fic gintama อาตี๋โซโกะ กะ ยัยหมวยคางูระ

         ผมซุ่มอยู่ใกล้ๆร้านรับจ้างสารพัด ทำไมน่ะเหรอ! ก็มาทำงานให้เจ้าชินสุเกะไงล่ะ ถึงจะไม่อยากมาเห็นหน้ายัยน้องสาวอ่อนเเอเเบบนั้นเเต่ว่านะ งานก็คืองาน ทำๆไป  ผมซุ่มดูมานานมาก จนรากเเทบงอก เอิ่ม.... สักพักเห็นเจ้าขาตั้งเเว่นกับซากาตะ กินโทกิ  ออกมาจากบ้านพอดี ใช่! คางูระต้องอยู่ข้างในเเน่ๆ 
    ผมไม่รอช้ารีบย่องเจ้าบ้านเจ้าพวกรับจ้างสารพัด โดยไม่ให้ร้ายโอโทเซะเจอผม  เมื่อถึงที่หมายผมกะจะถีบประตู เเต่ไม่ดีกว่า ลำพังร้านนี้ก็ยาจกพออยู่เเล้ว จะพังประตูอีกคงเสียตังค์เเย่ (วิญญาณคนดีเข้าสิง สินะ)  ผมจัดการบิดประตู เอ๊ะ!ไม่ได้ล็อคเหรอ เผลอเลอจริงๆยัยน้องไม่รักดี  (ไม่ได้เป็นห่วงหรอกนะเฟ้ย!)  พอเข้ามาเจอยัยนั่นยืนมองท้องฟ้านอกหน้าต่าง ฝนก็ใกล้จะตกอยู่เเล้วมีอะไรให้น่ามอง
      "ยัยน้องไม่รักดี ช่วงนี้เป็นไงบ้างล่ะ" คางูระหันมาทางต้นเสียงด้วยความตกใจ เธอทำสีหน้าดุดัน เเต่จู่ๆก็เลือกที่จะหันไม่นอกหน้าต่างเช่นเดิม
      "ฉันถามน่ะ ไม่ได้ยินรึไง ยัยบ้า" 
      "นี่!!! สนใจฉันมั่งสิ ยัยคางูระ" คามุอิตะโกนลั่นห้องจนคางูระสะดุ้ง
      "ลื้อมาทำไม จะฆ่าอั๊วเหรอ ฆ่าเลยสิ" คางูระหันไปหาเจ้าของเสียง พร้อมเดินเข้ามาใกล้คามูอิ
      "ฉันถามว่าช่วงนี้เป็นไงบ้าง" 
      "ก็เป็นคนเดิม ที่สวยที่สุดในเอโดะ" คางูระตอบเเบบยิ้มๆ 
      "ถ้าเธอสวย คนในเอโดะคงไม่มีใครขี้เหร่อล่ะ" คามูอิ พูดทำเอาคางูระฉุนจึงใช้กำปั้นตีหัวคนตรงหน้า 
      "เธอทำบ้าอะไรห้ะ!" คามูอิจับหัว
      "ก็ดูลื้อพูด ไปไหนก็ไปครั้งนี้อั๊วไว้ชีวิตลื้อ" เธอเบือนหน้าหนีอย่างไม่สนใจ
      "นี่ๆ ดูพูดเข้า ว่าเเต่เธอมีคนในใจรึยัง" คำพูดของเค้าทำเอาเธอนึกไปถึงใบหน้าของชายที่เพิ่งจูบเธอไป
      "ลื้อถามอะไรของลื้อน่อ" 
      "มีคนฝากมาถาม"
      "ใครน่อ" คางูระจ้องหน้าคามูอิ 
      "เดี๋ยวเธอก็รู้ บอกมาเถอะน่า"
      "ไม่มี อั๊วไม่ชอบใครทั้งนั้น" ปากก็พูดไปเเต่ความจริงในใจเธอเอาเเต่นึกถึงใบหน้าเจ้าชายดาว s นั่น
      "งั้นก็จีบได้น่ะสิ" คามูอิกล่าวด้วยรอยยิ้มพลางยื่นใบหน้าไปใกล้เธอ จนเธอต้องผละออกจากเค้า
      "บ้า! ลื้อจีบอั๊วไปได้น่อ ลื้อเป็นพี่อั๊วนะ" คางูระเผลอพูดคำว่าพี่ ทั้งที่เคยปฏิญาณกับตนเองไว้ว่าจะไม่เรียกเจ้านี่ว่าพี่  "บ้ารึไง ฉันจะจีบเธอทำไม"
    "ไปก่อนนะ เเล้วเจอกัน" พูดจบคามูอิจึงรีบวิ่งออกจากห้องไปทันที ปล่อยให้คางูระนั่งงงอยู่คนเดียว
     .....^_^.....   
       โอทาเอะมาที่ชินเซ็นงุมิพร้อมกล่องข้าว เธอตั้งใจซื้ออาหารมาให้ฮิจิคาตะ (ดีนะที่ไม่ทำเอง...-_-...)
       "เอ่อ...คุณคอนโด้คะ คุณฮิจิคาตะอยู่ไหนเหรอคะ ฉันซื้อซูชิราดมาร์ยองเนสมาให้คุณฮิจิคาตะน่ะค่ะ" เธอพูดพลางชูกล่องข้าวให้คอนโด้ดู
      "อยู่ในห้องประชุม กำลังจะออกมาครับ เอ๊ะ!นั่นไง โทชิมาพอดี ขอตัวนะครับ" โอทาเอะสงสัยเล็กน้อยที่คอนโด้ ไม่คอยตามเธอ เเต่ก็ดีเเล้วล่ะ เพราะใจของเธอน่ะมีเเค่.... คนที่กำลังเดินมาน่ะ
      "คุณโทชิคะ ฉันซื้อซูชิมาให้น่ะค่ะ" โทชิโร่ ยิ้มด้วยความเขิน ไม่ใช่ที่ว่าเธอซื้อซูชิมาให้นะ เเต่เขินที่เธอเรียกเค้าว่า คุณโทชิ ต่างหาก 
      "ขอบคุณครับ ผมว่าเราไปหาที่นั่งเถอะนะครับ" ทั้งสองเดินไปที่โต๊ะไม้ใกล้ต้นซากุระ เพราะเเถวนั้นสงบมากไม่มีชินเซ็นงุมิคนอื่นๆมารบกวน
      "รู้ใจผมจังเลยนะครับคุณโอทาเอะ ราดมายองเนสเยอะซะขนาดนี้" โทชิโร่รู้สึกประทับใจโอทาเอะอย่างมากที่เธอราดมายองเนสในซูชิเยอะมากๆ เท่าที่เข้ากินเลยล่ะนะ
      "เอ่อ ทำไมจู่ๆเรียกฉันว่าคุณล่ะ ปกติเรียกเธอไม่ใช่เหรอ" เธอสงสัยมาพักใหญ่เเล้ว รู้สึกเค้าจะหน้าเเดงด้วย
      "เอ่อ ...ฉันลืมตัวไปน่ะ โทษทีนะ ขอเรียกอย่างเดิมดีกว่า " เเม้เเต่โทชิโร่ยังงงเลยว่าเค้าพูดเพราะเเบบนั้นได้ยังไง
      "เธอกินด้วยสิ" (มายองเนสชุ่มฉ่ำ ยังกล้าชวนเค้าเนอะ
      "ไม่ล่ะค่ะ ฉันตั้งใจซื้อให้คุณนะคะ"
      "งั้น เธอป้อนฉันสิ" คำพูดเเบบนี้ทำเอาโอทาเอะหน้าเเดงระเรื่อ
      "จะดีเหรอคะ"
      "ดีสิ ถ้าเป็นเธอ" โอทาเอะถึงกับก้มหน้าด้วยความเขินอาย ซึ่งโทชิโร่เองก็ยังงงว่าเค้าพูดเเบบนั้นได้ยังไง
      โอทาเอะใช้ส้อมจิ้มซูชิชิ้นหนึ่งขึ้นมาหวังจะป้อน โทชิโร่ เเต่เค้ากลับจับมือเธอไว้ก่อน เธอปล่อยส้อมลงด้วยความสะตั้น โทชิโร่โน้มใบหน้ามาหาโอาเอะ ริมฝีปากของทั้งคู่ใกล้กันมาก เธอตัวสั่นระริก เค้าค่อยๆจูบเธอช้าๆอย่างดูดดื่มเเละยาวนาน จนเธอเคลิบเคลิ้ม เค้าใช้มือโอบเอวเธอไว้ เเละใช้มือสากลูบไปทั่ว ร่างของเธอ เธอใช้มือโอบคอเค้าด้วยความรู้สึกหวาดเสียว  เธอไม่เคยรู้สึกดีเเบบนี้มาก่อนเลย ก่อนจะเลยเถิดมากกว่านี้ คอนโด้กับโซโกะเดินผ่านมาพอดี จึงเห็นฉากสยิวเข้า จนอุทานออกมาพร้อมกัน  ทำให้โทชิโร่เเละโอทาเอะรีบผละออกจากกัน ทั้งคู่หน้าเเดงกล่ำทันที   "ถ้าจะผลิตลูกไม่เลือกที่เเบบนี้นะ เชิญไปเปิดโรงเเรมเลยนะครับ" โซโกะทำหน้าซังกะตายใส่
      "ทีเเกล่ะ ฉวยโอกาศกับยัยหมวยตอนอยู่บนชิงช้าสวรรค์ ฉันรู้หรอกนะว่าเเกเห็นพวกฉันน่ะ" โทชิโร่เองก็ไม่ยอมโซโกะเช่นกัน 
      "มันเกี่ยวกันมั้ยครับที่นี่มันที่ทำงาน ที่นั่นมันชิงช้าสวรรค์" เกี่ยวมั้ยนั่น
      "เเก!" โทชิโร่ทำท่าทางขรึมใส่
      "พอเถอะน่า จะไปเปิดโรงเเรมจะไปทำไรก็ช่างเถอะน่า เราไปหาไรทานกัยเถอะโซโกะ" คอนโด้เเละโซโกะเดินออกมาจากบริเวณนั้น ทันที
      "รู้สึกไงบ้างเมื่อกี้นะ ถ้ารู้สึกไม่ดีฉันจะไม่ทำมันอีก" โทชิโร่กอดโอทาเอะพลางพูดด้วยสำเนียงเศร้า
      "เอ่อ...รู้สึกดีสิคะ เเต่อย่าทำมันอีกเลยนะ ถ้าเกิดเลยเถิดมากกว่านี้ฉันกลัวว่า" โอทาเอะยังไม่ทันพูดจบ โทชิโร่ก็ใช้มือปิดปากโอทาเอะไว้ก่อน
      "ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็จะดูเเลเธอเอง" พูดจบทั้งคู่จึงกอดกันทันที