Confused รักเธอหรือเเค่สับสน ?

 

 

 

 

                เอาไงดี 'งานวัวไม่ทันจะหาย งานควายก็เข้ามาเเทรก' ใจเธอเริ่มเต้นผิดจังหวะ เหงื่อเริ่มผลุดขึ้นมาตามร่างกายเเล้ว เธอกำลังใช้ความคิดว่าจะเอาไงต่อไป ถ้าฟางเจอเธอเเละโทโมะในห้องเดียวกันมันจะเกิดอะไรขึ้น ? 

 

 

 

 

 

                  สายตาเธอมองที่โทรศัพท์เเละคนที่นอนอยู่บนเตียงงสลับไปสลับมา เอาไงดี เอาไงดี คิดดสิคิด 

 

 

 

 

              " ฟางง เเก้วท้องเสียย โอ็ยปวดท้อง โอ๊ย รอเเปปนึ่งนะไม่ไหวเเล้วววว "

 

 

 

 

 

              เธอรีบตัดสายฟางทันที ไม่รออีกฝ่ายตอบกลับมาเเต่อย่างใด ยิ่งฟังไฟยังลำบากใจปล่าวๆ เธอรีบพุ่งเข้ามากระชากคนตัวสูงให้ตื่นอย่างรีบร้อน

 

 

 

 

            " นายยตื่น ตื่นสิว่ะ โทโมะะะ ! " 

 

 

 

 

 

            เธอทั้งถุบทั้งตีเขา เเต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สะทบสะทานกับสิ่งที่เธอทำไปเเม้เเต่น้อย ลมหายใจเขายังเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ นี้เขาไม่รู้สึกตัวจริงหรอ ? 

 

 

 

 

 

 

             เธอจึงเดินไปเตรียมชุดเสื้อผ้าที่เธอจะใส่ไว้อาบน้ำห้องน้ำด้านนอก มีหวังอาบด้านในฟางคงเห็นเขาพอดี เธอเดินออกจากห้องนอนพร้อมปิดล็อกกลอนกุจเเจด้านนอกไว้ไม่ให้เขาออกมาในตอนที่เธออยู่กับฟาง เป็นไง เเผนระดับมืออาชีพพ - - 

 

 

 

 

 

 

 

             เธอรีบก้าวเท้าเดินออกมาเดินประตูให้คนที่ขึ้นชื่อว่าเเฟนสาวของเธอที่อยู่หน้าห้องอย่างรวดเร็ว กลัวเหลือเกินว่าเธอจะสงสัย 

 

 

 

 

 

           " โห้ยเเก้วกว่าจะเปิด ฟางรอตั้งนานรู่ไหม "

 

 

 

 

 

           คนด้านหน้าของเธอทำเสียงน้อยใจเมื่อเเฟนสาวของเธอเปิดประตูช้าเหมือนเกิน น 

 

 

 

 

 

              " โทษที เค้าท้องเสียอ่าา ขอโทษน่า "

 

 

 

 

 

             เธอพยายามรับหน้า ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มือเรียวๆค่อยๆสับเหงื่อบนใบหน้าตัวเองอย่างลวกๆ เฮ้อออ

 

 

 

 

 

              " เสียงก็เเหบ ตัวก็ร้อน ท้องก็เสีย น้ำก็ยังไม่อาบ จะไปโรงเรียนได้ไหมเนียที่รัก"

 

 

 

 

 

 

             เธอพูดพร้อมๆกับจับดูเนื้อตัวของสาวหล่ออย่างใส่ใจ สายตที่อ้อนโยนนวลละไมทำให้สาวหล่อตรงหน้าเคลิ้มไปด้วยความหวานเเละความละเอียดอ่อนของคนตรงหน้า เเฟนใครน่ารักจัง ><

 

 

 

 

 

 

             มือของเธอค่อยๆเอื้อมลูบหัวคนที่ขึ้นชื่อว่าเเฟนอย่างหมั่นใส้ ดูซะสิเธอเหนื่อยเเทบตาเเต่พอเห็นหน้าของคนคนนี้มันทำให้เธอหายเหมือนในสิ่งที่ทำไป เหมือนโลกมันสดใสทุกครั้งที่เจอหน้า..

 

 

 

 

 

 

           " เค้าไม่เป็นไรมากหรอก เเค่เห็นฟางเค้าก็หายเเย้วว"

 

 

 

 

 

            เมื่อคำพูดของอีกคนทำให้เธอเขิลอายขึ้นมามากขึ้น จากที่โกรธเพราะรอเขาเป็นชั่วโมงๆเจอเขาหยอดคำหวานใส่ก็หายโกรธขึ้นมาซะงั้น รักเธอจังง ง

 

 

 

 

 

 

            เธอพาฟางเข้ามาในห้องของเธออย่างเป็นปกติ ผิดจากสายตาของเธอที่กังวล กังวลว่าเขาก็ตื่นพร้อมมาก่อกวนเธอ ถ้าฟางจับได้เรื่องเธอกับเขาเธอจะเป็นอย่างไร ?

 

 

 

 

 

 

             " เหนื่อยอะ ขอชาตพลังงานหน่อยสิ "

 

 

 

 

 

 

             เเก้วย่อตัวลงไปกอดให้ฟางสูงกว่าเธอ เเก้วค่อยๆเอาศีรษะซบกับหน้าอกเธอเบาๆพร้อมสูดดมมันอย่างกับไม่มีเสื้อผ้าของฟางปกปิดอยู่ เพราะเธอนั้นสูงกว่าฟางเป็นสิบๆเซนจึงต้องย่อมากพอสมควร ฟางเป็นผู้หญฺงตัวเล็กๆที่น่าทะนุทะน้อมเสมอ เเบบนี้ไงเธอจึงรักฟาง

 

 

 

 

 

           พอเเก้วเงยหน้าขึ้นมันก็ทำให้ใบหน้าของเราสองคนใกล้กันมากยิ่งขึ้น เหมือนมีอะำรผลักเราสองคนให้เข้าหากัน มันเหมือนเเรงโหยหา เเรงความรัก ความต้องการทำให้เราจูบกันอย่างดูดดื่ม มือของฟางเริ่มลูบไล่ไปตามเอวของอีกคน พร้อมบีบคั่นมันเพื่อปลุกอารมณ์ของอีกคน

 

 

 

 

 

           เเก้วละจากปากของฟางมาไซร้คอของเธอ ทั้งสองปลุกเรียกอารมณ์กันอย่างเร้าร้อน ฟางก็เเปลกใจเหมือนกันว่าทำไมครั้งนี้เเก้วถึงยอมเธอ ? มันไม่เเปลกที่เธอจะยอมเเก้ว เเต่ครั้งนี้เเก้วกลับเล่นด้วย ?

 

 

 

 

 

           " ไม่ใส่ด้านในเเบบนี้ ระวังจะโดนไม่ใช่น้อย "

 

 

 

 

 

            ฟางกระซิบข้างหูเเก้วอย่างหมั่นใส้ที่อีกคนไม่ใส่ส่วนชั้นในภายในเลยเเม้เเต่ชิ้น ทำให้เธอถอดเสื้อของเเก้วออกเผยให้เห็นเต้านมที่ชูชันขึ้นรับสัมผัสที่เธอทำอยู่

 

 

 

 

 

             ตอนนี้เราทั้งสองคนเปลื่อยปล่าวส่วนบนกันทั้งคู่ มือของเเต่ล่ะคนต่างบีบคั่นร่างของคนตรงหน้าอย่างไม่มีใครยอมใคร มอบความเสียวให้กันเเละกันอย่างใส่ใจทุกร่างละเอียด

 

 

 

 

 

          " อื้อออ อื้มมม ซี้ดดด เสียวเหลือเกินน " 

 

 

 

 

 

 

         ทั้งสองคนผสานเสียงกันดังทั่วไปทั้งห้อง ฟางเริ่มถอดกางเกงตัวสั้นของเเก้วออกไปซะให้พ้นๆเธออยากจะจัดการสาวหล่อตรงหน้าใจจะขาด สายตาเธอกวาดมองผิดเนียนๆขาววสว่างของเเฟนเธออย่างพอใจ ไม่บ่อยครั้งหรอกนะที่จะเห็น ในเมื่อเเฟนของเธอหวงร่างกายไว้ไม่ให้เธอได้เห็นสักที เเต่วันนี้เธอเห็นทุกอย่างที่ต้องการจะเห็นมาเนินนาน

 

 

 

 

 

 

           เมื่อถอดกางเกงเพียงนิดหน่อย เธอก็เห็นรอยสักที่อยู่บริเวณต้นขาส่วนต้นๆของเเก้ว เธอจึงรีบถกกางเกงตัวนั้นออกเสียให้พ้นๆเพื่อเห็นรอยนั้นทั้งหมด 'เเอบเซ็กซี่เหมือนกันนิ มีรอยสักด้วย'

 

 

 

 

 

          เพล้ง ! 

 

 

 

 

 

          เสียงสิ่งของที่อยู่ในห้องนอนของเธอตกอย่างเเรงกระเเทกพื้นทำให้เสียงดังกังวาลไปทั่วห้อง ทำไปทั้งสองหยุดเสียงร้องอันคล้ำคลวนลงไปอย่างน่าเสียด้าย 

 

 

 

 

 

           " เอ่อ... " 

 

 

 

 

 

          เเก้วก้มมองร่างกายของเธอที่เปลื่อยท่อนบน กับมือของฟางที่กำลังจะทกกางเกงของตนออก ตอนนี้เห็นเพียงประกายสีชมพูเเละหัวของผีเสื้อสีน้ำเงินโผล่ออกมาเพียงนิดเดียวเท่านั้น ทำให้ฟางไม่สามรถรู้ได้เลยว่าเเฟนของเธอสักลายรูปปอะไร มันจะสวยเเค่ไหนหน่ะ ? 

 

 

 

 

 

 

              เเก้วรีบปัดมือฟางไปอย่างลวกๆพร้อมกับหยิบเสื้อที่ถูกฟางถอด พร้อมกับก้มหน้าไม่กล้าสบตาฟางซะเท่าไหร่ อารมณ์ตรงนั้นมันพาไปทำให้เธอลืมไปเลยว่ามีอีกคนอยู่ร่วมห้องกับเธอด้วย ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่กันเเค่สองคน.. .

 

 

 

 

 

 

 

               อีกคนที่อยู่ในห้อง เขาตื่นนานเเล้ว เขาได้ยินทุกอย่างที่ฟางเเละเเก้วคุยกัน เขาอยากจะออกไปเพชิญหน้ากับพวกเธอเหลือเกิน เเต่อีกคนที่เเผนสูงกว่ากลับล็อกกลอนจะด้านนอกซะนิ ทำให้เขาออกไปไหนไม่ได้ ทำได้เพียงยืนฟังสองคนที่อยู่ด้านนอกกำลังร่วมอารมณ์ทางเพศอย่างเร้าร้อน

 

 

 

 

 

                เขาทนไปถึงขีดสุดๆที่เขาจะทนไหว เธอเป็นของเขาเเล้ว เเต่ตอนนี้เธอกำลังจะไปเป็นของเเฟนเธอ เธอไม่เคยมีอะไรกับเเฟนเธอเลยเเม้เเต่ครั้งเดียว เขาเป็นผู้ชาย เขารู้.. อยู่ๆอาการที่ไม่อยากให้ใครมาดอมดมร่างกายของเธอ มาเห็นด้านในร่างกายของเธอเหมือนที่เขาเคยเชยชม เขาไม่ได้หวงนะ เขาเเค่ไม่ชอบให้ใครมาซ้ำรอยเขา เท่านั้นเอง ยิ่งเป็นผู้หญิงจะไม่เหยียดหยามเขาเกินไปหน่อยหรอ ?

 

 

 

 

 

 

 

 

              " เสียงอะไรอะเเก้ว "

 

 

 

 

 

 

            อีกคนรีบมุ่งตรงไปที่เกิดเสียงทันที เธอเเถบจะฉุดมือคนอยากรู้อยากเห็นเอาไว้ไม่ทัน

 

 

 

 

 

 

          " ไม่มีอะไรหรอกฟาง เเจกันคงตกเเตกเฉยๆ "

 

 

 

 

 

          เธอรีบเเก้ตัวทันทีเมื่อฟางเดินมาหยุดที่หน้าประตูห้องนอน

 

 

 

 

 

         " ทำไมต้องล็อก ?"

 

 

 

 

 

 

        หญิงสาวถามด้วยความสงสัย ในเมื่อห้องของเเฟนเธอเเค่หน้าประตูก็ไม่มีใครสามารถเข้ามาได้เเล้ว ระบบกันขโมยชั้นหนึ่งขนานนี้เธอจะป้องกันอะไรนักหนา มันยิ่งทำให้เธอสงสัยมากขึ้น

 

 

 

 

 

 

          " คือออ วันก่อนพวกไอ้กวินมาดื่มกันที่ห้อง.. เเก้วไม่ชอบให้ใครเข้ามายุ่งวุนวายในห้องนอนเเก้วอะ เเก้วเลยล็อกไว้.. "

 

 

 

 

 

             " เเล้วทำไมไม่เปิด ? "

 

 

 

 

 

            เธอจ้องจับผิดคนตรงหน้าที่หลบสายตาเธอตลอดเวลาเธอถาม เธอมีพิรุทนะเเก้วใจ..

 

 

 

 

 

 

             " เเก้วลืมกุจเเจไว้ในรถอ่ะ เมื่อวานรีบกลับมาทำงาน นอนในห้องทำงานทั้งคืนอ่ะ ได้นอนนิดเดียวเอง "

 

 

 

 

               เธอทำหน้าตาหน้าสงสาร พร้อมอ้อนหญิงสาวตรงหน้าไว้ ทำให้ฟางรู้สึกผิดขึ้นมาทันทีเมื่อเเก้วพูดถึงงาน งานที่เธอทำให้เเก้วลำบาก งานที่เเฟนของเธอต้องทำส่งให้เธอก่อนจะทำของตนเอง ทำให้เธอเลิกจับผิดเเก้วพร้อมหน้าที่ที่รู้สึกผิดอย่างเห็นได้ชัด

 

 

 

 

 

 

 

             " ฟางขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ " น้ำตาของความรู้สึกผิดไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เธอทำให้คนที่เธอรักลำบาก เหน็ดเหนื่อยเพราะเธอ..

 

 

 

 

 

 

 

            " เห้ยฟางง ไม่เอาไม่ร้องน่า เค้าไม่ได้ตั้งใจพูดเเบบนั้นออกไป โอเอ๋ๆ คนดีของเค้า "

 

 

 

 

 

 

            เธอปลอบร่างอีกคนที่อยู่ในอ้อมกอดของเธอ เธอไม่ได้ตั้งใจพูดเเบบนั้นออกไปป..

 

 

 

 

 

            " เค้าขออาบน้ำก่อน่า ตอนนี้จะเจ็ดโมงเเล้ว เด่วสาย ย "

 

 

 

 

 

 

             " เเก้วทำงานเส็ดเเล้วอ่อ ? "

 

 

 

 

 

           " ระดับเเฟนสุดหล่อของฟางเเล้วมีหรือที่จะไม่เส็ดด อิอิ "

 

 

 

 

 

 

           " โม้ป่ะเนี้ยยยยย "

 

 

 

 

 

 

           เธอยิ้มออกมาได้เพราะคำพูดที่น่ารักของสาวหล่อ เนี้ยไงที่ทำให้เธอตัดใจจากเเก้วไปหาป๊อปปี้ไม่ได้ ไม่ใช่เธอไม่รักป๊อปปี้ เพียงเเต่เเก้วเเละป๊อปปี้ต่างกันมาก ไม่มีส่วนไหนที่เหมือนกันเลย มีเพียงทั้งสองสามารถมอบความสุขให้เธอจนเธอไม่สามารถตัดใครออกจากชีวิตได้เลย เเก้วเเละป๊อปปี้ดีกันคนล่ะอย่าง มันทำให้เธอลังเล...

 

 

 

 

 

 

 

             " เหลือเย็บเล่มรายงานก็เส็ดเเล้ววว " เธอพูดพร้อมหยิบผ้าเช็ดตัวจะเข้าห้องน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          " ให้ฟางทำให้นะ เราจะได้เข้าโรงเรียนเร็วขึ้น "

 

 

 

 

 

          " เเต่.. "

 

 

 

 

 

 

         " นะเเก้ว ฟางอยากช่วย เเก้วช่วยฟางมาเยอะเล้ว เเค่เย็บเล่มรายงานเอง ฟางทำได้ "

 

 

 

 

 

 

 

         " โอเคๆ  ตามใจล่ะกัน "

 

 

 

 

 

         เธอเดินเข้าห้องน้ำที่อยู่มางห้องรับเเขกพร้อมปิดประตูอย่างรวดเร็วว เฮ้ออออ เกิบไปเเล้ววว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

         ฟางเดินเข้ามาในห้องทำงานของเเก้ว เธอค่อยๆจับชุดรูปเล่มโครงงานที่มีขนานใหญ่ขึ้นมาจัด เเเก้วพิมหน้าปกเเละทำอะไรเรียบร้อยหมดเเล้วเหลือเเต่เย็บให้เข้าเล่มก็เท่านั้น 

 

 

 

 

 

         พอเธอจัดรูปเล่มเส็ด เธอก็จัดห้องทำงานที่มีลักษณะข้าวของกระจุยกระจายเกลื่อนกลานไปทั่วห้อง ไม่บ่อยครั้งหรอกนะที่จะเห็นห้องของเเก้วรกได้ขนานนี้ก็เเฟนของเธอมีระเบียบขนานนี้ที่เธอไม่เก็บคงจะเป็นเพราะงานเธอคงเยอะจริงๆ.. 

 

 

 

 

 

 

          เธอจัดห้องที่รกๆของเเก้วเส็ดอย่างรวดเร็ว เธอเป็นคนชอบทำความสะอาดติดนิสัยมาจากเเก้วเป๊ะๆเห็นอะไรสกปกไม่ได้ต้องเก็บ..

 

 

 

 

 

 

           สายตาเธอหยุดชะงักที่ชุดนอนสีขาวที่ตกหล่นอยู่บนพื้นข้างๆโซฟา มีสเตรัดหน้าอก กางเกงชั้นใน ที่กองกันอยู่ มันยับยูยี้ เธอค่อยๆหยิบชุดขึ้นมาดูเพื่อเเน่ใจว่าชุดนั้นเป็นของเเก้ว.. เถ้าเป็นอย่างที่เธอคิดจริง.. มันต้องมีเสื้อผ้าของอีกคน เธอมองหาจนทั่วเเต่ก็ไม่พบ 

 

 

 

 

 

 

 

           " ฟางงงง  "

 

 

 

 

 

 

 

            เเก้วตะโกนลั่นออกมาจากห้องน้ำ ทำให้ฟางหยุดการกระทำต่างๆเเล้วรีบเดินไปหาเเก้วอย่างไม่มีพิรุท

 

 

 

 

 

           " ว่าไงเเก้วว เรียกซะดังเชียว "

 

 

 

 

          " ฟางมีผ้าอนามัยหรือป่าวว ประจำเดือนมาอะะ "

 

 

 

 

 

          " เด่วฟางหาให้นะ ในกระเป่าก็น่าจะมี "

 

 

 

 

 

          เธอเดินไปค้นๆในกระเป่าของเธออยู่นานเเต่ก็พบกับความว่างปล่าว เเต่เธอมีพกติดตัวไว้ตลอดนะ หายไปไหนน 

 

 

 

 

           " มีมั้ยยอะฟาง "

 

 

 

 

 

           อีกคนก็ตะโกนกดดันเธอเหลือเกิน จนเธอไม่หาอีกต่อไปเเล้วว 

 

 

 

 

           " ไม่มีอะเเก้วว เด่วฟางลงไปซื้อให้นะ "

 

 

 

 

 

 

            " คีการ์ดอยู่บนโต๊ะห้องรับเเขกนะ รบกวนด้วยนะฟาง "

 

 

 

 

 

 

              ห้องของเธอถ้าไม่ใช่รอยนิ้วมือก็ต้องใช้คีย์การ์ดผ่านเข้ามาเเละออกไป ระบบกันขโมยดีชั้นเยี่ยมชิมิล่ะ 

 

 

 

 

 

 

              " โอเคๆเด่วรีบมานะ "

 

 

 

 

 

           ฟางเดินไปหยิบคีย์การ์ดพร้อมเเสกนมันออกไปด้านนอกเพื่อซื้อผ้าอนามัยด้านล่างมีเซเว่นจึงทำให้เธอเดินไปไม่ไกลมากก็หาที่ซื้อได้

 

 

 

 

 

            เมื่อฟางไปเเล้ว เธอก็รีบเข้ามาหาอีกคนที่อยู่ในห้องนอนเธอ กล้าดีอย่างไรทำให้ฟางจับพิรุทเธอได้ เข้าทำอะไรลงไปปปป เธอคิดเเผนนี้ขึ้นมาเอง เธอเเอบเอาผ้าอนามัยของฟางในกระเป่าออกมาจนหมดเพื่อให้ฟางลงไปซื้อให้เธอด้านล่าง เเล้วเธอจะได้จัดการกับเขาสักที

 

 

 

 

 

 

            "  นายทำบ้าไปฮะ ! "

 

 

 

 

 

            เธอตะคอกคนที่อยู่ในห้องของเธอ ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะอาบน้ำเส็ดเรียบร้อยเเล้ว เขาใส่เสื้อคลุมอาบน้ำอยู่เลย เพราะเขาไม่มีชุดใส่ล่ะมั้ง 

 

 

 

 

 

 

           " เธอนั้นเเหล่ะทำบ้าอะไร ล็อกชั้ลลไว้ทำไมฮะ ! "

 

 

 

 

 

 

            " อ่อ ชั้ลรู้ล่ะ คงไม่อยากให้ชั้ลไปขัดความสุขของเธอกับฟางหน่ะสิ "

 

 

 

 

 

           " ถ้ารู้เเล้วจะส่งเสียงรบกวนทำไมชั้ลลกำลังจะเส็ดอยู่เเล้ว ! "

 

 

 

 

 

 

              " เเก้ว ! เธอเป็นของชั้ล เธอไม่มีสิทธิ์ให้ใครมายุ่งเกี่ยวกับร่างกายของเธอนอกจากชั้ล "

 

 

 

 

 

 

                " หึง ? "

 

 

 

 

 

 

                เธอทำหน้าตาเป็นทองไม่รู้ร้อนใส่อีกคนที่ตอนนี้โกรธเป็นฟื้นเป็นไฟต่อหน้าเธอ น่าขำชะมัดด

 

 

 

 

                " ไม่ได้หึง "

 

 

 

 

 

              " อ่อออ "

 

 

 

 

 

             เธอยิ้มออกมาเเล้วทำหน้ากวนประสาทเขาอย่างถึงที่สุด ไม่ได้การเเล้ว ถ้าฟางมาเห็นจะเป็นเร่องเข้า 

 

 

 

 

 

              เธอดึงเขาพร้อมเหวียงออกไปจากห้องทันที สายตาเธอดูทางเดินตลอดกลัวเหลือเกิน กลัวฟางจะมาเห็น 

 

 

 

 

 

             " เหอะ รอบนี้เเฟนเธอจับไม่ได้ ยังไงมันก็ต้องมีสักวันที่ฟางจะรู้เรื่องของเรา "

 

 

 

 

 

 

               " ไม่มีทาง "

 

 

 

 

 

 

             " ชั้ลนี้เเหละจะเป็นคนเปิดตาาให้เเฟนเธอเอง ค่อยดูล่ะกันว่าใครจะเเน่กว่าใคร "

 

 

 

 

 

 

              เขากระชากยิ้มอย่างชั่วร้าย ก่อนที่จะเดินเข้าประตูห้องไป  เขาเปิดประตูเเต่อีกคนหน่ะสิ เข้ามากับเขาเฉยเลยย 

 

 

 

 

 

             " เขามาทำไม เด่วฟางก็มาเห็นหรอก "

 

 

 

 

 

               เมื่อเขาปิดประตูก็พูดกับคนตรงหน้าทันที เมื่อกี้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟที่เขาอยู่ในห้องของเธอ เเต่ตอนนี้เธออกลับเข้ามาในห้องของเขาเอง อะไรกัน ?

 

 

 

 

 

 

              " มีเรื่องที่จะต้องทำนิดหน่อย " 

 

 

 

 

 

 

               " ฮะ ? "

 

 

 

 

 

 

             เธอเดินไปยังเตียงของเขาที่ตอนนี้ยับยูยี่ไปหมด คราบเลือดสีเเดงออกคล้ำๆด้วยความเเห้งติดเป็นวงกลมใหญ่ๆ นี้ถ้าเขาไม่เปิดเเอร์ทิ้งไว้ตลอด เลือดบริสุทธิ์ของเธอคงจะส่งกลิ่นอับไปทั่วห้อง เรื่องเเบบนี้เธอคงไม่ปล่อยให้เขามาเก็บเองหรอก เเค่นี้ก็อาบมากพออยู่เเล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

              เธอรีบถอกผ้าปูที่นอนที่เปื่อนคราบเลือดออก พร้อมกับเทเจลซักผ้าบริเวรคราบสกปรกเพื่อให้สะอาดมากขึ้น เธอยัดมันลงไปในเครื่องสักผ้าขนานใหญ่ของเขา ปรับเป็นโหมดซักผ้าห่ม เท่านี้ก็เเค่รอเจ้าของห้องมาตากก็ถือว่าเส็ดสิ้น

 

 

 

 

 

             เธอเดินออกมาก็จากห้องซักผ้าก็เห็นเขาตัดกระดุมชุดนักเรียนมอปลายชายอยู่ นี้มีห้องน้ำไว้อาบน้ำอย่างเดียวหรือไง ชอบโชว์มากนักหรอ

 

 

 

 

            " นี้นาย เปิดประตูให้ชั้ลหน่อย " 

 

 

 

 

 

           " พูดจาดีๆเเล้วจะเปิดให้ "

 

 

 

 

 

          " นี้ชั้ลไม่เล่นนกับนายนะ เร็วสิเด่วฟางมาเเล้วจะหาชั้ลไม่เจอเด่วเป็นเรื่องอีก "

 

 

 

 

 

 

          " จูบชั้ลก่อน ชั้ลถึงจะอนุญาติให้เธอไปหาเเฟนของเธอ "

 

 

 

 

 

 

            " นี้นายจะบ้าหรอฮะ "

 

 

 

 

 

ู

            " เเล้วเเต่น่ะ งั้นก็อยู่ในห้องนี้ไปเเล้วกันชั้ลจะไปโรงเรียน " 

 

 

 

 

 

               เขาพูดอย่างหน้าตาเฉย ก่อนที่จะไปหยิบกระเป่าตรานักเรียนเเล้วตรงไปที่ประตู เขาทำท่าว่าจะเปิดออก ชั้ลรู้เลยว่าเขาไม่ยอมให้เธอผ่านไปได้เเน่ๆ ฟางงล่ะ เธอไม่อยากปล่อยฟางอยู่คนเดียว ชั้ลต้องทำทุกทางเพื่อไมให้ฟางรู้เรื่องนี้  

 

 

 

 

 

             เธอเดินไปพร้อมกับดึงมือเขามาเเล้วจูบ เธอเเค่เตาะๆริมฝีปากเท่านั้น เเต่ก็ทำให้เขาพอใจเป็นอย่างมาก หึ

 

 

 

 

 

            เขาเปิดประตูพร้อมดันเธอออกไป เขาเดินไปที่ลิฟเพื่อลงไปด้านล่างทันที ผิดจากเธอที่เดินตรงไปที่ห้องของเธอป่านนี้ฟางคงมาถึงห้องเรียบร้อยเเล้ว เธอเรียบเรียงคำตอบก่อนที่ฟางจะถาม เธอตั้งรับหน้าเรียบร้อยก่อนที่จะเข้าห้องไปอย่างเบาๆ

 

 

 

 

 

              " ไปไหนมาเเก้ว "

 

 

 

 

 

          ทันทีที่ประตูปิดลง เสียงของคนที่เธอรักก็มากระทบกับหูเธอทันที ให้ตายสิ โหดร้ายชะมัด

 

 

 

 

             " ฟางมาช้าอะ เเก้วลงไปเอาผ้าอนามัยในรถอะ เเต่หาเท่าไหร่ก็ไมเจอเลยขึ้นมา "

 

 

 

 

 

 

             " เเน่ใจนะ ? "

 

 

 

 

 

            " อื้อออ ไหนของอะ เลือดไหลจะหมดตัวเเย้วว "

 

 

 

 

 

             เธอทำเสียงน่ารักๆเพื่อไม่ให้อีกคนจับได้ พร้อมกับหยิบของที่อยู่ในมือเธอออกมา 

 

 

              " ขอบคุณนะ " เธอหอมเเก้มฟางเเล้วเข้าไปในห้องน้ำทันที ปล่อยให้อีกคนสงสัยว่าเธอไปไหนมา ?

 

 

 

 

 

              ฟางเลื่อนดูไอจีรออีกคนที่เข้าห้องน้ำนานสองนาน ก็ไปเจอไอจีโทโมะ อัพรูปเมื่อ 4 ชั่วโมงที่เเล้ว ตอนนี้ 7 โมงครึ่ง เท่ากับว่าเขาอัพรูปประมาณตอนตีสองตีสาม ประมาณนั้น ที่เธอใส่ใจรูปที่เขาอัพคือ มันเป็นรูปรอยสักตรงระหว่างต้นขากับเอว บริเวณที่ถอดกางเกงชั้นในเท่านั้นถึงจะเห็น รอยสักริมๆรูปผีเสื้อสีน้ำเงินอมฟ้า ประกายสีชมพูอยู่รอบๆตัวระยิบระยับ บงบอกได้เลยว่าเขาพึ่งมีอะไรกับผู้หญฺงคนนี้มา ! ก็เพราะมันเห็นเป็นขา เเต่ก็ไม่ได้เห็นจนเป็นภาพโป๊ เเละผ้าปูที่นอนสีเเดงสดตัดกับสีผิวของเธอผู้นี้ ทำให้รูปนี้มันสวย เหลือเกิน เธอชะงักเมื่อลอยสักนี้มันคุ้นๆเหมือนรอยสักของเเก้ว.. 

 

 

 

 

 

 

               เธอพยายามดูลายผ้าปูที่นอนสีเเดง มีปักรูปดอกไม้เล็กๆเป็นระยะๆ ทำให้เธอเดินมุงมายังห้องนอนของเเก้ว ที่ตอนนี้ถูกเปิดออกดูเหมือนว่าเเก้วจะโหกเธอเรื่องลืมกุจเเจไว้ในรถซะด้วย เธอมองสลับผ้าปูที่นอนกับรูปนั้น มันคือผ้าสีเดียวกัน ลายเดียวกัน ขออย่าให้เป็นผืนเดียวกันเลยเถอะ... 

 

 

 

 

 

              " ฟางทำไรอะ "