[ Fic : Assassination Classroom ] the sound (?xOC)

"อ้าว กลับเข้าห้องเรียนกันเถอะครับ"

 

"คร๊าบ" "ค่า"

 

  ทุกๆคนต่างเริ่มทยอยกลับเข้าห้องเรียนโดยปล่อยผู้หญิงคนนั้นไว้เบื้องหลัง ยูเมะเองก็ทำแบบนั้นด้วยเช่นกัน

 

 

              'อภัยให้ไม่ได้'

 

 

   เท้าที่กำลังก้าวผ่านประตูชงักค้าง

 

 

'เราพึ่งแพ้แบบหมดรูปแบบนี้ครั้งแรก'

 

 

 ยูเมะหันกลับไปมองผู้หญิงคนนั้น ที่ความคิดมุ่งร้ายชัดเจนมากกว่าตอนขู่ฆ่าทุกคนที่ขวางซะอีก

 

 

'ฉันเป็นมือโปรนะยะ ไอ้หมึกบัดซบกล้าดียังไงมาหยามฉันขนาดนี้'

 

 

".................."

 

 

'ทำไมคุณซากุระดะยังไม่เข้ามาล่ะ'

ตอนนั้นเองเสียงความคิดของคายาโนะก็ดังขึ้น และเสียงของเธอจริงๆจะดังตามมา "คุณซากุระดะ?"

 

 

"คะ?"

ยูเมะหันไปตอบรับอีกฝ่ายและเดินเข้าไปโดยไม่สนใจผู้หญิงคนนั้นอีก

 

 

.

 

 

.

 

 

       ปึ๊ก!     ปึ๊ก!

 

 

ในห้องเรียนที่ควรจะได้ยินเสียงสอนหนังสือของอาจาร์ณ  ตอนนี้กลับได้ยินเพียงแค่เสียงจิ้มแท็บเล็ตแรงๆดั่งใส่อารมณ์เท่านั้น

 

 

'ต้องฆ่ามันให้ได้! ฆ่ามัน! ฆ่ามัน!  บ้าเอ๊ยยยยยย ในฐานะมือโปรไม่เคยหมดมุขขนาดนี้มาก่อนเลย! ไอ้สามตัวนั่นก็ดันแสดงไม่สมฝีมืออีก! ต้องหาสินค้าใหม่แล้ว---โถ่ว้อย เน็ตไม่ไป ไอ้โรงเรียนหลังเขาาาา!!!!!'

 

"ทำไมไอ้ตึกบ้านี่มันถึงไม่มีWifiนะ!?"

 

 

"......................................"

 

 

 เหล่านักเรียนได้แต่นั่งเงียบทนฟังผู้หญิงคนนั้นบ่นออกมาทุกสองนาที (และบ่นในใจแบบไม่พัก) ด้วยความอึดอัด

 

'อึดอัดชมัดเลย..' สุกายะ

 

'ถ้าเจ๊จะไม่สอนแบบนี้ ให้อาจาร์ยโคโระได้มั้ยอ่ะ..' คาตาโอกะ

 

 

"........พยายามหนักดีนี่นาเจ๊บิทซ"

คารุมะที่นั่งเงียบมาซักพักเริ่มก่อกวน "ความมั่นใจก่อนหน้านี้ไปไหนหมดซะแล้วล่ะ?"

 

 

  ผู้หญิงคนนั้นตวัดสายตามองค้อนแรงๆใส่ด้วยความเกรี้ยวกราด แต่เจ้าตัวหาสนใจไม่แถมยังยิ้มระรื่นลอยหน้าลอยตา

 

 

      "อาจาร์ยครับ"

 

 

ก่อนที่จะได้วีนเด็กหัวแดง อิโซไกก็แทรกขึ้นมาซะก่อน "...มีอะไร?"

 

 

"...คือว่า...ถ้าอาจาร์ยไม่สอนก็ช่วยเปลี่ยนตัวกับอาจาร์ยโคโระได้มั้ยครับ" ในใจอิโซไกคิดไปว่าระหว่างพูดนั้นเขาจะโดนด่ากลับมั้ย "คือว่าปีหน้าพวกเราจะต้องสอบเอนทรานซ์..."

 

 

"เฮอะ! อยากให้สัตวประหลาดนั่นมาสอนพวกแกเรอะ"

 

 

"........................................................"

 

 

"หรือว่าคิดว่าการสอบของพวกแกมันเป็นเรื่องใหญ่กว่าหายนะของโลก? ไร้เดียงสาซะจริ๊ง"

 

   'เลวร้ายกว่าถูกด่ากลับซะอีก...' อิโซไก

 

 

ผู้หญิงคนนั้นผุดลุกขึ้นจากที่นั่ง เชิดหน้ามองทุกคนในห้องอย่างเหยียดหยาม "ได้ข่าวว่าพวกแกห้องEมันไอ้พวกขี้แพ้ของโรงเรียนนี่  มาขยันเรียนตอนนี้ไปก็เท่านั้นแหล่ะ"

 

 

    บรรยากาศมาคุแผ่กระจายไปทั่วห้องโดยที่ผู้หญิงคนนั้นไม่รู้ตัว  ตอนนี้เหลือเพียงนางิสะและเด็กแถวหลังสุดที่มีอากับกิริยาต่างจากเพื่อน

 นางิสะ....รู้ตัวว่ากำลังเกิดเรื่องใหญ่ในอีก 5...4...3....

 คารุมะ....แสยะยิ้มกว้างเมื่อเป็นไปดั่งกลอุบาย

 เทราซะกะ....ไม่สนใจ แถมคล้ายจะยอมรับสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูดกลายๆ

 และยูเมะ....ถ้ามีใครหันมามองยังเธอก็จะพบว่า เธอหน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด

 

 

"ถ้างั้นแบบนี้เป็นไงล่ะ ถ้าฉันลอบสังหารสำเร็จจะแบ่งให้พวกแกเลยห้าล้านเยน" ผู้หญิงคนนั้นยังคงไม่รู้ตัว "แบบนั้นดูมีค่ากว่าการบ้านพวกแกตั้งเยอะ เพราะงั้นหุบปากแล้ว----"

 

 

    ตุ๊บ!

 

 ยามลบลอยผ่านหน้าหญฺิงสาวไปกระแทกใส่กระดานดำ ก่อนจะหล่นลงบนโต๊ะตามแรงโน้มถ่วง

 

 

"ออกไป"

 

 

"เอ๊ะ...."

 

 

 ที่นางิสะแอบเดาไว้ในใจถูกต้อง ยูเมะที่หน้าซีดอยู่แล้วหน้าซีดลงกว่าเดิม

 

 

"ออกไปนะเว้ย อีโสเอ๊ย!!"

 

ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ!

 

"เอาอาจาร์ยโคโระมาสอนเดี๋ยวนี้นะ!!"

 

เด็กเกือบทั้งห้องลุกขึ้นมาโห่ไล่ บางคนใจกล้าพอชี้นิ้วไล่ บางคนใจกล้ากว่าคว้าข้าวของใกล้มือขว้างปาใส่

 

 

"อะไรของพวกแกเนี่ย!! เดี๋ยวแม่ฆ่าทิ้งให่หมดเลย!!"

 

 

"ก็ลองดูเซ่!!!!"

 

"เอาหน่มน้มนั่นออกไปด้วย!!"

 

'เกี่ยวเรอะ!!' ความคิดนางิสะเมื่อได้ยินคายาโนะพูดถึงหน่มน้ม

 

 

  ตุ๊บ!

 

คารุมะที่อารมณ์สุนทรีมองความปั่นป่วนในห้อง หันมองตามเสียงหล่นตุ๊บเบาๆไม่ไกลนัก  และก็พบว่าเด็กสาวโต๊ะข้างๆไม่ได้นั่งอยู่ตรงนั้นแล้ว

 

       แต่เธอคนนั้นลงไปนอนกับพื้น ยกสองมือปิดหูด้วยสีหน้าทรมาณ

 

"คุณซากุระดะ!!"

 

 

. . .

 

 

"คุณซากุระดะไม่เป็นไรแล้วแน่นะ?"

 

 

"ค่ะ ไม่เป็นไรแล้วค่ะ"

 

 ยูเมะยิ้มตอบฟูวะที่ถาม  หลังจากที่เธอลงไปนอนกับพื้นอย่างไม่ทราบสาเหตุ ทำให้เธอต้องโดดคาบพละไปเลยหนึ่งคาบเต็มๆ เมื่อเริ่มดีขึ้นก็กลับมาเรียนต่อ

 

 

"น่าเสียดายจัง ทางฉันกะจะดึงคุณซากุระดะเข้าทีมซะหน่อย"

 

 

"แบดมินตันลอบสังหารสินะ เดี๋ยวคราวหน้าอยู่ทีมเดียวกันนะคะ"

 

 

"อื้อ!"

 

 

   ครืด!

 

ทุกสายตาหันไปจับจ้องคนที่เปิดประตูเข้ามา...ผู้หญิงคนนั้นที่ก่อเรื่องเมื่อคาบก่อน

  แต่รอบนี้ไม่เหมือนทุกครั้ง หล่อนเดินไปที่กระดานดำและหยิบชอล์กขึ้นมาเขียนประโยคภาษาอังกฤษ

 

   แม้จะงุนงง แต่นักเรียนทุกคนก็เริ่มทยอยกลับไปนั่งที่

 

และเมื่อเขียนบนกระดานเสร็จ หล่อนก็หันมาทางนักเรียน "You're incredible in bed. Repeat!"

 

 

"Y you are incredible in bed." ทุกคนพูดตาม

 

 

"ตอนที่ฉันลอบสังหารบุคคลระดับVIPในอเมริกา ก่อนอื่นต้องโปรยสเน่ห์ใส่บอดี้การ์ดก่อน...และคำที่พวกเขามักพูดกับฉันคือ คุณเก่งเรื่องบนเตียงจังนะ"

 

 

   'นี่คุณหล่อนสอนอะไรให้เด็กเนี่ย' นางิสะ&ฮายามิ

 

 

"ใครๆก็พูดว่าทางที่จะเรียนภาษาต่างประเทศให้เร็วที่สุดคือไปหาแฟนแล้วชวนคุยซะ ถ้าอยากรู้ว่าพวกเขารู้สึกยังไงก็พยายามเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด 

...เมื่อฉันทำงานแล้วใช้วิธีนี้ทำให้ฉันได้เรียนรู้ภาษาใหม่ๆอีกหลายภาษา เพราะงั้นวิชาที่ฉันพอจะสอนได้คือวิชาจีบชาวต่างชาติไงล่ะ"

 

 

   'จีบชาวต่างชาติ!' โอคาจิมะ&นากามูระ

 

 

"ตั้งแต่คุยพื้นฐานไปจนระดับมืออาชีพ ฝึกให้เชี่ยวชาญแล้วไปใช้กับสถาณการณ์จริง ฉันจะให้ไอ้หมึกนั่นสอนไอ้ที่ออกสอบให้ สิ่งที่ฉันสอนให้ได้คือการสื่อสารเท่านั้นอีก

   แต่ถ้าพวกเธอยังไม่พอใจฉันอีก..ฉันจะล้มเลิกการลอบสังหารและไปจากที่นี่ พอใจแล้วใช่มั้ย?"

 

 

"................" เหล่านักเรียนได้แต่มองหน้ากันเลิกลัก

 

 

"แล้วก็..." หล่อนยกมือประสานกัน ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อจางๆ "ขอโทษในเรื่องที่ผ่านมาด้วย"

 

 

".............."

คนทั้งห้องเงียบไปซักพัก และตอนนั้นเอง "ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮา"

 

 

"!?"

 

 

"ทำไมใจอ่อนจังอ่ะ เมื่อยังบอกจะฆ่าแกงกันอยู่เลย" คารุมะแซว

 

 

"ห๊ะ!" หล่อนกระพริบตาปริบๆทำอะไรไม่ถูก

 

 

"ตอนนี้ค่อยดูเป็นอาจาร์ยขึ้นแล้วล่ะ" มาเอฮาระ

 

"คงจะเรียกเจ๊บิทซไม่ได้แล้วสินะแบบนี้" โอคาโนะ

 

"อื้ม ก็เรียกอาจาร์ยแบบนั้นมันไม่สุภาพนี่นะ" ยาดะ

 

 

    และหลังจากนั้น จากที่เรียกว่าเจ๊บิทซ ก็กลายเป็นอาจาร์ยบิทซแทน...