fic gintama อาตี๋โซโกะ กะ ยัยหมวยคางูระ
เขียนโดย 
sarutobi
วันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 18.45 น.
แก้ไขเมื่อ 19 เมษายน พ.ศ. 2560 12.31 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6) ความทรงจำจะทำให้ลืมสิ่งที่ต้องจำ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เอ๊!มาทำอะไรงั้นเหรอ ชินเซ็นงุมิ" กินโทกิเอ่ยถามคนทั้งสามคนที่ร้านโอโทเซะสเเน็ก คนทั้ง3ที่ว่าคือ คอนโด้ โทชิโร่ โซโกะ
"มาดื่มไง เห็นว่าทำอะไรล่ะ" โทชิ
"อย่ามากวนเชียวล่ะ ร้อยวันพันปีพวกเเกไม่เคยจะมาร้านนี้ด้วยซ้ำ"
"ไม่รู้สิ เเค่มาหารือเรื่องที่ว่า พรุ่งนี้จะต้องพาเจ้าหญิงโซโยะไปสุสาน ฮาโยกะน่ะนะ เเต่ตาลุงมัตสึไดระ ดันมาใช้พวกฉันน่ะสิ เเต่ว่าฉันกับโทชิน่ะ ไม่ว่างไม่รู้จะให้ใครมาคุ้มกันเจ้าหญิงโซโยะดี" คอนโด้เอ่ยพลางส่ายหน้าไปมา เเต่จู่ๆก็ยิ้มหน้าระรื่น ทำให้คนอื่นๆทำหน้างง
"นี่!พวกนาย3คนน่ะ ช่วยมาคุ้มกันเจ้าหญิงโซโยะให้ทีได้มั้ย มีโซโกะไปด้วยไม่น่าเป็นห่วงอะไร" คอนโด้ชี้มาที่คางูระ ชินปาจิ กินโทกิ
"นั่นเเหละยิ่งต้องห่วงเลยคร๊าป"
"เอ๊! ไม่เอาน่าชินปาจิคุง ไปกับฉันหายห่วงเเน่" โซโกะเอ่ยพลางยักคิ้วให้
"เเล้วเงินล่ะ ค่าจ้างน่ะ" กินโทกิพูดพร้อมเเบมือขอเงินจากคอนโด้
"ไม่ต้องห่วง อ่ะนี่ เงินมัดจำ"คอนโด้ยื่นเงินให้กินโทกิ ทำเอาร้านรับจ้างสารพัดทั้ง 3 ตาลุกวาว
"เเต่อั๊วว่าเอาเจ้าอาตี๋ไปด้วย โซโยะจังได้ม่องเท่งเเหงๆ" คางูระพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยในขณะนั้นเอง โซโกะจับหัวคางูระประเเทกโต๊ะจนเป็นรูพรุน ทำให้คนในร้านตกใจอย่างมาก
"มองอะไรมิทราบ"โซโกะหันไปทางคนในร้าน ทำเอาคนในร้านรีบหันหน้าหนี
"ลื้อทำอะไรเนี่ย!"คางูระกำหมัดเเน่นจะต่อยโซโกะ เเต่โซโกะรับหมัดของเธอไว้ได้
"ยังไงๆ พรุ่งนี้ฉันก็นัดเธอไปเดทเเล้วนี่ ถ้าเปลี่ยนจากดูหนังกินข้าว เป็นไปเดทที่สุสานคงจะไม่เลวน่าดู"
"ไปเดทอยู่สุสานมีที่ไหนคร๊าป"
"มีที่นี่ล่ะ" จากที่เงียบมานานโทชิโร่จึงตอบชินปาจิไป
"พรุ่งนี้พวกนายมาเจอกับโซโกะที่สถานีรถไฟ ฮาคุโจ 7.00 เช้านะ" โทชิโร่บอกกล่าวก่อนจะเดินออกจากร้านไปกับคอนโด้ เหลือเพียงโซโกะนั่งอยู่กับ คางูระ ชินปาจิ กินโทกิ
"ว่าเเต่เจ้าหญิงโซโยะจังจะไปสุสานทำไมเหรอครับคุณโอคิตะคุง"
"อ่อ ความจริงทุกๆปีเจ้าหญิงโซโยะต้องไปอยู่เเล้วน่ะ เมื่อก่อน พ่อกับเเม่ของท่านโชกุนบนบานไว้ว่า ถ้าโซโยะจังหายป่วยจากโรคระบาดจะให้เธอมาที่สุสาน ปีละ1ครั้ง ตลอดชีวิต"
"มิน่าล่ะ ว่าเเต่ไปกันกี่คนล่ะ"
"ถ้ารวมเจ้าหญิงโซโยะก็ 5 คนรวมพวกเราในนี้" โซโกะพูดพลางใช้หางตามองคางูระที่นั่งข้างๆตน โดยไม่พูด
"อ่า งั้นไปก่อนนะ จะรีบไปเตรียมตัว" กินโทกิเตรียมจะลุกออกจากที่นั่งกับชินปาจิ เเต่เมื่อเห็นคางูระนั่งนิ่งอยู่จึงยิ้มเนืองๆ "เธอคงอยากอยู่ที่นี่สินะ คางูระจัง เดี๋ยวถ้าอยากกลับบ้านเมื่อไหร่ ก็มานะ จะเตรียมกับข้าวไว้ให้"
"อากินจังนี่ล่ะก็พูดอย่างกับว่า อั๊วจะไปอยู่ไหนงั้นล่ะน่อ" กินโทกิไม่สนใจคำพูดของคางูระเเต่อย่างใด จึงชวนชินปาจิกลับร้านรับจ้างสารพัด
"เอ่!คุณกินครับ จะดีเหรอที่ปล่อยคางูระไว้กับคุณโอคิตะสองต่อสองน่ะ" ชินปาจิงงกับสิ่งที่กินโทกิเหมือนดูจัดฉากให้คางูระ อยู่ตามลำพังกับโซโกะ
"ดีสิ ยัยนั่นจะได้รู้ว่าหัวใจตัวเองน่ะเป็นยังไงตอนนี้"
....-_-....
คางูระเเละโซโกะนั่งนิ่งไม่พูดไม่จากันจนคางูระอดที่จะเงียบไม่ได้
"วันนั้นน่ะ ลื้อจูบอั๊วทำไม" คำพูดของคางูระทำให้โซโกะหันมาเเละยักคิ้ว
"มีอารมณ์ล่ะมั้ง"โซโกะตอบด้วยสีหน้ายิ้มๆ เเต่คางูระกลับขำไม่ออก
"ถ้าลื้อจูบอั๊วเพียงเพราะอยากเเกล้ง หรือทำให้อั๊วะหลงรักลื้อละก็ เลิกทำซะ อั๊วะไม่อยากเสียใจ" คางูระก้มหน้ากำหมัดไว้ที่หน้าตักเเน่น
"ที่ฉันจับหัวเธอโขกโต๊ะเมื่อกี้น่ะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะทำเเบบนั้น เพราะต่อจากนี้ ฉันจะทำกับเธอเเบบนี้" โซโกะหอมเเก้มคางูระ ทำเอาเธอหน้าเเดงระเรื่อ โชคยังดีที่คนในร้านไม่เห็นไม่เช่นนั้นเธอคงอายไปกว่านี้เเน่
"เข้าใจใช่ม้ะ ต่อจากนี้เธอห้ามคุยกับผู้ชายคนไหนอีก ยกเว้นลูกพี่กับชินปาจิคุง อ้อ!เเล้วก็นะ เธอเป็นของฉันเเล้วนะจำไว้" โซโกะพูดจบใช้ลิ้นเลียไปที่ใบหน้าคางูระเล็กน้อย ทำเอาเธอขนลุกไปหมด "ลื้อน่ะ ทำไมชอบทำตามใจตัวเองอยู่เรื่อยเลยน่อ อั๊วะยังไม่ได้เป็นของลื้อเลยน่อ" คางูระหน้าเเดงกล่ำเเต่ก็จำใจพูดไปอย่างนั้น
"อ้อ! จริงสิ ฉันยังไม่ได้ทำกับเธอเรื่องอย่างว่าเลยนะ ป่ะไปเปิดโรงเเรมเถอะ" โซโกะทำถ้าจะลุกขึ้นเเต่คางูระ กลับยืนขึ้นเเละตบหน้าโซโกะอย่างเเรง จนเค้าถึงกับล้มลงไปกับพื้น
"อั๊วะไม่ไปทำเรื่องอนาจารอะไรกับลื้อหรอกน่อ" พอพูดจบคางูระหันมาเเลบลิ้นใส่โซโกะ ซึ่งพอโซโกะได้สติจึงยิ้มอย่างซาดิสซ์ใส่คางูระ
'จะเอาสินะ ยัยหมวย'
ณ สถานีรถไฟ....(ลืมชื่อละ) ทุกคนมากันพร้อมหน้าพร้อมตาตามที่นัดไว้ เเต่คางูระกลับเอาเเต่นั่งร้องไห้ จนโซโยะต้องเข้าไปปลอบใจคางูระ
"คางูระจังไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ ยังไงซาดาฮารุก็อยู่ในความดูเเลคุณโอโทเซะ เเล้วนี่นา ใช่มั้ยคะ คุณกิน" กินโทกิพยักหน้า เเต่คางูระก็ยังไม่หยุดร้องไห้
"อั๊วะคิดถึงซาดาฮารุ สุสานก็ไม่ใช่ใกล้ จากกันนานเกินไปเเล้วน่อ" โซโกะมองอยู่ห่างๆก็ยังทนไม่ไหวจึงยื่นผ้าเช็ดหน้า ไปให้เเก่คางูระ
"เอาไปสิ ร้องไห้เเบบนี้เดี๋ยวตาบวมจนคนอื่นคิดว่าเป็นผีพอดี" คางูระรับผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตา ก่อนจะสั่งขี้มูกใส่ผ้าเช็ดหน้าเเล้วยื่นให้โซโกะ
"อั๊วะขอบใจลื้อมากน่อ เอาคินไปเถอะ" (ยังมีหน้าคืนให้เค้าเนอะ) โซโกะทำหน้าเหยๆ พร้อมกับยิ้มนิดๆ
"เอาไปเถอะ ถือว่าเป็นของที่ระทึกล่ะนะ" คางูระพับผ้าเช็ดหน้าจะใส่กระเป๋า เเค่พอดูดีๆกลับทำหน้าตกใจสุดขั้ว เพราะผ้าเช็ดหน้ามีอักษรสลักว่า
'ใครใช้ผ้าเช็ดหน้านี้ ตาย!!!' คางูระยิ้มอย่างฝืดๆ ก่อนจะไม่สนใจ เเละยังชวนทุกคนรีบขึ้นรถไฟ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
