Confused รักเธอหรือเเค่สับสน ?
เขียนโดย Kaewjai_Jarin
วันที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 02.34 น.
แก้ไขเมื่อ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2560 18.17 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6) ตอนที่ 11 อ่านตอนก่อนกดอ่าน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
" นี้ชั้ลเป็นอะไรไป "
อีกคนที่อยู่ในห้องอีกมุมหนึ่งกำลังมองตัวเองผ่านกระจก เหมือนกำลังจะสือถามอะไรบ้างอย่างเเละต้องการคำตอบของตน เเต่ก็ไม่รู้จะเริ่มถามข้อไหน มันสับสนป่นเป่ไปหมดตั้งเเต่ที่เธอเเสดงกิริยาท่าทางใส่เขาเมื่อสักครู่ มันทำให้ดวงใจดวงน้อยๆที่เต้นในจังหวะปกติกลับมาเต้นเร็วมาก มันมีไม่บ่อยครั้งหรอกน่ะที่สิ่งใดจะมาทำให้หัวใจที่เย็นชากลับมาให้เป็นอย่างที่เขาเคยอยากให้มีโมเม้นเเบบนี้กับใครสักคน เเต่ทำไมคนคนนั้นกลับมาเป็นเธอคนนี้ ?
เขาไม่รู้ว่าเขาทำอะไรอยู่ เขาตั้งใจอาบน้ำอีกรอบเพื่อกวนประสาทอีกคนเล่นก็เท่านั้น เเต่อารมณ์ตอนนั้นมันพาไปไหนต่อไหน สมองมันเริ่มเบลอคิดอะไรเลอะเลือน เเต่ที่รู้ๆคือมันไม่ใช่ความรู้สึกเเค่อยากครอบครอง มันอยากจะถนุถนอมเธอคนนี้ไว้ อยากดูเเล หรือมันเป็นเเค่ความรู้สึกชั่ววูบกันเเน่น่ะ..
เขาใช้เวลาคิดเรื่องนี้นานพอสมควร นานพอที่จะเข้าใจอะไรในตัวเองเเล้วบ้าง เขาจึงเดินออกมาจากห้องนั้น
นาฬิกาบอกเวลาตอนนี้ว่าสี่ทุ่มกว่าๆเเล้ว นี้เขาใช้เวลาตั้งเเต่เย็นจนถึงเวลาป่านนี้กับเธอคนนี้มากมายขนานนี้เลยหรือ ? ปกติเจอหน้ากันเเค่ชั่วโมงสองชั่วโมงก็กัดกันจะตายอยู่เเล้ว เเต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปเเล้ว เปลี่ยนไปเเล้วจริงๆ
เขายิ้มออกมาตลอดเวลาคิดภาพเธอในใจ เอ่ย สมองของเขา เเต่ตอนนี้เธอคนนั้นไปอยู่ที่ใด ?
ห้องของเธอน่าสนใจเอามากๆห้องนี้ถูกซื้อมาในราคาเดียวกันกับห้องของเขา เเต่รู้สึกเหมือนว่าเธอเปลี่ยนเเปลงห้องจากทางคอนโดสร้างตอนเเรกๆมาเป็นห้องในเเบบของเธอเอง ห้องที่ขนานเท่ากันกับห้องของเขา ถูกจัดเรียงเป็นห้องต่างๆมากมาย นี้เธอใช่พื้นที่ได้มีค่าขนานนี้เลย ? ที่น่าทึ่งไปกว่านั้นก็สไตกันเเต่งห้องเธอนี้เเหล่ะ ตอนเเรกก็คิดว่ามีเเต่โทรนเขียวไปซะหมด เเต่พอเดินๆดูเเล้วมันไม่ซ้ำเเบบกัน หรือสีเดียวกันเเม้เเต่ห้องเดียว เธอใส่ใจทุกรายระเอียดเหมือนอารมณ์ดีก็อยู่อีกมุม ถ้าอารมณ์ไม่ดีก็อยู่อีกมุม 'น่ารักว่ะ'
เขาเดินสำรวจห้องของเธอไปเรื่อยๆ เเละก็มาถึงห้องดนตรี เขาชอบห้องนี้เอามากๆเลยเเหละ มันเป็นห้องเล็กๆที่มีเครื่องดนตรีหลายชนิด พื้นเป็นพรมเเดงลากยาวตลอดห้อง มีทั้งห้องอัดเสียงดูเหมือนว่าเธอจะชอบร้องเพลงซะด้วย ชักอยากฟังเเล้วสิ :)
" โห้ย มีห้องซ้อมเต้นด้วย "
อีกห้องที่ติดกับห้องดนตรีก็ห้องซ้อมเต้นนี้เเหล่ะ ในห้องนี้สามารถฝึกซ้อมได้เพียง 3 คนเท่านั้น ห้องเล็กๆที่มีกระจกล้อมรอบพื้นเป็นพื้นไม้ มีลำโพงที่ถูกติดกับกล้องด้านบนฝาห้อง เจ๋งชะมัดดดดด ต้องออกเเบบเเบบนี้ใส่ห้องเราบ้างซะล่ะ..
เขาเดินดูมุมต่างๆอย่างไม่รู้จักเหนื่อย มันเพลินน้ะกับการดูห้องของคนอื่น นี้เป็นครั้งเเรกเลยเเหล่ะที่เขาได้เข้ามาในห้องของเธอ เพราะชกต๋อยกันส่วนมากเขาจะลากเธอมาที่ห้องของเขามากกว่า
'ว่าเเต่เจ้าของห้องหายไปไหนเเล้วล่ะ ? '
เขาจึงเลือกเดินไปที่ห้องสุดท้าย ห้องที่เขายังไม่เข้าไป มันคือห้องหนังสือมุมนี้คงเป็นมุมที่ส่วนตัวเอามากๆ ชั้นวางหนังสือถูกจัดเป็นหมวดหมู่เป็นหนังสือที่มีสาระทั้งนั้น ทั้งห้องนี้เป็นห้องงที่มีเเต่หนังสือจริงๆหนังสือสูงจนไปติดกับฝาห้องบนสุด มีมุมนั่งระหว่างชั้นวางหนังสือ มีหมอน ผ้าห่ม โต๊ะขาสั้นๆคงมีไว้ให้เธออ่านหนังสือล่ะมั้ง
มองเข้าไปจะมีห้องที่ต้องผ่านห้องหนังสือไปถึงจะเข้าไปได้ ประตูสีครีมบานเล็กๆเพราะประหยัดพื้นที่ไปส่วนหนึ่ง ถูกเปิดออกเบาๆโดยเขา เขาคิดไว้เเล้วว่าเธอคงต้องอยู่นี้
สายตาเขามองไปที่อีกคนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาทำโมเดลบ้านสองชั้นอยู่ ใบหน้าของเธอดูจริงจังมาก ผมหน้าม้าถูกมัดเป็นจุกเหมือนน้ำพุ เหงื่อไหลลงมาบริเวณปลายคาง สายตาที่ถูกส่งออกมาผ่านเเว่นตาที่ดูเหมือนเป็นเลนกันเเสงเเละเลนสายตามันบงบอกไ้เลยว่าเธอตั้งใจทำมันเเค่ไหน
โมเดลที่เธอทำเป็นโมเดลที่สร้างเหมือนของจริงถอดเเบบบ้านออกมาเป๊ะๆเลย มันเหมือนบ้านที่ถูกย่อส่วนลงมา ไฟฟ้าต้องติดให้ครบวงจร นี้ถ้าติดน้ำปะปาได้ผมว่าครูคงจะให้พวกเราติดส่งไปด้วย
งานชิ้นนี้ผมส่งนานเเล้ว มันเป็นงานที่ควรจะเส็ดตั้งเเต่กลางๆเทอมเเล้ว ทำไมเธอถึงยังทำไม่เส็ด ? ขนานเขาเเข่งวิชาการมากกว่าเธอเขายังกลับมาทำทันเลย คงต้องมองใหม่เเล้วล่ะ 'ยัยดินพอกห่างหมู'
ห้องนี้เงียบจนได้ยินเสียงเครื่องปริ้นเตอร์กำลังทำงานอยู่ ดูเหมือนว่าเธอจะเส็ดงานไปหลายชั้นเเล้วเหมือนกัน งานเเต่ล่ะชิ้นที่ผ่านตาเขา เขาสัมผัสได้เลยว่าเขาเคยทำมันมาหมดเเล้ว เเต่นี้ดูเหมือนมันพึ่งจะทำเส็ดสดๆร้อนๆเลยเเหล่ะ เศษกระดาษเกลือนกลานในห้อง กาวหลายๆชนิดระโยงระยางเต็มไปหมด เศษไม้ ที่เธอใช้ทำโมเดลยังคงหล่นอยู่ที่พื้นห้อง อุปกรณ์ต่างๆกระจัดกระจายเต็มทางเดินไปหมด มีงานอยู่ 5 ชิ้นวางอยู่อีกมุมหนึ่ง ตรงนั้นน่าจะเป็นจุดวางงานที่ทำเส็ดเเล้ว
เหมือนเจ้าตัวยังไม่รู้ตัวเลยว่ามีเเขกที่ไม่ได้รับเชิญอย่างเขากำลังอยู่ในห้องเดียวกันกับเธอ ก็เธอเอาเเต่มุ่งมั่นในการเจาะสว่านที่รั่วบ้านโมเดลของเธอ คงต้องใช้สมาธิสูงเหมือนกันเเหล่ะถึงจะเจาะได้ขนานนั้น
เเต่ไม่รู้ว่าอะไรดนใจให้ผมอ้อมไปด้านหลังของเธอ ตอนนี้ผมตั้งใจดูวิธีการทำรัวที่เธอกำลังทำเอามากๆ ก็เธอหน่ะสิ เเกะสลักด้วยย เหมือนเธอใจเย็นมากๆเลยด้วย อยู่ๆใบหน้าของเขาเข้าไปใกล้เธอตั้งเเต่ตอนไหนไม่รู้ มันอาจเป็นเพราะว่าเขาตั้งใจอยากดูจริงๆล่ะมั้ง ก็มันสวยนิหน่า
รู้สึกเหมือนมีอะไรเข้ามาใกล้ๆบริเวณหลังของเธอ เธอต่อรั้่วสำเร็จเเล้ว เฮ้ออ โมเดลของเธอเส็ดสักที เธอจึงละสายตาจากตรงนั้นหันมาดูว่าสิ่งนั้นคืออะไร
ปรึ่กกกก
ตึก ตึก ตึก ตึก งื่ออออออออออออออ TT
จมูกชนจมูก เหม่งชนเหม่ง ตาทั้งคู่ผสานกันอีกครั้ง เขาค่อยๆขยับปากของเขาเข้ามาใกล้ๆบริเวรริมฝีปากของชั้ล ใบหน้าตอนนี้ร้อนระอุไปหมด จากที่เหงื่อไหลไคลย้อยเพราะการทำงานที่รีบเร่งของเธอ มันไหลออกมาอีกครั้งเมื่อใบหน้าของเราใกล้กัน
จุ้บ
เขาจูบชั้ลลล !
ปากของเขาค่อยๆเข้ามาเม้นริมฝีปากของคนตัวน้อยที่กำลังนั่งอึ่งกับเหตุการที่เกิดขึ้น จูบครั้งนี้เป็นจูบที่ไม่รุนเเรง ไม่มีการเเลกลิ้นเเต่อย่างใด มันเเต่ริมฝีปากของเราทั้งคู่หยอกล้อกัน ตาของเธอค่อยๆหลับเพราะความเขิลอาย 'ทำไมรู้สึกดีอย่างนี้นะ '
" เคลิ้มเลยนะ "
ใบหน้าขาวๆของเธอเเดงซาขึ้นมาทันที จากหลับตาก็เปิดตาขึ้นทันที ผมล่ะขำำเธอจริงๆ ยัยยเด็กน้อย
" เข้ามาทำไม "
สายตาเธอหาเรื่องผมอีกครั้ง อะไรกันเมื่อกี้ยังเคลิ้มอยู่เลย ง้อววว
" เมียไม่นอนด้วย เลยมาตาม "
'เเกล้งซะหน่อยดีกว่า' จมูกของผมเริ่มสูดดมไปปตามไรผมสั้นๆของเธออย่างหลงไหล กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆที่ออกมาจากตัวของเธอ จนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่เเล้วสิ
อีกคนก็นั่งเเข็งเป็นหิน มือไม้มันขยับได้ได้เลยเเหล่ะ เขาเปลี่ยนจากสูดดมเส้นผมลงมมาต้นคอขาวๆมือของเขาบีบนวดไหล่ของเธอดังจะปลุกอารมณ์
' ทำไมชั้ลตั้งการเธอมากขนานนี้นะ '
เหงื่อของเขาเริ่มผลุดขึ้นมา ห้องนี้อุณภูมิก็ต่ำ เเต่ทำไมร่างกายมันอุณหภูมิสูงเช่นนี้
" นะ นายย เป็นอะไร "
พอเธอคุมสติเธอกลับมาได้ เธอก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวนั้นทันที ทำให้เธอได้เห็นใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน ตอนนี้สีหน้า ดวงตา ของเขามันเหมือนหื่นกระหายเธอเหลือเกิน จนเธอต้องถอยหลังด้วยความกลัว ใช่ เธอกลัว T T '
" ชั้ลต้องการเธอเเก้ว ช่วยชั้ลที "
เขารีบก้าวขายาวๆของเขาเข้าหาเธอทันที ไม่ฟังเธอเถียงอะไรอีกต่อไแเเล้ว ก่ะจะเเกล้งเล่นๆเเต่กลับเกิดอารมณ์ขึ้นมาเองจริงๆ เธอทำตัวของเธอเองน่ะ จะโทษชั้ลก็ได้ไม่ได้
" นายทำบ้าไรของนายฮะ "
ตอนนี้เราทั้งคู่เปลื่อยปล่าวอยู่บนโซฟาเล็กๆที่สามารถปลับเอนหลังได้ อันที่จริงก็นั่งได้เพียงคนเดียว ใช่เเล้วตอนนี้เราอยู่ในท่านอนทับกันอยู่ เขาอยู่ด้านบน ชั้ลอยู่ด้านล่าง
คนด้านล่างโวยวายทันทีเมื่อเขาเส็ดจากอารมณ์ตรงนั้นก็เข้ามากอดเธออย่างดื้อๆ อยากกอดอะ ก็เเค่อยากกอดด -///-
" อึดจังเนอะ สองรอบเเล้วยังมีเเรงมาเถียงอีก "
มือเล็กของเธอตบเข้าไปที่ปากเขาทันที ก็ดูคำพูดเขาสิ พูดออกมาเเบบนี้ได้ไง เสียหายนะเว้ยย เธอดันเขาให้ลุกจากตัวเธอทันทีคนบ้าไรหนักชมัด
" ลุก ลุกไปเลย "
" ดุจังเลยยยยย เเม่เสือทอม :P"
" หยุดพูดดนะ "
นั้นไงง เธฮทำเป็นโหดเฉยๆทังที่ในใจเธอจะหลอมละลายด้วยไฟจากตัวของเขาอยู่เเล้ว ทำไมยอมมว่ะะ ทำไมมยอมมม TT
เขาลุกพร้อมดึงเธอให้ลุกขึ้นมาด้วย ใบหน้าของเขายิ้มเเย้มด้วยความชนะ
" เธอเเพ้ชั้ลเเล้ว เเม่สาวน้อย :) "
" ชั้ลเเพ้อะไร ? นายต่างหากที่เเพ้ "
เธอพูดพร้อมยิ้มอย่างผู้ชนะ มือสองข้างยกขึ้นกอดอกพร้อมสายตาที่มองเขาอย่างหยียดหยาม
" คลั่งดังขนานนั้น ไม่เเพ้เลยเนอะ ^__^ "
" เหอะ ต้องการชั้ลขนานนั้นเนียไม่เเพ้เลยเนอะ "
" เธอหมายความว่าไง "
สายตาเข้าเปลี่ยนไปทันทีที่ได้ยินว่าเธอพูดว่าเขาเเพ้ ใบหน้าที่หยิ่งยัดโสของเธอถูกฉายขึ้นมาอีกครั้ง บ้าเอ้ยอุส่าหวั่นไหวที่เเท้ก็กลล่วงของเหยื่ออย่างเธอ
" ที่ชั้ลต้องการนายก็เพราะฤทธิ์ยา... "
" เเต่เมื่อกี้ชั้ลไม่เห็นต้องใช้ยาเลย นายก็ต้องการชั้ล... ไอ้ขี้เเพ้ "
เธอเดินออกไปจากตรงนั้นด้วยความสะใจ หึ คิดว่าจะเเน่ที่เเท้ก็เเพ้อุบายหญิง ผู้ชายเหมือนกันทั้งโลกอย่างที่โบราณว่าไว้จริงๆ เธอเดินออกมาพร้อมรอยยิ้มที่ไม่รู้เกิดจากอาการดีใจที่ชนะเขา หรือเเค่เพราะสมเพจตัวเองที่ปลอยกายให้เขาไป..
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ