แค่เธอรักฉัน

 
         
 
 
 
 
 
 
 
                     เมื่อป๊อบปี้ออกไป ฟางก็รู้สึกผิดที่พูดแบบนั้นออกไป ส่วนป๊อบปี้ก็ลงมานั่งด้านล่าง เพื่อรอให้ฟาง หลับ โทโมะเห็นเลยเดินเข้ามาหา
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ทำไมมานั่งตรงนี้อ่ะ
 
 
 
 
 
ป๊อบ: กูรอให้ฟางหลับก่อนอ่ะ
 
 
 
 
 
โทโมะ: ทำไมต้องรอให้ฟางหลับอ่ะ
 
 
 
 
 
ป๊อบ: กูไม่อยากทำให้ฟางอึดอัดอ่ะ
 
 
 
 
โทโมะ: อึดอัด ? มีอะไรรึเปล่า ก็ตอนแรกฟางยังดีๆอยู่เลย
 
 
 
 
ป๊อบ: จริงๆ ที่ฟางยอมให้กูอยู่ที่นี้ ให้กูดูแลเค้า ก็เพราะลูก ฟางเค้าไม่ได้รู้สึกกับกูเหมือนเดิมแล้ว
 
 
 
 
โทโมะ: มึงรู้ได้ไง ว่าฟางไม่รักมึง
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟางเป็นคนบอกเอง แต่กูก็ไม่ได้โกรธอะไรฟางเลย เพราะฟางทำถูกแล้ว เมื่อก่อนกูมีของมีค่า อยู่ในมือ อยู่กับตัว แต่ตอนนั้นกูกลับโยนมันทิ้งไป ไม่สนใจใยดีมัน กูแม่งโง่จริงๆ
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: กูว่านะ เดี๋ยวพอลูกคลอดเนี้ย ฟางก็ให้อภัยมึงเชื่อกูดิ
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: กูก็อยากให้มันเป็นแบบนั้น แต่ฟางดูจะใจแข็งเหลือเกิน
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: มึงรักฟางจริงๆแล้วใช่มั้ย
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เมื่อก่อน กูไม่เคยพูดมัน หรือยอมรับความรู้สึกนี้เลย แต่ตอนนี้ กูกล้าพูดได้เต็มปากเต็มคำ ว่ากูรักฟาง รักฟางกับลูกมาก
 
 
 
 
 
                        ฟางที่กะว่าจะลงมาดูป๊อบปี้ก็เห็นป๊อบปี้คุยกับโทโมะและได้ยินในสิ่งที่ป๊อบปี้พูดออกมา ฟางกลับขึ้นไปบนห้อง แล้วล้มตัวลงนอนแต่ฟางไม่ได้หลับ จนกระทั่งได้ยินเสียงเปิดประตู ฟางก็รีบแกล้งหลับป๊อบปี้ค่อยๆ ปิดประตูอย่างเบามือที่สุด จากนั้นก็เดินมาดูฟาง แล้วนั่งย่อเข่ามองฟาง แล้วยิ้มให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฝันดีนะ (เอามือแตะที่ปากตัวเองก่อนจะเอาไปแตะที่ปากฟาง) ฝันดีเหมือนกันนะครับ (ทำแบบเดียวกัน)
 
 
 
 
 
 
 
                    ป๊อบปี้เดินไปหยิบกล้อง มาถ่ายรูปฟางตอนหลับไว้ จากนั้นป๊อบปี้ก็ปิดไฟแล้ว นอนที่โซฟา ฟางลืมตาขึ้นมาในความมืด ฟางเอานิ้วมาแตะที่ปาก แล้วคิดถึงป๊อบปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
                           เช้าวันรุ่งขึ้น ป๊อบปี้รีบตื่นแต่เช้าลงมาเตรียมอาหารให้ฟาง แล้วรีบขึ้นไปดูฟาง เห็นฟางนั่งเป่าผมอยู่ เลยเดินเข้าไปยืนอยู่ ด้านหลังฟาง แล้วมองฟางผ่านทางกระจก ฟางก็มองกลับผ่านทางกระจก
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ให้พี่ช่วยนะ
 
 
 
 
 
 
 
           ฟางไม่ตอบอะไร แต่ยื่นให้ป๊อบ ป๊อบปี้รับมาด้วยความดีใจ
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ขอบคุณนะ ที่ให้พี่ทำ
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ฟางเมื่อยแขนตังหาก ถึงยอมให้ทำ
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไม่ว่าจะเพราะเหตุผลอะไร พี่ก็ต้องขอบคุณฟางนะ
 
 
 
 
 
ฟาง: รีบๆทำเถอะ
 
 
 
 
 
ป๊อบ: โอเคคร้าบ
 
 
 
 
 
ป๊อบปี้ นั่งข้างๆฟาง ส่วนโทโมะกับแม่ก็นั่ง ทานอาหารเช้าอยู่ด้วย โทโมะ เห็นฟางกินก็ยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
ฟาง: ยิ้มอะไรพี่โทโมะ ?
 
 
 
 
โทโมะ: เปล่า ก็เห็นเรากินได้ พี่ก็ดีใจ
 
 
 
 
 
ฟาง: อิ่มแล้ว
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไม่อร่อยเหรอ หรือว่า เค็มไป หวานไปรึเปล่า หรือว่า
 
 
 
 
 
ฟาง: ก็บอกว่า อิ่มไง
 
 
 
 
 
ป๊อบ: งั้น เราไปโรงพยาบาลกันเลยนะ
 
 
 
 
 
 
ฟาง: อืม
 
 
 
              เมื่อมาถึงโรงพยาบาลระหว่างที่นั่งรอหมอเรียก ป๊อบปี้ก็เห็น ฟางดูอึดอัดกับตัวเองแปลกๆ
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เป็นอะไรรึเปล่า
 
 
 
 
ฟาง: เสื้อมันคับอ่ะ
 
 
 
 
 
 
             ป๊อบปี้เห็นท่าทางของฟางก็อมยิ้มและแอบขำ ฟางหันมามองแบบดุๆ แล้วถาม
 
 
 
 
 
ฟาง: ขำอะไร ตลกอะไรห้ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ก็มันจะให้ขำได้ไง ใส่เสื้อผ้าแบบนี้ได้ที่ไหน ตอนนี้ ท้องห้าเดือนแล้วนะ ท้องโตขนาดนี้ จะใส่เสื้อผ้าเหมือนเดิมได้ไงล่ะ
 
 
 
 
 
ฟาง: ทำมารู้ดี ลองมาท้องดูมั่งมั้ย จะได้รู้
 
 
 
 
ป๊อบ: พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ เอางี้เดียวเราหาเสร็จ ไปซื้อเสื้อผ้าใหม่กัน
 
 
 
 
 
                      ฟางนั่งเงียบไม่ตอบ ป๊อบปี้ก็ยิ้มออกมา ไม่นาน หมอก็เรียก เข้าห้อง อัลตราซาวด์ ในระหว่างที่หมอกำลังอัลตราซาวด์ท้องฟาง ป๊อบปี้ก็หยิบกล้อง มาถ่ายภาพไปเรื่อยๆ คุณหมอก็อธิบายส่วนต่างๆที่ขึ้นบนจอให้ทั้งคู่ได้ฟัง
 
 
 
 
ป๊อบ: สรุปว่า เค้าเป็นผู้หญิงใช่มั้ยครับ
 
 
 
 
 
 
หมอ: ใช่ค่ะ น้องเป็นผู้หญิง
 
 
 
 
 
 
                   จากนั้นป๊อบปี้ก็ถามหมอหลายๆเรื่อง เกี่ยวกับการดูแลลูก และดูแลคุณแม่ในช่วงตั้งครรภ์ ฟางนอนมองการกระทำของป๊อบปี้ตลอดเวลา จนกระทั่ง ออกมาจากห้อง อัลตราซาวด์ และในระหว่างที่นั่งรอรับสมุดบันทึกผลการตั้งครรภ์ ป๊อบปี้ก็นั่งมอง ภาพอัลตราซาวด์ตลอดเวลา
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ลูกน่ารักจัง
 
 
 
 
 
ฟาง: ตลกล่ะ ภาพแค่นี้จะไปดูออกได้ไง
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ห้ะ ?
 
 
 
 
 
 
               ฟางเผลอ พูดออกไปป๊อบปี้เลยงง ว่าฟางกำลังพูดกับตัวเอง รึเปล่า ฟางก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ และไม่นาน พยาบาลก็เรียก ป๊อบปี้บอกให้ฟางนั่ง และเดินไปเอาให้ จากนั้นก็ไปที่ห้างกันต่อ
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: พี่คิดไว้แล้วนะ ว่า วันนี้จะซื้อของใช้ของลูกเลย ฟางว่าดีมั้ย
 
 
 
 
 
ฟาง: ไม่รู้
 
 
 
 
 
ป๊อบ: อืม งั้นถ้าฟางอยากได้อะไร บอกพี่นะ เดี๋ยวพี่ซื้อให้
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ไม่ต้อง ซื้อเองได้