[ Fic : Assassination Classroom ] the sound (?xOC)
เขียนโดย 
ฮานามิจัง
วันที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2560 เวลา 20.20 น.
แก้ไขเมื่อ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2561 12.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
16) คาบสิบสี่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"คิดว่าหลายคนคงรู้จักเธอแล้ว แต่ขอแนะนำอีกครั้งนะ"
อาจาร์ยคาราสุมะเขียนชอล์กบนกระดานด้วยท่าทางเกร็งมาก "ปืนใหญ่อัจฉริยะอัตโนมัติ มาจากนอร์เวย์"
[ยินดีที่ได้รู้จักค่ะทุกคน]
"..."
'แบบนี้อาจาร์ยคาราสุมะลำบากใจแย่' คายาโนะ
'ขนาดอาจาร์ยคาราสุมะยังเกร็งเลยแฮะ' ฮาระ
'เจอแบบนี้ขอส่งตัวเองเข้าโรงบาลบ้าเถอะ' สุกายะ
"นุรุฟุฟุฟุฟุฟุฟุ ฟุฟุฟุฟุฟุฟุฟุฟุฟุ"
"แกก็ไม่ต่างจากเธอแหล่ะ ไม่ต้องมาขำ!"
คาราสุมะหันไปดุอาจาร์ยโคโระที่หัวเราะไม่หยุด
"รู้ไว้ก่อนนะว่าเธอคนนี้ได้สมัครเรียนเหมือนนักเรียนทั่วไปทุกประการ ต่อให้เธอนั่งในห้องเรียนแล้วจ่อกระบอกปืนมาทางแก ก็ห้ามโจมตีเธอเด็ดขาด ตามสัญญาห้ามทำร้ายนักเรียน จำได้มั้ย"
".....เข้าใจแล้วครับ ใช้ช่องโหว่ในสัญญาจัดการผม ปมเลยต้องปฎิบัติต่อหุ่นยนต์เหมือนนักเรียนทั่วไปสินะครับ เอางั้นก็ได้นะครับ ยินดีต้อนรับสู่ห้องEนะครับปืนใหญ่อัจฉริยะอัตโนมัติ"
[ฝากตัวด้วยค่ะอาจาร์ยโคโระ]
. . .
-คาบแรก-
'จะว่าไปเธอจะโจมตียังไงนะ..' อิโซไก
"เอาล่ะตัวละครสามตัวนี้มีตายไปหนึ่งครับ อีกสองคนที่เหลือ...."
อาจาร์ยโคโระเล่าเรื่องพลางวาดแผนภาพลงกระดานดำ ยูเมะก็ฟังไปจดเล็กเชอร์ไปตามปกติ
หวืดดดดด
"!?!?!?!?!?!" ทุกสายตาหันไปจ้องนักเรียนใหม่โดยพร้อมเพรียง...ทั้งปืนลูกซอง ปืนกล ออกมาจากเครื่อง!?
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ลูกกระสุนBBยิงออกมาราวกับฝนตก เล่นเอานักเรียนหลบกันแทบไม่ทัน
และไม่นานห่าฝนลูกกระสุนก็หยุดลง...
"ปืนลูกซอง 4 ปืนกล 2 ถือว่าเป็นอาวุธหนักเลยทีเดียวนะครับ แต่ว่านักเรียนคนอื่นก็เคยลองวิธีนี้มาหมดแล้วล่ะครับ...และการยิงปืนระหว่างคาบเรียนถือว่าผิดระเบียบนะครับ"
[ฉันจะจำมันไว้ ครั้งต่อไปจะปรับปรุงการโจมตีให้ดีขึ้น..เตรียมการจู่โจมครั้งต่อไป]
หวืด....
'จากนี้ไปเธอจะแสดงความสามารถที่แท้จริง..' คาราสุมะ
"นุรุฟุฟุ ไม่จดไม่จำเลยสินะครับ?" หน้าของอาจาร์ยโคโระพาดลายทางสีเขียว แสดงเจตนาเยาะเย้ย
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
'การโจมตีครั้งนี้ก็เหมือนการโจมตีคราวก่อน หุ่นยนต์ก็ได้แค่นี้แหล่ะครับ'
แผละ!!
"........."
'...จุดบอด!?'
'ภายในเวลาสั้นๆเธอก็สามารถพัฒนาตัวเองได้ เธอมีวิวัฒนาการอยู่ในตัว'
[นิ้วขวาถูกทำลาย ประสิทธิภาพของการโจมตีครั้งที่สองได้รับการยืนยัน ความเป็นไปได้ที่จะกำจัดคุณในครั้งหน้าคือ0.001% ครั้งถัดไป0.003% ความเป็นไปได้ที่จะกำจัดคุณก่อนจบการสึกษามากกว่า90%]
"........."
'พวกเราดูถูกเธอเกินไป'
[เอาล่ะค่ะอาจาร์ยโคโระ เข้าสู่การโจมตีครั้งถัดไป]
'ไม่สิ เป็นพวกเราที่มองเธอไม่ออกมากกว่า'
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
'สิ่งที่พวกเราเห็นตอนนี้ คือนักฆ่ามืออาชีพที่ใกล้เคียงกับพระเจ้า'
-จบคาบแรก-
"แล้วตกลง พวกเราต้องเป็นคนเก็บกวาดเหรอฟะ?" มาเอฮาระพูดขึ้นมาทันทีที่เห็นสภาพห้อง
"แกไม่มีฟังก์ชันเก็บกวาดมั่งเหรอ คุณปืนใหญ่" มุรามัทสึหันไปถามนักเรียนเครื่องจักร...และการตอบสนองของเธอคือไร้การตอบสนองใดๆ "ชิ แม่งเมินว่ะ"
"เออ แล้วแกไปหาเรื่องหุ่นยนต์แล้วจะได้อะไรขึ้นมา" โยชิดะ
"เอาเถอะพวกเรา มาเก็บกวาดกัน" คายาโนะ
'ไม่แฟร์เลย.....'
-คาบสอง-
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-คาบสาม-
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
การโจมตีของนักเรียนเครื่องจักรก็ยังดำเนินไปตลอดทั้งวัน...
...
วันถัดมา
หวืด....
'มันมาแล้ว!' เพื่อนทั้งห้อง
[.....] ปืนใหญ่อัจฉริยะอัตโนมัติเปิดเครื่องมาก็พบสถาณการณ์เอาปืนออกไม่ได้ [อาจาร์ยโคโระ ดิฉันเอาปืนออกมาไม่ได้ค่ะ กรุณาเอาเทปออกด้วยค่ะ]
"เอ่อ..." อาจาร์ยโคโระใช้หนวดของตัวเองเกาหัวตัวเอง "ผมไม่คิดว่าผมมีสิทธิแกะออกหรอกครับ"
[คุณเป็นคนทำไม่ใช่เหรอคะ เห็นได้ชัดว่าคุณทำร้ายดิฉัน ซึ่งมันขัดต่อข้อตกลง---]
"ไม่ใช่เว้ย!"
ตุ๊บ!
เทปถูกเขวี้ยงใส่ตัวเครื่องของหุ่นยนต์...โดยเทราซากะ และคารุมะกับยูเมะที่หลบวิถีโค้งอย่างพร้อมเพรียง
"ฉันเป็นคนทำเองแหล่ะ แกนี่น่ารำคาญทุกระเบียบนิ้วจริงว่ะ ก่อนจะยิงแกไปเรียนรู้การอยู่ร่วมกับคนอื่นก่อนสิฟะยัยกระป๋องเหล็ก"
[...........................]
"ไว้จบคาบเดี๋ยวแกะเทปออกให้นะจ๊ะ" ฮาระ
"โทษทีนะ ขืนปล่อยให้ทำแบบนั้นต่อเดี๋ยวไปไม่ได้เรียนพอดี" ซูกิโนะ
'..อืม...คงต้องพึ่งการ[ขัดเกลา]ของผมแล้วสิ'
ยูเมะไม่อยากคิดเลยว่าสภาพของเด็กใหม่ในวันพรุ่งนี้จะเป็นแบบใด
. . .
วันถัดไปอีก
วันนี้ยูเมะมาถึงห้องเรียนพร้อมกับคาตาโอกะและคุราฮาชิ.....และได้พบกับ นักเรียนใหม่เวอร์ชั่นขัดเกลาแล้ว
แอ๊ด...
"....ตัวใหญ่ขึ้นรึเปล่านะ?" ซูกิโนะเปิดประตูเข้ามาคนแรกพึมพัม และตอนนั้นเองนางิสะ อิโซไก โอคาจิมะที่ตาามมาทีหลัง ชโงกหน้าเข้ามาบ้าง
[อ๊ะ อรุณสวัสดิค่ะทุกคน]
หน้าจอปรากฎภาพFull-CGของเด็กสาวน่ารักสมวัยหันมายิ้มทักทายทุกคน
"อ..เอ๋!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
'พัฒนาการของเด็กสาวเปลี่ยนไปไกลเลยเฮ้ย!!??'
+++++++++++++
สรุปแล้วว่าจะลงที่นี่ต่อไปค่ะ จะลงไปจนจบเรื่องเลยถ้าไม่มีอะไรขัดข้อง
แต่ก็ยังลงที่อีกเว็บด้วย และจะมีการจัดเรียงคำใหม่ ตามไปอ่านได้นะคะ >wO
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
