NC PIMP OR PRINCE
8.0
เขียนโดย valenciaga
วันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 23.46 น.
5 ตอน
1 วิจารณ์
40.30K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 23.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5) PIMP OR PRINCE CUT 19
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"โอย...."
มาร์คต้วนหลับตาก้มหน้าลงอีกครั้ งเมื่อสัมผัสที่นวดคลึงเปลี่ ยนเป็นหยอกเย้าชักรูดไปมา คนตัวหนากัดปากทนกับความเสียวซ่ านจนต้องเงยหน้าบอกความนัยให้ แบมแบมได้รู้และแบมแบมที่ยิ้มมุ มปากรีบพยักหน้าตอบกลับ
การสนทนาเมื่อสักครู่ที่ไร้คำพู ดแสดงออกถึงหัวใจทั้งคู่ที่รู้ ซึ่งกันและกัน มือหนารีบช้อนตัวร่างบางเอาไว้ ในอ้อมออกจากขอบระเบียงตรงไปยั งห้องนอนที่ปกคลุมไปด้วยพื้ นและผ้าปูสีขาว
เตียงนุ่มยวบลงเมื่อทั้งสองร่ างประกบจูบกัน แสงไฟนีออนที่ค่อยๆปิดลงด้วยรี โมทข้างๆทำให้ไฟสีส้มอ่อนๆริมหั วเตียงค่อยๆฉายขึ้นมาในความมื ดจากเตียงราคาแพง
ลมทะเลยังพัดส่งไอเย็นผ่านหน้ าต่างหากแต่ในเวลานี้ความร้ อนระอุในร่างกายมีมากกว่าที่ จะกลัวความเหน็บหนาวหากต้องเปลื อยเปล่าด้วยร่างที่ไร้เครื่องนุ่ งห่ม
มาร์คต้วนค่อยๆถอดมันทีละชิ้ นอย่างเบามือ..ไม่รีบเร่ง..แต่ ไม่รอช้าทั้งของตัวเองและคนใต้ ร่าง
แก่นกายอันใหญ่ที่เด้งชูชันขึ้ นของคนที่คุกเข่าคร่อมตัวเองอยู่ นั้นทำให้แบมแบมหน้าแดงขึ้นมา
..และยิ่งแดงมากขึ้นเมื่ อกางเกงชั้นในของตัวเองถู กปลดเปลื้องด้วยปากของอีกคนช้าๆ
"พ..พี่จ๋า"
มาร์คยิ้มมุมปากค่อยๆก้มลงคาบชิ้ นส่วนสุดท้ายนั้นลากจนถึงหัวเข่ าพร้อมกับแววตาที่ไม่ละจากคนที่ นอนอยู่
ส่วนอุ่นๆอันเล็กสีชมพูกำลังแข็ งตึงจนมาร์คชอบใจ ร่างหนาค่อยๆก้มลงไปจูบมั นเบาๆให้ริมฝี ปากแตะตรงปลายหยาดหัว
"อื้ม..พี่"
"ยังจำได้ไหม วันแรกของเราพี่ก็ใช้ปากทำให้"
กล้าพูดเรื่องน่าอายแบบนี้ ออกมาได้ยังไง แบมแบมหน้าแดงไปถึงใบหูเมื่ อจำได้ว่าวันแรกที่เขาเจอกั นมาร์คพูดอะไรกับเขา
"กระแทกเข้ามาในปากผม..แรงๆ"
อา..
มันออกจะเกินไปหน่อย ตอนนั้นแบมแบมยังคิดว่ามาร์คเป็ นแฮนรี่หนุ่มโฮสต์ที่เขาซื้อมา หากแต่ตอนนี้มันไม่ใช่
มาร์คคือพี่จ๋าของเขาคือต้วนอี้ เอินเจ้านายใหญ่ของ Tgroup
หากมาร์คจะใช้ปากอีก.. แบมแบมจะกล้าให้ทำได้อย่างไร
"พี่ไม่ต้องทำก็ได้"
สำหรับผู้ชายศักดิ์ศรีเป็นเรื่ องสำคัญ เจ้านายที่มีลูกน้องนับร้อยอี กทั้งยังกว้างขวางจนแม้แต่ ตำรวจยังไม่กล้ายุ่ง
คนที่ทุกๆคนเกรงกลัวกันไปหมด
คนๆนั้นกำลังใช้ใบหน้าคลอเคลี ยกับส่วนอุ่ นๆของเขาจนเขาแทบทำอะไรไม่ถูก
เพราะการที่มาร์คใช้ปากทำให้มั นไม่ต่างอะไรกับการทิ้งศักดิ์ ศรีทั้งหมดเอาไว้ที่แบมแบมคนเดี ยว
เสียงทุ้มเอ่ยโดยที่ใบหน้ายั งอยู่ตรงส่วนนั้น
"ก็แค่อยากให้รู้ ว่าพี่ชัดเจนตั้งแต่ครั้งแรก"
ร่างเล็กสบตากับคนตรงหน้า
"น้องรู้ใช่ไหมครับ พี่ทำให้เพราะอะไร"
"พี่จ๋า.."
"กฏของพี่ในวันแรก น้องยังใช้ได้เสมอ"
ร่างเล็กน้ำตาคลอเมื่อจำมันได้ ขึ้นใจ ในวันแรกเขากับมาร์คทำสัญญากั นด้วยกฏแปลกกระหลาดที่เจ้าตัวคิ ดขึ้นมา
ทุกๆกฏนั้นเมื่อคิดถึงมันทำให้ หัวใจของแบมแบมรับรู้ความรู้สึ กที่มาร์คพยายามจะส่งผ่าน
"คุณมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวผม ทั้งจับ กอด ลูบ คลำ คุณสามารถทำโทษผมได้หากคุณไม่ พอใจ โปรดจงจำเอาไว้ว่าทุกวินาทีหลั งจากที่ผมเซ็นสัญญานั้น....ทุ กอย่างในตัวผม..เป็นของคุณ"
มันเหมือนว่ามาร์คจงใจบอกให้ เขารับรู้ว่าแบมแบมมีสิทธิทุ กอย่างในตัวมาร์ค
และใช่..
ทุกอย่างในตัวมาร์คเป็ นของแบมแบม
"พี่เป็นของน้อง.. ของแบมแบมคนเดียว"
"อื้อ"
ปากหยักก้มลงค่อยๆดูดปลายยอดหั วของส่วนแข็งตึงอันเล็กที่ชูชั นขึ้นเล็กน้อย มาร์คค่อยๆทำมันช้าๆค่อยๆดูดลึ กลงไปเรื่อยๆจนกอบกุมส่วนนั้ นไปเต็มปาก มือเล็กที่จิกผ้าปูสีขาวถูกมื อใหญ่กอบกุมให้เลื่อนมาจับกลุ่ มผมของเขาเอาไว้
ร่างเล็กไม่กล้าที่ จะระบายความเสียวซ่านกับกลุ่ มผมของมาร์คกำลั งปรนเปรอเขาแบมแบมกัดปากอดกลั้ นกับความรู้สึกร้อนฉ่าที่พรั่ งพรูเข้ามาในร่างกาย
"อื้อ พอแล้ว อื้มม"
วินาทีที่แววตาคมเงยขึ้ นมองแบมแบมส่งผ่านความรู้สึกให้ รับรู้ แบมแบมส่ายหน้าไปมาปฏิเสธความต้ องการนั้น
มาร์คผละออกพร้อมแววตาดุ
"ตัวเล็ก"
"น้องไม่กล้า"
แบมแบมพูดเสียงบางเบาพร้อมส่ ายหน้าไปมา หากแต่ความกลัวต้องหยุดลงเมื่ อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย
"ถ้ายังฝืนกลั้นอยู่อีก พี่จะจับตีก้นให้แดงเลย"
เด็กดื้อเอ้ย...
มาร์คลอบถอนหายใจก่อนจะก้ มลงไปปรนเปรอส่วนนั้นให้ใหม่ และร่างหนาพอใจไม่น้อยที่ครั้ งนี้แบมแบมค่อยๆปล่อยความอดกลั้ นช้าๆ
ร่างเล็กกัดปากปล่อยความรู้สึ กไปตามอารมณ์ ครั้งนี้แบมแบมไม่ฝืนเก็บมั นเอาไว้อีกแล้วเพราะหากทำอี กมาร์คคงจับฟาดเอาจริงๆแน่ๆ
มือบางจิกลงบนกลุ่มผมหนา ค่อยๆสวนสะโพกยกกระแทกตามจังหวั งปากที่มาร์คทำให้ เสียงจ๊วบจ๊าบดังขึ้นเรื่ อยๆและทำให้แบมแบมลืมตัวเมื่อส่ วนแข็งตึงของตัวเองเข้าไปลึกถึ งลำคอขอมาร์ค
"อ๊า เสียว"
มาร์คลอบยิ้มอย่าพอใจเมื่อคนตั วเล็กขยำศรีษะเขาแน่น ค่อยๆควบคุมเขาด้วยมือบาง มาร์คดูดเม้มจนรับรู้ได้ว่ าแบมแบมใกล้จะเสร็จ
"อีกนิด อื้อ"
ริมฝีปากหนาเคลื่อนตามจังหวะมื อของอีกคนที่กดหัวเขาขึ้นลงอยู่ อย่างนั้น
"อ๊า
น้ำรักสีขาวของคนตัวเล็กถูกปล่ อยในปากมาร์คจนหมด แบมแบมกระตุกหลับตาพร้อมหัวใจที่ เต้นไม่เป็นจังหวะจนต้ องหอบหายใจ แววตาเรียวก้มลงมองคนรักที่กำลั งดูดกลืนน้ำสีขาวของเขานั่นอย่ างไม่รังเกียจ
ผู้ชายคนนี้..แสดงให้รู้เสมอ
ความใส่ใจและความอ่อนโยนที่มี เขาคนเดียวที่มาร์คปฏิบัติด้ วยมันทำให้แบมแบมรับรู้
ผู้ชายคนนี้เป็นของเขา..มาร์คต้ วนเป็นของเขาคนเดียว
"พี่อยากกอดตัวเล็กจัง"
คนตัวหนาพูดพร้อมกับมือเรียวที่ ยังลูบกลุ่มผมหนาอยู่อย่างนั้น
แบมแบมตอบกลับด้วยเสียงแหลพร่า
"ก็กอดสิครับ"
มาร์คจุมพิศหน้าท้องบาง
"อยากกอดไปด้วยเอาไปด้วย"
พูดจาแบบนี้อีกแล้ว..
อย่างน้อยก็ควรจะเขินอายบ้ างนะมาร์คต้วน!
แบมแบมหน้าแดงไปหมดเมื่ อสบตาคนเจ้าเล่ห์ที่ค่อยๆช้อนตั วเขาขึ้นนั่งบนตักแกร่ง ร่างเล็กที่เพิ่งปลดปล่อยไร้เรี่ ยวแรงจะต่อต้านก็ยอมถูกอุ้มขึ้ นอย่างว่าง่าย
"กอดกันนะ"
มาร์คต้วนพูดกับคนบนตักและถู กคนตัวเล็กตอบกลับด้วยการพยั กหน้าช้าๆแล้วหันหน้าหนีด้ วยความเขิน สองร่างเปลือยเปล่าที่อยู่บนเตี ยงนอนนุ่มกำลังค่อยๆประกบจูบพร้ อมอ้อมแขนที่กอดกันไว้อย่างแน่ นหนา
ริมฝีปากของมาร์คยังทำงานได้ดี ค่อยๆส่งผ่านความละมุนและความต้ องการผ่านรสจูบที่หอมหวาน แบมแบมพยายามถูกสะโพกไปมาหวั งจะค่อยๆสอดใส่ส่วนแข็งๆของมาร์ คที่ช่องด้านหลังของตัวเอง
หากแต่เมื่อท่อนแข็งกำลังจะเข้ าไปก็ถูกอีกคนผละจูบออกมาพร้ อมกับโดนมือหนาฟาดเข้าที่ก้ นงอนจนแสบคัน
"โอ้ย"
"มันจะเจ็บไม่รู้หรือไง"
มาร์คขมวดคิ้วดุใส่อีกครั้ง แบมแบมยิ้มแห้งๆหากแต่ก็ยั งสวนเถียงกลับ
"ก็..น้องกลัวพี่ทนไม่ไหว โอ้ย"
มาร์คฟาดเข้าให้อีกทีจนก้นเล็ กๆแดงไปด้วบรอยมือ แบมแบมเม้มปากเงียบเมื่อมาร์ คทำท่าจะฟาดอีก ร่างเล็กส่งสายตาอ้อนๆจนมาร์ ควางมือลง เอื้อมไปหยิบเจลบนหัวเตียงเทใส่ มือ
ร่างหนาหัวเราะหึในลำคอก่อนจะค่ อยๆทาเจลที่ช่องด้านหลั งของแบมแบม มาร์คลูบไปไปยังรอยแดงบนบั้นท้ ายไปด้วยพร้อมกับแววตาที่จ้ องมองร่างเล็ก
"อย่าดื้ออีก..ไม่ได้ทำกั นนานแล้วพี่กลัวเราจะเจ็บ"
แบมแบมพยักหน้าอย่างว่าง่าย แม้เรื่องเล็กๆมาร์คก็ใส่ใจเสมอ เมื่อชุ่มไปด้วยเจลมาร์คจับส่ วนแข็งตึงที่แทบจะทนรอไม่ไหวเข้ ากับช่องของแบมแบม ร่างเล็กกัดปากหลับตากดทับมั นลงไป
"อ้า"
เสียงครางหวานๆขอแบมแบมเริ่มดั งขึ้นเมื่อกดสะโพกตัวเองลงจนสุด แรงกระแทกตามจังหวะที่มาร์ คสวนสะโพกขึ้นไปทำให้แบมแบมเด้ งตัวตาม รสชาติของการสอดใส่กับหัวใจที่ ประสานกันทำให้มาร์คอดไม่ได้ที่ จะประกบจูบอีกครั้ง
สองหัวใจและสองร่างที่ค่ อยๆหลอมรวมเป็นหนึ่ง คนตัวหนากอดร่างบางเอาไว้ไม่ปล่ อยพร้อมสะโพกที่ทำงานอย่างไม่ บกพร่อง
"อื้ม แบม"
ได้กอดแบมแบม..ได้จูบแบบแบม
และได้มีอะไรกับแบมแบมไปด้วย
ท่ามกลางเสียงคลื่นทะเล..แสงจั นทร์..และเราสองคน
ไม่มีอะไรที่มาร์คจะมีความสุ ขได้เท่ากับเวลานี้อีกแล้ว
"อื้อ พี่จ๋า"
ร่างเล็กยกสะโพกสวนขึ้นลง จังหวะค่อยๆเร็วขึ้นตามความต้ องการ ริมฝีปากหนาก็พรมจูบสร้ างรอยไปทั่วลำคอ
ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติของมาร์ คแม้จะปนเปื้อนไปด้วยรอยช้ำ ๆบางส่วนแต่ก็ทำให้แบมแบมหน้ าแดงได้ตลอดเมื่อเห็นริมฝี ปากหนาที่ผละออกกำลังยิ้ม
พร้อมเสียงทุ้มครางหวานๆยามที่ แบมแบมกดสะโพกลงไปแรงๆ
"อา ตัวเล็กของของพี่ อื้ม.."
"อ้ะ อ้ะ อ้า.."
ทั้งคู่ประสานกันเป็นหนึ่งเดียว ความเสียวซ่านทำให้ ดวงตาแบมแบมพร่ามัว น้ำตาไหลซึมเล็กน้อยกับความต้ องการที่เอ่อล้นกำลังถูกสนอง
"อ้ะ อ้า พี่จ๋า"
เสียงเนื้อกระทบเนื้อยังดังขึ้น ร่างเล็กขยับกระตุกน้ำขาวๆอี กครั้ลงบนหน้าท้องแกร่ง คนหล่อเหลาอีกคนกระแทกเข้าออกอี กสามสี่ครั้งก็ปลดปล่อยในตั วแบมแบมจนหมด
"อืม.."
ทั้งคู่หอบหายใจถี่ พร้อจังหวะหัวใจที่เต้นรัวจนรั บรู้กันและกัน มาร์กอดแบมแบมไว้แน่น ริมฝีปากยังพรมจูบลำคอบางไปทั่ว
แบมแบมก็หลังตาพังศรีษะกับมาร์ คด้วยความอ่อนล้า
หากแต่คนตัวเล็กยังไม่เหนื่อยถึ งกับหลับไป เขาเพียงแค่หลับตาพักเท่านั้น แบมแบมลอบยิ้มเมื่อเขาได้ยินเสี ยงอีกคนพูดข้างๆใบหู และเขาเองก็ตอบกลับไปเช่นกัน
ทั้งคู่พูดด้วยเสียงแหบพร่ าและร่างกายที่ยังประสานกันอยู่ อย่างนั้น
อ้อมกอดที่มีให้กันและกันก็ยั งไม่หายไปไหน
"ทุกอย่างของพี่เป็นของน้อง"
"ทุกอย่างของน้องก็เป็นของพี่.. ."
#PORPMB
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ