แค่เธอรักฉัน

 

 

 

 

 

 

 

 

                               ตอนนี้ฟางท้องประมาณ ห้าเดือน หน้าท้องเริ่มนู้น ดูมีน้ำมีนวลขึ้น แต่เวลาจะเดินหรือทำอะไร ต้องระวังเป็นพิเศษ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ช่วงนี้ ฟางต้องระวังๆหน่อยนะ

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อืม

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่จะมาอยู่เป็นเพื่อนนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ต้องหรอก

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อย่าดื้อได้มั้ย ไหนบอกให้พี่ทำเพื่อลูกไง พี่ก็เป็นหวงลูกนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เออ งั้น ก็พาฟางกลับไปอยู่บ้านมึง ดิ

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่เอาอ่ะ ฟางไม่ชิน

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไม่ชินอะไร เมื่อก่อนก็อยู่ที่นั่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟางไม่ต้องไปหรอกเดี๋ยวพี้มาอยู่ที่นี้เอง ฟางจะได้ไม่ขนของอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                        ป๊อบปี้ขนของเข้ามาในห้องฟาง แล้วนึกถึงของที่เคยอยู่ในห้องฟาง แต่ฟางเอาเก็บใส่กล่องทิ้งไปแล้ว แต่ดีที่ป๊อบปี้ยังเก็บไว้ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ห้องดูโล่งขึ้นเยอะเลยนะ

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ...

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ภาพที่พี่เคยวาดให้อยู่ไหนเหรอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ทิ้งไปหมดแล้ว...ห้องมันรกอ่ะ อีกอย่างมันก็เก่ามากแล้ว ฝุ่นทั้งนั้น ฟางเลยทิ้งมันไปตั้งนานแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่วาดใหม่ให้เอามั้ย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ต้องหรอกค่ะ เตรียมแรงไว้วาดรูปลูกดีกว่า อย่ามาวาดฟางเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ก็วาดลูกไง ลูกกำลังอยู่ในท้องฟางไง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: แต่ฟางไม่อยากให้พี่วาดหน้าฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: วาดแค่ตัวก็ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ได้ค่ะ แค่ตัวและบริเวณท้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: งั้นฟางช่วยนั่งเป็นแบบให้พี่หน่อยนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                           ฟางพยักหน้าแล้วไปนั่งที่ปลายเตียงป๊อบปี้ก็หากระดาษ แล้วเริ่มร่างภาพ ป๊อบปี้ไม่ได้จะวาดแค่บริเวณท้อง แต่เค้าตั้งใจจะวาดฟางตั้งแต่แรก เวลาผ่านไปไม่นาน ป๊อบปี้ก็วาดเสร็จ

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟางอยากดูมั้ย

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่อ่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

                         เมื่อฟางเข้าห้องน้ำ ป๊อบปี้ก็หยิบกล้องถ่ายรูปออกมา เป็นกล้องที่เค้าเพิ่งไปซื้อมา และเตรียมจะถ่ายรูปลูกกับฟาง ป๊อบปี้นั่งเล่นกล้องไปสักพัก ฟางก็ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง พรุ่งนี้หมอนัดใช่มั้ย

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อืม หมอนัดไป อัลตราซาวด์

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟางจะนอนรึยัง

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ยัง

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: กินนมอุ่นๆก่อนนอนมั้ย พี่ไปเอามาให้

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่หิว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                               ตลอดเวลาที่ป๊อบปี้กับฟางคุยกัน ฟางก็ ถามคำตอบคำ ฟางเดินไปหยิบตะกร้าที่มีพวกถุงเท้าถุงมือที่ยังถักไม่เสร็จ ออกมานั่งถักต่อ ป๊อบปี้เลยหยิบกล้องมาถ่าย

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ทำอะไร ?

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ก็ถ่ายรูปฟางไง

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อย่าทำแบบนี้อีกนะ ฟางไม่ชอบ ถ้าอยากถ่าย ก็รอถ่ายลูก ถ่ายฟางไปก็เท่านั้น วันนึงถ้าเกิดความจำมันเต็ม ก็ต้องลบอยู่ดี เก็บไว้ถ่ายลูก เถอะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่ถามจริงๆนะ ฟางกำลังคิดอะไรอยู่เหรอ

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: คิดว่า อยากให้ลูกคลอดออกมาเร็วๆ เราสองคนจะได้ อยู่ห่างๆกันสักที ฟางอึดอัด

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟางไม่รักพี่แล้วจริงๆเหรอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ความรักของฟางตอนนี้ มีให้แค่ลูกเท่านั้นแล้ว สำหรับฟาง แต่ถ้าจะให้พูดตรงๆ ฟางก็คงตอบว่า ใช่ ฟางไม่ได้รักพี่แล้ว เราเป็นพี่น้องกันมันก็ดีเหมือนกัน ตลอดเวลา ฟางต้องรักผู้ชายคนนึง รักเค้าข้างเดียวมาตลอด ฟางทำอะไร พูดอะไร เค้าก็ไม่เคยเชื่อ ไม่คิดที่จะฟัง ฟางลองมองย้อนกลับไปนะ ฟางโง่มาก แล้วฟางก็ทำลายความรักของเค้า กับผู้หญิงคนนึงมามากพอแล้ว ที่ฟางพูด ฟางไม่ได้ต้องการเรียกร้องอะไรนะ ฟางถึงอยากให้พี่สนใจแค่ลูก เพราะฟางเคยบอกแล้ว เรื่องของพี่กับฟาง มันไม่มีอะไรอีกแล้ว ฟางหยุด ฟางจบ ทุกอย่างมานานแล้ว อ่อ จริงๆ พี่จะไปหา พิมประภาบ้างก็ได้นะ ฟางไม่ได้ว่าอะไร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่เป็นทำลายความรักที่ฟางมีให้เอง พี่ก็ต้องยอมรับผลของมันจริงๆซินะ ไว้ฟางหลับพี่ค่อยเข้ามาล่ะกันนะ ฟางจะได้ไม่อึดอัดที่ต้องเห็นหน้าพี่อยู่ใกล้ๆคนอย่างพี่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                      เป็นการเอาคืนพระเอกได้เจ็บแสบ และสุดแสนจะเย็นชาทรมานมากๆๆๆๆ