ผู้ติดตามที่รัก

8.7

เขียนโดย Prddef7

วันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2560 เวลา 03.43 น.

  10 ตอน
  21 วิจารณ์
  12.44K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2560 04.06 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5) เฟย์!?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

    ''พี่ฟาง..''เสียงเรียกใสๆของใครสักคนกระซิบที่หูของฟาง
    ''ใครน่ะ!?''ฟางที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนห้องของตัวเองตกใจมองซ้ายมองขวา
    ''สงสัยคงหูฝาด''ฟางไม่สนใจแล้วนั่งอ่านหนังสือต่อ
    ''พี่ฟาง คิดถึงพี่ฟาง''เสียงใสๆพูดขึ้นอีกครั้ง
    ''กรี๊ดดดดดดด''ฟางร้องกรี๊ดด้วยความตกใจเพราะได้ยินเสียงชัดเจน
    ป๊อปปี้ที่ได้ยินเสียงกรี๊ดเปิดประตูเข้ามาด้วยความตกใจพร้อมกับจินนี่
    ''คุณฟาง คุณฟางเป็นอะไรคะ''จินนี่รีบปรี่เข้ามาเขย่าตัวฟางที่นั่งสั่นอยู่ที่พื้น
    ''ใคร ใครไม่รู้มาเรียกเราพี่ฟาง บอกว่าคิดถึงเรา''ฟางพูดกับจินนี่เสียงสั่น
    
    จินนี่รีบหันซ้ายหันขวากวาดตามองทั่วห้องด้วยความหวาดผวา

    ''รึว่า..อาจจะเป็น..''จินนี่เริ่มเสียงสั่นตามฟาง
    ''ไม่มีอะไรหรอกครับ คิดมากกันไปเอง''ป๊อปปี้พูดแล้วเดินมาพยุงฟางขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้
    ''ครั้งแรกเราก็คิดแบบนั้น เรานึกว่าเราหูฝาด''ฟางรีบพูดแล้วมองอย่างผวา
    ''แล้วไม่ใช่รึไงครับ''ป๊อปปี้ถามพลางนวดฝ่าเท้าให้เพราะตอนที่ฟางตกใจเธอจะวิ่งหนีแต่สะดุดขาตัวเองล้มขาพลิก
    ''โอ้ย นวดเบาได้มั้ยเราเจ็บ''ฟางพูดแล้วมองค้อนใส่ป๊อปปี้แล้วพูดต่อ
    ''ก็ไม่ใช่น่ะสิ ครั้งที่สองเราได้ยินเต็มๆบอกว่าคิดถึงเรา''ฟางยังคงผวาต่อไป
    ''ฟางดูหนังมากไปป่ะ''ป๊อปปี้พูดเป็นกันเองกับฟางถึงกับทำจินนี่มองค้อนป๊อปปี้
    ''ลามปามนะเธอ อย่าเยอะ''จินนี่ดุใส่ป๊อปปี้
    ''ไม่เป็นไรจินนี่ เราสั่งให้ป๊อปพูดแบบนี้เอง''ฟางหันไปพูดใส่จินนี่ จินนี่ทำท่าไม่พอใจเล็กน้อยก่อนจะเดินลงไปต้มน้ำมาแช่เท้าให้ฟาง
    ''ป๊อปว่าฟางนอนพักดีกว่านะ''ป๊อปปี้คลายมือจากฝ่าเท้าฟาง ฟางพยักหน้าแล้วป๊อปปี้พยุงฟางไปที่เตียง

    ฟางและป๊อปปี้ตกอยู่ในความเงียบสักพัก ก่อนจะมีเสียงใสๆพูดขึ้นมาอีกครั้ง

    ''อย่ามาแตะตัวพี่ฟางนะ ออกไป''คราวนี้ไม่มีเพียงแต่ฟางได้ยินแต่ป๊อปปี้ก็ได้ยินด้วยเพราะเสียงดังชัดเจนมาก
    ''เฮ้ยยยยยย/กรี๊ดดดดด''ทั้งสองคนตกใจสติแตก
    ''ออกไป!!!!''เสียงใสดังวี๊ดทั่วห้อง ฟางกับป๊อปปี้ยิ่งสติแตกเข้าไปใหญ่ ป๊อปปี้รีบเข้าไปอุ้มฟางจะพาวิ่งออกไปข้างนอก

    ปึง!!
    
    เสียงปิดประตูดังขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุ

    ''เฮ้ย ปิดเองได้ไงวะ ใครอยู่ข้างนอกไม่เล่นนะโว้ย''ป๊อปปี้วางฟางลงแล้ววิ่งไปดึงประตูแต่ดึงยังไงก็ดึงไม่ออก
    ''ป๊อปอย่าห่างเรา ป๊อปมานี่เดี๋ยวนี้เรากลัว''ฟางโวยวาย
    ''แต่ประตูมันล็อคอยู่นะฟาง ล็อคจากข้างนอกด้วย''ป๊อปปี้โวยตอบแล้วดึงประตูไม่หยุด
    ''เรื่องประตูช่างมันก่อน มาหาเราเดี๋ยวนี้!!''ฟางตะโกนโวยวาย ป๊อปปี้จึงต้องจำใจเดินไปหาฟาง
    ''เอาแต่ใจ''ป๊อปปี้พึมพำ
    ''เธอว่าอะไรนะ ใครเอาแต่ใจ''ฟางที่แอบได้ยินหันขวับ
    ''ป๊อปบอกว่า ฟาง เอา-แต่-ใจ''ป๊อปปี้เน้นคำให้ฟางได้ยินเต็มๆ
    
    พอฟางได้ยินก็ทำหน้าไม่พอใจหยิบหมอนมาตีป๊อปปี้

    ''นี่ๆ! เราไม่ได้เอาแต่ใจ แค่ให้พูดเป็นกันเองไม่ได้หมายความว่ามาว่าเราแบบนี้นะ''ฟางตีป๊อปปี้ไม่หยุด
    ''โอ้ยๆหยุดตีได้แล้ว ก็คุณบอกให้ผมเป็นกันเอง ผมก็เป็นกันเองตามแบบผมแล้วไง''ป๊อปปี้ปัดมือหลบฟางเป็นพัลวัน
    ''สามหาว อยากโดนดีใช่มั้ย''ฟางวางหมอนลงแล้วใช้กำปั้นทุบตีป๊อปปี้
    ''โอ้ย ยอมๆๆโอ้ย พอแล้ว''ป๊อปปี้พูดแต่ฟางก็ยังไม่หยุด จนป๊อปปี้ต้องใช้พละกำลังดึงฟางมาอยู่ในอ้อมกอด
    ''ปล่อยเราเดี๋ยวนี้นะภานุ เธอไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้''ฟางขึ้นเสียงใส่
    ''โอ๋ๆ เดี๋ยวดูแลนะะะ''ป๊อปปี้พูดแหย่พร้อมกระชับกอดให้แน่นขึ้น
    ''นี่!!!!''ฟางหันไปมองป๊อปปี้แต่ก็ต้องหน้าแดงเพราะป๊อปปี้มองเธออยู่ก่อนแล้ว
    ''ทำไมเงียบไปล่ะ''ป๊อปปี้กระซิบที่หูของฟางแล้วแอบยิ้ม
    ''อึ้ยย ออกไปนะขนลุก''ฟางใช้แรงทั้งหมดดิ้นออกจากตัวป๊อปปี้ แล้วคว้าโคมไฟจะฟาด แต่หันไปเห็นด้านหลังใครบางคนอยู่หลังป๊อปปี้
    ''กรี๊ดดด''ฟางตกใจร้องกรี๊ดแล้วปาโคมไฟที่แผ่นหลังนั้นแต่มันกลับลอยผ่านตัวไปชนผนัง

    เพล้ง!!

    ป๊อปปี้ตกใจ

    ''ฟาง เป็นอะไรน่ะฟาง''ป๊อปปี้ถามฟางที่ยืนตัวสั่น
    ''หละ..หลัง..ด้านหลัง''ฟางชี้ไปที่ด้านหลังป๊อปปี้ด้วยมือไม้ที่สั่น
    ''หืม''ป๊อปปี้สงสัยเลยหันหลังกลับไปดู
    ''แม่งงงงงงงงงง ไอเหี้ยใครวะ เป็นผีก็อยู่ส่วนผีไปดิโว้ยยย$%^*^&(''ป๊อปปี้ตกใจตวาดดังลั่นห้องแล้วดันฟางออกไปอยู่มุมห้อง
    ''เป็นทาสก็อยู่ส่วนทาสไปสิมายุ่งทำไมกับพี่ฟาง!!!''เสียงใสตอบกลับมาทำเอาฟางและป๊อปปี้กลัวขึ้นไปอีก ทั้งสอยถอยกรูไปอยู่ห่างๆ
    ''แล้วเธอเป็นใคร เธอมายุ่งอะไรกับเรา ทำไมเรียกเราว่าพี่ฟาง''ฟางทำใจดีสู้เสือถามเจ้าของเสียงใส
    ''พี่ฟาง หนูอยู่กับพี่ฟางตลอดเวลาเลยนะ..''เจ้าของเสียงพูดออกมาด้วยเสียงเศร้า
    ''แล้วเธอมาอยู่กับเราทำไม''ฟางยังทำใจกล้าถามต่อไป
    ''เราอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ในท้องแล้ว''คำตอบของเจ้าของเสียงทำเอาฟางตกใจอย่างที่ไม่เคยเป็น
    ''ฟฟะ..เฟย์เหรอ เฟย์ใช่มั้ย!!?''ฟางตะโกนถาม เจ้าของเสียงเริ่มหันหน้ามาทีละนิด
    ''จำเฟย์ได้แล้วเหรอพี่ฟาง''เฟย์หันหน้ามา ทำให้ฟางช็อค และน้ำตาไหล
    ''เฟย์ เฟย์..''ฟางเรียกน้องสาวของตัวเองและเข่าทรุดลงกับพื้น ป๊อปปี้ที่ถึงแม้จะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นก็รีบวิ่งเข้าไปพยุงฟาง
    ''ฟางคิดถึงพี่เฟย์นะ''เฟย์พุ่งเข้ามาอยู่ตรงหน้าฟางและป๊อปปี้ ก่อนที่ร่างกายเฟย์จะเปลี่ยนสภาพเป็นร่างกายเละๆและฉีกยิ้มจนถึงใบหู
    ''กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!/เฮ้ยยยยยยยยยยยย#$%%*^*(^(''ฟางและป๊อปปี้ตกใจจนช็อคก่อนที่จะสลบไปทั้งคู่

-------------------------------------------

อยู่ดีๆเฟย์ก็โผล่มาแบบนี้จะมาดีมาร้ายล่ะเนี่ย

แต่พระเอกของเรานี่โวยวายยิ่งกว่านางเอกอีกนะ5555

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา