Hades And Persephone : ตำนานรักของเฮดีส

   ณ เขาโอลิมปัส 

  เทพทั้ง 11 รวมตัวกันอีกครั้งเพื่อจัดการความผิดชอบของเฮดีส ดิมีเทอร์เครียดหนักจนต้องนอนบนที่พระที่นั่งของนาง รถม้าทมิฬได้จอดลง เฮดีสเดินลงมาอย่างสง่าพร้อมตัวของฉันฉันโดนเขามัดข้อมือเอาไว้เพื่อไม่ให้หลุดไปไหน ฉันมองหน้าของท่านแม่ทันที ท่านแม่หันมาแล้วพยายามวิ่งเข้ามาหาฉัน แต่หมาสามหัวได้ป้องกันเอาไว้ เฮราจับตัวดิมีเทอร์ไว้ได้ทัน โพไซดอนเริ่มหน้าเสียแล้วมองหน้าของซูส 

 "หึ มากันพร้อมหน้าพร้อมตาเสียจริง" เฮดีส พูดขึ้นแล้วให้หมาสามหัวนอนลง

 "เจ้าไม่ควรเอาเซอร์เบอรัสขึ้นมา!" ซูสพูดขึ้น เฮดิสหันไปหาแล้วสยะยิ้มให้ 

 "มันตามมา..เพื่อมีคนเข้ามาแตะตัวพระมเหสีของข้า" ท่านแม่มองหน้าของเฮดีสทันทีแล้วพยายามจะเขามาต่อว่า แต่เฮราจับตัวไวก่อน

 "ท่านแม่! ช่วยข้าด้วย ข้าไม่อยากอยู่กับเฮดีส!!" ฉันร้องไห้ออกมาเพื่อเห็นใจ

 "แม่จะช่วยลูก เฮดีสเพอร์เซโฟนีอยู่กับท่านไม่ได้!" ท่านแม่อ้อนวอนต่อเฮดีส

 "แต่..."เฮดีสเดินเข้ามาโอบกอดตัวฉัน "...แต่นางได้กินของจากแดนบาดาลไปเรียบร้อยแล้วซิ"

 "เฮดีส!!!" ซูสโมโหหนัก แล้วชี้หน้าของเฮดีสทันที "เจ้าให้นางกินลงไปใช่หรือไม่!"

 "ข้ากินไปเอง ข้าหิว" ฉันตอบอย่าเสียงสั่นๆ แม่ฉันหน้าเสียแล้วร้องไห้หนักทันที 

 "นางกินเมล็ดทับทิมแดงไปทั้งหมดสามเมล็ดแล้ว เจ้าคงรู้ดีสินะน้องข้า ว่านางนั้นต้องไปอยู่ในดินแดนบาดาลอยู่ดี นี่คือกฎของบาดาล"

 "ถ้านางไม่ได้อยู่กับดิมีเทอร์ พืชพันธุ์ต่างๆจะตายลงในโลกมนุษย์ ได้โปรดให้นางได้อยู่กับท่านแค่ 3 เดือนในเวลาโลก ตามเมล็ดทับทิมได้หรือไม่" อธีน่ามีความคิดออกมา ซูสเห็นด้วยกับนางทันที 

 "ระยะเวลา 3 เดือน อยู่กับท่านเฮดีส ส่วนอีก 9 เดือนให้ขึ้นมาอยู่กับดิมีเทอร์ ตกลงหรือไม่เฮดีส" ซูสถามเฮดีสทันที เฮดีสมองมาที่ฉัน

 "ได้โปรด..เห็นใจแก่มนุษย์ด้วยเทอญ" ฉันมองหน้าของเขา เขาเหวียงตัวฉันลงไปกองกลับพื้น ท่านแม่วิ่งเข้ามากอดฉันทันที 

 "ลูกแม่ เป็นอย่างไรบ้าง เจ็บตรงไหนหรือป่าว"

 "แม่หนูไม่อยากอยู่กับเขา"

 "ลูกได้เป็นพระมเหสีไปแล้วแม่ไม่รู้จะทำอย่างไร แม่ขอโทษที่ปล่อยลูกไป"

 "ไม่เป็นไรหรอกท่านแม่ ลูกให้อภัยแม่" ฉันกอดแม่แน่น เฮดีสมองมาทีฉัน แต่ซูสได้ปิดทางสายตาได้ทัน 

 "อีก 9 เดือนเจ้าได้เจอเพอร์เซโฟนีอีกครั้ง!" ซูสมองเฮดีสอย่างกับจะต่อสู้กัน 

 "ข้าจะมาเอาตัวนางอีก 9 เดือน ให้นางไปรออยู่ที่แม่น้ำโซล" เฮดีสขึ้นรถม้าทมิฬพร้อมสยะยิ้มาหาฉันทันที "พระมเหสีของข้า" แล้วก็หายไปพร้อมรถม้าทมิฬทันที 

    พวกเราทั้งหมดมารวมตัวกันในห้องโถ่งใหญ่ ท่านแม่ยังไม่ปลอยฉันจากอ้อมกอด ซูสมองมาทีฉันเสมอเวลาท่านแม่ยิ้ม

 "ลูกสาวของข้าชั่งงามตามคำเล่าลือมาเสีย"

 "ขอบพระทัยท่านพ่อ" ฉันพูดทันที เฮราเดินเข้ามาหาฉันแล้วมองตาของฉัน

 "ดวงตาดุจดั่งแก้วมณี เส้นผมทองดั่งรวงข้าว ผิวดุจนมโค สมกับเป็นเทพีของดิมีเทอร์" ฉันมองไปหาแม่ที่กำลังยิ้มอยู่เสมอ ฉันเลยถามเรื่องที่เกิดขึ้นในบ้านทันที 

 "ท่านแม่ ซองจดหมาย..."

 "แม่รู้แล้วละ คิวปิดเป็นคนมาบอกแม่เอง แม่ควรจะบอกลูกมานานแล้วแต่ยังไม่มีเวลาบอกเสียที"

 "นางน่าจะควรจะบอกกอนที่เฮดีสจะมาก่อน" โพไซดอนพูด ฉันหันไปหาเขา

 "ท่านลุง?"

 "ฮ่าๆ ใช่ลุงโพไซดอนที่ลูกบอกว่าท่านถือไม้กวาดใบไม้ไง" แม่พูดฉันหันไปหาแม่ทันที

 "ฮ่าๆ จริงหรือดิมีเทอร์ เพอร์เซโฟนีพูดแบบนี่จริงหรือ?" โพไซดอนหัวเราะชอบใจ

 "ใช่เพค่ะ นางน่ารักจริงๆตอนที่นางพูดถึงท่าน" แม่หัวเราะเป็นมารยาทตาม 

 "นางคงเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องพืชมากกว่าการรบสินะ" แอรีสเทพแห่งสงครามพูดขึ้น อธีน่าหัวเราะทันที

 "ฮ่าๆ พี่ข้า หลานคงไม่ทำอะไรเหมือนท่านแน่นอน นางมีปัญญามากพอที่จะคิดได้มากกว่าท่าน" อธีน่าพูดขึ้นพร้อมตบไหล่แอรีสทันที แอรีสจับมืออธีน่าลงพร้อมเขินอาย

 "ท่านแม่ ถ้าลุงโพไซดอนเป็นลุงของข้า งั้นก็แปลว่า เฮดีสก็..."

 "ใช่ลูก เฮดีสก็คือลุงของลูก แต่เขาดันหลงรักลูกตั้งแต่แรกพบ ตอนที่ลูกกำเนิดออกมา"

 "เทพีท่านอื่นๆก็มีนะท่านแม่ แต่ทำไมต้องเลือกลูก"

 "เฮดีสถูกปฎิเสษรักจากเทพีมาหลายนักต่อนัก จนขึ้นมาเจอลูกโดยทันที โดยที่เทพีวินัสสั่งให้คิวปิดซึ่งเป็นลูกชายของตน ยิงศรรักเข้าหาเฮดีสเพื่อสักวันจะได้เจอคนที่เฮดีสหลงรัก จนมาเจอลูกที่กำลังอยู่ในอ้อมกอดของแม่" ฉันหันไปหาแจ็คที่อยู่ตรงประตู แจ็คโบกมือให้ฉันทันที

 "ลูกคงเป็นแบบนี้สินะ "

 "เฮดีสได้บอกกับแม่ไว้ว่า ถ้าลูกอายุครบ 18 เมื่อได้ เฮดีสจะเอาลูกไปทันที"

 "แต่เฮดีสได้เอานางไปตอนอายุ 18 กับอีก 2 วันเท่านั้นแปลว่ายังอยู่ในสัญญาของเฮดีส"อธีน่ากล่าว

 "ทำไมเทพีวินัสต้องกระทำเช่นนั้นด้วยละท่านแม่"

 "เทพีวินัสเล่นไม่ซื่อกับเฮดีสอยู่แล้ว นางเป็นเทพีแห่งความรัก แล้วนางก็เห็นด้วยว่าเฮดีสนั้นไม่ค่อยขึ้นมายันโลกมนุษย์มากซะเท่าไหร่"

 "ข้าต้องเป็นแบบนี้ทุกๆปี ข้าไม่อยากเป็นแบบนี้เลยท่านแม่ ข้าไม่ชอบเฮดีส"

 "แม่ทำอะไรไม่ได้จริงๆเพอร์เซโฟนี แม่ขอโทษ"

 "เอาละ ทุกคนจงแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเอง" ซูสสั่งให้เทพทั้งหลายลงไปทำหน้าที่ของตัวเองทันที่ ฉันกอดแม่ของฉันพร้อมลงไปที่โลกมนุษย์ทันที