แค่เธอรักฉัน

 

 

 

 

 

 

               เช้าวันรุ่งขึ้น แม่ฟางก็เตรียมของไปทำบุญที่วัด ส่วนโทโมะก็ไปชวนแก้วที่บ้าน 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: มาค่ะ เดี๋ยวฟางช่วย 

 

 

 

 

แม่ฟาง: ไม่ต้องหรอกลูกไปนั่งรอเถอะ

 

 

 

 

ฟาง: แล้วพี่โทโมะไปไหนค่ะ 

 

 

 

 

แม่ฟาง: ไปชวนแฟนเค้านู้น 

 

 

 

 

ฟาง: อ่อ 

 

 

 

 

 

 

 

                       เมื่อมาถึงวัดป๊อบปี้ก็มาด้วยพร้อมกับพ่อและแม่ แก้วและโทโมะทำบุญเสร็จก็ไปปล่อยปลากัน ส่วนป๊อบปี้ก็แอบยืนมองฟาง ส่วนฟางก็พยายามทำเป็นไม่สนใจ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ปล่อยปลามั้ยฟาง 

 

 

 

 

 

ฟาง: พี่โทโมะปล่อยให้เสร็จก่อนก็ได้ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เอ้างี้ ไอป๊อบช่วยฟางหน่อยดิ

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ต้องหรอก ฟางทำเองได้ 

 

 

 

 

 

 

 

                 ฟางพยายามหยิบถุงที่ใส่ปลาขึ้นมาแต่ก็ยกไม่ค่อยไหวเพราะในถุงเป็นปลาตัวใหญ่ๆทั้งนั้น ป๊อบปี้จากที่ยืนกอดอกดูอยู่ก็เดินเข้ามาหยิบถุงที่ฟางพยายามยกแต่ยกไม่ขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ยกไม่ไหวก็ยังจะอวดเก่งอีกนะ

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: มายุ่งไรด้วยอ่ะ

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: รีบๆจับดิจะได้ปล่อย

 

 

 

 

 

 

                    ฟางปล่อยปลาพร้อมกับป๊อบปี้ และช่วงที่กำลังจะเดินกลับขึ้นมาข้างบน ฟางเกือบลื่นล้มเพราะพื้นมันลื่น แต่ดีที่ป๊อบปี้จับไว้ทัน 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เป็นอะไรรึเปล่า 

 

 

 

 

 

ฟาง: เปล่า 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: เป็นไรมั้ยลูก 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่เป็นไรค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: เอางี้ เดี๋ยวเราไปหาอะไรกินกันดีกว่า ถือว่าเลี้ยงวันเกิดโทโมะด้วย 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ดีงั้นไปกันดีกว่า เดี๋ยวคุณพ่อเค้าเลี้ยงเอง 

 

 

 

 

 

 

 

 

                               เมื่อมาถึงร้านอาหาร ฟางก็นั่งตรงข้ามกับป๊อบปี้ ฟางดูเจริญอาหารมากเพราะทานข้าวหมดและยังทานได้เรื่อยๆ ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ไม่ค่อยทาน แถมยังทานไม่หมดอีก 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เดี๋ยวนี้กินเก่งนะเนี้ย 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางหิวอ่ะ 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: กินเยอะๆดีแล้วลูก

 

 

 

 

 

แม่ฟาง: กินเยอะไปเดี๋ยวก็อ้วนหรอก 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ถึงอ้วนยังไง พี่เค้าก็รัก 

 

 

 

 

 

 

                   เมื่อแม่ป๊อบปี้พูด ฟางก็รวบช้อนแล้วดื่มน้ำทันที ส่วนป๊อบปี้ก็นิ่งไป และเมื่อกลับมาถึงบ้าน ฟางก็ดูเหนื่อยๆ โทโมะเลยบอกให้ขึ้นไปพักผ่อน 

 

 

 

 

                    จนกระทั่งถึงตอนเย็น ฟางลงมาด้านล่างเห็นทุกคนกำลังจัดเตรียมงานกันอยู่ มีลูกโป่ง และของตกแต่งเต็มไปหมด 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางขอโทษนะ ที่ไม่ได้ทำเค้กให้ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไม่เป็นไร แม่สั่งเค้กมาให้พี่ล่ะ เออฟาง พี่มีเรื่องจะให้ช่วย

 

 

 

 

 

ฟาง: เรื่องอะไรเหรอ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: พี่จะขอแก้ว แต่งงาน 

 

 

 

 

 

ฟาง: จริงดิ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: จริง 

 

 

 

 

 

ฟาง: จะให้ฟางช่วยอะไรบอกมาเลย 

 

 

 

 

           

 

                       จากนั้นโทโมะก็เล่าแผนการให้ฟางฟัง ฟางก็ฟังไปยิ้มไป จนกระทั่งงานเริ่มแก้วและทุกคนก็มาในงาน เมื่อถึงเวลาที่ต้องเป่าเทียน โทโมะก็ยังไม่เป่าเทียน แก้วที่ยืนอยู่ข้างๆก็งง ว่าทำไม