หัวใจนำทาง

 
 
 
 
 
ฉันควรอิจฉาใครดี
 
 
 
 
 
                งานเลี้ยงรุ่นถูกจัดขึ้นเมื่อพวกเขาไม่ได้เจอกันนานถึง2ปีเต็มๆ เพราะงานนี้ไม่ได้จัดเลย พอจัดขึ้นมาเพื่อนๆคนอื่นๆในรุ่นต่างให้ความสนใจ และให้การตอบรับอย่างดี และสนับสนุนทุกๆเรื่องช่วยกันตามเพื่อนๆคนอื่นที่อาจจะตามไม่ครบมา ช่วยกันคนละไม้คนละมือจนมาถึงวันนี้ แสงไฟจากตะเกียงไม้ประดับตามทางเดินริมชายหาดยาวไปจนถึงงานที่มีเวลาขนาดกลางมีเครื่องดนตรีและอาหารคอกเทลที่จัดวางอยู่ งานนี้จัดขึ้นในเขตโรงแรมของป๊อปปี้ที่จังหวัดภูเก็ต ป๊อปปี้ก็มางานนี้เช่นกันรวมไปถึงภรรยาสาวอย่างแก้ว เพื่อนๆต่างเฮฮาอย่างมีความสุข ก่อนจะเข้าสู่ช่วงพิธีการ 
 
 
 
 
 
"เอาล่ะพวกมึง วันนี้เราก็มากันเกือบครบบ ถึงแม้จะไม่ครบแต่กูเชื่อว่ายังไงเราก็ยังคงคิดถึงกันเสมอ ก็วันนี้กูเองก็ดีใจที่เราได้เจอกันอีกครั้ง ได้หัวเราะด้วยกันอีกครั้ง หลายคนก็ดูดีขึ้นหลายคนก้แต่งงานแล้ว บางคนก็ขึ้นคานทองแล้ว โอ๊ยยไอ้สัสกูพูดเล่นนนน" เสียงเพื่อนชายคนหนึ่งกล่าวเปิดงานพร้อมหยอกแซวเพื่อนสาวของเขา ก่อนที่จะโดนกระป๋องเบียร์ขว้างใส่ 
 
 
 
 
 
"เอาๆ มีคนรีเควสสสสมานะฮ้ะ ว่าอยากฟังเพลงของวงเลแลนด์ ทางเรานั้นจะประกาศว่าเล่นไม่ได้นะฮ้ะ เพราะว่ามือกลองของเราตายอยู่บ้านนนะฮ้ะะะ"เสียงของพิธีกรจำเป็นเอ่ยต่ออย่างหยอกล้ออ ก่อนที่จะมีเสียงหนึ่งเอ่ยตะโกนมาจากด้านหลังของพวกเขา 
 
 
 
 
 
"กูยังไม่ตายโว้ยไอ้สัสสสส!!!!" เสียงของโทโมะเอ่ยตะโกนก่อนจะยิ้มให้เพื่อนคนอื่นๆที่หันมามอง เพื่อนคนสนิทอย่างจงเบ และคนอื่นต่างกรูเข้ามากอดชายหนุ่มด้วยความคิดถึง 
 
 
 
 
 
"น้องฟางโถ่..มาๆคะเดี๋ยวพี่ดูแลเองให้ไอ้โมะมันเมาไปเนาะ" เสียงของกวินเอ่ยกับฟางที่อยู่ในชุดเดรสเปิดใหล่ตัวยาวสีขาวบริสุทธิ์ ใบหน้าที่แต้มอ่อนๆจนเหมือนจะไม่ได้แต่งลอนผมที่ปล่อยสยายทำให้เข้ากับหญิงสาวมาก กวินจูงมือฟางเข้าไปในงานแทนโทโมะ ชายหนุ่มหัวเราะที่เพื่อนชายแกล้งเขา 
 
 
 
 
 
"อ่าเอาล่ะครับ ก่อนที่เราจะจัดงานเลี้ยงเดี๋ยวได้จัดงานศพก่อนนะฮ้ะ เอาเป็นว่ามือกลองมาแล้ววววว เราก็เริ่มได้!!!!!!!!" พิธีกรเอ่ยแซวโทโมะ ใครๆก็รู้ดีว่าเพื่อนชายของเขาหวงแฟนมากขนาดไหน ก็แหมน่าจะหวงหรอก ทั้งสวยหวานเก่งทั้งงานบ้าน งานนอกบ้าน ใครจะหวง 
 
 
 
 
 
"อยู่ได้นะคะ" โทโมะเดินเข้าไปหาฟางหลังจากที่คุยกับเพื่อน ฟางพยักหน้าตอบกลับก่อนที่เขาจะยิ้มให้เธอ แล้วเดินไปเพื่อที่จะขึ้นไปเล่นดนตรีให้กับเพื่อนๆคนอื่นที่ขอมา 
 
 
 
 
 
"มึงไปก่อนก็ได้" ทั้งป๊อปปี้และโทโมะเดินไปทางเดียวกันแล้วก็ชนกัน ทำให้ทั้งสองมองหน้ากัน เพื่อนๆต่างกลัวว่าจะมีเรื่อง จนโทโมะถอยหลังมา1ก้าวแล้วให้ป๊อปปี้ไปก่อน แล้วเขาค่อยเดินตามไป  
 
 
 
 
 
"คุณฟางใช่ไหมคะ?"แก้วที่อยู่ในชุดเกาอกสีขาวที่คลุมไปถึงกางเกงขาสั้นสีดำ ดูลุดเปรี้ยวซ่าแต่เรียบหรูมีราคา หน้าที่แต้มเครื่องจัดปากแดงแต่ดูพอดีกับเธอ ฟางยิ้มให้กับหญิงสาวที่เธอไม่รู้จักแต่เธอรู้ว่าเขาน่าจะมีเรื่องที่อยากจะคุยกับเธอ 
 
 
 
 
 
 "เอ่อ เราไไปหาที่นั่งคุยกันไหมคะ" แก้วเอ่ยเมื่อเสียงของดนตรีและเพื่อนๆของสามีเธอดังกระหึ่ม ฟางมองไปที่โทโมะที่กำลังเล่นดนตรีอย่างมีความสุข เลยเลี่ยงเดินไปกับแก้ว 
 
 
 
 
 
"คุณมีอะไรกับฉันหรอคะ" หลังจากที่แยกตัวมานั่งตรงงม้านั่งริมฉายหาดที่ไกลออกมา ฟางเลยเอ่ยปากถามอีกฝ่ายที่เธอไม่รู้จัก 
 
 
 
 
 
"คือดิฉันชื่อจริญญานะคะ เรียกว่าแก้วก็ได้ ฉันอยากให้คุณช่วยมาปรับปรุงภายในบ้านหลังหนึ่งให้กับฉันนะค่ะ คุณพอจะว่างบ้างหรือเปล่าคะ" แก้วพูดแนะนำตัวก่อนจะบอกกับฟาง หญิงสาวยิ้มอย่างเป็นมิตร
 
 
 
 
 
"เรื่องงานดิฉันขอดูรายละเอียดก่อนนะคะ พอดีว่าช่วงนี้งานกำลังเข้ามาเยอะเลยค่ะ แต่ถ้าดิฉันไม่ว่างทางบริษัทไทยานนท์จะส่งมัณฑนากรที่ดีที่สุดไปช่วยคุณแทนนะคะ" ฟางตอบอย่างไม่เชิงปฏิเสธหรือยินดี
 
 
 
 
 
"งั้นฉันยอมจ่ายให้คุณสิบเท่า ต้องเป็นคุณ คุณคนเดียว ฉันไว้ใจคุณ"แก้วเอ่ยอย่างฉะฉาน เธอควักเช็คยื่นให้กับหญิงสาว ฟางมองเธออย่างไม่ค่อยพอใจ
 
 
 
 
 
"เรื่องเงิน มันไม่สำคัญหรอกนะคะ ขอบคุณคุณมากที่ไว้ใจฉัน เอาเป็นว่าฉันจะติดต่อคุณกลับไปอีกครั้งล่ะกันนะคะ แต่ฉันเองก็ตอบไม่ได้ว่างานนี้จะดำเนินต่อได้เมื่อไร เพราะอย่าที่ฉันบอกกับคุณไปก่อนหน้านี้ ว่าฉันไม่ว่างจริงๆ แต่ก็จะพยายามปลีกตัวทำงานให้คุณไวที่สุด้ท่าที่จะทำได้นะคะ ส่วนเรื่องเงินสิบเท่าของเดิม ดิฉันขอไม่รับนะคะ เงินดิฉันมีคะ ไม่จำเป็นต้องเลือกงาน " ฟางเอ่ยเรียบๆ แก้วสะอึก ก่อนที่สาวหวานจะยิ้มให้เธอแล้วเดินลี่ยงออกไปที่งานตามเดิม แก้วเก็บเช็คมาแล้วถอนหายใจ ไม่เคยที่เธอจะเจอผู้หญิงที่หยิ่งอย่างฟางมาก่อน
 
 
 
 
 
"วันนี้ขอตัวไอ้โมะมันคืนหนึ่งนะคะน้องฟาง" ฟางเดินเข้ามาเห็นสามีกำลังถูกเพื่อนๆมอมเหล้า เพื่อนสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาพูดกับฟาง ฟางยิ้มให้
 
 
 
 
 
 
"ฝากด้วยนะคะ งั้นฟางขอตัวก่อนนะคะ มีอะไรโทรหาฟางได้ตลอดเวลาเลยนะคะ" ฟางพูดจบ ก่อนจะเดินกลับไปที่รถหรูของโทโมะเพื่อขับกลับโรงแรมอีกโรงแรมหนึ่ง โทโมะและเธอไม่ได้นอนที่โรงแรมของป๊อปปี้ เพราะโทโมะไม่ยอมนอน
 
 
 
 
 
 
"เฮ้ออ เหนื่อยจังเลย" ฟางเดินเข้ามาภายในห้องนอนสวีทที่กว้างสบายติดกับทะเลมีสระน้ำส่วนตัวอยู่ในห้อง ก่อนจะออกไปเปลี่ยนชุดเพื่อที่จะมาว่ายน้ำเล่นที่สระน้ำ ถึงแม้เธอจะไม่ค่อยชอบออกกำลังกาย แต่เธอก็พอเล่นเป็นแบบถูๆไถไป จะมีก็แต่ว่ายน้ำที่เธอเก่งไม่เคยเป็นสองรองใคร
 
 
 
 
 
 
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
 
 
 
 
 
"ใครกัน"ฟางที่เปลี่ยนชุดเป็นชุดวันพีชสีดำเข้ารูปที่โทโมะเป็นคนเลือกให้ ก่อนจะใส่เสื้อคลุมทับร่างแล้วเดินไปเปิดประตู ก่อนจะพบกับป๊อปปี้ชายหนุ่มเมามายแล้วเดินเข้ามาในห้องของเธอโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว
 
 
 
 
 
 
"คุณ คุณเข้ามาทำไม ออกไปนะไม่งั้นฉันจะแจ้งความ" ป๊อปปี้ที่เมาคิดว่าฟางคือผู้หญิงที่จะมาอ่อยเขาเลยเดินเข้าไปหมายจะนัวเนีย แต่ก็โดนฟางผลักตกสระน้ำแทน
 
 
 
 
 
 
" โอ๊ยยยยยยยนี่เธอ!" ป๊อปปี้แทบสร่างเมา เขามองไปยังหญิงสาวที่ยืนกอดตัวเองเหมือนพยายามปกปิดร่างกาย ก่อนจะต้องตกใจ เมื่อจำได้ว่าเธอคือคนที่มากับอดีตเพื่อนรักอย่างโทโมะ 
 
 
 
 
 
"เฮ้ย!! เธอมาทำอะไรในห้องของฉัน" ป๊อปปี้ลุกจากสระก่อนจะตรงดิ่งไปยังฟาง หญิงสาวกลัวชายหนุ่มจนตัวสั่นเดินถอยหลังไปจนติดกำแพงกระจกใสของตวบ้าน 
 
 
 
 
 
 
"คุณเมาแล้วมาเพ้อเจ้ออะไรคะ นี่มันห้องของฉัน ฉันจองห้องนี้ตั้งแต่เมื่อเช้า ไม่เชื่อคุณก็ไปดูเลขห้องสิคะ" ถึงแม้จะกลัวแต่ความอ่อนหวานของน้ำเสียงก็ไม่เคยลดลง ป๊อปปี้ยิ้มขำในความกลัวของเธอก่อนจะมองไปรอบๆ เลยรู้ว่าเขาเข้าห้องผิด เพราะเขาจะมาเข้าห้องของแนนนี่เด็กที่เขานัดเอาไว้ที่โรงแรมของเพื่อนเขา 
 
 
 
 
 
 
"ผมขอโทษละกันนะครับคุณคนสวย" ป๊อปปี้เดินเข้าไปใกล้ฟางมากขึ้น จนฟางทนไม่ไหวผลักชายหนุ่มออกห่างแล้วตะโกนร้องคนช่วย 
 
 
 
 
 
 
"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย!" ป๊อปปี้ถลาเข้าไปกอดและปิดปาดหญิงสาวทันที เพราะเธอกำลังทำให้เขามีเรื่อง ทั้ง2กอดและฟัดกันอย่างทุลักทุเล จนฟางตกไปอยู่ในอ้อมกอดของป๊อปปี้ 
 
 
 
 
 
"นี่คุณถ้าคุณไม่อยุดตะโกนละก็ ผมจะจูบคุณนะ ลองไหมล่ะ"ป๊อปปี้เอ่ยเมือเห็นว่าฟางกำลังจะเอ่ยปากตะโกนอีกครั้ง เขาเลยยื่นหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาวจนรับรู้ถึงลมหายใจของเธอ แปลกที่เขากลับใจสั่นทั้งๆที่เรื่องแบบนี้เขาผ่านมามากมาย ใบหน้าเนียน ขาวอมชมพู ปากอวบอิ่มที่มีเพียงลิปมันปกปิดไว้ ดวงตากลมโตทำให้เขาอยากจะจ้องมองเธออยู่แบบนี้ตลอดไป ก่อนที่ฝันนั้นจะสลายเมื่อ...
 
 
 
 
 
 
"ปล่อยฉันนะ ฉันแต่งงานแล้ว แล้วถ้าจำไม่ผิดคุณคือเพื่อนในรุ่นของสามีฉัน ปล่อยฉันเถอะคะก่อนที่จะเกิดเรื่อง ฉันไม่ต้องการให้สามีของฉันทะเลาะกับคุณหรอกนะคะ ตัวคุณเองก็คงไม่เช่นกัน " ฟางเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเคลือเพราะความกลัว ป๊อปปี้ทำตามอย่างว่าง่าย จริงอย่างที่เธอบอก ชายหนุ่มเลยขอโทษที่ทำร้ายเธอไป เมื่อกี้ ก่อนจะขอตัวกลับ 
 
 
 
 
 
 
"หวังว่าเราจะเจอกันอีกนะครับ" เสียงอ่อนหวาน พร้อมกับสายตาเจ้าเล่ห์ของป๊อปปี้ทำให้้ฟางขนลุก ก่อนที่เขาจะเดินไปอีกห้อง ที่มีหญิงสาวอวบอึ๋มใส่เพียงผ้าขนหนูผืนเดียวมาเปิดประตูให้ และไม่ใช่คนเดียวแต่มึงถึง2คน ป๊อปปี้กลับมายิ้มหวานให้ฟางอีกครั้ง หญิงสาวตกใจก่อนจะรีบปิดประตูและไม่ลืมที่จะล็อกมันอย่างแน่นหนา 
 
 
 
 
 
 
"บรึ๋ยยย น่ากลัวชะมัดผู้ชายอะไรนิสัยไม่ดีเลยจริงๆ" ฟางพูดอย่างไม่ชอบใจก่อนจะเดินไปว่ายน้ำตาความตั้งใจเดิมอย่างสบายใจ เพื่อให้ลืมเรื่องเมื่อกี้และเพื่อผ่อนคลาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                 หลังจากที่ฟางกลับไปแล้วโทโมะก็กินเหล้ากลับเพื่อนๆ หนักมากจนกลับไม่ไหว แก้วที่กลับมาเช็คงานก็เห็นโทโมะและเพื่อนๆอีก3-4คนเมาหลับอยู่กลางงานก็เลยให้พนักงานมาไปที่ห้องของตัวเอง แต่โทโมะไม่ได้เช็กอินที่นี่ แก้วเลยจะโทรหาภรรยาของเขา ที่พึ่งจะคุยงานกับเธอไปเมื่อสักพักใหญ่ แต่เพื่อนสาวของโทโมะเดินเข้ามาบอกว่าวันนี้ให้โทโมะนอนที่ี่ ตนบอกให้ฟางกลับไปนอนที่โรงแรมแล้ว เพราะจะได้กินเหล้ากันตามประสาเพื่อนก่อนที่เพื่อนสาวคนนั้นจะเดินไปลากตัวสามีที่เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันกลับห้อง เพราะเริ่มไปเกาะแกะกับพนักงานสาวคนอื่น แก้วเลยเปิดห้องโทโมะอีกห้อง ก่อนที่จะพาเขาไปนอนพร้อมกับพนักงาน
 
 
 
 
 
"ฟางง โมะหอมหน่อยสิ มามะ" โทโมะละเมอถึงภรรยาสาวก่อนจะดึงหมอนข้างไปกอดและหอมแก้ม แก้วยืมมองเขาหลุดขำ 
 
 
 
 
 
"ไปพักเถอะ ฉันดูแลเอง" แก้วสั่งพนักงานคนนั้น ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปเพื่อจะห่มผ้าห่มให้อีกฝ่าย 
 
 
 
 
 
"พี่รักฟางนะคะ คนดีของพี่" เสียงละเมอสุดท้ายก่อนที่จะเป็นเสียงกรนของเขาดังขึ้นแก้วชะงักมือ ก่อนจะมองหน้าเขา 
 
 
 
 
 
"ฉันควรอิจฉาคุณที่มีภรรยาที่ดีอย่างคุณฟาง หรือควรอิจฉาคุณฟางที่มีสามีที่รักเธอมากอย่างคุณดีล่ะ  เฮ้ออ..." เมื่อกลับมามองที่ตัวของเธอเอง กลับมีเพียงความว่างเปล่า มีสามีสามีก็มีกิ๊กจนเธอชินชาและด้านชากันเหตุการณืที่เกิดขึ้นในทุกๆวัน เพียงแค่เธอต้องเหนื่อยมาตามเก็บยัยพวกนางบำเรอพวกนั้นที่ชอบก่อเรื่องสะมากกว่า ถ้าให้ดี เขาควรจะจัดการยัยพวกนั้นเอง แต่ก็ไม่เคยได้เลย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
#มาแล้วคะ เห็นมะคราวนี้มาเร็วและยาว ฝากด้วยนะคะ ไม่ชอบตรงไหนอบกเลยนะคะ ฝากยาวๆๆๆกันไปนะะะ555 5555