NC PIMP OR PRINCE

8.0

เขียนโดย valenciaga

วันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 23.46 น.

5 ตอน

1 วิจารณ์

40.12K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 23.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

5) PIMP OR PRINCE CUT 19

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"โอย...."

มาร์คต้วนหลับตาก้มหน้าลงอีกครั้งเมื่อสัมผัสที่นวดคลึงเปลี่ยนเป็นหยอกเย้าชักรูดไปมา คนตัวหนากัดปากทนกับความเสียวซ่านจนต้องเงยหน้าบอกความนัยให้แบมแบมได้รู้และแบมแบมที่ยิ้มมุมปากรีบพยักหน้าตอบกลับ

การสนทนาเมื่อสักครู่ที่ไร้คำพูดแสดงออกถึงหัวใจทั้งคู่ที่รู้ซึ่งกันและกัน มือหนารีบช้อนตัวร่างบางเอาไว้ในอ้อมออกจากขอบระเบียงตรงไปยังห้องนอนที่ปกคลุมไปด้วยพื้นและผ้าปูสีขาว

เตียงนุ่มยวบลงเมื่อทั้งสองร่างประกบจูบกัน แสงไฟนีออนที่ค่อยๆปิดลงด้วยรีโมทข้างๆทำให้ไฟสีส้มอ่อนๆริมหัวเตียงค่อยๆฉายขึ้นมาในความมืดจากเตียงราคาแพง

ลมทะเลยังพัดส่งไอเย็นผ่านหน้าต่างหากแต่ในเวลานี้ความร้อนระอุในร่างกายมีมากกว่าที่จะกลัวความเหน็บหนาวหากต้องเปลือยเปล่าด้วยร่างที่ไร้เครื่องนุ่งห่ม

มาร์คต้วนค่อยๆถอดมันทีละชิ้นอย่างเบามือ..ไม่รีบเร่ง..แต่ไม่รอช้าทั้งของตัวเองและคนใต้ร่าง

แก่นกายอันใหญ่ที่เด้งชูชันขึ้นของคนที่คุกเข่าคร่อมตัวเองอยู่นั้นทำให้แบมแบมหน้าแดงขึ้นมา

..และยิ่งแดงมากขึ้นเมื่อกางเกงชั้นในของตัวเองถูกปลดเปลื้องด้วยปากของอีกคนช้าๆ

"พ..พี่จ๋า"

มาร์คยิ้มมุมปากค่อยๆก้มลงคาบชิ้นส่วนสุดท้ายนั้นลากจนถึงหัวเข่าพร้อมกับแววตาที่ไม่ละจากคนที่นอนอยู่

ส่วนอุ่นๆอันเล็กสีชมพูกำลังแข็งตึงจนมาร์คชอบใจ ร่างหนาค่อยๆก้มลงไปจูบมันเบาๆให้ริมฝีปากแตะตรงปลายหยาดหัว

"อื้ม..พี่"

"ยังจำได้ไหม วันแรกของเราพี่ก็ใช้ปากทำให้"

กล้าพูดเรื่องน่าอายแบบนี้ออกมาได้ยังไง แบมแบมหน้าแดงไปถึงใบหูเมื่อจำได้ว่าวันแรกที่เขาเจอกันมาร์คพูดอะไรกับเขา

"กระแทกเข้ามาในปากผม..แรงๆ"

อา..

มันออกจะเกินไปหน่อย ตอนนั้นแบมแบมยังคิดว่ามาร์คเป็นแฮนรี่หนุ่มโฮสต์ที่เขาซื้อมา หากแต่ตอนนี้มันไม่ใช่

มาร์คคือพี่จ๋าของเขาคือต้วนอี้เอินเจ้านายใหญ่ของ Tgroup

หากมาร์คจะใช้ปากอีก..แบมแบมจะกล้าให้ทำได้อย่างไร

"พี่ไม่ต้องทำก็ได้"

สำหรับผู้ชายศักดิ์ศรีเป็นเรื่องสำคัญ เจ้านายที่มีลูกน้องนับร้อยอีกทั้งยังกว้างขวางจนแม้แต่ตำรวจยังไม่กล้ายุ่ง

คนที่ทุกๆคนเกรงกลัวกันไปหมด

คนๆนั้นกำลังใช้ใบหน้าคลอเคลียกับส่วนอุ่นๆของเขาจนเขาแทบทำอะไรไม่ถูก

เพราะการที่มาร์คใช้ปากทำให้มันไม่ต่างอะไรกับการทิ้งศักดิ์ศรีทั้งหมดเอาไว้ที่แบมแบมคนเดียว

เสียงทุ้มเอ่ยโดยที่ใบหน้ายังอยู่ตรงส่วนนั้น

"ก็แค่อยากให้รู้ ว่าพี่ชัดเจนตั้งแต่ครั้งแรก"

ร่างเล็กสบตากับคนตรงหน้า

"น้องรู้ใช่ไหมครับ พี่ทำให้เพราะอะไร"

"พี่จ๋า.."

"กฏของพี่ในวันแรก น้องยังใช้ได้เสมอ"

ร่างเล็กน้ำตาคลอเมื่อจำมันได้ขึ้นใจ ในวันแรกเขากับมาร์คทำสัญญากันด้วยกฏแปลกกระหลาดที่เจ้าตัวคิดขึ้นมา

ทุกๆกฏนั้นเมื่อคิดถึงมันทำให้หัวใจของแบมแบมรับรู้ความรู้สึกที่มาร์คพยายามจะส่งผ่าน

"คุณมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวผม ทั้งจับ กอด ลูบ คลำ คุณสามารถทำโทษผมได้หากคุณไม่พอใจ โปรดจงจำเอาไว้ว่าทุกวินาทีหลังจากที่ผมเซ็นสัญญานั้น....ทุกอย่างในตัวผม..เป็นของคุณ"

มันเหมือนว่ามาร์คจงใจบอกให้เขารับรู้ว่าแบมแบมมีสิทธิทุกอย่างในตัวมาร์ค

และใช่..

ทุกอย่างในตัวมาร์คเป็นของแบมแบม

"พี่เป็นของน้อง..ของแบมแบมคนเดียว"

"อื้อ"

ปากหยักก้มลงค่อยๆดูดปลายยอดหัวของส่วนแข็งตึงอันเล็กที่ชูชันขึ้นเล็กน้อย มาร์คค่อยๆทำมันช้าๆค่อยๆดูดลึกลงไปเรื่อยๆจนกอบกุมส่วนนั้นไปเต็มปาก มือเล็กที่จิกผ้าปูสีขาวถูกมือใหญ่กอบกุมให้เลื่อนมาจับกลุ่มผมของเขาเอาไว้

ร่างเล็กไม่กล้าที่จะระบายความเสียวซ่านกับกลุ่มผมของมาร์คกำลังปรนเปรอเขาแบมแบมกัดปากอดกลั้นกับความรู้สึกร้อนฉ่าที่พรั่งพรูเข้ามาในร่างกาย

"อื้อ พอแล้ว อื้มม"

วินาทีที่แววตาคมเงยขึ้นมองแบมแบมส่งผ่านความรู้สึกให้รับรู้ แบมแบมส่ายหน้าไปมาปฏิเสธความต้องการนั้น

มาร์คผละออกพร้อมแววตาดุ

"ตัวเล็ก"

"น้องไม่กล้า"

แบมแบมพูดเสียงบางเบาพร้อมส่ายหน้าไปมา หากแต่ความกลัวต้องหยุดลงเมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย

"ถ้ายังฝืนกลั้นอยู่อีก พี่จะจับตีก้นให้แดงเลย"

เด็กดื้อเอ้ย...

มาร์คลอบถอนหายใจก่อนจะก้มลงไปปรนเปรอส่วนนั้นให้ใหม่ และร่างหนาพอใจไม่น้อยที่ครั้งนี้แบมแบมค่อยๆปล่อยความอดกลั้นช้าๆ

ร่างเล็กกัดปากปล่อยความรู้สึกไปตามอารมณ์ ครั้งนี้แบมแบมไม่ฝืนเก็บมันเอาไว้อีกแล้วเพราะหากทำอีกมาร์คคงจับฟาดเอาจริงๆแน่ๆ

มือบางจิกลงบนกลุ่มผมหนา ค่อยๆสวนสะโพกยกกระแทกตามจังหวังปากที่มาร์คทำให้ เสียงจ๊วบจ๊าบดังขึ้นเรื่อยๆและทำให้แบมแบมลืมตัวเมื่อส่วนแข็งตึงของตัวเองเข้าไปลึกถึงลำคอขอมาร์ค

"อ๊า เสียว"

มาร์คลอบยิ้มอย่าพอใจเมื่อคนตัวเล็กขยำศรีษะเขาแน่น ค่อยๆควบคุมเขาด้วยมือบาง มาร์คดูดเม้มจนรับรู้ได้ว่าแบมแบมใกล้จะเสร็จ

"อีกนิด อื้อ"

ริมฝีปากหนาเคลื่อนตามจังหวะมือของอีกคนที่กดหัวเขาขึ้นลงอยู่อย่างนั้น

"อ๊า

น้ำรักสีขาวของคนตัวเล็กถูกปล่อยในปากมาร์คจนหมด แบมแบมกระตุกหลับตาพร้อมหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะจนต้องหอบหายใจ แววตาเรียวก้มลงมองคนรักที่กำลังดูดกลืนน้ำสีขาวของเขานั่นอย่างไม่รังเกียจ

ผู้ชายคนนี้..แสดงให้รู้เสมอ

ความใส่ใจและความอ่อนโยนที่มีเขาคนเดียวที่มาร์คปฏิบัติด้วยมันทำให้แบมแบมรับรู้

ผู้ชายคนนี้เป็นของเขา..มาร์คต้วนเป็นของเขาคนเดียว

"พี่อยากกอดตัวเล็กจัง"

คนตัวหนาพูดพร้อมกับมือเรียวที่ยังลูบกลุ่มผมหนาอยู่อย่างนั้น

แบมแบมตอบกลับด้วยเสียงแหลพร่า

"ก็กอดสิครับ"

มาร์คจุมพิศหน้าท้องบาง

"อยากกอดไปด้วยเอาไปด้วย"

พูดจาแบบนี้อีกแล้ว..

อย่างน้อยก็ควรจะเขินอายบ้างนะมาร์คต้วน!

แบมแบมหน้าแดงไปหมดเมื่อสบตาคนเจ้าเล่ห์ที่ค่อยๆช้อนตัวเขาขึ้นนั่งบนตักแกร่ง ร่างเล็กที่เพิ่งปลดปล่อยไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้านก็ยอมถูกอุ้มขึ้นอย่างว่าง่าย

"กอดกันนะ"

มาร์คต้วนพูดกับคนบนตักและถูกคนตัวเล็กตอบกลับด้วยการพยักหน้าช้าๆแล้วหันหน้าหนีด้วยความเขิน สองร่างเปลือยเปล่าที่อยู่บนเตียงนอนนุ่มกำลังค่อยๆประกบจูบพร้อมอ้อมแขนที่กอดกันไว้อย่างแน่นหนา

ริมฝีปากของมาร์คยังทำงานได้ดีค่อยๆส่งผ่านความละมุนและความต้องการผ่านรสจูบที่หอมหวาน แบมแบมพยายามถูกสะโพกไปมาหวังจะค่อยๆสอดใส่ส่วนแข็งๆของมาร์คที่ช่องด้านหลังของตัวเอง

หากแต่เมื่อท่อนแข็งกำลังจะเข้าไปก็ถูกอีกคนผละจูบออกมาพร้อมกับโดนมือหนาฟาดเข้าที่ก้นงอนจนแสบคัน

"โอ้ย"

"มันจะเจ็บไม่รู้หรือไง"

มาร์คขมวดคิ้วดุใส่อีกครั้ง แบมแบมยิ้มแห้งๆหากแต่ก็ยังสวนเถียงกลับ

"ก็..น้องกลัวพี่ทนไม่ไหว โอ้ย"

มาร์คฟาดเข้าให้อีกทีจนก้นเล็กๆแดงไปด้วบรอยมือ แบมแบมเม้มปากเงียบเมื่อมาร์คทำท่าจะฟาดอีก ร่างเล็กส่งสายตาอ้อนๆจนมาร์ควางมือลง เอื้อมไปหยิบเจลบนหัวเตียงเทใส่มือ

ร่างหนาหัวเราะหึในลำคอก่อนจะค่อยๆทาเจลที่ช่องด้านหลังของแบมแบม มาร์คลูบไปไปยังรอยแดงบนบั้นท้ายไปด้วยพร้อมกับแววตาที่จ้องมองร่างเล็ก

"อย่าดื้ออีก..ไม่ได้ทำกันนานแล้วพี่กลัวเราจะเจ็บ"

แบมแบมพยักหน้าอย่างว่าง่าย แม้เรื่องเล็กๆมาร์คก็ใส่ใจเสมอ เมื่อชุ่มไปด้วยเจลมาร์คจับส่วนแข็งตึงที่แทบจะทนรอไม่ไหวเข้ากับช่องของแบมแบม ร่างเล็กกัดปากหลับตากดทับมันลงไป

"อ้า"

เสียงครางหวานๆขอแบมแบมเริ่มดังขึ้นเมื่อกดสะโพกตัวเองลงจนสุด แรงกระแทกตามจังหวะที่มาร์คสวนสะโพกขึ้นไปทำให้แบมแบมเด้งตัวตาม รสชาติของการสอดใส่กับหัวใจที่ประสานกันทำให้มาร์คอดไม่ได้ที่จะประกบจูบอีกครั้ง

สองหัวใจและสองร่างที่ค่อยๆหลอมรวมเป็นหนึ่ง คนตัวหนากอดร่างบางเอาไว้ไม่ปล่อยพร้อมสะโพกที่ทำงานอย่างไม่บกพร่อง

"อื้ม แบม"

ได้กอดแบมแบม..ได้จูบแบบแบม

และได้มีอะไรกับแบมแบมไปด้วย

ท่ามกลางเสียงคลื่นทะเล..แสงจันทร์..และเราสองคน

ไม่มีอะไรที่มาร์คจะมีความสุขได้เท่ากับเวลานี้อีกแล้ว

"อื้อ พี่จ๋า"

ร่างเล็กยกสะโพกสวนขึ้นลง จังหวะค่อยๆเร็วขึ้นตามความต้องการ ริมฝีปากหนาก็พรมจูบสร้างรอยไปทั่วลำคอ

ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติของมาร์คแม้จะปนเปื้อนไปด้วยรอยช้ำๆบางส่วนแต่ก็ทำให้แบมแบมหน้าแดงได้ตลอดเมื่อเห็นริมฝีปากหนาที่ผละออกกำลังยิ้ม

พร้อมเสียงทุ้มครางหวานๆยามที่แบมแบมกดสะโพกลงไปแรงๆ

"อา ตัวเล็กของของพี่ อื้ม.."

"อ้ะ อ้ะ อ้า.."