หัวใจของมาเฟีย

 
 
 
 
 
“แม่ขอโทษนะลูก แม่ขอโทษจริงๆที่แม่ปล่อยให้ลูกต้องเจ็บตัวถ้าเลือกได้แม่ก็อยากจะเจ็บแทน
หนูนะแองจี้”
 
 
แอ๊ด
 
 
 
 
 
กลางดึกวันเดียวกันฟางที่รบเร้าขอเขื่อนให้มาเยี่ยมแองจี้ที่นอนพักฟื้นที่โรงพยาบาลก่นจะกุมมือ
ลูกสาวที่นอนหลับอยู่แล้วร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
“เป็นนักโทษทำไมไม่อยู่ที่บ้านมาทำไมที่นี่/ชั้นแค่อยากจะเยี่ยมลูก ชั้นกลับก็ได้”ป๊อปปี้เดินออก
มาจากห้องน้ำเห็นฟางก็รีบว่าทำให้ฟางรีบปาดน้ำตาแล้วจะเดินหนี แต่ป๊อปปี้กลับดึงฟางมากอด
เอาไว้ไม่ให้ไปไหน
 
 
 
 
 
“ปล่อยนะ อยากให้กลับบ้านไม่ใช่รึไงจะรั้งทำไมกัน”ฟางขืนตัวออกจากอ้อมกอดของป๊อปปี้แล้ว
พูดแต่ป๊อปปี้นึกสนุกกลับกอดฟางเอาไว้ทำให้ฟางใจเต้นรัวกับการกระทำของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ที่นี่คือโรงพยาบาลไม่ใช่โรงแรมม่านรูดจะทำอะไรก็เกรงลูกที่นอนบนเตียงด้วยนะคะ
ป๊อป”จังหวะนั้นเองขนมจีนที่เข้ามาหาป๊อปปี้เห็นภาพที่ป๊อปปี้และฟางกอดกันก็พูดเสียงแข็งแล้ว
มองฟางด้วยสายตาเกลียดชัง ฟางรีบผละออกไปจากอ้อมกอดป๊อปปี้และรีบออกปากห้อง
 
 
 
 
 
 
“ถ้าหนมจีนไม่มาคงจะมีอะไรเกินเลยกับมันใช่มั้ยคะป๊อป/หนมจีนอย่าพูดเหลวไหลน่า”ขนมจีน
รีบตัดพ้อก่อนที่ป๊อปปี้จะรีบแย้ง
 
 
 
 
 
 
 
“รึหนมจีนพูดผิดตรงไหนคะ ในเมื่อมันเห็นๆกันอยู่ว่าป๊อปยังรักมีเยื่อใยให้มัน ยังปกป้องมันจนลืม
ไปว่ามันทรยศป๊อปพ่อมันฆ่าพ่อป๊อปนะป๊อปยังจะรักมัน แล้วหนมจีนล่ะ หนมจีนทั้งรักทั้งทำทุก
อย่างเพื่อให้ป๊อปเป็นใหญ่ที่สุดแต่ป๊อปกลับลืมแล้วมีบ้านเล็กตลอดทำไมคะ ฮึก”ขนมจีนโพล่ง
ออกมาด้วยความอัดอั้นก่อนที่ป๊อปปี้จะดึงขนมจีนไปจูบเพื่อไม่ให้เธอระเบิดอารมณ์เสียงดังกว่านี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอเถอะขนมจีนอย่าร้องเลยนะ ผมขอโทษนะที่ทำให้คุณต้องเจ็บแบบนี้ เมื่อกี้ผมแค่อยากแกล้ง
ยัยนั่นไม่ได้มีอะไรเกินเลยอีกแล้วนะ ผมจะไม่มีวันกลับไปหายัยนั่นอีกได้โปรดอย่าร้องเลยนะ
อย่าร้องนะ”ป๊อปปี้ปาดน้ำตาให้ขนมจีนและกอดปลอบไม่ให้เธอร้องไห้ ภาพทั้งหมดอยู่ในสายตา
ของฟางที่แอบดู ฟางเอามือปิดปากไม่ให้เสียงสะอื้นร้องดังออกมาประจวบเหมาะที่เขื่อนเดินมา
เห็นภาพนั้นแล้วเข้าใจทันทีว่าฟางร้องไห้เพราะอะไร
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง/กลับบ้านกันเถอะเขื่อน”เขื่อนเอื้อมมือไปแตะไหล่ฟาง ฟางชะงักรีบปาดน้ำตาก่อนที่จะเดิน
หนีแล้วพูดขึ้น เขื่อนไม่สนใจกลับดึงฟางไปกอดเพราะเข้าใจกับความรู้สึกฟาง ฟางร้องไห้โฮ
ออกมาเมื่อถูกเพื่อนชายกอดปลอบใจทั้งคู่กอดกันอยู่เนิ่นนานก่อนที่จะแยกและกลับบ้านไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีบ้านเล็กที่ไหนอีกคนอย่างชั้นต้องเป็นผู้หญิงหมายเลข1ของมังกรทองเท่านั้น”ขนมจีนที่
ออกมาจากห้องหลังจากแยกกับป๊อปปี้พูดขึ้นด้วยเสียงเฉียบ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะมานั่งเสียใจกับการกระทำของตัวเองแบบนี้ทำไมล่ะครับ น่าจะสะใจที่ทำร้ายคนอื่นได้ตาม
แบบที่คุณหนูชอบทำมากกว่านะครับ”โทโมะเห็นแก้วร้องไห้ก็เดินเข้ามาซ้ำเติมทันทีทำให้แก้ว
หันขวับไปมองอย่างไม่พอใจก่อนที่จะรีบเดินหนีแต่โทโมะรีบเดินมาดัก
 
 
 
 
 
“ชั้นก็ได้รับผลจากการกระทำชั้นไปแล้วไงจะเอาอะไรอีก แต่ชั้นบอกไว้เลยนะว่าถึงแม้นังฟางจะ
ไม่ทำร้ายแองจี้ แต่ชั้นก็ไม่มีวันให้อภัยคนที่ฆ่าพ่อกับน้องตัวเองได้หรอก ไม่ต้องมายุ่งกับ
ชั้น”แก้วผลักอกโทโมะก่อนที่จะเดินหนีชายหนุ่มไป
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่คนที่ฆ่าพ่อแม่เรา มันก็ไม่สมควรได้รับการให้อภัย”โทโมะพูดออกมากับตัวเองก่อนที่จะเดิน
หนีไปอีกทางโดยที่พิมแอบมองโทโมะอยู่นั้นอดกังวลถึงความร้ายกาจของโทโมะไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าย้อนเวลากลับได้ชั้นคงไม่ยอมให้หลี่จางทำอะไรริวจิกับแพรวแน่นอน”มาดามหลี่กับอุษามอง
ดูโทโมะที่ตรงคุมลูกน้องของมังกรทองด้วยความสงสารก่อนที่จะพูดออกมาเหมือนรู้เรื่องอะไร
บางอย่าง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มาทำไมไปเลยนะ ใกล้เธอทีไรชั้นเจ็บตัวตลอดเลย”แองจี้เห็นฟางมาเยี่ยมตนเองก็รีบไล่ก่อนที่
จะหันหน้าหนีแกมงอน
 
 
 
 
 
 
 
 
“อาหารเป็นพิษควรจะต้องทานอะไรอ่อนแต่ต้องมีสารอาหารครบแม่เลยต้มซุปผักมาให้นะ/ไม่กิน
ถ้าเธอวางยาชั้นอีกจะว่ายังไง”ฟางพูดก่อนที่แองจี้จะรีบสวนกลับออกมาทันที
 
 
 
 
 
 
“โถ่ แองจี้ อย่าคิดแบบนั้นสิหนูคือลูกของแม่แม่จะทำแบบนั้นทำไมล่ะ”ฟางพูดแต่แองจี้ยังคง
มองด้วยความไม่ไว้ใจทำให้ฟางต้องแกะซุปออกมาและกินให้แองจี้ดู
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ทำอะไรน่ะ/เห็นมั้ย ไม่มีพิษ เพราะถ้ามีพิษ แม่ก็คงตายก่อนเราไปแล้วล่ะ ทานซะเถอะนะ
เดี๋ยวแม่จะไปคุยกับหมอที่ดูแลไข้เราให้”แองจี้ทึ่งก่อนะโวยวายออกมากับการกระทำของฟาง
ฟางตอบกลับก่อนที่จะเดินไปจัดการเรื่องอาการป่วยของแองจี้ เมื่อกลับเข้ามาก็ชะงักเมื่อเห็น
ขนมจีนเอาอาหารฟาสฟู้ตมาให้แองจี้ทาน
 
 
 
 
 
 
“ของพวกนี้แองจี้ยังทานไม่ได้นะมันมีรสชาติที่โดดเกินไปถ้ากินไปสุ่มสี่สุ่มห้าเดี๋ยวก็อาการทรุด
ลงไปหรอก”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาสาระแน แกเป็นใครชั้นเป็นใครอย่ามายุ่ง”ขนมจีนว่า
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ยัยนี่เป็นหมอยังไงซะก็ต้องรู้ว่าแองจี้ทานอะไรได้ไม่ได้บ้าง และที่สำคัญยัยนี่เป็นแม่แท้ๆก็
ปล่อยๆให้เค้าอยู่ด้วยกันบ้างเถอะน่า”ป๊อปปี้เดินเข้ามาแล้วพูดขึ้นแต่ไม่ยอมมองหน้าฟาง ฟาง
ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออกมาไม่คิดว่าป๊อปปี้จะช่วยเธอครั้งนี้ ขนมจีนเห็นท่าทางของป๊อปปี้กับฟางก็
ตบโต๊ะไม่พอใจก่อนที่จะเดินฮึดฮัดออกมากห้อง
 
 
 
 
 
 
 
“แกจะไม่มีวันได้กลับไปเป็นสะใภ้ของที่นี่ได้หรอกนังฟาง”ขนมจีนมองภาพที่ฟาง ป๊อปปี้และแอง
จี้อยู่ด้วยกันผ่านช่องประตูหน้าห้องพักแองจี้แล้วดินออกมาด้วยความแค้นเคือง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถึงแม้ตอนนี้ป๊อปปี้เค้าจะออกไปแล้วแต่ฟางต้องระวังตัวดีๆนะ เพราะที่นี่ยังเหลือคนที่จ้องจะเล่น
งานฟางได้ทุกเมื่ออยู่เลย”เขื่อนพูดขณะที่เดินอยู่กับฟางในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
“อื้อ ขอบใจนะ ฟางเองก็ตั้งใจล่ะว่าจะใช้ความดีทั้งหมดชดใช้ความผิดที่ป๊าเคยทำมาเผื่อสักวัน
พวกเค้าจะใจอ่อนกัน/จ้า แม่คนดีของเขื่อน นี่ดูมีน้ำมีนวลขึ้นเยอะเลยนิ สงสัยเขื่อนคงไม่ห่วง
อะไรมาแล้วล่ะมั้ง”ฟางตอบก่อนที่เขื่อนจะยิ้มให้กับฟางด้วยความเอ็นดูพร้อมกับทักฟางเมื่อเห็น
หลายวันมานี้ฟางดูมีน้ำมีนวลขึ้นผิดหูผิดตา
 
 
 
 
 
 
 
 
“บ้าน่าเขื่อน นี่ไม่ต้องไปทำกายภาพบำบัดให้เฟย์หรอ ถึงได้มานั่งคุยกันได้แบบนี้”ฟางถามอย่าง
แปลกเพราะ ช่วงหลังๆเขื่อนมักจะอยู่กับเฟย์ไม่ค่อยได้มาหากันแม้กระทั่งบางครั้งฟางจะมาคุย
กับเขื่อนก็จะไม่ได้คุยนานเพราะจะต้องไปดูแลเฟย์ที่ล้มรึไม่ก็เรียกเขื่อนอยู่เสมอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“นอนหลับน่ะความจริงแล้วเขื่อนว่าไม่ต้องไปกายภาพบำบัดให้เฟย์แล้วล่ะ”เขื่อนพูดแล้วนิ่งเงียบ
เหมือนมีอะไรบางอย่างอยู่ในใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“มีมาขลุกอยู่ด้วยกันอีกแล้วว่างมากนักรึไงยะ”แก้วเดินเข้ามาเห็นเขื่อนและฟางก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“พวกเราคุยกันด้วยความบริสุทธิ์ใจนะครับอย่ามาจ้องจับผิดหาเรื่องกันแบบนี้ดีกว่า”เขื่อนว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นก็ไม่ได้ว่าอะไรนิก็แค่จะมาบอกว่าวันนี้ม๊าจะให้ทุกคนมาทานข้าวพร้อมหน้ากันเพื่อต้อนรับ
แองจี้กลับมา แล้วก็ไม่ต้องไปแอบทำกับข้าวให้หลานชั้นกินอีกล่ะเพราะวันนี้ เค้าจ้างเชฟโป้งมา
จากโรงแรมส่วนพวกเธอมีหน้าที่อะไรก็ไปทำๆซะสิ”แก้วพูดก่อนที่จะเดินไปคุยโทรศัพท์แล้ว
ชะงักเมื่อแอบเห็นโทโมะและพิมคุยกันลับๆล่อๆก็รีบปรี่เข้าไปแอบฟังทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ถ้าคุณป๊อปรู้เรื่องเค้าต้องรู้แน่ๆว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของเค้าทำยังไงดีโทโมะ”พิมร้องไห้กอด
คนรักแน่น
 
 
 
“ใจเย็นๆนะพิมเอาอย่างนี้มั้ยคืนนี้จะมีงานเลี้ยงที่บ้านใหญ่เราหนีตามกันไปมั้ย ตอนนี้โทโมะรู้แล้ว
นะว่าโทโมะคือใครมากไหน เราไม่ต้องรักกันหลบๆซ่อนๆอีกแล้วนะ เราจะสร้างครอบครัวอยู่ด้วย
กันพ่อ แม่ ลูก”โทโมะเสนอความคิดก่อนที่พิมจะร้องไห้โฮกอดคนรักด้วยความตื้นตันแก้วยิ้มออก
มาอย่างร้ายกาจก่อนที่จะอัดคลิปนั้นไว้ทั้งหมดแต่พลันสายของโทโมะหันไปเห็นแก้วพอดี ชาย
หนุ่มไม่รอช้ารีบตามไปเอาเรื่องแก้วที่เดินหนีตนเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะทำอะไรน่ะครั้งก่อนไม่เข็ดรึไงคุณหนู/นี่อย่ามาสั่งชั้นนะก็เห็นอยากอยู่ด้วยกันไม่ใช่รึไง ถ้าชั้น
เอาคลิปนี้ไปบอกพี่ป๊อปพวกนายก็จะได้อยู่ด้วยกันไง แต่จะนรกรึสวรรค์ชั้นไม่รู้นะ โอ้ย”โทโมะ
คว้าแขนแก้วเอาไว้แล้วพูดขู่ก่อนที่แก้วจะย้อนกลับอย่างไม่กลัวทำให้โทโมะบิดข้อมือแก้วอย่าง
แรงจนแก้วเจ็บแก้วโมโหจึงเตะเข้าที่หน้าแข้งก่อนที่จะรีบหนีไปโดยที่โทโมะมองตามอย่างหัว
เสียที่จัดการแก้วไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
“คลิปอะไรน่ะแล้วถ้าป๊อปรู้นังพิมจะถูกกำจัดอีกคนงั้นสิ”ขนมจีนที่บังเอิญมาเห็นทั้งคู่และได้ยิน
เข้าพอดีก็พึมพำแล้วคิดแผนขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กลิ่นชาใหม่หรอฟางทำไมหอมดีจัง/อ๋อ ใช่ค่ะ พอดีว่าฟางอ่านเจอว่าชาตัวนี้จะช่วยบำรุงเลือด
ได้ดีฟางเลยลองซื้อมาชงให้คุณท่านค่ะ แล้วก็เอามาเผื่อเฟย์ด้วยเพาะวันนี้เหมือนเขื่อนบอกกับ
ฟางว่าเฟย์ไม่ต้องไปกายภาพบำบัดแล้วแสดงว่าอาการของเฟย์เริ่มดีขึ้นมากแล้วแน่ๆเลยค่ะ”มา
ดามหลี่ถามเมื่อฟางชงชามาให้ดื่มหลังอาหารอย่างทุกวันก่อนที่ฟางจะตอบไปตามความจริง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ประจบสอพลอดีจริงๆนะ นี่หวังว่าตัวเองจะกลับมาเป็นสะใภ้ที่นี่ล่ะสิท่า”ขนมจีนแขวะ
 
 
 
 
 
 
 
“เลิกพูดได้แล้วน่าขนมจีน แล้วนี่ตาป๊อปไปไหนทำไมไม่ยอมกลับมาทานข้าวด้วยกัน ทั้งๆที่วันนี้
ลูกสาวตัวเองกลับมาจากโรงพยาบาลแท้ๆ/ก็คงจะไปตามคนผิดมาลงโทษน่ะสิคะ”มาดามหลี่
ตัดบทพลางเปลี่ยนเรื่องถามถึงป๊อปปี้ก่อนที่ขนมจีนจะพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มือถือแก้วหายไปไหนไม่รู้เหมือนกันค่ะเชฟโป้งช่วยโทรตามทีได้มั้ย”ทางด้านแก้วที่นั่งข้าง
หนุ่มคนสนิทมองหามือถือตัวเองก็แปลกใจเพราะเมื่อเย็นยังอยู่กับตัวเองแล้วนี่หายไปไหนกัน
โครม แล้วทุกคนต้องหันไปตามเสียงเมื่อจู่ๆป๊อปปี้ให้คนโยนกระเป๋าเสื้อผ้าและลากพิมออกไป
ทำให้ทุกคนต้องรีบไปดูทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่คิดเลยนะว่าผู้หญิงหน้าซื่อแสนดีอย่างเธอจะสวมเขาชั้น เธอนี่มันเลวกว่าป๊อปปี้ซะอีก”ป๊อปปี้
ตวาดว่าพิมที่ร้องไห้ออกมาสะอึกสะอื้นก่อนที่จะโชว์คลิปที่แก้วอัดความลับของโทโมะกับพิมออก
มาอีกครั้งทำให้โทโมะหันขวับไปมองที่แก้วด้วยสายตาโกรธจัด
 
 
 
 
 
 
 
“ต๊าย ที่น้องแก้วชอบว่านี่มันเป็นความจริงหรอ นี่แกคบชู้จริงๆหรอ แหม สันดานแม่ค้าตลาดมันก็
ต่ำแบบนี้จริงๆสสินะ/อย่าว่าพิมนะ”ขนมจีนยิ้มเยาะออกมาอย่างสะใจก่อนที่โทโมะจะเข้าไปช่วย
พิมแต่ก็ถูกทำร้ายและจับตัวเอาไว้
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้ว คุณท่าน น้องเฟย์เป็นอะไรน่ะ”แต่แล้วทุกคนต้องตกใจอีกครั้งเมื่อมาดามหลี่ไอเป็น
เลือดและปวดท้องเช่นเดียวกับเฟย์
 
 
 
 
 
 
“ฟางนี่เธอเอาชาอะไรให้คุณแม่กิน”อุษาตกใจเพราะหลังจากมาดามหลี่ดื่มชาของฟางก็เกิด
อาการแบบนี้ ป๊อปปี้ผละจากพิมเดินตรงไปหาฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ฟะ ฟางไม่รู้/นี่เธอทำอะไรย่ากับน้องชั้น เธอทำอะไรห้ะ”ฟางอึ้งตกกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่ป๊อปปี้
จะตรงเข้าไปตะคอกใส่เธอ
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่รู้จริงๆ ชั้นก็แค่เอาชาให้คุณท่านกินตามปกตินะกะแค่เปลี่ยนสูตรเท่านั้นเองเพราะเห็นว่า
สูตรตัวนี้มันบำรุงเลือดให้คุณท่านกับน้องเฟย์”ฟางตอบไปตามตรงด้วยความตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“บอสครับเราได้กลิ่นกำมะถันจากโถชานี้ครับ/ไปค้นหาหลักฐานสิว่าแม่นี่วางยาคุณท่านรึ
เปล่า”ลูกน้องของป๊อปปี้รีบเอาถ้วยชาไม่ดมแล้วบอกป๊อปปี้ก่อนที่ขนมจีนจะแผดเสียงสั่งลูกน้อง
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“บอสครับเราเจอผงกำมะถันตกอยู่ในห้องคุณฟางแล้วก็นี่ครับ”ลูกน้องของฟางขึ้นไปรื้อค้นห้อง
ของฟางแล้วพบหลักฐานซองกำมะถันก่อนที่จะเอาจดหมายและหลักฐานที่อยู่ของนายเกริกก้อง
ที่ติดต่อมา ป๊อปปี้หันขวับไปมองฟางที่ร้องไห้ออกมาพลางส่ายหน้า แล้วภาพในอดีตของเขา
และเธอในวันที่พ่อของฟางทรยศแล้วทำเรื่องเลวร้ายฉายซ้ำเข้ามา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อีกแล้วนะที่ครอบครัวเธอทำร้ายครอบครัวชั้น ครั้งแรกชั้นเชื่อเพราะมันมีหลักฐานเพียงพอว่าเธอ
ไม่ได้วางยาลูกของเรา แล้วนี่มันคืออะไร พ่อเธอฆ่าพ่อชั้น น้า แล้วก็ไปป์ไปยังไม่พออีกหรอ จะ
เอาย่ากับน้องชั้นไปอีกแล้ว จิตใจเธอทันทำด้วยอะไรฟาง”ป๊อปปี้ที่อ่านข้อความในกระดาษเสร็จ
ก็ระเบิดอารมณ์ออกมาด้วยความผิดหวังในตัวฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป อย่าไปนะชั้นไม่ได้ทำจริงๆนะป๊อป เชื่อใจชั้นอีกครั้งจะได้มั้ย”ฟางน้ำตาไหลออกมาเมื่อ
เห็นหลักฐานที่จู่ๆก็โผล่มาในห้องเธอก่อนที่จะขอร้องป๊อปปี้ที่ยืนหันหลังใส่เธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอกันทีชั้นจะไม่ให้อภัยเธออีกแล้วต่อไปนี้จะไปตายที่ไหนก็ไป ชั้นขอไม่รับรู้อะไรทั้ง
นั้น”ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนที่จะรีบพาเฟย์และมาดามหลี่ไปที่โรงพยาบาล และพวกลูก
น้องมังกรท้องก็ตรงเข้ามาจับตัวฟางและพิมลากออกไปจากบ้านทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
กำลังะใจอ่อนกันแท้ๆกลับมีเรื่องอีกแล้ว
 
 
แต่คราวนี้จะมีคดีพลิกแน่นอน แล้วก็เป็นจุดเปลี่ยนของฟางกับโทโมะอีกด้วย
 
 
อย่าพึ่งหายไปกันน้าาา มาอัพแล้ว ยังอ่านกันอยู่มั้ยอ่ะ