Hades And Persephone : ตำนานรักของเฮดีส

       ฉันนอนร้องไห้บนกลางเตียงฉันไม่มีความสุข ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีแม่ เฮดีสกระทำฉันไร้ความปราณี เขาไม่แคร์ฉันว่าฉันนั้นจะเป็นยังไง ฉันนอนหันหลังให้เขา เขาหันมาพร้อมสวมกอดฉันอย่างกับฉันเป็นสิ่งของ เขาหอมแก้มฉันอย่างมีความสุข แต่ฉันไม่เคยมีความสุขแม้แต่สักครั้ง เขาพยายามให้ฉันหันไปหาเขา เขาดึงไหล่ของฉันให้ฉันหันไปหาเขาทันที เขามองหน้าแบบไม่สนความรู้สึก 
 "ข้ารักเจ้า" เฮดีสเอยปากพูด 
 "ข้าไม่ได้รักเจ้า!" ฉันหันหลังหนีเขา แต่เขาดันไวกว่า เขาขึ้นคล่อมตัวฉันอีกครั้ง "จะทำอะไรก็เชิญข้าไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว" เขากำลังจะจูบฉันอีกรอบแต่เสียงแตร่ดังขึ้น ใบหน้าของเขาที่มันใกล้เข้ามาหาฉันต้องหยุดชะงัด แล้วเขาก็ลุกออกไป
 "เจ้าอยู่ที่นี่อย่าไปไหน"
 "ข้าจะไป!" 
 "ไม่ได้! นี่คือคำสั่ง"
 "ถ้าท่านแม่ของข้ามาละ ข้าอยากเจอท่านแม่!" เฮรีสไม่ได้พูดอะไรแล้วเดินออกไป ฉันแต่งตัวใส่เสื้อสีขาวที่เฮดีสเตรียมเอาไว้ตั้งแต่แรก ตอนนี้ฉันหิวอยากกินอะไรสักอย่างจนเห็นเมล็กทับทิมแดงฉันเลยกินไปแค่สามเมล็ดเพื่อประทั่งชีวิตของฉัน 
 
 
   ห้องโถ่งใหญ่ 
 "เฮดีสเทพแห่งความตาย มีสารมาบอกท่านว่า โปรดขึ้นไปที่เขาโอลิมปัสเดียวนี้ นี่คือสารจากซูสเทพแห่งสายฟ้า" ลูกน้องมือขวาของเฮดีสพูดขึ้น
 "ซูส! คิดว่าจะต่อลองเรื่องลูกสาวของอิมีเทอร์สินะ" เฮดีสมุ่งหน้าเดินเข้ามาหาฉัน พร้อมพยายามที่จะจับแขนของฉัน เขายิ้มสยะเช่นเดิม "เจ้ากินเมล็ดทับทิมไปใช่ไหม?"
 "ใช่" เขาจับแขน
 "กี่เมล็ด!" เฮดีสขึ้นเสียงฉัน 
 "สาม"ฉันตอบเบาๆ เขาเอาฉันเข้าไปกอดแบบงงๆ แล้วถอดกอดออก
 "แบบนี้ค่อยมีเหตุผลหน่อย สั่งสารกับไปดังนี้ ข้า เฮดีสเทพแห่งโลกแห่งความตายจะพาเพอร์เซโฟนีไปยัง เขาโอลิมปัสโดนในวันพรุ่งนี้" เฮดีสพูดจบ เขาเข้ามาอุ้มฉันเข้าไปที่ห้องเช่มเดิม 
 
    เขาเริ่มจูบฉันไร้ความรู้สึก ฉันไม่มีอะไรจะเสียอีกต่อไปฉันน้ำตาฉันไหลไม่หยุด โดยไม่มีเสียงสะอื้น มีแต่ความเย็นชาไม่มีแม้แต่ความรู้สึกดีให้กับเฮดีสเลย ฉันยอมเขาไปรอบที่สอง เขานั่งบนเตียยงหลังเสร็จกิจ ฉันได้แต่นอนร้องไห้คิดถึงแม่ 
 "ขออภัยด้วยที่ต้องลักพาตัวมา" เฮดีสเข้ามาสวมกอดจากด้านหลังของฉัน 
 "....."
 "ข้าหลงรักเจ้าตั้งแต่แรกพบ ที่อิมีเทอร์ได้กำหนดเจ้าออกมา ข้าเฝ้าดูเจ้าห่างๆตลอดแล้วผูกจิตของข้าและของเจ้าตลอด ข้าไม่เคยเห็นผู้ใดงามเท่าเจ้า"
 "....." ฉันเงียบ แล้วให้เขาเล่าต่อ
 "ตอนนี้เจ้าคือพระมเหสีเต็มตัวในโลกแห่งความตาย หลังจากที่ลงมาจากโอลิมปัสข้าจะแต่งงานกับเจ้าอย่างสมบูรณ์แบบ"
 "ข้าไม่ต้องการที่จะแต่งงานกับท่าน"
 "มันสายไปเสียแล้ว เจ้าเป็นของข้าเรียบร้อยแล้วเพอร์เซโฟนี เจ้าคือภารยาของข้า"