ให้เรียกฉันว่า ' ที่รัก '

เมื่อวานเป็นวันที่ซวยที่สุด ยังไงวันนี้อากาศแจ่มใสคงไม่มีเรื่องอะไรให้ปวดหัวอีกเลย สาธุ -/\-  

 

"เธอไหว้อะไรของเธอ"

 

"เฮ้ย!!" เพิ่งขอไปทำไมตอนนี้เจอเนี่ย

 

"ฉันถามไม่ได้ยินหรือไง?" 

 

"จะตามมาทำไม! ฉันจะไหว้อะไรมันก็เรื่องของฉันนายไม่เกี่ยว ถอยไป! "

 

"ถอยไม่ได้ล่ะสิ พอดีมีธุระที่นี้ ^^ "

 

"ฉันไม่ได้ถาม ^^ "

 

"เธอ!!" เขาตะโกนตามหลังฉันมา จ้างให้ก็ไม่หยุดหรอก

 

"ต้าเหนิง"

 

"ค่ะ หัวหน้า" 

 

"เจอเธอก็ดี ฉันมีงานให้เธอทำ"

 

"งานเหรอค่ะ หัวหน้าพูดจริงเหรอ" ฉันเขย่าตัวหัวหน้าไปมา

 

"พอๆ ฉันจะอ้วก เอาเป็นว่างานใหญ่เงินดี"

 

"ฉันรักหัวหน้าจังเลยยยย ~~ "

 

"เดียวตามฉันเข้ามาในห้องด้วย"

 

"รับทราบ!!"

 

ฮ่าๆ ฝันฉันกำลังจะเป็นจริง ฉันจะได้มีชื่อในหน้านิตายาสารแล้ว ต้าเหนิงเอยแกจะได้มีคนรู้จักแล้ว

 

"หัวหน้าขาาา ~ o_O นาย! "

 

"จ๊ะเอ๋" ไม่จริง! ทำไมนายนี้มาอยู่ที่นี้แล้วที่สำคัญที่ห้องหัวหน้าด้วยอย่าบอกนะว่า ...

 

"นี่คุณเจเจ นักธุรกิจอะไหล่รถยนต์นำเข้าอันดับหนึ่งของโลกที่จะมาให้ตามติดชีวิตของเขาตลอด 1 สัปดาร์ " โอ้มายก็อต!! 1 อาทิตย์ แค่1นาทีก็จะตายแล้ว 

 

"ยินดีได้ร่วมงานกับเธอนะ ^^ " ยิ้มได้หน้าตาเฉย 

 

"ต้าเหนิงไม่ว่าง งานเยอะมากเลย หัวหน้าหาคนใหม่เถอะ"

 

"เธอนี่แหละว่างสุด"

 

"หัวหน้าอ่า"

 

"ตกลงจะตามติดชีวิตผมอยู่ไหมครับ ? "

 

"ติดครับติด"

 

"หัวหน้า!!"

 

"จะเรียกอะไรหนักหนา พรุ่งนี้ไม่ต้องเข้าษริษัทให้พุ่งตรงไปตามติดชีวิตคุณเจเจได้เลย" พรุ่งนี้!!!

 

"อันที่จริงต้องวันนี้เลยนะครับ เพราะเธอต้องเก็บของแล้วย้ายไปอยู่ที่บ้านผมวันนี้เลย"

 

"อะไรนะ!?? วันนี้ แถมต้องไปอยู่ที่บ้านนายด้วย? "

 

"ครับผม". พ่อจ้าแม่จ้าช่วยลูกด้วยยยย

 

ไม่นานฉันได้ลากสังขารกับข้าวของอันน้อยนิดมายังบ้านหลังเท่าวัง เจเจก็ยังคงแนะนำโน่นนี่นั้นและกฏของบ้านที่ยาวเหมือนหางว่าว

 

"นี้คือห้องของเธอ" เป็นห้องเล็กๆเหมือนห้องแถวราคาถูกทั่วไป ภายในห้องมีแค่เตียง พัดลมและก็ตู้เก่าๆ 

 

"อืม"

 

"แล้วนี้คือหน้าที่ของเธอ" เจเจโยนกระดาษมาแผ่นหนึ่งที่เขียนไว้ว่า

 

หน้าที่ของเธอ

1. ทำความสะอาดบ้านเช้า-เย็น

2. ล้างรถฉันทุกคันให้เสร็จก่อนที่ฉันจะออกจากบ้าน

3. ทำอาหารให้ฉันทาน

 

** โปรดทำตามที่ฉันสั่ง ไม่งั้นเธอจะได้ไม่ตามติดชีวิตฉันลงหนังสือแน่นอน

 

อ๊ากกก !! เป็นแขกหรือคนรับใช้ แค่ทำความสะอาดบ้านก็ไม่มีเวลาทำอย่างอื่นแล้ว หัวหน้าส่งกันมาตกนรกแท้ๆ 

 

"ทำไมได้เหรอ?"

 

"ใครบอก!  ฉันทำได้"

 

"ก็ดี เจอกันตอนมือเย็นนะหวังว่าอาหารคืนนี้จะแสนอร่อย".  แสนอร่อยจนกลืนไม่ลงแน่!! 

 

หลังจากที่เก็บข้าวของให้เป็นที่ก็ปาไปแล้วสามโมง ฉันเข้าไปอาบก่อนให้หายเหนื่อยก่อนจะหยิบเสื้อยืดคอกว้างสีขาวกับกางเกงยีสหาสั้น รวบผมมัดไว้ ถึงเวลาจ่ายตลาดแล้ว!! 

 

"แล้วเงินซื้อของล่ะ?"

 

ฉันแบกหน้าเขาไปถามแม่บ้านแถวนั้นว่าจะไปจ่ายตลาดต้องไปเอาเงินที่ใคร พวกเขาก็ตอบได้น่ารักมากว่าเงินจ่ายตลาดจะให้ฉะเพราะคนที่ทำงานในนี้คนนอกไม่เกี่ยว นั้นก็หมายถึงฉัน ฉันเลยต้องแบกหน้ามาหาเจเจที่อยู่ในห้องทำงาน

 

"นี่นาย"

 

"ยังไม่ไปเตรียมอาหารเย็นอีกเหรอ"

 

"ฉันมาหานายก็เรื่องนี้แหละ ว่าจะมาเอาตังไปจ่ายตลาด" ฉันแบมือให้เขา

 

"เธอนี่มันจริงๆเลย" เขาหยิบเงินให้ฉัน1000บาทพร้อมกับโบกมือไล่

 

ตอนนี้ฉันมาถึงตลาดที่ไกลแสนไกลแถมค่าแท็กซี่ก็แพงมากๆ ไปกลับก็400กว่าบาทแล้ว ไม่เป็นไรฉันจะทำให้มือนี้พิเศษสุดๆไปแล้ว ^^

 

"ป้าค่ะ อันนี้ขายยังไงค่ะ" ฉันชี้ไปยังกองผักที่กองอยู่กับพื้น

 

"ไม่ขายจ้าหนู จะเอาไปให้หมูเหรอ เดียวป้าให้ฟรีๆ"

 

"ขอบคุนค่ะ". 555 นายได้กินอาหารรสเริศเเน่

 

จ่ายตลาดเสร็จฉันก็รีบพุ่งมายังห้องครัวที่ปราศจากผู้คน เอาล่ะ ลงมือทำได้!!

 

"อาหารเสร็จแล้วค่ะ" ฉันเดินขึ้นมาตามเจเจถึงห้องทำงาน

 

"อืม"

 

ไม่นานนักเขาก็ลงมายังห้องอาหารที่มีอาหารรสเริศเรียงรายเต็มไปหมด

 

"หน้าตาใช้ได้"

 

"ทานสิ ^^"

 

เขาตักผัดผักที่ได้มาฟรีใส่ลงในจานก่อนจะตักเขาปากพร้อมกับเอ่ยปากว่าอร่อย

 

"ตายแล้ว ยัยสมสีใครเอาผักเน่า ปลาเน่ามาไว้ในครัวกัน" หัวหน้าแม่บ้านรีบเดินมาตำหนิพี่สมสีที่มีหน้าที่ตักข้าว 

 

"เมื่อกี้ว่าไงนะ" เขาทวนคำถามหัวหน้าแม่บ้าน

 

"ก็ใครไม่รู้สิค่ะ เอาผักที่เน่าๆมาวางไว้ที่ทำกับข้าวเต็มไปหมดเลยค่ะ". 

 

"เธอ!!" เขาชี้มาทางฉันก่อนจะคายอาหารในปากออกมา

 

"อาหารหมูเลยนะค่ะ 555"

 

"ฝากไว้ก่อนเถอะ"

 

หลังจากทุกคนพากันเอาอาหารบนโต๊ะไปทิ้งแล้ววุ่นทำกันใหม่ ฉันเลยใช้ช่วงเวลานั้นออกมา คิดแล้วตลกเป็นบ้า ฉันทิ้งตัวลงนอนกับเตียงก่อนที่ทุกๆอย่างจะมืดไปหมด