หัวใจนำทาง

 

 

 

 

2แบบของชีวิตคู่

 

 

 

 

                    งานแต่งงานที่อลังการไม่ธรรมดา ถูกจัดขึ้นท่ามกลางหุบเขาที่เขียวขจี บรรยากาศที่เย็นนสบายลมพัดอ่อนๆกลิ่นอายของดอกมะลิดอกไม้ที่เจ้าสาวรักและชื่นชอบ ทำให้ผ่อนคลายมากยิ่งขึ้น แขกในงานมีแต่รอยยิ้มเพราะเจ้าบ่าวเจ้าสาวในวันนี้เป็นคนที่พวกเขารักและชื่นชม และแล้วเสียงเพลงที่ฟังสบายสื่อความหมายก็ดังขึ้น ภาพบ่าวสาวที่เดินจับมือกันมาเข้ามาภายในงานต่างมีแต่เสียงปรบมือและเสียงวี๊ดวิ้วเพื่อโฮ่แซว 

 

 

 

 

 

"วันนี้เป็นวันสำคัญของลูก แม่ดีใจนะที่ฟางจะมาเป็นลูกสะใภ้ของแม่" แม่ของโทโมะเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม ฟางยิ้มก่อนจะกราบเพื่อขอบคุณ 

 

 

 

 

 

"แม่ฝากฟางด้วยนะโทโมะ มีอะไรก็คุยกันนะลูก เราโตกันแล้วคุยกันด้วยเหตุผล เชื่อใจกันเป็นสิ่งที่สำคัญมาก" แม่ของฟางเอ่ยกับโทโมะ ทั้งสองมองหน้ากันก่อนที่ฟางและโทโมะจะก้มกราบเพื่อขอบคุณคำอวยพรของผู้ใหญ่ 

 

 

 

 

 

"พ่อรักลูกนะฟางง" พ่อของหญิงสาวไม่พูดอะไรมากแต่มีน้ำตาที่เอ่อล้นจนอดไม่ได้ที่ฟางจะต้องโผเข้าไปกอดเขา ก่อนที่จะเช็ดน้ำตาให้กับคนเป็นพ่อ 

 

 

 

 

 

"ฟางก็รักพ่อนะคะ" รอยยิ้มหวานส่งให้กับคนเป็นพ่อ ทั้งหมดถ่ายรูปกันเมื่อเสร็จพิธีการ ก่อนที่จะเข้าสู่ช่วงเลี้ยงขอบคุณแขก ที่มาในงานวันนี้ งานวันนี้มีเพียงคนที่สำคัญ เพราะเป็นพิธีการหมั้นและจดทะเบียนส่วน เลี้ยงฉลองจะจัดขึ้นในอีก1อาทิตย์ข้างหน้า ในตัวเมืองกรุงเทพ 

 

 

 

 

 

"มีเมียแล้วเว้ยเพื่อนกู" เสียงของพายุเดินเข้ามากอดเจ้าบ่าว ก่อนที่จะทำท่าทีเลยมากอดฟางด้วย แต่โทโมะกันเอาไว้ก่อน 

 

 

 

 

 

 

"มึงนี่ไม่เปลี่ยนนะไอ้ยุ" โทโมะจับมือฟางก่อนจะบ่นพายุ ชายหนุ่มหัวเราะตอบกลับทันที "เหมือนมึงไงหวงเมียไม่เปลี่ยน555"พายุเอ่ยจริงๆแล้วเขาพบฟางก่อนโทโมะเสียอีกแต่เธอกลับไม่ชอบเขา จนเพื่อนเขามาเจอเธอแล้วบอกชอบเธอเขาเลยช่วยเธอและเพื่อนของเพือนของเขาลงเอยกัน

 

 

 

 

 

"พี่โมะก็ ถ้าไม่มีพี่ยเราอาจจะไม่ได้แต่งงานกันก็ได้นะคะ" ฟางเอ่ยปรามสามีที่ห่วง ห่วงตัวเองยิ่งกว่าอะไรดี 

 

 

 

 

 

 

"ถูกกกกก"พายุยิ้มร่าก่อนจะมากอดฟาง โดยมีโทโมะมองอยู่ 

 

 

 

 

 

"อ่ะๆๆไปกันได้เว้ยเดี๋ยวคนอื่นเขารอ" กวินเดินเข้ามากอดคอโทโมะก่อนจะพูดให้พายุกับฟางตามไป ทั้งสองคนเลยเดินตามไปติดๆๆ

 

 

 

 

 

                 ถึงเวลาเข้าห้องหอ ญาติๆก็มาส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวกันตามระเบียบ ก่อนที่จะขอตัวออกไปเพื่อให้บ่าวสาวเขาพักผ่อน โทโมะเดินไปหยิบน้ำมาให้หญิงสาวที่กำลังถอดรองเท้าส้นสูงที่ใส่มาตั้งแต่ตอนเช้ายังไม่ได้ถอด 

 

 

 

 

"น้ำคะ"โทโมะยื่นแก้วน้ำที่ถูกเพ้นลายชายหนุ่มเป็นตัวการ์ตูน โดยเป็นฝีมือของหญิงสาวนั่นเอง ก่อนที่จะปัดปอยผมที่ติดอยู่บนหน้าของหญิงสาวพร้อมกับเช็ดเหงื่อให้กับเธอ 

 

 

 

 

 

"ขอบคุณนะคะ" ฟางยิ้มสวย โทโมะโน้มหน้าเข้ามาหวังจูบ และทั้ง2จูบกันอย่างดูดดื่ม ชายหนุ่มตวาดลิ้นไปหยอกล้อเล่นกับลินบางที่ไม่รูประสาพยายามตอบสนองเาแต่ก็ไม่ถนัด จนเสียงลมหายใจที่แรงขึ้นถูกพ่นออกมาเพื่อแสดงว่าคนตัวเล็กเริ่มจะหายใจไม่ออกเขาจึงผละออกอย่างเสียดายความหวาน 

 

 

 

 

 

"ฟางเหนื่อย วันนี้ขอเอ่อ.." ฟางหลบสายตาของอีกฝ่าย ก่อนจะถูกชายหนุ่มหัวเราะใส่ 

 

 

 

 

 

 

"ก็ได้พี่รู้ว่าเราเหนื่อย งั้นวันนี้เรานอนกอดกันนะคะ :)" รอยยิ้มของเราที่ปรากฏทำให้หัวใจของทั้งคู่ชื่นบาน และคืนนั้นก็เป็นไปตามที่โทโมะพูด ทั้งสองนอนกอดกันด้วยความสุขที่เขาและเธอได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                  คืนเดียวกัน ใจกลางเมืองของจังหวัดกรุงเทพผับใหญ่มีสาวๆและหนุ่มมากมายที่มาเที่ยว เพื่อเสบความสุขใส่ตัวเอง ไม่ว่าจะมาเที่ยวกับเพื่อน มาทำแฟน หรือมาคนเดียว ก็อาจจะได้แฟนกลับไปด้วย นักท่องราตรีมีมากมายไม่ว่าคนรวยคนจน หนึ่งในนั้นก็คือชายหนุ่มที่เป็นนักบริหารพึ่งจะแต่งงานไปมาดๆ แต่เขารักความสุขที่ไม่ผูกหมัดแบบนี้มากกว่าโดยที่ไม่เคยสนใจความคนรอบตัวจะมองเห็นแบบไหนเลย 

 

 

 

 

" พี่ป๊อปนี่ไม่ธรรมดาเลยนะคะ"เสียงอ่อนหวานของหญิงคนหนึ่งที่อกสะบึ้มเอวเล็กคอดผิวขาวแต่ดูก็รู้ว่าเธอผ่านหมอมาทั้งตัว แต่ก็เป็นเรื่องธรรมของนักท่องเที่ยว แค่สวยและเอ็กส์ก็ไปกันได้ 

 

 

 

 

 

"หมายถึงอะไรล่ะ" เสียงที่เจ้าเหล่และสายตาที่เ้จาชู้ แทะโลมหญิงสาวตรงหน้าไปแทบจะทั้งตัว ทำให้หญิงสาวคนนั้นค่อยๆเดินเข้าไปมาค่อมเขาอย่างง่ายดาย 

 

 

 

 

 

 

"ตรงนี้เลยหรอ อืมม " เสียงครางเบาๆ เมื่อชายหนุ่มโดนรุกก่อน เพราะหญิงสาวค่อยนัวเนียเขาก่อนที่จะค่อยๆรูดซิปกางเกงโดยที่เขาเองก็รู้ตัวแต่เขาต้องการให้เธอเป็นคนปรนนิบัตให้เขาเอง 

 

 

 

 

 

 

"ชอบไหมคะ" เป็นธรรมดาที่ในผับจะไม่ค่อยมีใครสนใจกันเพราะเราก็ต่างมาหาความสุข แสงไฟก็ไม่ค่อยจะมี มีแต่เสีงเพลงที่ดังกระหึ่ม เอมมี่เอ่ยถามที่ข้างหูของชายหนุ่มก่อนที่จะขบติ่งหูชายหนุ่มเบาๆ 

 

 

 

 

 

"อืมมม" ทั้งสองลุกมาที่ประตูหนีไฟของผับ ก่อนที่จะเข้าหากันอย่างกับสัตว์ป่า ที่ร้อนแรงและไม่มีใครรยอมกันายหนุ่มปล่อยให้หญิงสาวปรนเปรอเขาจนเขาพอใจ 

 

 

 

 

 

"อะไรคะ" เอมมี่งงหนักไปใหญ่ เมื่อเขาถึงฝันก็ผลักเธอออก ก่อนที่จะแต่งตัวเองให้เรียบร้อย ทั้งๆที่เธอค้างหนักจนไม่รู้จะให้ใครเข้ามาได้นอกจากเขา 

 

 

 

 

 

"ฉันก็สนองเธอแล้วไง ที่เหลือก็ไปหาคนอื่นละกัน " ปากได้หยักรูปยิ้มอย่างสบายใจกอนจะเดินไปที่ั่นั่งของตัวเองเหมือนเดิม เอมมี่ไม่ยอมเธอแต่งตัวแบบรีบร้อนก่อนจะเดินตามชายหนุ่มมา

 

 

 

 

 

"แบบนี้ก็ไม่แฟร์สิคะ คุณมาทำฉันค้างแล้วคุณก็พอแบบนี้อ่ะหรอ นี่มันไม่ใช่เลยนะ" ป๊อปปี้ขี้เกียจฟังจนจะเซ็นเช็คให้ แต่แล้วก็มีมือบางมาห้ามเอาไว้

 

 

 

 

 

"นี่แกเป็นใครห้ะ"เอมมี่มองหน้าหญิงสาวที่เดินเข้ามาแล้วมานั่งตักชายหนุ่มแทน

 

 

 

 

 

 

"เป็นเมีย นังบำเรออย่างเธอรู้จักคำนี้ไหมล่ะ กลับไปได้ละถ้าเธอไม่อยากที่จะโดนรุมโทรม" สายตาเพรชฆาตของหญิงสาว พร้อมกับชายชกรรณ์ ราว5คนนั้นทำให้หญิงสาวฟึดฟัดต้องยอมจำนน

 

 

 

 

 

"ไงเมียจ๋า" เสียงชายหนุ่มเอ่ยหยอกล้อกับหญิงสาวบนตักก่อนจะแทะโลมเธอ เธออจึงลุกขึ้นแล้วให้บอดี้การ์ดของเธอลากตัวสามีเหงซวยไปแทน 

 

 

 

 

 

 

"นี่ พรุ่งนี้มีประชุมก็ยังจะมาเที่ยวอีกเนาะ ไม่เที่ยวสักวันจะตายหรือไง"

 

 

 

 

 

 

 

"โถ่วแก้วววว..."

 

 

 

 

 

 

"แล้วไอ้นิสัยเซ็นเช็คนี่นะ มันใช่เรื่องไหม อีกนังผู้หญิงพวกนั้นไล่นิดไล่หน่อยมันก็ไป อ่อไม่ก็สนองมันก็จบ ก็วินวินหัดใช้สมองสะมั่ง เห็นเก่งจังไอ้เรื่องบริหาร ทีเรื่องเซ็กส์ละ อื้อออ" หญิงสาวเอ่ยบ่นก่อนที่ชายหนุ่มจะปิดม่านระหว่างคนขับกับคนนั่งด้านหลังแล้วดึงหญิงสาวมาจูบ มือหน้าซุกซนล้วงเข้าไปด้านในเสื้อเชิ้ตสีดำก่อนจะขยี้เม้กทับทิวเล็กๆทั้ง2ข้างอย่างหมันไส้ ในความขี้บ่นของภรรยาสาว

 

 

 

 

 

"อ๊ะ ป๊อปปี้ " แก้วร้องเสียงหลงเมือเขาขยับตัวมาค่อมตัวเธอพร้อมกับสอดความเป็นชายเข้าไปในตัวของเธอจนเธอแทบจะรับไม่ไหว ทั้งสองเล่นเพลงรักกันบนรถจนเสร็จมีแต่เสียหอบดังไปทั่วรถ แก้วผลักชายหนุ่มออกจากร่างของเธอก่นอจะแต่งตัวแล้วหันไปว่าเขา

 

 

 

 

 

"หัดอายซะบ้างสิ" แก้วโวยทั้งๆที่ตัวเองก็หอบกับบทรักเมื่อกี้หาย ชายหนุ่มหัวเราะก่อนจะจูบหญิงสาวอีกครั้ง

 

 

 

 

 

"เธอบอกเองนิ ให้สนองซะบ้างจะได้วินวิน นี่ไงวินล่ะ" หน้าหล่อยักคิ้วใส่อีกฝ่ายอย่างสะใจ แก้วได้แต่กำมือแน่น แต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอก็ต้องเป็นของเขาอยู่ดี ถึงแม้จะอยู่ด้วยกันโดยไม่มีความรักมาเป็นองค์ประกอบ แต่เซ็กส์เธอก็ต้องการ ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  #ฝากด้วยนะค่ะ 555 เรื่องเก่าคิดไม่ออก เรื่องนี้แต่งไปครึ่งเรื่องละ รอดอยู่5555