หัวใจของมาเฟีย

 

 

 

 

 

“แม่ขอโทษนะลูก แม่ขอโทษจริงๆที่แม่ปล่อยให้ลูกต้องเจ็บตัวถ้าเลือกได้แม่ก็อยากจะเจ็บแทน

หนูนะแองจี้”

 

 

แอ๊ด

 

 

 

 

 

กลางดึกวันเดียวกันฟางที่รบเร้าขอเขื่อนให้มาเยี่ยมแองจี้ที่นอนพักฟื้นที่โรงพยาบาลก่นจะกุมมือ

ลูกสาวที่นอนหลับอยู่แล้วร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

“เป็นนักโทษทำไมไม่อยู่ที่บ้านมาทำไมที่นี่/ชั้นแค่อยากจะเยี่ยมลูก ชั้นกลับก็ได้”ป๊อปปี้เดินออก

มาจากห้องน้ำเห็นฟางก็รีบว่าทำให้ฟางรีบปาดน้ำตาแล้วจะเดินหนี แต่ป๊อปปี้กลับดึงฟางมากอด

เอาไว้ไม่ให้ไปไหน

 

 

 

 

 

“ปล่อยนะ อยากให้กลับบ้านไม่ใช่รึไงจะรั้งทำไมกัน”ฟางขืนตัวออกจากอ้อมกอดของป๊อปปี้แล้ว

พูดแต่ป๊อปปี้นึกสนุกกลับกอดฟางเอาไว้ทำให้ฟางใจเต้นรัวกับการกระทำของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ที่นี่คือโรงพยาบาลไม่ใช่โรงแรมม่านรูดจะทำอะไรก็เกรงลูกที่นอนบนเตียงด้วยนะคะ

ป๊อป”จังหวะนั้นเองขนมจีนที่เข้ามาหาป๊อปปี้เห็นภาพที่ป๊อปปี้และฟางกอดกันก็พูดเสียงแข็งแล้ว

มองฟางด้วยสายตาเกลียดชัง ฟางรีบผละออกไปจากอ้อมกอดป๊อปปี้และรีบออกปากห้อง

 

 

 

 

 

 

“ถ้าหนมจีนไม่มาคงจะมีอะไรเกินเลยกับมันใช่มั้ยคะป๊อป/หนมจีนอย่าพูดเหลวไหลน่า”ขนมจีน

รีบตัดพ้อก่อนที่ป๊อปปี้จะรีบแย้ง

 

 

 

 

 

 

 

“รึหนมจีนพูดผิดตรงไหนคะ ในเมื่อมันเห็นๆกันอยู่ว่าป๊อปยังรักมีเยื่อใยให้มัน ยังปกป้องมันจนลืม

ไปว่ามันทรยศป๊อปพ่อมันฆ่าพ่อป๊อปนะป๊อปยังจะรักมัน แล้วหนมจีนล่ะ หนมจีนทั้งรักทั้งทำทุก

อย่างเพื่อให้ป๊อปเป็นใหญ่ที่สุดแต่ป๊อปกลับลืมแล้วมีบ้านเล็กตลอดทำไมคะ ฮึก”ขนมจีนโพล่ง

ออกมาด้วยความอัดอั้นก่อนที่ป๊อปปี้จะดึงขนมจีนไปจูบเพื่อไม่ให้เธอระเบิดอารมณ์เสียงดังกว่านี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะขนมจีนอย่าร้องเลยนะ ผมขอโทษนะที่ทำให้คุณต้องเจ็บแบบนี้ เมื่อกี้ผมแค่อยากแกล้ง

ยัยนั่นไม่ได้มีอะไรเกินเลยอีกแล้วนะ ผมจะไม่มีวันกลับไปหายัยนั่นอีกได้โปรดอย่าร้องเลยนะ

อย่าร้องนะ”ป๊อปปี้ปาดน้ำตาให้ขนมจีนและกอดปลอบไม่ให้เธอร้องไห้ ภาพทั้งหมดอยู่ในสายตา

ของฟางที่แอบดู ฟางเอามือปิดปากไม่ให้เสียงสะอื้นร้องดังออกมาประจวบเหมาะที่เขื่อนเดินมา

เห็นภาพนั้นแล้วเข้าใจทันทีว่าฟางร้องไห้เพราะอะไร

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง/กลับบ้านกันเถอะเขื่อน”เขื่อนเอื้อมมือไปแตะไหล่ฟาง ฟางชะงักรีบปาดน้ำตาก่อนที่จะเดิน

หนีแล้วพูดขึ้น เขื่อนไม่สนใจกลับดึงฟางไปกอดเพราะเข้าใจกับความรู้สึกฟาง ฟางร้องไห้โฮ

ออกมาเมื่อถูกเพื่อนชายกอดปลอบใจทั้งคู่กอดกันอยู่เนิ่นนานก่อนที่จะแยกและกลับบ้านไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีบ้านเล็กที่ไหนอีกคนอย่างชั้นต้องเป็นผู้หญิงหมายเลข1ของมังกรทองเท่านั้น”ขนมจีนที่

ออกมาจากห้องหลังจากแยกกับป๊อปปี้พูดขึ้นด้วยเสียงเฉียบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะมานั่งเสียใจกับการกระทำของตัวเองแบบนี้ทำไมล่ะครับ น่าจะสะใจที่ทำร้ายคนอื่นได้ตาม

แบบที่คุณหนูชอบทำมากกว่านะครับ”โทโมะเห็นแก้วร้องไห้ก็เดินเข้ามาซ้ำเติมทันทีทำให้แก้ว

หันขวับไปมองอย่างไม่พอใจก่อนที่จะรีบเดินหนีแต่โทโมะรีบเดินมาดัก

 

 

 

 

 

“ชั้นก็ได้รับผลจากการกระทำชั้นไปแล้วไงจะเอาอะไรอีก แต่ชั้นบอกไว้เลยนะว่าถึงแม้นังฟางจะ

ไม่ทำร้ายแองจี้ แต่ชั้นก็ไม่มีวันให้อภัยคนที่ฆ่าพ่อกับน้องตัวเองได้หรอก ไม่ต้องมายุ่งกับ

ชั้น”แก้วผลักอกโทโมะก่อนที่จะเดินหนีชายหนุ่มไป

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่คนที่ฆ่าพ่อแม่เรา มันก็ไม่สมควรได้รับการให้อภัย”โทโมะพูดออกมากับตัวเองก่อนที่จะเดิน

หนีไปอีกทางโดยที่พิมแอบมองโทโมะอยู่นั้นอดกังวลถึงความร้ายกาจของโทโมะไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าย้อนเวลากลับได้ชั้นคงไม่ยอมให้หลี่จางทำอะไรริวจิกับแพรวแน่นอน”มาดามหลี่กับอุษามอง

ดูโทโมะที่ตรงคุมลูกน้องของมังกรทองด้วยความสงสารก่อนที่จะพูดออกมาเหมือนรู้เรื่องอะไร

บางอย่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาทำไมไปเลยนะ ใกล้เธอทีไรชั้นเจ็บตัวตลอดเลย”แองจี้เห็นฟางมาเยี่ยมตนเองก็รีบไล่ก่อนที่

จะหันหน้าหนีแกมงอน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อาหารเป็นพิษควรจะต้องทานอะไรอ่อนแต่ต้องมีสารอาหารครบแม่เลยต้มซุปผักมาให้นะ/ไม่กิน

ถ้าเธอวางยาชั้นอีกจะว่ายังไง”ฟางพูดก่อนที่แองจี้จะรีบสวนกลับออกมาทันที

 

 

 

 

 

 

“โถ่ แองจี้ อย่าคิดแบบนั้นสิหนูคือลูกของแม่แม่จะทำแบบนั้นทำไมล่ะ”ฟางพูดแต่แองจี้ยังคง

มองด้วยความไม่ไว้ใจทำให้ฟางต้องแกะซุปออกมาและกินให้แองจี้ดู

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ทำอะไรน่ะ/เห็นมั้ย ไม่มีพิษ เพราะถ้ามีพิษ แม่ก็คงตายก่อนเราไปแล้วล่ะ ทานซะเถอะนะ

เดี๋ยวแม่จะไปคุยกับหมอที่ดูแลไข้เราให้”แองจี้ทึ่งก่อนะโวยวายออกมากับการกระทำของฟาง

ฟางตอบกลับก่อนที่จะเดินไปจัดการเรื่องอาการป่วยของแองจี้ เมื่อกลับเข้ามาก็ชะงักเมื่อเห็น

ขนมจีนเอาอาหารฟาสฟู้ตมาให้แองจี้ทาน

 

 

 

 

 

 

“ของพวกนี้แองจี้ยังทานไม่ได้นะมันมีรสชาติที่โดดเกินไปถ้ากินไปสุ่มสี่สุ่มห้าเดี๋ยวก็อาการทรุด

ลงไปหรอก”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาสาระแน แกเป็นใครชั้นเป็นใครอย่ามายุ่ง”ขนมจีนว่า

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ยัยนี่เป็นหมอยังไงซะก็ต้องรู้ว่าแองจี้ทานอะไรได้ไม่ได้บ้าง และที่สำคัญยัยนี่เป็นแม่แท้ๆก็

ปล่อยๆให้เค้าอยู่ด้วยกันบ้างเถอะน่า”ป๊อปปี้เดินเข้ามาแล้วพูดขึ้นแต่ไม่ยอมมองหน้าฟาง ฟาง

ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออกมาไม่คิดว่าป๊อปปี้จะช่วยเธอครั้งนี้ ขนมจีนเห็นท่าทางของป๊อปปี้กับฟางก็

ตบโต๊ะไม่พอใจก่อนที่จะเดินฮึดฮัดออกมากห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“แกจะไม่มีวันได้กลับไปเป็นสะใภ้ของที่นี่ได้หรอกนังฟาง”ขนมจีนมองภาพที่ฟาง ป๊อปปี้และแอง

จี้อยู่ด้วยกันผ่านช่องประตูหน้าห้องพักแองจี้แล้วดินออกมาด้วยความแค้นเคือง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถึงแม้ตอนนี้ป๊อปปี้เค้าจะออกไปแล้วแต่ฟางต้องระวังตัวดีๆนะ เพราะที่นี่ยังเหลือคนที่จ้องจะเล่น

งานฟางได้ทุกเมื่ออยู่เลย”เขื่อนพูดขณะที่เดินอยู่กับฟางในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อ ขอบใจนะ ฟางเองก็ตั้งใจล่ะว่าจะใช้ความดีทั้งหมดชดใช้ความผิดที่ป๊าเคยทำมาเผื่อสักวัน

พวกเค้าจะใจอ่อนกัน/จ้า แม่คนดีของเขื่อน นี่ดูมีน้ำมีนวลขึ้นเยอะเลยนิ สงสัยเขื่อนคงไม่ห่วง

อะไรมาแล้วล่ะมั้ง”ฟางตอบก่อนที่เขื่อนจะยิ้มให้กับฟางด้วยความเอ็นดูพร้อมกับทักฟางเมื่อเห็น

หลายวันมานี้ฟางดูมีน้ำมีนวลขึ้นผิดหูผิดตา

 

 

 

 

 

 

 

 

“บ้าน่าเขื่อน นี่ไม่ต้องไปทำกายภาพบำบัดให้เฟย์หรอ ถึงได้มานั่งคุยกันได้แบบนี้”ฟางถามอย่าง

แปลกเพราะ ช่วงหลังๆเขื่อนมักจะอยู่กับเฟย์ไม่ค่อยได้มาหากันแม้กระทั่งบางครั้งฟางจะมาคุย

กับเขื่อนก็จะไม่ได้คุยนานเพราะจะต้องไปดูแลเฟย์ที่ล้มรึไม่ก็เรียกเขื่อนอยู่เสมอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นอนหลับน่ะความจริงแล้วเขื่อนว่าไม่ต้องไปกายภาพบำบัดให้เฟย์แล้วล่ะ”เขื่อนพูดแล้วนิ่งเงียบ

เหมือนมีอะไรบางอย่างอยู่ในใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีมาขลุกอยู่ด้วยกันอีกแล้วว่างมากนักรึไงยะ”แก้วเดินเข้ามาเห็นเขื่อนและฟางก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเราคุยกันด้วยความบริสุทธิ์ใจนะครับอย่ามาจ้องจับผิดหาเรื่องกันแบบนี้ดีกว่า”เขื่อนว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็ไม่ได้ว่าอะไรนิก็แค่จะมาบอกว่าวันนี้ม๊าจะให้ทุกคนมาทานข้าวพร้อมหน้ากันเพื่อต้อนรับ

แองจี้กลับมา แล้วก็ไม่ต้องไปแอบทำกับข้าวให้หลานชั้นกินอีกล่ะเพราะวันนี้ เค้าจ้างเชฟโป้งมา

จากโรงแรมส่วนพวกเธอมีหน้าที่อะไรก็ไปทำๆซะสิ”แก้วพูดก่อนที่จะเดินไปคุยโทรศัพท์แล้ว

ชะงักเมื่อแอบเห็นโทโมะและพิมคุยกันลับๆล่อๆก็รีบปรี่เข้าไปแอบฟังทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ถ้าคุณป๊อปรู้เรื่องเค้าต้องรู้แน่ๆว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของเค้าทำยังไงดีโทโมะ”พิมร้องไห้กอด

คนรักแน่น

 

 

 

“ใจเย็นๆนะพิมเอาอย่างนี้มั้ยคืนนี้จะมีงานเลี้ยงที่บ้านใหญ่เราหนีตามกันไปมั้ย ตอนนี้โทโมะรู้แล้ว

นะว่าโทโมะคือใครมากไหน เราไม่ต้องรักกันหลบๆซ่อนๆอีกแล้วนะ เราจะสร้างครอบครัวอยู่ด้วย

กันพ่อ แม่ ลูก”โทโมะเสนอความคิดก่อนที่พิมจะร้องไห้โฮกอดคนรักด้วยความตื้นตันแก้วยิ้มออก

มาอย่างร้ายกาจก่อนที่จะอัดคลิปนั้นไว้ทั้งหมดแต่พลันสายของโทโมะหันไปเห็นแก้วพอดี ชาย

หนุ่มไม่รอช้ารีบตามไปเอาเรื่องแก้วที่เดินหนีตนเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะทำอะไรน่ะครั้งก่อนไม่เข็ดรึไงคุณหนู/นี่อย่ามาสั่งชั้นนะก็เห็นอยากอยู่ด้วยกันไม่ใช่รึไง ถ้าชั้น

เอาคลิปนี้ไปบอกพี่ป๊อปพวกนายก็จะได้อยู่ด้วยกันไง แต่จะนรกรึสวรรค์ชั้นไม่รู้นะ โอ้ย”โทโมะ

คว้าแขนแก้วเอาไว้แล้วพูดขู่ก่อนที่แก้วจะย้อนกลับอย่างไม่กลัวทำให้โทโมะบิดข้อมือแก้วอย่าง

แรงจนแก้วเจ็บแก้วโมโหจึงเตะเข้าที่หน้าแข้งก่อนที่จะรีบหนีไปโดยที่โทโมะมองตามอย่างหัว

เสียที่จัดการแก้วไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“คลิปอะไรน่ะแล้วถ้าป๊อปรู้นังพิมจะถูกกำจัดอีกคนงั้นสิ”ขนมจีนที่บังเอิญมาเห็นทั้งคู่และได้ยิน

เข้าพอดีก็พึมพำแล้วคิดแผนขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กลิ่นชาใหม่หรอฟางทำไมหอมดีจัง/อ๋อ ใช่ค่ะ พอดีว่าฟางอ่านเจอว่าชาตัวนี้จะช่วยบำรุงเลือด

ได้ดีฟางเลยลองซื้อมาชงให้คุณท่านค่ะ แล้วก็เอามาเผื่อเฟย์ด้วยเพาะวันนี้เหมือนเขื่อนบอกกับ

ฟางว่าเฟย์ไม่ต้องไปกายภาพบำบัดแล้วแสดงว่าอาการของเฟย์เริ่มดีขึ้นมากแล้วแน่ๆเลยค่ะ”มา

ดามหลี่ถามเมื่อฟางชงชามาให้ดื่มหลังอาหารอย่างทุกวันก่อนที่ฟางจะตอบไปตามความจริง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ประจบสอพลอดีจริงๆนะ นี่หวังว่าตัวเองจะกลับมาเป็นสะใภ้ที่นี่ล่ะสิท่า”ขนมจีนแขวะ

 

 

 

 

 

 

 

“เลิกพูดได้แล้วน่าขนมจีน แล้วนี่ตาป๊อปไปไหนทำไมไม่ยอมกลับมาทานข้าวด้วยกัน ทั้งๆที่วันนี้

ลูกสาวตัวเองกลับมาจากโรงพยาบาลแท้ๆ/ก็คงจะไปตามคนผิดมาลงโทษน่ะสิคะ”มาดามหลี่

ตัดบทพลางเปลี่ยนเรื่องถามถึงป๊อปปี้ก่อนที่ขนมจีนจะพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มือถือแก้วหายไปไหนไม่รู้เหมือนกันค่ะเชฟโป้งช่วยโทรตามทีได้มั้ย”ทางด้านแก้วที่นั่งข้าง

หนุ่มคนสนิทมองหามือถือตัวเองก็แปลกใจเพราะเมื่อเย็นยังอยู่กับตัวเองแล้วนี่หายไปไหนกัน

โครม แล้วทุกคนต้องหันไปตามเสียงเมื่อจู่ๆป๊อปปี้ให้คนโยนกระเป๋าเสื้อผ้าและลากพิมออกไป

ทำให้ทุกคนต้องรีบไปดูทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่คิดเลยนะว่าผู้หญิงหน้าซื่อแสนดีอย่างเธอจะสวมเขาชั้น เธอนี่มันเลวกว่าป๊อปปี้ซะอีก”ป๊อปปี้

ตวาดว่าพิมที่ร้องไห้ออกมาสะอึกสะอื้นก่อนที่จะโชว์คลิปที่แก้วอัดความลับของโทโมะกับพิมออก

มาอีกครั้งทำให้โทโมะหันขวับไปมองที่แก้วด้วยสายตาโกรธจัด

 

 

 

 

 

 

 

“ต๊าย ที่น้องแก้วชอบว่านี่มันเป็นความจริงหรอ นี่แกคบชู้จริงๆหรอ แหม สันดานแม่ค้าตลาดมันก็

ต่ำแบบนี้จริงๆสสินะ/อย่าว่าพิมนะ”ขนมจีนยิ้มเยาะออกมาอย่างสะใจก่อนที่โทโมะจะเข้าไปช่วย

พิมแต่ก็ถูกทำร้ายและจับตัวเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้ว คุณท่าน น้องเฟย์เป็นอะไรน่ะ”แต่แล้วทุกคนต้องตกใจอีกครั้งเมื่อมาดามหลี่ไอเป็น

เลือดและปวดท้องเช่นเดียวกับเฟย์

 

 

 

 

 

 

“ฟางนี่เธอเอาชาอะไรให้คุณแม่กิน”อุษาตกใจเพราะหลังจากมาดามหลี่ดื่มชาของฟางก็เกิด

อาการแบบนี้ ป๊อปปี้ผละจากพิมเดินตรงไปหาฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ฟะ ฟางไม่รู้/นี่เธอทำอะไรย่ากับน้องชั้น เธอทำอะไรห้ะ”ฟางอึ้งตกกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่ป๊อปปี้

จะตรงเข้าไปตะคอกใส่เธอ

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่รู้จริงๆ ชั้นก็แค่เอาชาให้คุณท่านกินตามปกตินะกะแค่เปลี่ยนสูตรเท่านั้นเองเพราะเห็นว่า

สูตรตัวนี้มันบำรุงเลือดให้คุณท่านกับน้องเฟย์”ฟางตอบไปตามตรงด้วยความตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“บอสครับเราได้กลิ่นกำมะถันจากโถชานี้ครับ/ไปค้นหาหลักฐานสิว่าแม่นี่วางยาคุณท่านรึ

เปล่า”ลูกน้องของป๊อปปี้รีบเอาถ้วยชาไม่ดมแล้วบอกป๊อปปี้ก่อนที่ขนมจีนจะแผดเสียงสั่งลูกน้อง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“บอสครับเราเจอผงกำมะถันตกอยู่ในห้องคุณฟางแล้วก็นี่ครับ”ลูกน้องของฟางขึ้นไปรื้อค้นห้อง

ของฟางแล้วพบหลักฐานซองกำมะถันก่อนที่จะเอาจดหมายและหลักฐานที่อยู่ของนายเกริกก้อง

ที่ติดต่อมา ป๊อปปี้หันขวับไปมองฟางที่ร้องไห้ออกมาพลางส่ายหน้า แล้วภาพในอดีตของเขา

และเธอในวันที่พ่อของฟางทรยศแล้วทำเรื่องเลวร้ายฉายซ้ำเข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อีกแล้วนะที่ครอบครัวเธอทำร้ายครอบครัวชั้น ครั้งแรกชั้นเชื่อเพราะมันมีหลักฐานเพียงพอว่าเธอ

ไม่ได้วางยาลูกของเรา แล้วนี่มันคืออะไร พ่อเธอฆ่าพ่อชั้น น้า แล้วก็ไปป์ไปยังไม่พออีกหรอ จะ

เอาย่ากับน้องชั้นไปอีกแล้ว จิตใจเธอทันทำด้วยอะไรฟาง”ป๊อปปี้ที่อ่านข้อความในกระดาษเสร็จ

ก็ระเบิดอารมณ์ออกมาด้วยความผิดหวังในตัวฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป อย่าไปนะชั้นไม่ได้ทำจริงๆนะป๊อป เชื่อใจชั้นอีกครั้งจะได้มั้ย”ฟางน้ำตาไหลออกมาเมื่อ

เห็นหลักฐานที่จู่ๆก็โผล่มาในห้องเธอก่อนที่จะขอร้องป๊อปปี้ที่ยืนหันหลังใส่เธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอกันทีชั้นจะไม่ให้อภัยเธออีกแล้วต่อไปนี้จะไปตายที่ไหนก็ไป ชั้นขอไม่รับรู้อะไรทั้ง

นั้น”ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนที่จะรีบพาเฟย์และมาดามหลี่ไปที่โรงพยาบาล และพวกลูก

น้องมังกรท้องก็ตรงเข้ามาจับตัวฟางและพิมลากออกไปจากบ้านทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

กำลังะใจอ่อนกันแท้ๆกลับมีเรื่องอีกแล้ว

 

 

แต่คราวนี้จะมีคดีพลิกแน่นอน แล้วก็เป็นจุดเปลี่ยนของฟางกับโทโมะอีกด้วย

 

 

อย่าพึ่งหายไปกันน้าาา มาอัพแล้ว ยังอ่านกันอยู่มั้ยอ่ะ