานี่โวยวายยิ่งกว่านางเอกอีกนะ5555