Confused รักเธอหรือเเค่สับสน ?

 
 
 
 
 
           " นี้ชั้ลเป็นอะไรไป " 
 
 
 
 
           อีกคนที่อยู่ในห้องอีกมุมหนึ่งกำลังมองตัวเองผ่านกระจก เหมือนกำลังจะสือถามอะไรบ้างอย่างเเละต้องการคำตอบของตน เเต่ก็ไม่รู้จะเริ่มถามข้อไหน มันสับสนป่นเป่ไปหมดตั้งเเต่ที่เธอเเสดงกิริยาท่าทางใส่เขาเมื่อสักครู่ มันทำให้ดวงใจดวงน้อยๆที่เต้นในจังหวะปกติกลับมาเต้นเร็วมาก มันมีไม่บ่อยครั้งหรอกน่ะที่สิ่งใดจะมาทำให้หัวใจที่เย็นชากลับมาให้เป็นอย่างที่เขาเคยอยากให้มีโมเม้นเเบบนี้กับใครสักคน เเต่ทำไมคนคนนั้นกลับมาเป็นเธอคนนี้ ?
 
 
 
 
           เขาไม่รู้ว่าเขาทำอะไรอยู่ เขาตั้งใจอาบน้ำอีกรอบเพื่อกวนประสาทอีกคนเล่นก็เท่านั้น เเต่อารมณ์ตอนนั้นมันพาไปไหนต่อไหน สมองมันเริ่มเบลอคิดอะไรเลอะเลือน เเต่ที่รู้ๆคือมันไม่ใช่ความรู้สึกเเค่อยากครอบครอง มันอยากจะถนุถนอมเธอคนนี้ไว้ อยากดูเเล หรือมันเป็นเเค่ความรู้สึกชั่ววูบกันเเน่น่ะ.. 
 
 
 
 
 
 
 
             เขาใช้เวลาคิดเรื่องนี้นานพอสมควร นานพอที่จะเข้าใจอะไรในตัวเองเเล้วบ้าง เขาจึงเดินออกมาจากห้องนั้น
 
 
 
 
 
               นาฬิกาบอกเวลาตอนนี้ว่าสี่ทุ่มกว่าๆเเล้ว นี้เขาใช้เวลาตั้งเเต่เย็นจนถึงเวลาป่านนี้กับเธอคนนี้มากมายขนานนี้เลยหรือ ? ปกติเจอหน้ากันเเค่ชั่วโมงสองชั่วโมงก็กัดกันจะตายอยู่เเล้ว เเต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปเเล้ว เปลี่ยนไปเเล้วจริงๆ 
 
 
 
 
 
 
                 เขายิ้มออกมาตลอดเวลาคิดภาพเธอในใจ เอ่ย สมองของเขา เเต่ตอนนี้เธอคนนั้นไปอยู่ที่ใด ?
 
 
 
 
 
 
                 ห้องของเธอน่าสนใจเอามากๆห้องนี้ถูกซื้อมาในราคาเดียวกันกับห้องของเขา เเต่รู้สึกเหมือนว่าเธอเปลี่ยนเเปลงห้องจากทางคอนโดสร้างตอนเเรกๆมาเป็นห้องในเเบบของเธอเอง ห้องที่ขนานเท่ากันกับห้องของเขา ถูกจัดเรียงเป็นห้องต่างๆมากมาย นี้เธอใช่พื้นที่ได้มีค่าขนานนี้เลย ? ที่น่าทึ่งไปกว่านั้นก็สไตกันเเต่งห้องเธอนี้เเหล่ะ ตอนเเรกก็คิดว่ามีเเต่โทรนเขียวไปซะหมด เเต่พอเดินๆดูเเล้วมันไม่ซ้ำเเบบกัน หรือสีเดียวกันเเม้เเต่ห้องเดียว เธอใส่ใจทุกรายระเอียดเหมือนอารมณ์ดีก็อยู่อีกมุม ถ้าอารมณ์ไม่ดีก็อยู่อีกมุม 'น่ารักว่ะ' 
 
 
 
 
 
                 เขาเดินสำรวจห้องของเธอไปเรื่อยๆ เเละก็มาถึงห้องดนตรี เขาชอบห้องนี้เอามากๆเลยเเหละ มันเป็นห้องเล็กๆที่มีเครื่องดนตรีหลายชนิด พื้นเป็นพรมเเดงลากยาวตลอดห้อง มีทั้งห้องอัดเสียงดูเหมือนว่าเธอจะชอบร้องเพลงซะด้วย ชักอยากฟังเเล้วสิ :)
 
 
 
 
              " โห้ย มีห้องซ้อมเต้นด้วย " 
 
 
 
 
             อีกห้องที่ติดกับห้องดนตรีก็ห้องซ้อมเต้นนี้เเหล่ะ ในห้องนี้สามารถฝึกซ้อมได้เพียง 3 คนเท่านั้น ห้องเล็กๆที่มีกระจกล้อมรอบพื้นเป็นพื้นไม้ มีลำโพงที่ถูกติดกับกล้องด้านบนฝาห้อง เจ๋งชะมัดดดดด ต้องออกเเบบเเบบนี้ใส่ห้องเราบ้างซะล่ะ.. 
 
 
 
 
 
               เขาเดินดูมุมต่างๆอย่างไม่รู้จักเหนื่อย มันเพลินน้ะกับการดูห้องของคนอื่น นี้เป็นครั้งเเรกเลยเเหล่ะที่เขาได้เข้ามาในห้องของเธอ เพราะชกต๋อยกันส่วนมากเขาจะลากเธอมาที่ห้องของเขามากกว่า 
 
 
 
 
              'ว่าเเต่เจ้าของห้องหายไปไหนเเล้วล่ะ ? '
 
 
 
 
 
 
 
              เขาจึงเลือกเดินไปที่ห้องสุดท้าย ห้องที่เขายังไม่เข้าไป มันคือห้องหนังสือมุมนี้คงเป็นมุมที่ส่วนตัวเอามากๆ ชั้นวางหนังสือถูกจัดเป็นหมวดหมู่เป็นหนังสือที่มีสาระทั้งนั้น ทั้งห้องนี้เป็นห้องงที่มีเเต่หนังสือจริงๆหนังสือสูงจนไปติดกับฝาห้องบนสุด มีมุมนั่งระหว่างชั้นวางหนังสือ มีหมอน ผ้าห่ม โต๊ะขาสั้นๆคงมีไว้ให้เธออ่านหนังสือล่ะมั้ง 
 
 
 
 
 
              มองเข้าไปจะมีห้องที่ต้องผ่านห้องหนังสือไปถึงจะเข้าไปได้ ประตูสีครีมบานเล็กๆเพราะประหยัดพื้นที่ไปส่วนหนึ่ง ถูกเปิดออกเบาๆโดยเขา เขาคิดไว้เเล้วว่าเธอคงต้องอยู่นี้ 
 
 
 
 
             สายตาเขามองไปที่อีกคนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาทำโมเดลบ้านสองชั้นอยู่  ใบหน้าของเธอดูจริงจังมาก ผมหน้าม้าถูกมัดเป็นจุกเหมือนน้ำพุ เหงื่อไหลลงมาบริเวณปลายคาง สายตาที่ถูกส่งออกมาผ่านเเว่นตาที่ดูเหมือนเป็นเลนกันเเสงเเละเลนสายตามันบงบอกไ้เลยว่าเธอตั้งใจทำมันเเค่ไหน
 
 
 
 
 
            โมเดลที่เธอทำเป็นโมเดลที่สร้างเหมือนของจริงถอดเเบบบ้านออกมาเป๊ะๆเลย มันเหมือนบ้านที่ถูกย่อส่วนลงมา ไฟฟ้าต้องติดให้ครบวงจร นี้ถ้าติดน้ำปะปาได้ผมว่าครูคงจะให้พวกเราติดส่งไปด้วย 
 
 
 
 
             งานชิ้นนี้ผมส่งนานเเล้ว มันเป็นงานที่ควรจะเส็ดตั้งเเต่กลางๆเทอมเเล้ว ทำไมเธอถึงยังทำไม่เส็ด ? ขนานเขาเเข่งวิชาการมากกว่าเธอเขายังกลับมาทำทันเลย คงต้องมองใหม่เเล้วล่ะ 'ยัยดินพอกห่างหมู'
 
 
 
           
 
 
 
 
 
          ห้องนี้เงียบจนได้ยินเสียงเครื่องปริ้นเตอร์กำลังทำงานอยู่ ดูเหมือนว่าเธอจะเส็ดงานไปหลายชั้นเเล้วเหมือนกัน งานเเต่ล่ะชิ้นที่ผ่านตาเขา เขาสัมผัสได้เลยว่าเขาเคยทำมันมาหมดเเล้ว เเต่นี้ดูเหมือนมันพึ่งจะทำเส็ดสดๆร้อนๆเลยเเหล่ะ เศษกระดาษเกลือนกลานในห้อง กาวหลายๆชนิดระโยงระยางเต็มไปหมด เศษไม้ ที่เธอใช้ทำโมเดลยังคงหล่นอยู่ที่พื้นห้อง อุปกรณ์ต่างๆกระจัดกระจายเต็มทางเดินไปหมด มีงานอยู่ 5 ชิ้นวางอยู่อีกมุมหนึ่ง ตรงนั้นน่าจะเป็นจุดวางงานที่ทำเส็ดเเล้ว 
 
 
 
 
 
           เหมือนเจ้าตัวยังไม่รู้ตัวเลยว่ามีเเขกที่ไม่ได้รับเชิญอย่างเขากำลังอยู่ในห้องเดียวกันกับเธอ ก็เธอเอาเเต่มุ่งมั่นในการเจาะสว่านที่รั่วบ้านโมเดลของเธอ คงต้องใช้สมาธิสูงเหมือนกันเเหล่ะถึงจะเจาะได้ขนานนั้น 
 
 
 
              
 
 
             เเต่ไม่รู้ว่าอะไรดนใจให้ผมอ้อมไปด้านหลังของเธอ ตอนนี้ผมตั้งใจดูวิธีการทำรัวที่เธอกำลังทำเอามากๆ ก็เธอหน่ะสิ เเกะสลักด้วยย เหมือนเธอใจเย็นมากๆเลยด้วย อยู่ๆใบหน้าของเขาเข้าไปใกล้เธอตั้งเเต่ตอนไหนไม่รู้ มันอาจเป็นเพราะว่าเขาตั้งใจอยากดูจริงๆล่ะมั้ง ก็มันสวยนิหน่า 
 
 
 
 
 
             
 
 
 
                    รู้สึกเหมือนมีอะไรเข้ามาใกล้ๆบริเวณหลังของเธอ เธอต่อรั้่วสำเร็จเเล้ว เฮ้ออ โมเดลของเธอเส็ดสักที เธอจึงละสายตาจากตรงนั้นหันมาดูว่าสิ่งนั้นคืออะไร 
 
 
 
 
 
                     ปรึ่กกกก 
 
 
 
 
 
 
                ตึก ตึก ตึก ตึก งื่ออออออออออออออ TT
 
 
 
 
 
 
 
                 จมูกชนจมูก เหม่งชนเหม่ง ตาทั้งคู่ผสานกันอีกครั้ง เขาค่อยๆขยับปากของเขาเข้ามาใกล้ๆบริเวรริมฝีปากของชั้ล ใบหน้าตอนนี้ร้อนระอุไปหมด  จากที่เหงื่อไหลไคลย้อยเพราะการทำงานที่รีบเร่งของเธอ มันไหลออกมาอีกครั้งเมื่อใบหน้าของเราใกล้กัน
 
 
 
 
 
                  จุ้บ 
 
 
 
 
 
 
 
             เขาจูบชั้ลลล ! 
 
 
 
 
 
 
              ปากของเขาค่อยๆเข้ามาเม้นริมฝีปากของคนตัวน้อยที่กำลังนั่งอึ่งกับเหตุการที่เกิดขึ้น จูบครั้งนี้เป็นจูบที่ไม่รุนเเรง ไม่มีการเเลกลิ้นเเต่อย่างใด มันเเต่ริมฝีปากของเราทั้งคู่หยอกล้อกัน ตาของเธอค่อยๆหลับเพราะความเขิลอาย 'ทำไมรู้สึกดีอย่างนี้นะ '
 
 
 
 
 
 
 
                 " เคลิ้มเลยนะ " 
 
 
 
 
 
 
                ใบหน้าขาวๆของเธอเเดงซาขึ้นมาทันที จากหลับตาก็เปิดตาขึ้นทันที ผมล่ะขำำเธอจริงๆ ยัยยเด็กน้อย
 
 
 
 
                 " เข้ามาทำไม "
 
 
 
 
 
              สายตาเธอหาเรื่องผมอีกครั้ง อะไรกันเมื่อกี้ยังเคลิ้มอยู่เลย ง้อววว 
 
 
 
 
 
 
               
 
 
 
            " เมียไม่นอนด้วย เลยมาตาม " 
 
 
 
 
 
             'เเกล้งซะหน่อยดีกว่า' จมูกของผมเริ่มสูดดมไปปตามไรผมสั้นๆของเธออย่างหลงไหล กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆที่ออกมาจากตัวของเธอ จนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่เเล้วสิ 
 
 
 
 
 
 
                อีกคนก็นั่งเเข็งเป็นหิน มือไม้มันขยับได้ได้เลยเเหล่ะ เขาเปลี่ยนจากสูดดมเส้นผมลงมมาต้นคอขาวๆมือของเขาบีบนวดไหล่ของเธอดังจะปลุกอารมณ์ 
 
 
 
 
 
              ' ทำไมชั้ลตั้งการเธอมากขนานนี้นะ '
 
 
 
 
 
 
              เหงื่อของเขาเริ่มผลุดขึ้นมา ห้องนี้อุณภูมิก็ต่ำ เเต่ทำไมร่างกายมันอุณหภูมิสูงเช่นนี้ 
 
 
 
 
 
 
 
              " นะ นายย เป็นอะไร "
 
 
 
 
 
 
              พอเธอคุมสติเธอกลับมาได้ เธอก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวนั้นทันที ทำให้เธอได้เห็นใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน ตอนนี้สีหน้า ดวงตา ของเขามันเหมือนหื่นกระหายเธอเหลือเกิน จนเธอต้องถอยหลังด้วยความกลัว ใช่ เธอกลัว T T '
 
 
 
 
 
 
               
 
 
                 " ชั้ลต้องการเธอเเก้ว ช่วยชั้ลที "
 
 
 
 
 
 
 
                    เขารีบก้าวขายาวๆของเขาเข้าหาเธอทันที ไม่ฟังเธอเถียงอะไรอีกต่อไแเเล้ว ก่ะจะเเกล้งเล่นๆเเต่กลับเกิดอารมณ์ขึ้นมาเองจริงๆ เธอทำตัวของเธอเองน่ะ จะโทษชั้ลก็ได้ไม่ได้
 
 
 
 
 
 
                     " นายทำบ้าไรของนายฮะ "
 
 
 
 
 
 
                    ตอนนี้เราทั้งคู่เปลื่อยปล่าวอยู่บนโซฟาเล็กๆที่สามารถปลับเอนหลังได้ อันที่จริงก็นั่งได้เพียงคนเดียว ใช่เเล้วตอนนี้เราอยู่ในท่านอนทับกันอยู่ เขาอยู่ด้านบน ชั้ลอยู่ด้านล่าง  
 
 
 
 
 
 
 
 
                     คนด้านล่างโวยวายทันทีเมื่อเขาเส็ดจากอารมณ์ตรงนั้นก็เข้ามากอดเธออย่างดื้อๆ อยากกอดอะ ก็เเค่อยากกอดด -///-
 
 
 
 
 
 
 
                    " อึดจังเนอะ สองรอบเเล้วยังมีเเรงมาเถียงอีก "
 
 
 
 
 
 
 
 
                       มือเล็กของเธอตบเข้าไปที่ปากเขาทันที ก็ดูคำพูดเขาสิ พูดออกมาเเบบนี้ได้ไง เสียหายนะเว้ยย เธอดันเขาให้ลุกจากตัวเธอทันทีคนบ้าไรหนักชมัด
 
 
 
 
 
 
 
                  " ลุก ลุกไปเลย "
 
 
 
 
 
 
 
                 " ดุจังเลยยยยย เเม่เสือทอม :P"
 
 
 
 
                
 
 
 
                  " หยุดพูดดนะ "
 
 
 
 
 
 
 
                 นั้นไงง เธฮทำเป็นโหดเฉยๆทังที่ในใจเธอจะหลอมละลายด้วยไฟจากตัวของเขาอยู่เเล้ว ทำไมยอมมว่ะะ ทำไมมยอมมม TT
 
 
 
 
 
 
 
 
                  เขาลุกพร้อมดึงเธอให้ลุกขึ้นมาด้วย ใบหน้าของเขายิ้มเเย้มด้วยความชนะ 
 
 
 
 
 
 
 
               " เธอเเพ้ชั้ลเเล้ว เเม่สาวน้อย :) " 
 
 
 
 
 
 
                 " ชั้ลเเพ้อะไร ? นายต่างหากที่เเพ้ "
 
 
 
 
 
 
 
               เธอพูดพร้อมยิ้มอย่างผู้ชนะ มือสองข้างยกขึ้นกอดอกพร้อมสายตาที่มองเขาอย่างหยียดหยาม
 
 
 
 
 
 
                " คลั่งดังขนานนั้น ไม่เเพ้เลยเนอะ ^__^ "
 
 
 
 
 
 
 
 
                " เหอะ ต้องการชั้ลขนานนั้นเนียไม่เเพ้เลยเนอะ "
 
 
 
 
 
 
                  " เธอหมายความว่าไง "
 
 
 
 
 
 
 
                   สายตาเข้าเปลี่ยนไปทันทีที่ได้ยินว่าเธอพูดว่าเขาเเพ้ ใบหน้าที่หยิ่งยัดโสของเธอถูกฉายขึ้นมาอีกครั้ง บ้าเอ้ยอุส่าหวั่นไหวที่เเท้ก็กลล่วงของเหยื่ออย่างเธอ 
 
 
 
 
 
 
                 " ที่ชั้ลต้องการนายก็เพราะฤทธิ์ยา...  "
 
 
 
 
 
 
                   " เเต่เมื่อกี้ชั้ลไม่เห็นต้องใช้ยาเลย นายก็ต้องการชั้ล... ไอ้ขี้เเพ้ " 
 
 
 
 
 
 
 
 
                      เธอเดินออกไปจากตรงนั้นด้วยความสะใจ หึ คิดว่าจะเเน่ที่เเท้ก็เเพ้อุบายหญิง ผู้ชายเหมือนกันทั้งโลกอย่างที่โบราณว่าไว้จริงๆ เธอเดินออกมาพร้อมรอยยิ้มที่ไม่รู้เกิดจากอาการดีใจที่ชนะเขา หรือเเค่เพราะสมเพจตัวเองที่ปลอยกายให้เขาไป..