NC PIMP OR PRINCE

 
 
"โอย...."
 
 
 
มาร์คต้วนหลับตาก้มหน้าลงอีกครั้งเมื่อสัมผัสที่นวดคลึงเปลี่ยนเป็นหยอกเย้าชักรูดไปมา คนตัวหนากัดปากทนกับความเสียวซ่านจนต้องเงยหน้าบอกความนัยให้แบมแบมได้รู้และแบมแบมที่ยิ้มมุมปากรีบพยักหน้าตอบกลับ
 
 
 
การสนทนาเมื่อสักครู่ที่ไร้คำพูดแสดงออกถึงหัวใจทั้งคู่ที่รู้ซึ่งกันและกัน มือหนารีบช้อนตัวร่างบางเอาไว้ในอ้อมออกจากขอบระเบียงตรงไปยังห้องนอนที่ปกคลุมไปด้วยพื้นและผ้าปูสีขาว
 
 
 
เตียงนุ่มยวบลงเมื่อทั้งสองร่างประกบจูบกัน แสงไฟนีออนที่ค่อยๆปิดลงด้วยรีโมทข้างๆทำให้ไฟสีส้มอ่อนๆริมหัวเตียงค่อยๆฉายขึ้นมาในความมืดจากเตียงราคาแพง
 
 
 
ลมทะเลยังพัดส่งไอเย็นผ่านหน้าต่างหากแต่ในเวลานี้ความร้อนระอุในร่างกายมีมากกว่าที่จะกลัวความเหน็บหนาวหากต้องเปลือยเปล่าด้วยร่างที่ไร้เครื่องนุ่งห่ม
 
 
 
มาร์คต้วนค่อยๆถอดมันทีละชิ้นอย่างเบามือ..ไม่รีบเร่ง..แต่ไม่รอช้าทั้งของตัวเองและคนใต้ร่าง
 
 
 
แก่นกายอันใหญ่ที่เด้งชูชันขึ้นของคนที่คุกเข่าคร่อมตัวเองอยู่นั้นทำให้แบมแบมหน้าแดงขึ้นมา
 
 
 
..และยิ่งแดงมากขึ้นเมื่อกางเกงชั้นในของตัวเองถูกปลดเปลื้องด้วยปากของอีกคนช้าๆ
 
 
 
"พ..พี่จ๋า"
 
 
 
มาร์คยิ้มมุมปากค่อยๆก้มลงคาบชิ้นส่วนสุดท้ายนั้นลากจนถึงหัวเข่าพร้อมกับแววตาที่ไม่ละจากคนที่นอนอยู่
 
 
 
ส่วนอุ่นๆอันเล็กสีชมพูกำลังแข็งตึงจนมาร์คชอบใจ ร่างหนาค่อยๆก้มลงไปจูบมันเบาๆให้ริมฝีปากแตะตรงปลายหยาดหัว
 
 
 
"อื้ม..พี่"
 
 
 
"ยังจำได้ไหม วันแรกของเราพี่ก็ใช้ปากทำให้"
 
 
 
กล้าพูดเรื่องน่าอายแบบนี้ออกมาได้ยังไง แบมแบมหน้าแดงไปถึงใบหูเมื่อจำได้ว่าวันแรกที่เขาเจอกันมาร์คพูดอะไรกับเขา
 
 
 
"กระแทกเข้ามาในปากผม..แรงๆ"
 
 
 
อา..
 
 
 
มันออกจะเกินไปหน่อย ตอนนั้นแบมแบมยังคิดว่ามาร์คเป็นแฮนรี่หนุ่มโฮสต์ที่เขาซื้อมา หากแต่ตอนนี้มันไม่ใช่
 
 
 
มาร์คคือพี่จ๋าของเขาคือต้วนอี้เอินเจ้านายใหญ่ของ Tgroup
 
 
 
หากมาร์คจะใช้ปากอีก..แบมแบมจะกล้าให้ทำได้อย่างไร
 
 
 
"พี่ไม่ต้องทำก็ได้"
 
 
 
สำหรับผู้ชายศักดิ์ศรีเป็นเรื่องสำคัญ เจ้านายที่มีลูกน้องนับร้อยอีกทั้งยังกว้างขวางจนแม้แต่ตำรวจยังไม่กล้ายุ่ง
 
 
 
คนที่ทุกๆคนเกรงกลัวกันไปหมด
 
 
 
คนๆนั้นกำลังใช้ใบหน้าคลอเคลียกับส่วนอุ่นๆของเขาจนเขาแทบทำอะไรไม่ถูก
 
 
 
เพราะการที่มาร์คใช้ปากทำให้มันไม่ต่างอะไรกับการทิ้งศักดิ์ศรีทั้งหมดเอาไว้ที่แบมแบมคนเดียว
 
 
 
เสียงทุ้มเอ่ยโดยที่ใบหน้ายังอยู่ตรงส่วนนั้น
 
 
 
"ก็แค่อยากให้รู้ ว่าพี่ชัดเจนตั้งแต่ครั้งแรก"
 
 
 
ร่างเล็กสบตากับคนตรงหน้า
 
 
 
"น้องรู้ใช่ไหมครับ พี่ทำให้เพราะอะไร"
 
 
 
"พี่จ๋า.."
 
 
 
"กฏของพี่ในวันแรก น้องยังใช้ได้เสมอ"
 
 
 
ร่างเล็กน้ำตาคลอเมื่อจำมันได้ขึ้นใจ ในวันแรกเขากับมาร์คทำสัญญากันด้วยกฏแปลกกระหลาดที่เจ้าตัวคิดขึ้นมา
 
 
 
ทุกๆกฏนั้นเมื่อคิดถึงมันทำให้หัวใจของแบมแบมรับรู้ความรู้สึกที่มาร์คพยายามจะส่งผ่าน
 
 
 
"คุณมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวผม ทั้งจับ กอด ลูบ คลำ คุณสามารถทำโทษผมได้หากคุณไม่พอใจ โปรดจงจำเอาไว้ว่าทุกวินาทีหลังจากที่ผมเซ็นสัญญานั้น....ทุกอย่างในตัวผม..เป็นของคุณ"
 
 
 
มันเหมือนว่ามาร์คจงใจบอกให้เขารับรู้ว่าแบมแบมมีสิทธิทุกอย่างในตัวมาร์ค
 
 
 
และใช่..
 
 
 
ทุกอย่างในตัวมาร์คเป็นของแบมแบม
 
 
 
"พี่เป็นของน้อง..ของแบมแบมคนเดียว"
 
 
 
"อื้อ"
 
 
 
ปากหยักก้มลงค่อยๆดูดปลายยอดหัวของส่วนแข็งตึงอันเล็กที่ชูชันขึ้นเล็กน้อย มาร์คค่อยๆทำมันช้าๆค่อยๆดูดลึกลงไปเรื่อยๆจนกอบกุมส่วนนั้นไปเต็มปาก มือเล็กที่จิกผ้าปูสีขาวถูกมือใหญ่กอบกุมให้เลื่อนมาจับกลุ่มผมของเขาเอาไว้
 
 
 
ร่างเล็กไม่กล้าที่จะระบายความเสียวซ่านกับกลุ่มผมของมาร์คกำลังปรนเปรอเขาแบมแบมกัดปากอดกลั้นกับความรู้สึกร้อนฉ่าที่พรั่งพรูเข้ามาในร่างกาย
 
 
 
"อื้อ พอแล้ว อื้มม"
 
 
 
วินาทีที่แววตาคมเงยขึ้นมองแบมแบมส่งผ่านความรู้สึกให้รับรู้ แบมแบมส่ายหน้าไปมาปฏิเสธความต้องการนั้น
 
 
 
มาร์คผละออกพร้อมแววตาดุ
 
 
 
"ตัวเล็ก"
 
 
 
"น้องไม่กล้า"
 
 
 
แบมแบมพูดเสียงบางเบาพร้อมส่ายหน้าไปมา หากแต่ความกลัวต้องหยุดลงเมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย
 
 
 
"ถ้ายังฝืนกลั้นอยู่อีก พี่จะจับตีก้นให้แดงเลย"
 
 
 
เด็กดื้อเอ้ย...
 
 
 
มาร์คลอบถอนหายใจก่อนจะก้มลงไปปรนเปรอส่วนนั้นให้ใหม่ และร่างหนาพอใจไม่น้อยที่ครั้งนี้แบมแบมค่อยๆปล่อยความอดกลั้นช้าๆ
 
 
 
ร่างเล็กกัดปากปล่อยความรู้สึกไปตามอารมณ์ ครั้งนี้แบมแบมไม่ฝืนเก็บมันเอาไว้อีกแล้วเพราะหากทำอีกมาร์คคงจับฟาดเอาจริงๆแน่ๆ
 
 
 
มือบางจิกลงบนกลุ่มผมหนา ค่อยๆสวนสะโพกยกกระแทกตามจังหวังปากที่มาร์คทำให้ เสียงจ๊วบจ๊าบดังขึ้นเรื่อยๆและทำให้แบมแบมลืมตัวเมื่อส่วนแข็งตึงของตัวเองเข้าไปลึกถึงลำคอขอมาร์ค
 
 
 
"อ๊า เสียว"
 
 
 
มาร์คลอบยิ้มอย่าพอใจเมื่อคนตัวเล็กขยำศรีษะเขาแน่น ค่อยๆควบคุมเขาด้วยมือบาง มาร์คดูดเม้มจนรับรู้ได้ว่าแบมแบมใกล้จะเสร็จ
 
 
 
"อีกนิด อื้อ"
 
 
 
ริมฝีปากหนาเคลื่อนตามจังหวะมือของอีกคนที่กดหัวเขาขึ้นลงอยู่อย่างนั้น
 
 
 
"อ๊า
 
 
 
น้ำรักสีขาวของคนตัวเล็กถูกปล่อยในปากมาร์คจนหมด แบมแบมกระตุกหลับตาพร้อมหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะจนต้องหอบหายใจ แววตาเรียวก้มลงมองคนรักที่กำลังดูดกลืนน้ำสีขาวของเขานั่นอย่างไม่รังเกียจ
 
 
 
ผู้ชายคนนี้..แสดงให้รู้เสมอ
 
 
 
ความใส่ใจและความอ่อนโยนที่มีเขาคนเดียวที่มาร์คปฏิบัติด้วยมันทำให้แบมแบมรับรู้
 
 
 
ผู้ชายคนนี้เป็นของเขา..มาร์คต้วนเป็นของเขาคนเดียว
 
 
 
"พี่อยากกอดตัวเล็กจัง"
 
 
 
คนตัวหนาพูดพร้อมกับมือเรียวที่ยังลูบกลุ่มผมหนาอยู่อย่างนั้น
 
 
 
แบมแบมตอบกลับด้วยเสียงแหลพร่า
 
 
 
"ก็กอดสิครับ"
 
 
 
มาร์คจุมพิศหน้าท้องบาง
 
 
 
"อยากกอดไปด้วยเอาไปด้วย"
 
 
 
พูดจาแบบนี้อีกแล้ว..
 
 
 
อย่างน้อยก็ควรจะเขินอายบ้างนะมาร์คต้วน!
 
 
 
แบมแบมหน้าแดงไปหมดเมื่อสบตาคนเจ้าเล่ห์ที่ค่อยๆช้อนตัวเขาขึ้นนั่งบนตักแกร่ง ร่างเล็กที่เพิ่งปลดปล่อยไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้านก็ยอมถูกอุ้มขึ้นอย่างว่าง่าย
 
 
 
"กอดกันนะ"
 
 
 
มาร์คต้วนพูดกับคนบนตักและถูกคนตัวเล็กตอบกลับด้วยการพยักหน้าช้าๆแล้วหันหน้าหนีด้วยความเขิน สองร่างเปลือยเปล่าที่อยู่บนเตียงนอนนุ่มกำลังค่อยๆประกบจูบพร้อมอ้อมแขนที่กอดกันไว้อย่างแน่นหนา
 
 
 
ริมฝีปากของมาร์คยังทำงานได้ดีค่อยๆส่งผ่านความละมุนและความต้องการผ่านรสจูบที่หอมหวาน แบมแบมพยายามถูกสะโพกไปมาหวังจะค่อยๆสอดใส่ส่วนแข็งๆของมาร์คที่ช่องด้านหลังของตัวเอง
 
 
 
หากแต่เมื่อท่อนแข็งกำลังจะเข้าไปก็ถูกอีกคนผละจูบออกมาพร้อมกับโดนมือหนาฟาดเข้าที่ก้นงอนจนแสบคัน
 
 
 
"โอ้ย"
 
 
 
"มันจะเจ็บไม่รู้หรือไง"
 
 
 
มาร์คขมวดคิ้วดุใส่อีกครั้ง แบมแบมยิ้มแห้งๆหากแต่ก็ยังสวนเถียงกลับ
 
 
 
"ก็..น้องกลัวพี่ทนไม่ไหว โอ้ย"
 
 
 
มาร์คฟาดเข้าให้อีกทีจนก้นเล็กๆแดงไปด้วบรอยมือ แบมแบมเม้มปากเงียบเมื่อมาร์คทำท่าจะฟาดอีก ร่างเล็กส่งสายตาอ้อนๆจนมาร์ควางมือลง เอื้อมไปหยิบเจลบนหัวเตียงเทใส่มือ
 
 
 
ร่างหนาหัวเราะหึในลำคอก่อนจะค่อยๆทาเจลที่ช่องด้านหลังของแบมแบม มาร์คลูบไปไปยังรอยแดงบนบั้นท้ายไปด้วยพร้อมกับแววตาที่จ้องมองร่างเล็ก
 
 
 
"อย่าดื้ออีก..ไม่ได้ทำกันนานแล้วพี่กลัวเราจะเจ็บ"
 
 
 
แบมแบมพยักหน้าอย่างว่าง่าย แม้เรื่องเล็กๆมาร์คก็ใส่ใจเสมอ เมื่อชุ่มไปด้วยเจลมาร์คจับส่วนแข็งตึงที่แทบจะทนรอไม่ไหวเข้ากับช่องของแบมแบม ร่างเล็กกัดปากหลับตากดทับมันลงไป
 
 
 
"อ้า"
 
 
 
เสียงครางหวานๆขอแบมแบมเริ่มดังขึ้นเมื่อกดสะโพกตัวเองลงจนสุด แรงกระแทกตามจังหวะที่มาร์คสวนสะโพกขึ้นไปทำให้แบมแบมเด้งตัวตาม รสชาติของการสอดใส่กับหัวใจที่ประสานกันทำให้มาร์คอดไม่ได้ที่จะประกบจูบอีกครั้ง
 
 
 
สองหัวใจและสองร่างที่ค่อยๆหลอมรวมเป็นหนึ่ง คนตัวหนากอดร่างบางเอาไว้ไม่ปล่อยพร้อมสะโพกที่ทำงานอย่างไม่บกพร่อง
 
 
 
"อื้ม แบม"
 
 
 
ได้กอดแบมแบม..ได้จูบแบบแบม
 
 
 
และได้มีอะไรกับแบมแบมไปด้วย
 
 
 
ท่ามกลางเสียงคลื่นทะเล..แสงจันทร์..และเราสองคน
 
 
 
ไม่มีอะไรที่มาร์คจะมีความสุขได้เท่ากับเวลานี้อีกแล้ว
 
 
 
"อื้อ พี่จ๋า"
 
 
 
ร่างเล็กยกสะโพกสวนขึ้นลง จังหวะค่อยๆเร็วขึ้นตามความต้องการ ริมฝีปากหนาก็พรมจูบสร้างรอยไปทั่วลำคอ
 
 
 
ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติของมาร์คแม้จะปนเปื้อนไปด้วยรอยช้ำๆบางส่วนแต่ก็ทำให้แบมแบมหน้าแดงได้ตลอดเมื่อเห็นริมฝีปากหนาที่ผละออกกำลังยิ้ม
 
 
 
พร้อมเสียงทุ้มครางหวานๆยามที่แบมแบมกดสะโพกลงไปแรงๆ
 
 
 
"อา ตัวเล็กของของพี่ อื้ม.."
 
 
 
"อ้ะ อ้ะ อ้า.."
 
 
 
ทั้งคู่ประสานกันเป็นหนึ่งเดียว ความเสียวซ่านทำให้ดวงตาแบมแบมพร่ามัว น้ำตาไหลซึมเล็กน้อยกับความต้องการที่เอ่อล้นกำลังถูกสนอง
 
 
 
"อ้ะ อ้า พี่จ๋า"
 
 
 
เสียงเนื้อกระทบเนื้อยังดังขึ้น ร่างเล็กขยับกระตุกน้ำขาวๆอีกครั้ลงบนหน้าท้องแกร่ง คนหล่อเหลาอีกคนกระแทกเข้าออกอีกสามสี่ครั้งก็ปลดปล่อยในตัวแบมแบมจนหมด
 
 
 
"อืม.."
 
 
 
ทั้งคู่หอบหายใจถี่ พร้อจังหวะหัวใจที่เต้นรัวจนรับรู้กันและกัน มาร์กอดแบมแบมไว้แน่น ริมฝีปากยังพรมจูบลำคอบางไปทั่ว
 
 
 
แบมแบมก็หลังตาพังศรีษะกับมาร์คด้วยความอ่อนล้า
 
 
 
หากแต่คนตัวเล็กยังไม่เหนื่อยถึงกับหลับไป เขาเพียงแค่หลับตาพักเท่านั้น แบมแบมลอบยิ้มเมื่อเขาได้ยินเสียงอีกคนพูดข้างๆใบหู และเขาเองก็ตอบกลับไปเช่นกัน
 
 
 
ทั้งคู่พูดด้วยเสียงแหบพร่าและร่างกายที่ยังประสานกันอยู่อย่างนั้น
 
 
 
อ้อมกอดที่มีให้กันและกันก็ยังไม่หายไปไหน
 
 
 
"ทุกอย่างของพี่เป็นของน้อง"
 
 
 
 
"ทุกอย่างของน้องก็เป็นของพี่..."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
#PORPMB